Novelle: Sterren Vervagen

Om het schelle geschreeuw tegen te gaan duwde ik mijn witte oordopjes zo hard in mijn oren dat ik James Brown bijna kon aanraken. Toepasselijk zong de bekende zanger 'its a mans world' zo hard mogelijk in mijn trommelvliezen, die op hun beurt op knappen stonden. Mijn grote donkerbruine koffer zette ik zo hard ik kon neer op het foeilelijke protserige Perzisch tapijt en tergend langzaam haalde ik mijn zonnebril uit de opzichtige gekregen koker om Tom te pesten. Ik wist dat dit het bloed onder zijn nagels vandaan haalde en heel in de verte voelde ik het sprankje zelfrespect wat me net genoeg kracht gaf om ervandoor te gaan. Mijn tranen had hij niet gezien, ik wist het zeker. Het gouden horloge en de sleutels van het huis gooide ik met een zo elegant mogelijke boog op de marmeren tafel in de hal, ook al trilde m’n hand zo erg dat ik het niet raar had gevonden als het setje op een heel andere plek zou zijn beland. De vaas met verse en heerlijk geurende pioenrozen; mijn favoriete bloemen, die zorgvuldig waren neergezet door de hulp beefde even, maar bleef tot mijn grote teleurstelling staan. Niet erg. Ik had geen tijd om hier te blijven en iets anders stuk te gooien. Zonder om te kijken of de zware deur achter me dicht te doen liep ik zo zelfverzekerd mogelijk op de kleine kiezeltjes heupwiegend het pad af. Ik deed alsof ik in een film speelde waarbij de prachtige hoofdrolspeelster cool wegliep terwijl er op de achtergrond van alles in de fik vloog en er bommen spectaculair ontploften. Pas toen ik zeker wist dat ik uit het zicht was begon ik van top tot teen te beven, en zakte op de grond tegen het stenen muurtje aan wat ons huis altijd leek af te schermen van de grote boze buitenwereld, die ineens veel minder vijandig leek dan het huis die het omheinde.

Te lang heb ik mezelf beloofd dat ik altijd de eer aan mijzelf zou houden, maar ik was op, ik kon niet meer. Ik had mezelf beloofd echt iets van mezelf te maken. Iets te doen waardoor ik trots op mezelf zou zijn, maar op dit moment voelde ik geen trots, alleen wanhoop. Ik heb veel meegemaakt en alleen de goeie herinneringen heb ik bewust opgeslagen. De situatie waar ik mezelf nu weer in had laten doen verzeilen zou regelrecht verdwijnen in het verdomhoekje van mijn bovenkamer, en voor altijd blijven op de plek blijven waar ontelbare andere donkere herinneringen waren opgeslagen. Ik heb het eerlijk gezegd altijd als een gave beschouwd; de gave om de nare herinneringen weg te kunnen stoppen en goede herinneringen te bewaren. Ik voel me soms net een computer met allemaal aparte mapjes, maar ik merk dat ik  teveel mapjes heb aangemaakt, en ze zitten allemaal bomvol, Ik ben vastgelopen, en mijn oppervlakkige ademhaling verraad komst op kortsluiting. Het gevoel is me helemaal niet vreemd. Al mijn hele leven kamp ik met paniekaanvallen, maar pas de laatste jaren heb ik mij de kunst van het ontsnappen aan het leven eigen gemaakt. De weg die we allemaal vroeg of laat moeten nemen; de weg waarbij je jezelf tegenkomt en aan het eind van de rit jezelf de hand kan schudden, goed- dan wel kwaadschiks ben ik expres uit het oog verloren. Ik weet niet meer wie ik ben, wat ik wil of wat ik waard ben.

De tranen rolden van onder mijn zonnebril eenzaam over mijn wangen naar beneden. Er kwam een flits naar boven van een herinnering die ik liever kwijt dan rijk was. Een van mijn eerste herinneringen. Ik staarde in de verte met mijn rug tegen de koude stenen muur die me terugvoerde naar dezelfde herinnering; aan de kou die ik voelde toen ik op de vloer van de WC van mijn ouderlijk huis zat en tussen de kier van de deur naar mijn vader en moeder keek. Ik moet een jaar of acht zijn geweest. Mijn moeder lag huilend op haar buik op de chique donker geverfde houten vloer en trok aan een van de kaki pijpen van mijn vaders broek. Mijn vader. Ik klampte me vast aan mijn sjaal bij het zien van zijn gezicht aan de binnenkant van mijn oogleden. Mijn vader was de liefste man die ik ooit heb gekend en de mapjes in mijn hoofd die keer op keer voor kortsluiting zorgen lijken zorgvuldig door mijn moeder te zijn aangemaakt.

Ik weet nog dat ik alleen maar kon denken ’niet ik ook’. Het was de periode dat scheiden populair leek te zijn. Alle ouders van vriendjes en vriendinnetjes leken elkaar massaal de hersens in te willen slaan. Mijn vader was schoolhoofd. Iedereen vond mij lief of deden alsof ze me lief vonden om maar in een goed blaadje te komen bij mijn vader, het was mij om het even. Mijn ouders waren als een van de weinige ouders nog getrouwd en we woonden met zijn drietjes in een kast van een huis aan de gracht in het bruisende hart van Amsterdam. Ik voelde al op jonge leeftijd dat ik bevoorrecht was en dat dit met geen mogelijkheid geen formule zou zijn voor een gouden toekomst. Ik zag aan mijn klasgenootjes dat ze me benijden, en hoe naar ik het ook vond dat ze niet in hetzelfde schuitje zaten, toch voelde ik me ergens beter. Misschien dat ik daarom word gestraft dacht ik zuchtend en graaide in mijn tas en tastte met mijn vingers naar het rechthoekige gladde pakje wat altijd de broodnodige hoop bood in moeilijke tijden. Alleen al de aanraking met het gladde voorwerp maakte dat mijn borst langzamer op en neer ging en ik weer een beetje bij kennis kwam. Ik haalde een sigaret uit het pakje en stak hem tussen mijn lippen. De gouden aansteker met mijn initialen die ik van Tom had gekregen voor ons een jarig samenzijn haalde ik uit het pakje en keek er gebiologeerd naar. Ik walgde van mezelf. Hoe had ik ooit zo kunnen leven? Ik heb me om laten kopen door roem en rijkdom. Ik stak de sigaret in een keer aan en inhaleerde diep en sloot mijn ogen zodat ik de rook langzaam door mijn longen voelde dansen. Loom opende ik mijn ogen en keek naar de rook die als een sluier om me heen zweefde. De protserige gouden aansteker lag nog steeds in mijn hand. Ik draaide hem een paar keer rond en zonder er verder bij na te denken stond ik abrupt op en gooide de aansteker zo ver als ik kon weg. Er volgde een geluid waaruit ik kon opmaken dat de aansteker in een paar stukken uit een was gevallen, het bracht maar een klein beetje voldoening, minder dan waar ik op had gehoopt. Ik bracht de sigaret weer naar mijn mond en inhaleerde, ik voelde de rook mijn keel in glippen en aan mijn longen likken, langzaam blies ik iets opgeluchter uit nu de aansteker niet meer in mijn tas zat.

Zonder plan zat ik tegen het muurtje van ons huis. Het viel me mee dat Tom niet achter me aan was gekomen, maar toen bedacht ik me dat Tom nooit onnodig ergens heen zou lopen. Hij moest weten dat het over was tussen hen, dat het niet zomaar een ruzie was geweest. Ik leunde met mijn hoofd tegen de harde koude muur en sloot mijn ogen, mijn moeder bleef aan mijn vaders broek trekken. Ze had gedronken, en lalde dat ze uit wilde gaan. Mijn vader vond dit blijkbaar geen goed idee, en hij had gelijk gehad, het was een doordeweekse avond geweest, en er zat een achtjarig meisje in huis die haar moeder op het grootste voetstuk had staan, en haar nu moord en brand hoorde schreeuwen. De beste vriend van mijn ouders die nog even bleef natafelen zag mij zitten en tilde mij op van de vloer. Hij liep de kamer uit met mij op zijn arm naar mijn slaapkamer. Ik stak net boven zijn schouder uit en naarmate ik mijn ouders kleiner zag worden nam de melancholie toe die bijna tastbaar was en ik vanaf dat moment mijn hele leven met mij mee zou dragen. Eenmaal in mijn kleine, veilige  kinderkamertje op de tweede verdieping van het enorme herenhuis legde hij me liefdevol in bed, en stopte me toe. Het komt goed Bel, doe je ogen maar dicht dan is het voor je het weet ochtend en is de zon weer op. Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd en haalde voorzichtig zijn grote warme ruwe mannenhand over mijn oogleden zodat mijn ogen zacht dicht vielen. Ondanks het liefdevolle gebaar wist ik niet hoe gauw ik het bed uit moest komen toen hij mijn kamer uit liep. Ik pakte mijn knuffel en ging met mijn duim in mijn mond boven aan de trap luisteren, hopend op een geluid wat verzoening verried, maar de harde ijzige stem van mijn moeder ging door merg en been. De trap voelde koud aan mijn billen. Na een lange tijd rillend van de kou mijn knuffel fijngeknepen te hebben viel ik in slaap. Het werd inderdaad sneller ochtend dan verwacht, de zon stond al hoog toen ik erachter kwam dat mijn vader was vertrokken.

Ik schrok op van een ronkende gele kever die vlak langs me reed. Ik besefte me dat ik het koud had en pakte mijn zachte beige vest uit mijn tas en sloeg die strak om me heen. Het vest voelde zacht en troostend. Gekregen van een of andere kasjmier firma die wilde dat ik het aan zou trekken op een van mijn Instagram posts voor een zakcentje. Ik slaakte een diepe zucht. Mijn gouden armbanden aan mijn ranke polsen voelden opeens zwaar aan, en het allerliefst wilde ik mezelf opkrullen en hier aan de oprit in een hoopje ellende gaan slapen, maar daar zou de pers helemaal van smullen. Ik moet op een of andere manier bij Robin komen. Haar beste vriend zou weten wat Bella moest doen, dat wist hij altijd. Robin was de slimste man die ze kende. Ze hadden samen op de middelbare school gezeten. Hij was de enige vriend naast zijn man Alejandro die ze had overgehouden nadat ze bekend werd. Ze had zich in het uitgaansleven gestort, dronken van haar bekendheid en alles wat daar bij kwam kijken. Robin had net zijn club Provocateur op het Leidseplein geopend en Bella was verliefd geworden op de toen nog zo charmante Tom Jackson. Bella gaf een flauw glimlachte bij de herinnering. Ze had Tom ontmoet op de opening van Provocateur, en ze was onder de indruk van zijn zelfverzekerdheid. Tom had net zijn tweede filmhit gescoord, en iedereen wist wie hij was. Bella voelde zich alsof ze een lot uit de loterij had gewonnen toen Tom haar mee uit had gevraagd. En nu zat ze hier. De zonsondergang zorgde voor een rood roze en oranje lucht. Het zag er zo romantisch uit, Bella dacht aan hoe het had kunnen zijn met Tom en langzaam voelde ze nieuwe tranen lichtjes prikken achter haar ogen. Ze stond er weer alleen voor.

