Millenials vs. Babyboomers - Amstermama

Amsterdam, 18 Maart 2020

Lieve mama,

Een collega van mij belde mij gisteren overstuur op.

Hij had zijn fiets in een fietsenrek op de stoep buiten kantoor vastgemaakt.

Toen hij naar huis wilde gaan haalde hij het slot los en hoorde achter hem de vraag: ‘woont u hier’?

Hij draaide zich verbaast om. Een man en een vrouw van rond de 60 jaar oud keken hem boos aan. Mijn collega antwoordde; ‘nee, ik woon hier niet, ik werk hier’.

De oudere vrouw die overigens haar zonnebril nog op had en weigerde af te doen verzocht hem zijn fiets daar voortaan niet neer te zetten. ‘Het is een plek voor mensen die hier wonen of die hun kinderen van de creche komen halen’. Mijn collega zag niet in wat het probleem was aangezien het fietsenrek daar door de gemeente was neergezet en had ook nog zijn dag niet. Hij besloot te doen wat je nooit moet doen: hij ging in discussie met de babyboomers.

Na eindeloos gezever kwam het stel tot de conclusie dat mijn collega een typische ‘millennial’ was en dat hij maar aan zijn baas moest doorgeven dat ze dit niet pikten.

Lieve mama, Is de generatiekloof tussen ‘millennials’ en ‘babyboomers’ echt zo groot als dat dit stel deed voorkomen, of waren dit gewoon hele nare mensen?

Liefs!


Amsterdam, 22 Maart 2020

Lieve dochter,

Allereerst moet ik zeggen: wat is dat toch, een zonnebril ophouden als

je iemand aanspreekt? Superonbeleefd. Maar heb altijd ook het idee dat het onzekerheid is. Niet met de ‘billen’ bloot.

Tegenwoordig doen oudere vrouwen het zelfs in cafe’s, restaurants en al helemaal buiten als de zon niet schijnt. En mannen om meer indruk te maken op het vrouwelijk schoon.

Met zonnebril op dan ben je het ‘mannetje’. Lichaamstaal zeg maar.

Dat heeft dus ook met het onderwerp zelf te maken.

Doordat we met veel meer mensen en drukte te maken hebben, eist iedereen ‘zijn’ zogenaamde plekje op. Ook al is het zijn plekje niet.

Toen ik 30 was, was er natuurlijk ook veel meer ruimte om je fiets neer te zetten. Plus er was meer de rust om beleefd te zijn.

Maar ik denk dat het hier gaat om een klein machtsvertoon en niet om een generatiekloof.

Ik ben in de 70 en ik maak mee dat een yup van in de 20 rustig een deur voor mijn neus dichtslaat of zijn/haar fiets dwars op de stoep zet zonder erbij na te denken of het niet a-sociaal zou zijn, want op die manier kan er niemand door. Als ik daar iets van zeg krijg ik een grote bek. Zo zie je maar.

Als ik het straatbeeld vergelijk met toen ik 30 was is er veel veranderd. Maakt niet uit hoe oud iemand is zoals je begrijpt. Het is

bij een aantal zielepieten: IKKE, IKKE en IKKE.

Jammer he.

Een troost is dat sinds Adam en Eva er al onbeleefde en/of slechte mensen bestaan.

Maar er blijven nog altijd veel goede mensen over.

Liefs, mamma.

Previous
Previous

Liefde - Amstermama