Mac we gaan het maken jongen! James keek voorzichtig over zijn schouder, met een hand aan het stuur. De grote golden retriever op de achterbank van zijn gele kever hield zijn kop schuin en keek hem triomfantelijk aan. James stak zijn hand naar achteren en gaf de grote hond een aai over zijn zachte koppie. Als we eenmaal gesetteld zijn en ik heb mijn manuscript laten lezen aan een uitgeverij zijn we binnen Mac! Hij tilde het dikke pak A4tjes op die op de passagiersstoel lagen en hield het als een trofee omhoog. Dit wordt ons ticket naar vrijheid! Stel je voor, schrijvend geld verdienen, dat klinkt toch te mooi om waar te zijn. Mensen laten voelen wat ik voel alleen maar door woorden aan elkaar te rijgen. zei James enthousiast. De grote hond keek hem niet begrijpend aan. Dan kan ik lekker thuis werken maat! Kan ik jou ook wat meer uitlaten. James keek weer naar achteren, Mac was er ondertussen bij gaan liggen en keek James boos aan met zijn voorpoten over elkaar geslagen. Ja, ik weet het, we gaan er niet op vooruit qua ruimte, maar het is Amsterdam! Het New York van Nederland! Als we het ergens kunnen maken is het hier, en ik beloof je dat als ik eenmaal rijk ben ik een mega grote tuin voor je koop! Mac kwam geïnteresseerd overeind, alsof hij James kon verstaan. Die eikels van thuis zullen we eens laten zien dat het beter is om tegen de gevestigde orde in te gaan! James dacht terug aan Nieuw Vennep waar hij met zijn ouders had gewoond. Waar hij was gepest omdat hij het liefst thuis zat, zelfs toen iedereen uit zijn klas uitging. James had geweigerd. Hij was door het eeuwige gepest van zijn klasgenoten bang geworden voor mensen en het enige wat hij het liefst deed was schrijven, lezen en met Mac spelen. In zijn eigen wereld kon James zelf bepalen wat er gebeurde en hoefde hij niet bang te zijn uitgelachen te worden. Mac gaf een lange geeuw. Ja ja, ik hou mn mond al. James draaide de volumeknop van de radio omhoog en begon keihard mee te zingen met de red hot chili peppers, dit was het ultieme road trip gevoel dacht James, hij voelde zich gelukkig en kon niet wachten tot zijn avontuur in de hoofdstad echt zou beginnen. Het was al schemerig toen hij een meisje op de stoep zag zitten. Ze had lang bruin haar wat voor haar gezicht hing. Er stond een donkere leren duur uitziende koffer naast het meisje en ze zag er veel te mooi en verzorgd uit om op de grond te zitten. Ze zat onhandig tegen de omheining van een grote villa aangeleund met een boek rustend op haar opgetrokken knieën. Een meisje met een boek is toch wel het mooiste wat er is zuchtte hij en begon al mijmerend automatisch langzamer te rijden. James twijfelde of hij zich met het mooie meisje moest bemoeien, maar juist op dat moment keek ze op. Hij zag een glinstering in haar ogen, alsof ze had gehuild en James trapte intuïtief op zijn rem en het kleine autootje kwam protesterend en met piepende banden tot stilstand.

Ik schrok op van het gepiep van de banden en tot mijn verbazing zag ik dat het gele kevertje ene paar meter verderop tot stilstand was gekomen. In paniek had ik mijn boek van mijn schoot laten vallen. Zou de bestuurder me herkend hebben vroeg ik me angstig af. Mijn hart klopte in mijn keel toen de auto achteruit reed. Godver. Ik vloekte binnensmonds en balde m’n vuisten van de plotselinge stress, ik zat niet echt te wachten op mensen die fotos van me maakten op mn dieptepunt, maar goed een BN-er in tranen tegen de omheining van haar eigen villa met een koffer naast zich is wel de natte droom van elke paparazzo bedacht Bella zich. De kleine brommende gele Kever kwam tot stilstand voor mijn voeten en het raampje werd met veel pijn en moeite, maar vooral gepiep naar beneden gedraaid. Bedenkelijk trok ik mijn wenkbrauw omhoog, het was niet de standaard auto die normaal gesproken door het Gooi heen crosste, maar ze vond het een prachtding. Waarschijnlijk zag ik er heel verward uit want uit de auto klonk een weifelende vraag. “Heb je hulp nodig?", ik moest gaan staan om te kunnen zien wie mij hulp bood. Een grijnzend hoofd met donkere krullen en een bril met een veel te zwaar donker montuur op een zongebruinde neus staarde me aan. Het was een knappe jongen van eind twintig schatte ik zo. Zijn grote bruine ogen straalden het enthousiasme uit van een jonge pup en hij lachte breed zijn witte tanden bloot. Hij keek zo hoopvol dat ik in de lach schoot gevolgd door het uitgebreid en erg on charmant ophalen van mijn neus door al dat huilen. De jongen bleef me aanstaren, en ik werd ongemakkelijk. Wat? Vroeg ik onbeleefd. Hij lachte, dat zon meisje zulk geluid kan produceren zeg. Ik lachte terug en voelde dat mijn wangen rood werden. Tegenwoordig word ik niet zo snel meer verlegen, maar deze jongen zei het alsof hij het over meer dan mijn uiterlijk had en ik voelde me opeens een lompe boerin. Ik schraapte mijn keel. Ik zat even van de zonsondergang te genieten. De jongen keek langs me heen. . Eh…langs de kant van de weg met een grote reiskoffer, vroeg hij. Ga je op reis? Ik keek om en zag hoe verloren ik erbij moet hebben gezeten naast mijn gigantische koffer. Ik zuchtte diep, nou, nee niet bepaald. Ik moet naar het centrum, maar de batterij van mijn telefoon is op dus kon ik geen taxi bellen, en naja, lopen is geen optie, de jongen wierp een blik op haar pumps en schudde zijn hoofd. Ik snap niet dat je daar niet op kan lopen hoor, hij lachte hard om zijn eigen grap. Ik glimlachte, nee inderdaad elk meisje zou verplicht een paar kilometer moeten kunnen lopen op deze hakken Zijn blik hield de mijne even vast en ik voelde een gek gevoel in mijn onderbuik. Eh. Ja, dus dat mompelde ik en kuchte even om de ongemakkelijke situatie net nog even wat ongemakkelijker te maken, daar was ik een ster in. Ik draaide met mn ogen om mijn eigen onhandigheid. De jongen keek me met een schuin hoofd aan, nou, ok, leuk je gesproken te hebben, doei! De kever trok op. He! Zonder erbij na te denken riep ik de kever na, geen moment erbij stilstaand dat de jongen natuurlijk een grapje maakte. Hij stopte weer en ik liet mijn ingehouden adem weer de vrije loop. Ik rende zo goed en zo kwaad als het ging naar het kleine gele autootje en bukte voor het passagiers raam. De jongen had de grootste lol. Ik moest toch even kijken of je echt niet op die hakken kan lopen, maar volgens mij gaat het prima. Ik probeerde hem boos aan te kijken, maar kon mijn lach niet inhouden wat me verbaasde, meestal had ik mijn emoties in de hand, en deed ik precies wat ik wenselijk achtte. De jongen stapte uit en liep naar mij toe. Hoi, ik ben James. Hij stak zijn hand uit. Ik keek er even bedenkelijk naar, alsof ik niet zeker wist of ik het in me had nog een keer teleurgesteld te worden, maar gaf toen een hand terug. Bella, zei ik zacht. Leuk je te leren kennen Bella, en hij bracht mijn hand naar zijn mond en gaf een kleine kus op mijn hand, toen zijn lippen mijn huid licht aanraakten schoot er een onbekend gevoel door me heen. Alsof er iets op het punt stond om te gebeuren. Kom, laat mij maar, hij plaatste zijn handen op mijn schouders en wreef even op en neer om me warm te krijgen, om vervolgens mijn koffer te pakken.

James hield het portier voor me open. Er lag een dik pak papier op de stoel en ik tilde het op om te kunnen zitten. Ik las wat er op de kaft stond. Sterren vervagen? Hm, ik voelde me nog niet op mijn gemak genoeg om James te vragen wat het dikke bij elkaar gebonden stapeltje papier te betekenen had. Ik legde het bundeltje bij mijn blote voeten, naast mijn schoenen die ik uit had geschopt. James trok op en mijn haar wapperde voor mijn gezicht. Ik keek naar mijn blote voeten die ik op het dashboardkastje zette. Eindelijk waren ze verlost van die torenhoge helse hakken. Mooie tenen hoor. Ik keek hem vol afgrijzen aan. James grijnsde. Mijn tenen? Dat is echt het goorste wat ik ooit heb gehoord! James had zijn ontzettend innemende glimlach opgezet en staarde bewust naar de weg, mijn blik negerend. Hij zat een beetje onderuit gezakt en stuurde nonchalant met een hand alsof hij een beetje voor de tv zat te zappen. Waarom zijn nonchalante altijd de leukste bedacht Bella zich pijnzend. Ik vind tenen leuk zei hij…en vooral deze… hij keek overdreven naar mijn voeten en telde tot 10, vooral deze tien exemplaren zei hij er achteraan. Ik glimlachte, maar liet mijn blik op de weg voor ons rusten. Ik vond het moeilijk te pijlen of James een enorme charmeur was of gewoon van nature een ster was in stuntelige charme. We zaten een tijdje in stilte totdat ik opeens iets nats aan mijn elleboog voelde. WOAAAH! Ik sprong voor mijn gevoel een paar meter boven mijn stoel uit en keek naar achteren. Een grote blije hondenkop keek me nietsvermoedend aan. Hahaha, James kwam niet meer bij en moest het stuur met beide handen vastpakken om niet van de weg te slingeren. Ik haalde mijn handen door mijn lange kastanje bruine haar om van de schrik te bekomen en me een houding te geven. Jezus ik schrok me dood vloekte ik. Ik keek weer om. De grote golden retriever keek me nog steeds vrolijk en afwachtend aan, niet bewust van mijn bijna-hartaanval die hij net had veroorzaakt. Dat baasjes dus echt op hun hond beginnen te lijken naarmate ze ze langer hebben is dus echt zo bedacht ik me en ik stak voorzichtig mijn hand uit. De golden retriever snuffelde even en duwde toen zijn neus tegen mijn uitgestoken hand aan, ik kreeg een brok in mijn keel bij het zien van deze grote harige hond, hij deed me denken aan de hond die ik van mijn moeder had gekregen toen ze een nieuwe vriend had en vaak weg was. Ik besloot dat ik klaar was met huilen deze avond en gaf hem een aai over zijn grote kop en legde mijn focus op James. Hoe heb ik die nou over het hoofd kunnen zien?! Ja ik was al verbaasd dat je niks zei Mac is inderdaad moeilijk te missen he, zei James. Mac? en ik keek James niet begrijpend aan. Ja, ik heb een Mc Donalds fase gehad. Hij is vernoemd naar mijn favoriete burger van toen; Big Mac. Ik staarde hem aan met grote ogen. Dit meen je niet, waar de fuck heb je het over? James gaf een kort lachje. Ja, vraag maar niks. James schudde even zijn hoofd en hij richtte zich weer op de weg, hij werd een beetje stil. James? Ik dacht dat er een grappig verhaal zou komen, vertel! Hmmm, James keek bedenkelijk. Vertel nou! Nah, het is minder grappig dan je zou verwachten. Ik ging weer onderuit zitten en maakte me comfortabel. Anders laat ik mijn tenen nooit meer zien zei ik met een kinderachtig stemmetje. Ik zette mijn voeten met de rood gelakte teennagels quasi demonstratief weer op het dashboard en wiebelde met mijn tenen. James lachte even en keek me aan met een argwanende blik, alsof ook hij zat te twijfelen of hij weer een nieuw persoon kon vertrouwen. James onzekerheid was bijna tastbaar in de kleine kever, ik voelde dat dit onderwerp gevoelig lag, en ik gaf hem een bemoedigend knikje en probeerde met mijn ogen te zeggen; ik ben ook bang, maar ik zit hier met jou, een vreemde in een gele kever, ongemakkelijker dan dit word het niet. Nou, vooruit zei James uiteindelijk. Maar alleen omdat ik niet zonder jouw tenen zou kunnen leven vervolgde hij ondeugend en gaf een knipoog. Ik voelde weer dat onbestemde gevoel door me heen gaan alsof ik even de lucht in werd getild door honderden witte vlindertjes en daar zwevend naar mezelf keek, ik schudde het beeld van me af. Nou, James schraapte zijn keel om tijd te rekken, hij had echt geen zin om dit verhaal te vertellen dat merkte Bella aan alles. ik was als jongetje eigenlijk altijd te vinden in de Mc Donalds. Mijn ouders waren vaak op reis voor hun werk en lieten geld achter voor boodschappen. Maar als je dertien bent geef je je geld natuurlijk niet uit aan groente en fruit, maar aan uitgaan, blowen en meisjes. En als je een vreetkick had ging je naar de mc donalds vulde Bella hem aan. James kuchte even. Eh nee, ik was dus niet zo’n jongen. Ik was niet zo heel populair op school. Ik zat altijd met mijn neus in de boeken en had geen vrienden. Ik keek naar James en ook al zag ik hem van de zijkant, ik zag dat het hem nog steeds dwars zat. Jongens en meisjes van dertien zijn niet altijd even aardig, en omdat ik geen vrienden had en ik toch moest eten ging ik altijd naar de mc donalds. Dan zat ik daar met een boek totdat ik een paar happy meals op had en mijn boek uit was. Een paar happy meals riep ik verschrikt uit. ja, ik had op een gegeven moment drie van de vier muren in mijn kamer volgebouwd met de poppetjes die je er bij krijgt, dus dan heb je een idee hoe erg het was. Ik werd steeds dikker en ongelukkiger, bewegen was moeilijk. Ik kon geen trap op lopen zonder hijgend aan te komen, soms zweette ik ook nog heel erg, kan je nagaan hoe ongemakkelijk dat is als jongen op de middelbare school. Bella knikte begrijpend. Mijn ouders viel het op een gegeven moment op, veel te laat trouwens, en met kerst waren we sinds lange tijd weer met zijn drieeen bij elkaar. Met kerstochtend liep ik naar beneden en zag ik een grote groene doos onder de kerstboom in de woonkamer  staan. Er zaten gaten in en er zat een gigantische rode strik omheen. Ik voel de kriebels in mijn buik weer als ik eraan terug denk. James wreef even over zijn buik en Bella leefde met hem mee. Was het Mac vroeg Bella hoopvol. Nee een playstation, nou goed? Ze lachte. Ja, het was een kleine golden retriever pup met grote lieve ogen. Had James nou tranen in zijn ogen? Ze kon het niet goed zien omdat hij zijn ogen uitsluitend op de weg wierp. Ik denk dat mijn ouders hoopten dat ik eindelijk een vriend zou hebben, ook al moest het in de vorm van een hond en dat werd Big Mac. Ik wist al meteen dat hij mijn leven zou veranderen en ik noemde hem naar mijn lievelingseten om me er aan te herinneren dat ik nooit meer zo zou worden. Het viel stil. Bella had met open mond zitten luisteren, en was er nog stil van. En ik ben ook nog eens flink afgevallen door deze rakker! James verbrak de stilte en stak zijn hand naar achteren. Mac veerde meteen op en gaf kopjes als een krolse kat. Wat een prachtig verhaal! Bella wist niet wat ze moest zeggen. Ze had nog nooit meegemaakt dat iemand haar in zo’n korte tijd in vertrouwen nam. Haar meeste vrienden waren niet zo, die hadden nooit iets toegegeven wat ze maar een beetje in een slecht daglicht zou zetten, maar dat waren ook niet echt vrienden bedacht Bella zich ineens droevig. Ze staarde stil uit het raampje, onder de indruk van hoe ze zich voelde.

Ze waren al een tijdje onderweg, de radio stond zacht aan en Bella werd een beetje melancholisch van het schemerlicht, ze had dat al als klein kind. Wanneer haar ouders haar met de auto savonds ophaalden bij haar oma als ze een nachtje uit logeren was geweest keek ze door het autoraampje naar de lichten langs de weg en had een onbestemd gevoel van verdriet gevoeld. Ze had niet geweten waar het vandaan was gekomen. Achteraf gezien dacht ze dat ze onbewust al had geweten welke wending haar leven zou nemen. Waar was je naar op weg toen je mij oppikte vroeg Bella plotseling, misschien zou praten helpen het nare gevoel in haar onderbuik helpen te bestrijden. Nou, Ik kom dus uit een klein dorpje zoals ik al vertelde en ik heb thuis een manuscript geschreven vertelde James trots. Een manuscript? echode Bella, niet begrijpend. Wat voor manuscript?  Nou..  James keek snel even naar Bella om te kijken of ze hem begreep. Een boek? een roman? probeerde James toen hij nog steeds geen licht zag branden in Bella’s ogen. Oooh een boek, wat goed! Bella klapte enthousiast in haar handen, maar toen ze besefte wat ze aan het doen was ging ze er snel op zitten als een klein meisje wat zich opeens realiseerde dat ze iets heel kinderachtigs deed, en nu niet meer serieus zou worden genomen door de volwassenen. James gniffelde even om haar reactie. Was dat dat dikke pak papier wat er op de stoel lag? vroeg Bella. Sterren vervagen heet het toch? Waar gaat het over? James glimlachte, eigenlijk mag ik dat niet vertellen he, voor hetzelfde geld ga jij er met het idee vandoor, en ik wil het nog aan de man brengen bij een uitgeverij in Amsterdam, zo’n kleintje die niet zo commercieel is voegde hij er aan toe. Ja, hoor! Bella blies bozig door haar neus. Ik zou dat toch nooit doorvertellen, aan wie zou ik het ook moeten vertellen in godesnaam? Bella trok haar lange benen op en sloeg haar armen eromheen, en keek James smekend aan. Vertel nou! Ok, ok, ok James zuchtte voordat hij vertelde; het gaat over liefde, zoals eigenlijk alle romans, hij keek even naar Bella die hem afwachtend aankeek. Ja,  ik weet het het is heel suf, hij schudde even met zijn hoofd en rolde met zijn ogen, alsof hij het woord suf nog wat extra kracht bij wilde zetten. Bella giechelde, ik ben zelf een suffe romanticus dus ik ben het wel gewend zei Bella verlegen en gaf een knikje alsof ze precies wist waar ze het over had. James keek haar verliefd aan. Ehm, even voor de duidelijkheid; ik ben niet gay hoor. Bella moest lachen, hij wilde dus dat ze wist dat hij op meisjes viel, interessant. Bella wapperde met haar handen om aan te geven dat James door moest gaan met zijn verhaal, en probeerde zo het proces te versnellen alsof ze niet kon wachten. James voelde nieuw vertrouwen en vervolgde zijn verhaal. Omdat ik altijd zo alleen was…en vadsig...en stil had ik natuurlijk nooit ook maar enig uitzicht op een vriendinnetje, terwijl ik dat wel heel graag wilde. Ik begon toen obsessief romans te lezen. Ik had het idee dat daar alle geheimen werden onthuld over hoe je een meisje verliefd op je kon laten worden. Iedereen vond me toen natuurlijk nog raarder maar dat maakte me niet uit, ik had gevonden wat ik had gemist in mijn leven. Bella gaf een meelevend piepje ze hield zo van romantische verhalen ze zat met puppy ogen en haar hand op haar hart te luisteren. Door het lezen van die verhalen voelde ik me niet zo alleen meer en begon ik te geloven dat ik ook ooit zo’n liefde zou kunnen krijgen. Toen ik zo ongeveer alle liefdesverhalen uit de plaatselijke bieb had gelezen in de Mc Donalds, wat me overigens ook niet populairder maakte besloot ik het ultieme liefdesverhaal te schrijven in de hoop dat het ooit voor mij uit zou komen. Voor mij was het logisch om te denken dat als je je verliest in je eigen wereld en er helemaal in op gaat, dat het bijna niet anders kan dan op een ochtend wakker te worden en te beseffen dat het waarheid is geworden. Bella merkte dat ze kippenvel had op haar armen, en wreef er even over. Op een gegeven moment klopte het echte volwassen leven aan en moest ik natuurlijk aan het werk, kreeg ik een eigen huis en ben ik gaan sporten. Ik viel steeds meer af en langzamerhand verdween ik uit mijn schijnwereld en kreeg ik meer zelfvertrouwen om me in het echte leven te storten.  Daarom heb ik mn ultieme liefdes verhaal vorige maand pas afgeschreven, ik had simpelweg de tijd niet. Maar nu het manuscript af is wil ik mijn droom waarmaken, dus ik heb ontslag genomen bij de plaatselijke boekenwinkel en heb mn huur opgezegd. Bella keek hem met grote ogen aan. Vorige maand?! Jeetje! wat heftig! ik bewonder dat zo, mensen die ondanks die angst gewoon doen wat ze willen! James kuchte even bij wijze van antwoord. Hij kon niet goed tegen complimentjes, en al helemaal niet van zulke knappe meisjes. Vertel is Bella wat is jouw verhaal, Bella schrok, daar hoeven we het echt niet over te hebben zei Bella fel. Sorry zei ze meteen. Ze schrok van zichzelf. Wat nou als hij uit beleefdheid niks had gezegd en hij wel wist wie ze was en hij zou iets aan de pers vertellen. Bovendien was ze moe en had ze geen zin om de hele avond te herhalen. Maakt niet uit, we hebben allemaal wel dingen waar we het niet over willen hebben zei James met een licht teleurgestelde ondertoon. Bella voelde zich meteen schuldig. Die arme jongen had zijn hele levensverhaal verteld en zij wilde niet eens vertellen waarom hij haar een lift moest geven. Ze keken allebei een tijdje in stilte vooruit. Ik moet naar Provocateur begon Bella uit het niets. Wat is dat? vroeg James. Een club in Amsterdam. James keek verward naar de weg voor hem, je moet naar een club? Met een koffer? Bella lachte en begreep toen zijn verwarring. Ok, we beginnen bij het begin. Bella vouwde met een officieel gebaar haar handen in elkaar. Mijn beste vriend van vroeger Robin is een paar jaar geleden een club gestart in Amsterdam, bij het Leidseplein. Ah dat ken ik! James klopte enthousiast op zijn stuur als blijk van herkenning. Je kent Provocateur of een club op het Leidseplein vroeg Bella spottend. Ehm, het Leidseplein. Bella keek hem even aandoenlijk aan. Heel goed James zei ze sarcastisch. Robin zat al een tijdje in de horeca vervolgde ze haar verhaal, maar zijn droom was iets voor zichzelf en op een gegeven moment heeft hij de stap gewaagd, hij leerde Alejandro kennen toen hij dansers zocht voor een van hun walgelijke thema-avonden en ze werden verliefd. Het was een prachtige tijd mijmerde Bella. Het ging goed met de club, Robin en Alejandro waren gelukkig en toen Tom en ik iets met elkaar kregen ging het nog beter. Shit dacht Bella, ze had zo in haar verhaal gezeten, ze had zich zo op haar gemak gevoeld dat ze gewoon door had gepraat. Nadat jij met Tom kreeg herhaalde James met een licht afkeurende stem. Ze negeerde het en ging door. Ik heb Robin en Alejandro al een tijdje niet gezien, vandaar dat ik weer eens een bezoekje waag. Ah, ik begrijp het, maar wie is Tom? Bella deed haar ogen dicht en liet haar hoofd op de stoelleuning vallen. Godsakke, nu moest ze wel. Tom is mijn ex. Sinds, ze keek op haar horloge, ongeveer 1,5 uur. We zijn er! Bella keek uit het raampje en drukte enthousiast haar neus tegen het raam. Ze stonden voor een groot donker pand in een drukke straat. Jeetje dat ging snel zei ze zuchtend, ze leek bijna teleurgesteld ondanks dat ze overduidelijk blij was hier bij dit ongure pand te zijn. Ze deed haar schoenen aan en pakte haar tas. Ja, zei James hij had geen tijd gehad te reageren op haar verhaal over Tom. Hij hoorde een stemmetje in zijn hoofd zeggen ’ nu of nooit’. Bella, ik zou je graag nog eens zien, zei hij zacht. Maar Bella stapte al uit en sloeg de deur dicht, het moment was voorbij. James volgde Bella en liep naar de achterbak om haar koffer te pakken. James raapte nogmaals zijn moed bij elkaar; denk je dat je een keer tijd hebt om mij jouw verhaal te vertellen probeerde hij weer, dit keer zei hij het met iets meer zelfverzekerdheid. Bella pakte haar koffer aan en hij was bang dat ze hem weer niet had gehoord. Wie weet zei ze met een zelfverzekerde glimlach. Ze had haar hakken weer aan en James herkende het meisje niet meer waar hij zijn hart aan had uitgestort, opeens schaamde hij zich dood dat hij Bella uit had gevraagd. Wie dacht hij wel dat hij was. Wie was hij eigenlijk? Op dit moment was hij alleen maar een knul met een hond, een manuscript vol spelfouten en een gele kever die bijna uit elkaar viel. Het leek alsof Bella tijdens het uitstappen een muur had opgebouwd, en James begreep niet wat er was gebeurd met het meisje met de wiebel tenen die om hem had gelachen. Er had nog nooit een meisje om hem gelachen. Onwennig krabde hij op de achterkant van zijn hoofd. James je wilt echt niet meer van mij weten zei Bella geheimzinnig, ze gaf hem een kus op zn wang, de plek waar haar lippen zijn huid hadden geraakt leek te branden en zijn hand ging automatisch naar zijn wang, onbewust hopend het plezierig brandende gevoel op een of andere manier daarmee te kunnen behouden. Vragend keek hij haar aan, al bezig met de neerwaartse spiraal waar hij zichzelf in korte tijd had ingepraat, maar op de manier waarop ze het had gezegd bleek dat hij maar beter kon zwijgen. Het klonk zo beladen. Succes met alles he zei Bella. Met je boek enzo voegde ze eraan toe. En voordat James echt afscheid kon nemen was ze verdwenen.

Bella stond op de stoep met de grote zware koffer naast zich. Ze keek onwennig om zich heen en voelde zich weer verstijven van angst, wat nou als Robin er niet was, dan stond ze daar met haar koffer wat zou het personeel denken als de bekende Bella van Hartog op de stoep stond. Bella? Een golf van ontspanning onderbrak Bella’s stroom van negatieve gedachtes bij het horen van de stem die haar naam riep. Bel!!! Bella zag een grote blonde jonge man op haar afrennen, zijn gezicht werd scherper naarmate hij dichterbij kwam en er verscheen een grote glimlach op haar gezicht. Robin!!! Ze wierp zich in de armen van de grote knappe blonde gespierde man van begin dertig. Bel, ik heb je zo gemist! Hij knuffelde haar stevig voordat hij losliet en hij haar doordringend aankeek. Hoe gaat het met je? Hij duwde haar een stukje van zich af om haar van top tot teen te kunnen bekijken.Wat heb je aan? Sterker nog, waarom heb je dat aan? Robin haalde even zijn neus op bij het zien van de vlekken op Bella’s broek die ze tijdens het zitten tegen het muurtje bij haar huis was opgelopen. Bella keek hem meteen onzeker aan. Robin zag het en zorgde dat zijn gezicht weer in de plooi kreeg. Nee schat, je ziet er fabuleus uit! Fabuleus? Serieus? Zeggen mensen dat tegenwoordig? Bella keek hem arrogant aan en trok een van haar wenkbrauwen zo ver mogelijk op. Ah, zo ken ik je weer liefje, en Robin gaf haar een kus op haar voorhoofd. Alle gays zeggen tegenwoordig fabuleus schat. Dan lijkt het alsof we nog wat hebben opgestoken in de franse schoolbanken, Robin knipoogde. Waarom ben je hier zo lang niet langs geweest? Ik herkende je bijna niet! Zo ver is dat kakdorp nou ook weer niet toch? Bella stamelde een onsamenhangend antwoord overspoeld door alle emoties die ze die avond had gevoeld, maar Robin onderbrak haar ongeduldig. Kom, ik heb geen tijd voor smoesjes! Robin pakte Bella’s hand en trok haar mee. Jeetje je hebt het ijskoud! Robin wreef even over haar arm en realiseerde dat ze een grote koffer naast zich had staan. Bella legde gemoedelijk haar hoofd op Robin’s schouder terwijl ze zijn hand vasthield en gaapte kort, ze was doodop. Schat waarom heb je zon grote koffer bij je? Heb je al je haarstukken mee grapte hij. Robin, geen vragen alsjeblieft, ik ben zo moe. Bella was in een keer doodop, en kon Robin’s flauwe grappen even niet handelen. Ze realiseerde zich dat haar relatie met Tom deze keer echt kapot was en het benauwde haar. Tom was al lang niet meer de liefde van haar leven, en ze twijfelde of hij dat überhaupt ooit was geweest. Maar ze kon het niet helpen, hoe verschrikkelijk ze het ook vond te denken dat ze niks voorstelde zonder hem. Hij had haar bekend gemaakt in Amsterdam. Hij had haar een hand uitgereikt en nu, na acht jaar liet ze los. Het ging niet langer. Tom’s geld en bekendheid woog niet op tegen haar langzaam verdwenen liefde voor hem, het vreemdgaan en het drugsgebruik. Robin, Bella trok even kinderlijk aan Robins arm, Mn koffer! Pardon, wie denkt u dat ik ben madame, uw persoonlijke slaafje?! Bella keek Robin aan met een veelzeggende blik en wees weer op haar bruine koffer die nog op de stoep stond en glimlachte charmant. Okokok, Robin stak zijn beide handen op als overgave en liep naar de eenzame koffer op de stoep. Hoe ben je hier eigenlijk gekomen vroeg Robin. Taxi? Bella keek even over haar schouder. De gele kever van James stond er nog steeds. Zou hij wachten totdat ze binnen was? Zou hij zich zorgen maken om haar? James had haar behandeld als een echte gentleman, heel anders dan ze de laatste jaren gewend was in het dog-eat-dog wereldje in de Nederlandse spotlights. Het was zo heerlijk geweest om in de cocon van die gele kever te zitten. Alleen met James en Mac. Niemand herkende haar, of wilde iets van haar om haar status. Ze zuchtte diep en deed haar uiterste best de laatste acht jaar los te laten in de halve minuut dat Robin haar koffer aan het pakken was. Ze wilde weer de Bella zijn die de buitenwereld van haar gewend was; mooi, vrolijk en altijd charmant. Ja met de taxi zei ze zacht. Robin hoorde het al niet meer hij was bezig de koffer op te tillen en zijn gezicht vertrok. Jezus Bel wat een ding! Ik krijg hier een hernia van! Ik ben toch veel te oud voor dit soort praktijken. Bella keek naar hem, tut tut Robin, dit ben ik niet van je gewend, en liep parmantig door. Wat een wijf ben je toch ook he, zeker opgepikt in dat kakdorp van je! Robin nam de koffer lachend in zijn ene hand, haalde Bella in en pakte haar stevig vast bij haar slanke middel met zijn andere hand, samen liepen ze richting het grote intimiderende pand waar met grote gouden letters Provocateur op stond, Bella keek omhoog. het grote pand was in Bella’s ogen een grote brei van herinneringen, goed en slecht. De vrijheid die ze in de kleine ronkende kever had gevoeld maakte langzaam plaats voor een zware baksteen.

Nou, dat was dat zei James tegen Mac terwijl hij in zijn achteruitkijkspiegel tuurde en Bella de club binnen zag gaan met de imposante blonde jongen die Bella had geknuffeld alsof het zijn vriendinnetje was. Dat moest haar beste vriend Robin zijn waarover Bella had verteld. Mac was inmiddels op de passagiers stoel gaan zitten en deed mee met zn baasje door met zijn voorpoten op de deur te leunen en zijn neus tegen het raampje te drukken. James hield zijn stuur vast tot zijn knokkels wit zagen, en slaakte een diepe zucht, hij voelde plotseling een rare leegte die hij maar niet los leek te kunnen laten. Nou, we hebben haar in ieder geval op weg kunnen helpen, ik hoop maar dat ze vind wat ze zoekt zuchtte hij. James kon niet ontkennen dat hij helemaal ondersteboven was van het meisje wat hij anderhalf uur geleden nog niet eens kende. Bella had een gevoelige snaar geraakt door haar oprechte interesse in James en zijn verleden. Hij was blij verrast dat hij zijn verhaal zomaar aan een vreemde had verteld, normaal zou hij dat nooit hebben gedaan. Misschien was Amsterdam hem nu al aan het veranderen bedacht hij zich en hij voelde zich weer wat zekerder over de toekomst die hij tegemoet zou rijden. Hey wat een leipe auto! Er werd hard op de voorklep van de kever geslagen. James keek op van het stuur en drukte zijn bril even terug op zijn neus zodat hij voor zijn gevoel beter kon zien. De jongen die zijn gele autootje een over enthousiaste ram had verkocht leek James leeftijd te hebben, maar zag er heel anders uit. Hij leek begin dertig en had een klein knotje achterop zijn hoofd, een intimiderende mooi bijgewerkte baard en héél veel tatoeages. De jongen had zijn duimen achter zijn rode bretels gestoken, en James nam een mentale notitie; als hij deze ontmoeting overleefde moest hij uitzoeken waarom ze hier bretels droegen en zo overduidelijk fan waren van heel veel gezichtsbeharing. De jongen naast de baard was minder harig maar keek James aan met pretoogjes en zijn linkerhand omklemde een bruin flesje bier waar James het merk niet van kon herkennen. James probeerde met man en macht zijn raampje een paar centimeter open te draaien. Piepend en krakend kreeg hij het raam een paar centimeter geopend en kon hij nog net zijn neus en mond naar buiten steken. Het moest er heel suf uit hebben gezien, maar nooit dat hij de auto uit zou stappen terwijl twee van die Amsterdamse jongens aan de andere kant van het portier stonden. Mag ik vragen wat het probleem is jongens? Vroeg James hakkelend. Geen probleem gap! antwoordde de baard en hij liep naar James toe. Leipe auto man, waar heb je die vandaan? James wist niet helemaal wat de jongen bedoelde met leip. Bedoel je dat je m mooi vind, antwoordde James een beetje schuchter van het enthousiasme van de beschonken harige mannen. Jij bent vast niet van hier he, de baard leunde met zijn arm op het dak van de gele kever en bukte om door het raampje met James te praten. Misschien heeft ie een nakkie nodig? riep de jongen met het bierflesje. Ze grinnikten. Hoe wisten ze in godsnaam dat hij niet van hier was, bedacht James zich paniekerig  Het bierflesje gaf iets kleins aan de baard. Een beetje zoals de populaire jongens op de basisschool vroeger onschuldige liefdesbriefjes in de klas doorgaven zodat de leraar het niet zou merken. James vreesde even voor zijn leven. Hier in de grote stad droegen dit soort mannen zeker messen bij zich waarmee ze hem open konden rijten wanneer ze wilden, James schudde even zijn hoofd om deze ontzettend irrationele gedachte van zich af te schudden. De jongen met het biertje gaf de baard een veelbetekenende blik, zeker? Ja man, het is een restje en hij kan het wel gebruiken, wij hebben genoeg voor vanavond. Er heerste opeens een gespannen, maar opgetogen sfeer, alsof de jongens op het punt stonden kattenkwaad uit te halen. Het bierflesje had overduidelijk te vroeg gepiekt en liep zwalkend de straat af, de stoep op. De baard moest lachen om de staat waarin zijn vriend nu al verkeerde en keek in zijn hand. James voelde de zweetdruppels langs zijn rug lopen, toen de baard tegen de ruit tikte. Wat is er vroeg James. Het had heel stoer over kunnen komen als er niet zon piepstemmetje uit zijn keel was gekomen. Gast, doe nou verdomme dat raampje open man, ik wil je iets geven. Geschrokken trok James automatisch de hendel naar beneden, maar het raampje verroerde zich niet. James zuchtte van opluchting, en de jongen zuchtte uit irritatie. James voelde zich ondanks dat hij nog niet was vermoord een complete mislukkeling en was bereid om, nadat hij in elkaar was geslagen door deze jongen weer rechtsomkeert te maken naar zijn dorp, zijn kamer, zijn laptop. Hij voelde zich weer het dikke onpopulaire jongetje van vroeger. Doe je deur eens open gap. Ehm, ik heb niet heel erg de behoefte om in elkaar geschopt te worden begon James. Dit is mijn eerste avond in Amsterdam en  als je het niet erg vind.... Gast ik probeer je te helpen onderbrak de jongen hem met opgeheven stem, hij was nu echt geïrriteerd  James zag dat het menens was en trok aan de deurhendel. Hij hield zijn handen weer stevig aan het stuur voor het geval hij in een keer weg moest rijden. De jongen moest lachen om James onnodig gespannen houding en trok de deur verder open. Hier. Hij gaf zijn biertje aan James die ‘m verward aanpakte, deze ook. Hij stak zijn hand uit en hij gaf James het minuscule witte envelopje wat de andere jongen op zon mysterieuze manier aan hem had overhandigd. Word je blij van zei de baard met een knipoog  James keek er verontwaardigd naar. Wat moet ik hiermee? Het lijkt wel een envelop voor kabouters. De jongen moest lachen. Klopt ja! Zo noemen we dat hier. Alleen, ik denk dat als je de hele inhoud van dit envelopje aan een kabouter geeft hem dat zeker fataal wordt. James nam een slok van het rare biertje, hij kende alleen maar Heineken en Grolsch, maar dit flesje was bruin met een witte print van een soort pin up dame erop, de afbeelding leek een beetje op een van de tatoeages die de jongen op zijn arm had. James knikte goedkeurend, het was zeker lekker bier! De jongen zakte door zijn knieën en begon te trekken en duwen aan het raamhendel. Er klonk getoeter. James keek in zijn spiegel naar achteren. Iemand moet erdoor zei hij en wilde zijn deur dicht doen. De jongen stond op. Rot verdomme op gast, rij ff een blokje om, je ziet toch dat we bezig zijn en zakte weer door zijn knieën. Verbaasd zag James de auto uit zijn spiegel verdwijnen, schelden is blijkbaar net nieuwe normaal communiceren in Amsterdam, Ah, ik heb m! De jongen liet James triomfantelijk het stukje ijzer zien wat hij tussen de hendel en de deur vandaan had getrokken. Dit zat vast! James keek hem aan alsof hij water zag branden en hij keek de jongen dankbaar aan, je weet niet hoe lang ik daar mee gezeten heb zei hij tegen de baard. De jongen gaf een vriendschappelijk klopje op James schouder. Ik mag jou wel gap. Hij sloeg de deur weer dicht en liep lachend weg. Maar! Hier! Je vergeet dit, het biertje en envelopje vragend omhooghoudend riep James terwijl de jongen wegliep. Hij draaide zich om, hou nou maar! Je kan het wel gebruiken en hij gaf een dikke knipoog. James staarde naar het biertje in zijn ene en het envelopje in zijn andere hand en nam nog een slok. Hij draaide zich om naar Mac die met zijn poten over elkaar de hele situatie had liggen aanschouwen, wat een waakhond James rolde met zijn ogen. Nou Mac, onze tweede Amsterdamse ontmoeting! Beiden zullen we nooit meer vergeten denk ik. Het biertje zette hij in de bekerhouder aan het dashboard en het mysterieuze envelopje legde hij zorgvuldig in zijn dashboardkastje, het zou vast nog eens van pas komen. Hij startte de auto en bedacht zich dat het misschien toch nog een mooi avontuur zou kunnen worden.

Liefje!! Kijk eens wie ik op straat heb gevonden? Robin opende de zware zwarte deur van het kantoor op de bovenste verdieping van de club. Een wat kleinere man met een lichtblauw overhemd, donkerblauwe spijkerbroek en prachtige suède herenschoenen zat op een chaise longue verveeld te bladeren in de laatste vogue. Hij keek op met zijn grote bruine ogen en er viel een dikke donkere krul voor zijn gezicht die hij zorgvuldig achter zijn oor schoof. Zijn ogen lichtte op toen hij Bella zag. Liefje! Hij gooide het tijdschrift meteen aan de kant en stond op. Met open armen liep hij Bella tegemoet. Robin zette kreunend en steunend de koffer in een hoek en sloeg het gemoedelijke tafereel gade vanaf de schouw waar hij met zijn elleboog op rustte om op adem te komen. Alejandro! Bella knuffelde de jongen alsof haar leven ervan afhing. Hoe gaat het met je! Ik heb je al zo lang niet gezien. Ze liet hem los en bekeek hem van een afstandje terwijl ze zijn handen stevig vasthield. Wat zie je er goed uit!! Alejandro zette zijn handen op zijn heupen en liep op een overdreven manier een kleine catwalk. Dankje dankje. Bella klapte in haar handen van opwinding. Ze had deze twee mannen zo ontzettend gemist. Ze besefte nu pas dat ze zo had verlangd naar vrienden om haar heen, nu ze eindelijk weer eens alleen in de club was zonder Tom die op haar zat te letten en waarvan ze wist dat hij Robin en Alejandro een stel aanstellers vond. Wat wil je drinken lieverd? Robin liep naar zijn robuuste eikenhouten bureau waar een paar karaffen op stonden met verschillende maten en kleurtjes vloeistof. Watertje? Alejandro keek Bella ongerust aan, en Robins hand bleef even boven de whiskey fles hangen en staarde Bella aan, sorry helemaal vergeten schat zei Robin. Heb je ook iets sterkers vroeg Bella, ze ging nonchalant op de donkerbruine chesterfield bank zitten en sloeg haar lange benen over elkaar. Ze keek naar haar hoge hakken en glimlachte even bij de herinnering aan James en zijn bizarre adoratie voor haar voeten. Eh, ja natuurlijk mop zei Robin en zijn hand rustte op de whiskey fles. Is dat wel verstandig? vroeg Alejandro weer. Jongens, ik heb er de afgelopen paar uur zeker een paar grijze haren bij gekregen dus dat lijkt me juist ontzettend verstandig. Bella rechtte haar rug, ineens fel als een tijger. Een whiskey it is riep Alejandro snel en pakte een mooi kristallen glas van het dressoir wat tegen de muur stond. Robin schonk Alejandro en hemzelf snel bij en gaf Bella een klein teugje whiskey, Bella zag het kleine laagje maar besloot er geen heisa van te maken. Alejandro en Robin gingen op de donkere bank tegenover Bella zitten. Bella nam rustig een klein slokje en voelde wat stress van zich afglijden, ze keek in het rond; hebben jullie weer zon verschrikkelijke binnenhuis stylist ingehuurd vroeg ze. Ze liet haar blik glijden over de donkerpaarse muren waar op iedere muur zeker een afgeschoten stuk wild aan hing. Bella werd er een beetje misselijk van maar ze wist dat Alejandro al jaren vegetarisch was dus ze konden niet echt zijn. Alejandro maakte een sissend geluid, ze is nog steeds een brutaaltje he Rob, en hij knipoogde naar Bella. Nee, dit hebben wij helemaal zelf zo ingericht Bel, en wil je nu je brutale mond houden anders til je die koffer lekker zelf weer naar beneden zei Robin voor de grap. Bella was de koffer alweer vergeten maar nu de aandacht was verschoven naar de koffer voelde ze de vraag aankomen wat er was gebeurd en waarom ze nu bij hun op de bank zat, ze dronk haar glas moed in een teug leeg en besloot nog even niet te vertellen wat er was gebeurd. Ze was zo blij haar beste vrienden weer te zien, het zou vanaf nu een mooie avond worden.

Nou, dit is het dan, de makelaar stond voor een klein woonbootje op de Prinsengracht, en spreidde zijn armen alsof hij er zelf had willen wonen. Ehm. James keek met een schuin hoofd naar zijn nieuwe woonplek die voor hem lag, Mac stond al op het gammele plankje wat de boot en de kade met elkaar verbond te wachten met een kwispelstaart. De kleine dikke kale man keek James ongeduldig aan. En ik krijg de borg terug als ik de huur opzeg? vroeg James voorzichtig. Hij wist dat hij op zijn strepen moest staan, maar deze man was erg intimiderend, zijn lengte niet meegerekend. Borg? Dat is sleutelgeld gap. Dat heb je gewoon betaald om de sleutel in ontvangst te nemen, de man kauwde net iets te heftig op zijn kauwgumpje en aaide even over zijn kale hoofd. James vroeg zich even af hoe zijn haar nu zou zitten als hij haar had gehad. Werkt dat altijd zo hier? vroeg James. Je moet echt van geluk spreken dat je zo’n prachtig stukje Amsterdam hebt kunnen bemachtigen man! En je bent vast blij dat je die hond ook mee mocht nemen, de man keek met een vies gezicht naar Mac die nog steeds nietsvermoedend en kwispelend op het plankje stond en blij naar de eenden keek die rondjes om hem heen aan het zwemmen waren. Ja, stel je voor dat ik alleen was, dacht James. Hij slikte even een brok in zijn keel weg, hij voelde zich opeens heel erg alleen in deze grote stad waar niets was wat het leek. Goed gap ik heb niet de hele dag, heb je nog vragen? De makelaar keek op zijn gouden horloge, hij had overduidelijk een belangrijke afspraak, in ieder geval wilde hij er zo snel mogelijk vandoor dat was duidelijk. Nee, ik red het wel zo. James gaf een flauw lachje en moest zich inhouden niet in huilen uit te barsten. Ok, top pik! De man stak zijn vuist naar James uit en James keek er naar en vroeg zich af wat de bedoeling was. Misschien had de man wel een ziekte waardoor hij zijn vingers niet kon strekken. James pakte de vuist en schudde deze zoals je iemand de hand schudde. Je bent een rare maar ik mag jou wel, zei de man lachend terwijl hij James een klap op zijn rug gaf en naar zijn auto liep. Een hardloper liep hem bijna van zijn voeten, uitkijken mogool! Riep de man en James liep snel het smalle plankje op waar Mac en hij maar net met z’n tweeën op konden staan. James stak de sleutel in het grote slot en draaide de sleutel. Op dat moment kwaakte er een eend hard, Mac blafte terug en rende naar de andere kant van de plank om de eend te pakken te krijgen. James schrok en verloor zijn evenwicht. Met jas, tas en al plonsde hij in het vieze water van de gracht. Nee!!!! James schreeuwde het uit toen hij weer boven kwam. Nu kon hij zijn tranen echt niet meer bedwingen, hij was toch al nat. Zijn bruine leren aktetas dreef naast hem in het water. Snel klampte hij hem vast en spartelde naar de loopplank en legde er zijn verzopen tas op. Mac keek hem van geen kwaad bewust aan. Godverdomme Mac! Mac piepte even, en James voelde zich meteen schuldig. Hij hees zich op en pakte zijn tas en trok zijn nog drijvende jas uit het water. De sleutel hing nog in het slot alsof er niks was gebeurd. James draaide de sleutel voor een tweede keer en liet Mac naar binnen voordat hij zelf de muffe boot op stapte. Hij legde zijn tas op tafel en ritste ‘m  open. James rilde van kou en uitputting. Hij had jarenlang op zijn kamertje bij zijn ouders gedroomd over deze stad. Over de tijd dat hij eindelijk het huis uit ging en zijn droom waar zou gaan maken in de coolste stad van dit kleine landje. Hij keek om zich heen. Daar stond hij dan. Op een woonboot in hartje Amsterdam, met een huur die hoger was dan hij ooit zou kunnen betalen en een doordrenkte tas met daarin zijn manuscript. Hij streek even over het leer, hij had de tas van zijn moeder gekregen, zodat hij daar zijn belangrijke documenten in kon bewaren. Dat had goed uitgepakt tot dit moment. James deed een schietgebedje en trok voorzichtig de dikke stapel doorweekt papier uit zijn tas. 

Bella, liefje! Bella knipperde met haar ogen. Korte flitsen licht wisselden het donker af. Beetje bij beetje kon ze haar ogen langer open houden zonder dat het felle licht haar ogen leken te verschroeien. Ze lag met haar hoofd op een harde ondergrond. Vanuit haar ooghoek zag ze het aanrecht van Robin en Alejandro. Ze draaide haar hoofd en voelde een venijnige steek in haar slaap. Haar ene voet hing over het voeteneind van een van de keukenstoelen en haar andere voet lag in een plas met melk. Bella's eerste reactie was haar zonnebril op te zetten, maar precies op hetzelfde moment waggelde Nala, de franse bulldog van Robin en Alejandro langs met de reusachtige bril in haar mond. Ze keek om en zag Aljenadro aan de keukentafel zitten met de krant in zijn handen. Alejandro, wat is er gebeurd?” kon ze nog net uitbrengen. Ah, Bella. Mooie Bella, Allejandro legde de krant neer en liep om de tafel heen naar de plek waar Bella onflatteus met haar benen wijd lag. Hij hurkte naast haar neer en streek even met zijn hand over haar wang. je kwam vanochtend vroeg thuis en jij had iets teveel alcohol op geloof ik. Dat, ze stak haar wijsvinger op, zou kunnen kloppen. Bella fronste diep en maakte een grommend geluid terwijl ze moeizaam opstond en aan de arm van Alejandro haar overgebleven hooggehakte pump uit deed. oh god en al die mensen die ik mee heb genomen Bella kneep in Allejandros arm. ja die hebben we al hardhandig op straat gezet. ai, bella legde haar hand op haar voorhoofd en keek bezorgd. Bella, ik denk dat het verstandig is als jij even naar je kamer gaat op je op te frissen. Robien is een heerlijk ontbijtje voor je aan het halen op de markt. Alejandro, je weet dat ik niet ontbijt. Alejandro keek haar even afkeurend aan. Doe niet zo raar Bel, het moet echt een keer klaar zijn met die superfood onzin. Bella wankelde zelfstandig naar de trap met allejandro sjokkend achter zich aan. Met veel moeite liep ze naar boven, naar haar kamer en zag zichzelf onderweg in de spiegel in de gang. Haar haar zag er uit als een vogelnest voor waarschijnlijk de grootste vogels op aarde, pelikanen misschien. met een schuin hoofd staarde ze mijmerend naar haar eigen spiegelbeeld. Haar kohlpotlood van de gisteravond zo zorgvuldig opgebrachte smokey eyes zat op haar neus en kin. Top, kreunde Bella. Ik ga naar bed zei ze tegen alejandro die nog steeds stilzwijgend en ongerust achter haar aan liep. Robin en Alejandro waren zo lief geweest om bij de aankoop van hun prachtige appartement in Amsterdam rekening te houden met Bella als logee. De kamer was van alle gemakken voorzien, en voelde als thuis. Bella liep naar binnen en deed meteen de gordijnen dicht met haar afstandsbediening en liet zich in de vele lichtroze kussens op het grote kingsize bed ploffen, en sloot dankbaar haar branderige ogen.

James zat op de grijze verschoten bank in zijn nieuwe woonkamer, nog steeds in zijn natte outfit. Hij had een glas gevonden en zichzelf wat whiskey ingeschonken die hij mee had gekregen van zijn vader. Hier jongen dit kan je vast goed gebruiken in de grote stad, had zijn vader met zijn lage warme stem gezegd. James had van tevoren niet kunnen bedenken waar die uitspraak op van toepassing kon zijn geweest, en hoe ontzettend gelijk zijn vader had gehad. Hij had de hele fles wel op kunnen drinken zoveel zelfmedelijden had hij, maar toen hij eenmaal een paar slokken had genomen verdween de paniek langzaam naar de achtergrond. Mac lag naast James met zijn kop op zijn schoot, alsof hij sorry wilde zeggen voor zijn onhandige stunt van die ochtend. James aaide zijn natte vacht en glimlachte. De whiskey maakte hem euforisch, het zou ook allemaal wel goed komen, ook al lag zijn manuscript op de verwarming en waren de meeste pagina die James had bekeken onleesbaar  Misschien moest hij maar een nieuw manuscript schrijven. Hij had per slot van rekening zijn ultieme liefdesverhaal geschreven zonder dat hij wist wat liefde was. Alles wat hij wist kwam uit boeken en films. Het werd tijd dat hij de liefde zelf ging ervaren. Je kan niet iets verkopen wat je niet kent toch Mac? Hij lachte even om zichzelf. Ik zit gewoon tegen m’n hond te praten, op mijn woonboot, aan de Amstel in fucking Amsterdam! Hij hief zijn glas, en keek even geschokt naar Mac, zei ik nou fucking? Mac keek hem met een schuin hoofd aan en blafte kort. Sorry jongen, jij hebt natuurlijk honger, kom op, we gaan op zoek naar een buurtsuper! En James stond op om Mac’s riem te pakken. Gadver. James sopte in zijn met water doordrenkte gympen. Eerst misschien maar eens even douchen! En hij ging op zoek naar de badkamer.

Bella werd wakker op haar zij, krampachtig een pastel roze sierkussen omklemmend. Het hazenslaapje had haar goed gedaan maar ze was nog steeds moe. Met pijn en moeite stond ze op en trok haar plakkerige jurk uit, waar ze niks onder aan had. Ze vroeg zich af wat er gisteren toch in godsnaam gebeurd was. Ze strompelde naar de badkamer en zette de kranen van het bad aan, gooide er een halve fles schuim in leeg en liet de badkuip vollopen terwijl ze mijmerend op de rand van het bad ging zitten. Ze schrok op toen de zijkant van haar bil nat werd. Bella draaide de kranen dicht en liet zich in het heerlijk warme water zakken tot ze kopje onder was. Toen ze weer boven water kwam hoorde ze het schattige gesnurk van Nalah. Er ging een klein lichtje branden bij Bella bij het horen van de hond, maar ze kon het lampje niet helemaal thuis brengen. Haar hoofd voelde zwaar en de gedachtes tuimelden langzaam over elkaar. Er flitsten beelden van de vorige avond door haar hoofd. Nadat ze met Robin en Alejandro het glas had geheven op een perfecte avond herenigd met haar beste en oudste vriend had ze minstens twee keer op een tafel gedanst. Ze herinnerde zich nog dat ze op een bar stond met mensen die onder haar stonden en aan het lachen en wijzen waren. Ze zag een Big Mac voor zich, wat raar was want die had ze al in jaren niet gegeten. Wie waren de mensen die ze voor zich zag? Weer flitsen. Ze stond op de bar en had een grote fles drank in haar handen… weer flitsen... Flitsen? Flitsen! Nee!! Bella sprong uit het bad en rende zo snel haar mooie lange benen haar konden brengen naar beneden. Ze kon nog net haar lange roze badjas van de deur grissen. Robin!!! Alejandro!!! Hijgend kwam Bella de trap af rennen en zag Robin die net de hal binnenliep met in de ene hand een rieten tas vol boodschappen en in de andere een boeket heerlijk ruikende wilde bloemen. Robin glimlachte en gaf Bella een kus op haar verwarde voorhoofd. Lekker geslapen prinsesje? het is een schitterende dag, het was zo gezellig op de markt, ik heb even een koffietje gedronken met… hou je smoel rob, siste Bella hem toe, Robin keek haar verschrikt aan, wat is er met jou aan de hand? Bella dook op de rieten boodschappentas zodat die op de grond viel en het zorgvuldig gekozen fruit de marmeren keukenvloer over rolden. Waar is het, hijgde ze. Wat schat? Robin en Alejandro keken van een afstandje geamuseerd toe met hun armen allebei over elkaar. Bella zat op haar blote knieën met haar badjas half open tussen de boodschappen te graaien totdat haar grijpgrage vingers eindelijk hadden gevonden wat ze zochten; de Privé.

Luister Bella, Robin zuchtte en keek Alejandro serieus aan, ze hadden bella aan de keukentafel weten te krijgen en alejandro had een grote kop ‘rustgevende’ kamillethee voor haar neergezet waar ze natuurlijk niks van moest hebben. Er staan een aantal vervelende foto's in die je waarschijnlijk liever niet wilt zien. Je hebt gisteren flink de beest uitgehangen. Bella zat met haar hoofd rustend op haar handen ongeduldig te staren naar het dunne roddeltijdschrift wat voor haar op de keukentafel onder Robins hand lag. Alejandro zat naast haar en had zijn arm om haar heen geslagen. Het was leuk in het begin begon Robin. Weer zoals vroeger, toen we net de club hadden geopend, maar op een gegeven moment ging je te hard. Ik probeerde je nog tegen te houden, maar we weten allemaal dat je niet te houden bent als je in deze staat bent. Bella slikte een brok in haar keel weg en keek Robin met tranen in haar ogen aan, wat wil je daar mee zeggen Rob vroeg Bella en haar stem trilde van woede en verdriet. Robin zuchtte en Bella schoof de beker thee voor zich uit, goed, ik ga een ontbijt voor jullie maken. Bella stond op en trok haar badjas strak om zich heen. Ze zuchtte even diep, en liep naar de gootsteen om wat koud water in haar gezicht te spatten, ze waste haar handen zorgvuldig en ging zonder iets te zeggen aan de slag. Bella maakte scrambled eggs. Het enige gerecht wat ze kon maken, en ze legde haar ziel en zaligheid in het maken van dit ontbijt. Zolang ze aan het koken was hoefde ze van zichzelf niet na te denken aan wat ze vannacht had uitgespookt. Ze stelde dat het liefst zo lang mogelijk uit. Robin en Alejandro keken ongerust toe vanaf de keukentafel. Bella stond voor het gasfornuis en draaide zich om, Robin en Alejandro staarde haar aan. Jongens! Jullie moeten niet doen alsof ik een klein kind ben! Snel keek Rob omlaag naar zijn krant en Alejandro bestudeerde nauwkeurig zijn nagels. Bella glimlachte. Wat een stel. Ze verdeelde de bloemen die Robin had meegenomen van de markt in een mooie kristallen vaas die ze vond in een keukenkastje en maakte twee grote borden klaar met daarop ieder een grote berg scrambled eggs met toast. Zo, kijk eens! Ze zette de borden op tafel en probeerde haar meest charmante glimlach eruit te persen zodat Robin en Aljejandro haar met rust zouden laten. Bella ging op een van de gemakkelijke stoelen zitten die rond de tafel stonden en vouwde haar benen onder haar. Bella keek Robin strak aan met haar grote blauwe ogen, en nu wil ik die foto’s zien.

Bella pakte de privé die Robin onder zijn zaterdag krant had verstopt. Ze keek hem even aan met een dodelijke blik en zwijgend begonnen Robin en Alejandro  met grote tegenzin aan het grote bord met ei. Snel bladerde Bella door het blad totdat ze een bekende jurk tegenkwam; namelijk die ze gisteren aan had gehad. Ze had zich op het kantoor van Provocateur omgekleed. Robin en Alejandro hadden in haar koffer mogen graaien mits ze beloofden niet te vragen waarom ze dat bakbeest mee had. Bella sloeg haar hand voor haar mond bij het zien van de oncharmante foto’s. Oh wat erg! Bella zag eruit zoals ze zichzelf vanochtend in de spiegel had gezien. Ze stond op de bar en keek recht de camera in. Kijk nou! Bella stak het blad onder Alejandro’s neus. Ja, klassiek gevalletje van licht aan maar niemand thuis he Bel zei hij nuchter. Er stonden mensen voor de bar die hun armen naar haar uitstaken, alsof ze een of ander pop idool was, maar ze zag eruit als de eerste de beste zwerfster. Bella, begon Alejandro voorzichtig. Alejandro, lieve Alejandro, ik weet wat je wilt zeggen en het spijt me, zei Bella. Ik heb het te bont gemaakt gisteren, dat zie ik nu. Robin knikte en keek omlaag naar zijn bord. Bel, we bedoelen het niet naar, alleen..we maken ons zorgen om je. Ja, het baart mij voornamelijk zorgen dat scrambled eggs het enige gerecht is wat je kan maken, en zelfs dat is niet te vreten grapte Alejandro. Ze moesten alledrie grinniken. 

Bella denk je niet dat het tijd is om te vertellen wat er gisteren is gebeurd vroeg Robin voorzichtig met volle mond, hij kreeg de gore eieren zn strot niet door, maar hij vond het zo zielig voor Bella, ze had zo haar best gedaan. Bella legde de Privé weg en bestudeerde haar rode teennagels. Er vloog een vlieg langs die ze volgde met haar ogen de vraag negerend, tot haar ongenoegen vloog hij direct weer door het open keukenraam naar buiten. Het was een mooie dag, zoals er vele mooie dagen waren waar ze maar niet van leek te kunnen genieten. Bel, eet even wat. Robin bood zijn bordje aan. Nee, ik hoef niet zei Bella verdrietig. Ze een paar uur geleden nog op de wc van Provocateur wat wit poeder gekregen van iemand die ze niet eens kende. Ze had het zonder pardon aangenomen. Hoe meer ze door haar neus snoof hoe minder ze zin had iets substantieels zoals eten tot zich te nemen. Deze keer was niet zoals de andere keren dat ze hier logeerde. Ze kon op haar klompen aanvoelen dat de twee liefste mensen van de wereld genoeg hadden van haar gedrag. Dit hadden ze al vaak genoeg meegemaakt en dit was de druppel, ze voelde zich claustrofobisch. Bella’s gedachten dwaalden af naar de keer dat ze als klein meisje ’s nachts wakker schrok. Ze hoorde hele harde muziek en wilde haar moeder wakker maken omdat ze bang werd van de harde muziek die onder haar slaapkamertje vandaan scheen te komen. Haar moeder was niet in haar slaapkamer. Het was bijna te donker om contouren te kunnen onderscheiden, maar ze zag dat haar moeder niet in het grote bed lag. Bella liep de trap af en opende de deur naar de woonkamer, de muziek leek steeds luider te worden. Toen ze voorzichtig, bang van het harde geluid,  de deur opende zag ze haar moeder op haar rug op de grond liggen, de muziek stond op het hoogste volume. Haar moeder had een koptelefoon op maar het snoertje was uit de CD speler getrokken, haar moeder had niet door hoe hard de stereo stond. Naast haar  stond een lege fles wodka. Bella schrok en dacht dat haar moeder dood was, de lege fles wodka  en de harde muziek betekende niet veel goeds. Bijna stikkend in haar tranen rende Bella naar haar moeder toe en hurkte naast haar op de grond, ze schudde haar moeder aan haar schouders door elkaar. Bella's moeder deed haar ogen langzaam open, en Bella kon haar geluk niet op. Haar moeder keek naar Bella en siste wat moet je nou, ik heb toch de koptelefoon op. Bella schrok, had ze zich aangesteld, ze hoorde de muziek toch echt? ze liep snel weer naar boven, haar tranen bedwingend en ging in haar bed liggen wachten tot het ochtend was. Bella? Ze schrok op. Robin ging naast haar zitten en legde zijn hand op haar bevende zachte hand. Allejandro liep om de tafel heen en ging aan haar andere kant zitten. Bella, wij zijn er voor je, je moet hier vanaf komen, hij pakte haar vrije hand. Wij gaan je helpen. Bella knikte met tranen in haar ogen en legde haar hoofd op Robin’s schouder. Zo bleven ze een poosje zitten.

Goed, Ik zal jullie alles vertellen. Robin, Bella en Alejandro hadden na het ontbijt besloten dat Bella zich moest opfrissen, aankleden en moest gaan opbiechten wat ze bij Robin en Alejandro deed en voornamelijk wat het mysterie achter de grote zware koffer was, waarom had ze die mee. Ze hadden zich met z’n vieren in hun makkelijke kleding op de heerlijk zachte, gezellige bloemetjes banken genesteld in de zitkamer. Nala lag op Bella’s schoot te snurken en Bella aaide haar zenuwachtig. De kamer was alles behalve hip en strak zoals alles in Tom’s huis was geweest, de zitkamer kon zo in de Country & Living; het tijdschrift gevuld met  de heerlijke tuttigheid van het engelse platteland. Alejandro zat naast Bella onder een dekentje en hield zijn beker warme thee stevig vast hij had op zijn manier zijn chill outfit aan; een lichtroze kasjmieren onesie. Bella vond het fantastisch en voelde zich warm en behaaglijk, maar voelde zich nog niet klaar om te vertellen waarom ze van huis was weggelopen maar er was geen weg terug...

 Bella trok haar schouders naar achteren, haalde diep adem en stapte zo zelfverzekerd mogelijk de straat in. Ze had zich voorgenomen een kop koffie te gaan drinken, zonder dat Robin en Allejandro erbij waren, in haar eentje, zoals normale mensen dat doen op een zaterdagochtend. Nadat ze Robin en Alejandro over haar breuk met Tom had verteld hadden ze haar geen moment uit het oog verloren. Ze was blij dat ze eindelijk even zelfstandig de straat op kon. Precies op dat moment kwam er een jongen razendsnel voorbij op zijn stadsfiets gevolgd door een immens grote Golden Retriever, Bella stapte snel opzij, verloor haar evenwicht en viel hard op de grond. Jezus, klootzak! Bella kon haar tranen niet bedwingen. Dikke druppels zout vocht biggelden langs haar wangen. Het werd haar allemaal teveel. Tom had ze de vorige dag nog gesproken. Hij had haar gebeld om te vragen of ze terugkwam. Dat hij wist dat hij niet zonder haar kon leven op het moment dat hij haar heupwiegend de afrit af had zien lopen twee weken geleden. Ze wist niet wat ze moest doen. De foto’s die van haar waren genomen tijdens het avondje stappen in de club met Robin achtervolgden haar s nachts nog steeds. Haar bleke gezicht met het vette haar en haar zombie ogen spookten door haar gedachten als ze niet kon slapen, en ze wist wat er zou gebeuren als ze weer terug zou gaan naar Tom. Maar de twee weken bij Robin en Alejandro hadden gevoeld als een vakantie, weliswaar een vakantie waarbij er telkens op haar werd gelet, maar ze voelde zich eindelijk rustiger, en had het gevoel dat ze de touwtjes in handen had. Alleen op het moment dat het minste of geringste haar van de kaart bracht wilde ze naar Tom en zijn vertrouwde genotsmiddelen rennen. Het was teveel. Ze grabbelde haar zonnebril en tas bij elkaar en stond moeizaam op, alsof de hele wereld op haar schouders rustte. Bella snikte even en haalde bibberend een zakdoekje uit haar tas. De jongen keek om en stopte met een heel hoog piepgeluid wat zijn remmen veroorzaakte die aan het oorverdovende geluid te horen al heel lang niet waren nagekeken, de Golden Retriever maakte een soort sliding voor zover honden dat kunnen en keerde nieuwsgiering om, zijn baasje volgend. een paar mensen op straat keken de jongen vuil aan, over de stoep fietsen was overduidelijk niet iets wat ze heel erg apprecieerden. Sorry!! De jongen had zijn fiets aan de kant gegooid en kwam meteen Bella’s kant op rennen. Oh god, sorry je trilt helemaal! Ik heb helemaal niet gezien dat ik je had geraakt! Bella herkende de bezorgde stem ergens van. De jongen had een vale spijkerbroek aan met zwarte all stars eronder en een wit shirt met daarboven een leren jasje, het zag er zo hip uit dat James niet eens in haar op was gekomen. Ik bedoel, ik fiets altijd te hard en inderdaad over de stoep en ik mijn bedoeling is helemaal niet meisjes omver te fietsen, maar… bleef James door ratelen. Bella keek hem geamuseerd aan met haar betraande ogen en deed haar zonnebril af. James? James keek verward op, hm? Bella! riep hij enthousiast uit toen hij zag tegen wie hij zo zat te raaskallen. Bella moest lachen om zijn enthousiasme, Hey! Bella en James lachten allebei ongemakkelijk om het bizarre voorval. Nou begon James opeens verlegen, hij wist niet wat hij moest zeggen de vorige keer dat hij Bella had gezien had ze hem niet eens nog een keer willen zien, James slikte even. Hij kon het niet weer aan als het meisje waar hij al twee weken van droomde hem weer zonder pardon zou laten staan…ik ga er weer vandoor, ik moet werken. Leuk je weer gezien te hebben zei James kortaf en hij gaf Bella een broederlijke klap op haar schouder. Hij liep naar zijn opoe fiets die nog steeds in de goot lag en voordat Bella iets kon zeggen fietste hij alweer hard over de stoep weg terwijl hij na-gejoeld werd door de chagrijnige voetgangers. Bella keek James verbaasd na. Waarom had hij geen praatje gemaakt, toen hij haar twee weken geleden bij provocateur had afgezet leek hij nog in haar geïnteresseerd. Ze kon het niet helpen dat ze het jammer vond dat hij zo weer uit haar leven was gefietst,  James leek zijn draai gevonden te hebben in Amsterdam, op zijn fiets met Mac achter hem aan gerend. Ze voelde een glimlach opkomen, de eerste die dag. Het voelde fijn na al die tranen, en ze was blij dat ze James even had gezien, hoe kort ook.

Bella werd opgeschrikt door haar beltoon. Ze zocht in de zak van haar lange zwarte wollen jas naar haar iPhone, ze haalde de gladde zwarte telefoon uit haar zak en keek op het scherm. Robin die een gekke bek trok scheen haar tegemoet. Robin! Ik heb je zo vaak geprobeerd te bellen! riep Bella uit. Een paar mensen op straat keken haar boos aan alsof ze het niet waard was hier op de stoep te staan en Bella probeerde met haar liefste lach terug te kijken terwijl ze ze in haar hoofd uitschold. Sorry prinses, ik was inkopen aan het doen voor vanavond, we hebben dat themafeest waarover ik vertelde; 70’s, ik weet het totaal niet origineel, maar naja we moeten iets, Robin zuchtte even en Bella maakte zich even zorgen, ze was zo blij geweest Robin weer te zien maar hij zag er tien jaar ouder uit sinds de laatste keer dat ze hem had gezien Sorry Bel, ik ratel maar door, hoe gaat het? Zit je lekker te genieten van het zonnetje? Bella zuchtte, nou, eerlijk gezegd STA ik te genieten van het zonnetje zei ze geïrriteerd  Ze keek verloren om zich heen en wist even niet meer wat ze moest, ze had gehoopt dat ze tegen deze tijd wel een lekker terras had gevonden, maar het liep deze dag allemaal niet van een leien dakje. Laat maar Robin het komt goed, ga maar weer aan t werk, ik ben een terrasje aan het zoeken zei Bella vlug, en ze wapperde met haar hand alsof ze zo Robins ongerustheid weg kon nemen. Ok prima Bel, ik hoor het wel zei Robin afwezig. Ben je vanavond in de club vroeg Bella. Ja ik moet de pasjes nog doornemen met de dansers. Bella gniffelde even. Robin je weet dat je geen choreograaf bent he. Bella begin je nou weer? Robin zette een boze stem op maar Bella hoorde er een klein lachje doorheen. Ze kende hem al zo lang en zo goed dat ze precies wist wat ze kon maken en wat niet. Goed, misschien kom ik even langs. Oh Bel, wat gezellig riep Robin uit, maar zei meteen daar achter aan niet teveel hooi op je vork he Bel, rustig aan zei Robin voorzichtig maar Bella had al opgehangen voordat Robin zijn zin kon afmaken, ze wist al wat hij wilde zeggen, en ze had geen behoefte aan een goedbedoelde preek.

Robin keek geërgerd naar zijn telefoon. Naja zeg! Bella had hem zomaar opgehangen, hoeveel hij ook van zijn beste vriendin hield, af en toe kon hij haar wel achter het behang plakken. Ik maak me soms zo’n zorgen Aal zei Robin tegen zijn partner die liggend op de bank door de achterklap rubriek van nu.nl aan het scrollen was. Ze waren in het kantoor van provocateur, boven de club die Robin had gekocht toen hij net in Amsterdam kwam wonen. Samen met Bella had hij het Amsterdamse nachtleven onveilig gemaakt en had hij de ambitie ontwikkeld zijn eigen club te beginnen. Robin dacht met weemoed terug aan die tijd. Met zijn vlotte babbel, ondernemersmentaliteit en Bella aan zijn zijde kreeg Robin het voor elkaar binnen een jaar een concept om te zetten in een club die op het randje van de afgrond hing. Hij kocht de club over van de voormalige eigenaar en maakte er de huiskamer voor de Amsterdamse elite van. Bij een van de maandelijkse themafeesten had Robin een danser nodig gehad. Toen de toen nog jonge Alejandro binnen kwam lopen was het voor Robin liefde op het eerste gezicht geweest, vanaf die avond waren ze altijd samen geweest. Hij keek vertederd naar de nietsvermoedende Alejandro bij de herinnering en hoopte dat Bella toch ook ooit zo’n liefde zou kennen zodat ze niet meer de behoefte voelde zich de afgrond in te slingeren. Ze hadden van Provocateur een begrip gemaakt en het deed Robin pijn in z’n hart dat hij misschien de deuren van de club binnenkort moest sluiten.

Goed, wat nu. Bella liep over de stoep en keek in de prachtige etalages in de 9 straatjes. Vroeger zou ze helemaal wild worden van de schattige boetiekjes , maar nu voelde ze er niks bij. Ze wist dat het allemaal niks voorstelde en dat je misschien wel gelukkiger kon zijn in je afgetrapte jeans dan in het nieuwste jurkje van wat voor hippe designer dan ook. ze wist het maar ze wist ook dat als ze er niet uitzag zoals de meisjes in de bladen en op tv ze niks meer voorstelde, ook daarin miste ze Tom. Hij was degene die haar groot had gemaakt. Ze wist niet welke wereld haar meer slapeloze nachten zou bezorgen, de wereld van luxe, blauwe plekken en katers of de wereld met natuur en goeie vrienden, maar zonder dat iemand wist wie ze was. Ze staarde naar haar spiegelbeeld in de etalage en realiseerde zich dat er een groepje mensen achter haar was komen staan. Bella? Bella van Hartog?! Bella keek om. Een paar mannen met grote camera’s stonden achter haar, de lenzen al op haar nog huilerige gezichtje gericht. De fijne haartjes op Bella’s arm gingen recht overeind staan. Het is haar echt, het is Bella van Hartog!! Ze is echt terug, werd er geroepen. Bella zette gauw haar grote zonnebril op en liep met gebogen hoofd in tegenovergestelde richting van het groepje mannen, maar ze hoorde het ellendige geluid van het klikken van de camera's al. Het was te laat, ze voelde haar hart in haar borst bonken, en daarmee de welbekende paniek opkomen. Bella, wacht!! Ze keek weer even achterom en wist meteen dat dat een grote fout was geweest. De mannen hadden nu bevestiging dat het echt Bella was en renden naar haar toe. Bella kon het er echt niet bij hebben ook nog op een walgelijke manier op de omslag van een of ander pauper roddelblaadje te staan en ze begon te rennen en verdomde haar hoge hakken voor de zoveelste keer die week. Snel dook ze de eerste beste deur in. Eenmaal binnen haalde ze even diep adem en sloot haar ogen. Alsjeblieft laten ze weg zijn. Ze opende haar ogen weer en keek voorzichtig naar buiten. De mannen waren nergens meer te bekennen. Ze slaakte opgelucht een diepe zucht en draaide zich om om te kijken waar ze was beland. Ze stond in de grote hal van een hotel. Wat heerlijk, hotels hebben bars, en bars hebben meestal een grote voorraad alcohol en…naja Bella kon wel wat gebruiken om de paniek weg te spoelen. Ze liep op haar aller charmantst naar de receptie, de gedachte aan het kalmerende alcoholische drankje wat op haar stond te wachten gaf haar de kracht op haar paasbest voor de dag te komen. Ze liep snel langs het meisje achter de balie, ze had haar niet herkend, anders had ze Bella wel begeleid naar de bar en haar manager ingelicht, maar ze glimlachte lief en Bella was haar eeuwig dankbaar. Ze gaf het meisje een dikke knipoog en liep door, ze was blij met het warme welkom. Bella liep naar het trappetje wat leidde naar de bar en keek de ruimte in. Het was een gezellige bruine bar met prachtige leren stoelen die om een haardvuur stonden. Een paar mannen in pak zaten met elkaar te praten en te lachen onder het genot van een sigaartje en een cognacje. Bella voelde zich meteen op haar gemak, ook al was het duidelijk meer een herenclub. Ze liep naar de bar en ging op een hoge kruk zitten. Wat kan ik voor u doen dame? De mooiste whisky die je hebt graag zei Bella zonder op te kijken, dankje. Ze zette haar tas op de kruk naast haar en haalde haar brillenkoker tevoorschijn. Ah heerlijk als een vrouw een goede smaak in alcohol heeft! Bella keek de ober met een opgetrokken wenkbrauw aan en staarde recht in het gezicht van; James! riep ze verrast uit. Wat een toeval! James grijnsde van oor tot oor. Je keek niet op of om toen je bestelde, net zo afwezig als vanmiddag! Wat is er met je aan de hand! Bella moest even slikken. Waarom leek James toch altijd door haar heen te kunnen prikken, ze kende hem bij elkaar opgeteld niet eens twee uur! Die Wiskey krijg je van mij hoor, dat is wel het minste wat ik voor je kan doen na die val, en James schoof de whiskey bemoedigend een stukje naar haar toe, het is alleen niet onze mooiste fluisterde hij, die kan ik niet betalen. Dat is lief, dankje. Bella bloosde en was blij dat James blijkbaar niks van haar wilde avond in Provocateur had vernomen. Ik heb gewoon echt een kut dag begon Bella. Zo, vertel mij wat! Ik heb het mooiste meisje van de stad omver gereden! Bella keek hem even nieuwsgierig aan. James had zich sinds de valpartij verkleed. Zijn witte shirt en leren jasje waren verwisseld voor een wit strak gestreken overhemd met een schattig zwart strikje en ze zag nog net een stukje schort om zijn middel. Wat? James keek haar afwachtend aan met zijn grote bruine ogen vanachter zijn bril. Bella was rijke mannen gewend die wisten waar ze het over hadden en die er niet sjofel bij liepen, sterker nog die ze van haar leven niet op een afgetrapte fiets zou zien stappen met een suffe helm op, toch kreeg ze telkens een kriebel in haar buik als James naar haar keek. Je hebt het wel voor elkaar he, in Amsterdam aan het werk in de Dylan, dat doet niet iedereen je na. Bella sloeg haar benen over elkaar en streek charmant haar lange kastanjebruine haar achter haar kleine oren. Waar is die grote lobbes die je met je mee had vroeg Bella. Big Mac? vroeg James. Die zit in de steeg. Bella keek verbaasd.  Hoe bedoel je hij zit in de steeg? Loopt hij dan niet weg? Dat denk ik niet! lachte James. De keukendeur opent naar de steeg en Mac vind het heerlijk om te kijken hoe de koks aan het werk zijn en af en toe krijgt hij wat lekkers. Ah dat is echt super lief, ik wil ook zo graag een hond! Bella klapte enthousiast in haar handen bij de gedachte aan Mac die geduldig op zijn baasje wachtte terwijl hij af en toe iets lekkers kreeg van de koks. James grinnikte bij het zien van Bellas kinderlijke enthousiasme. Heb je zelf geen huisdieren vroeg James geïnteresseerd, hij merkte dat hij nog steeds een beetje zenuwachtig was in de buurt van Bella. Nee, wel ooit gehad hoor maar mn moeder… Bella hield plotseling haar mond en keek naar het drankje wat ze ronddraaide in haar glas. James zag aan haar dat hij maar niet door moest vragen en liep weg om wat glazen te polijsten. Bella keek dankbaar iets te geïnteresseerd in haar whiskey. Ze dacht aan de keer dat haar moeder een puppy voor haar had gekocht. Haar ouders waren al een tijdje uit elkaar en haar moeder had een vriend waar ze altijd was, dus haar moeder had gedacht dat Bella zich op die manier minder alleen zou voelen. Bella had het nooit verwacht en barstte in huilen uit toen ze op een middag thuis kwam en er stond een kleine golden retriever op haar te wachten. Het hondje was op Bella af gehuppeld en sprong tegen haar benen aan. Ze hurkte en liet het hondje aan haar hand ruiken. Ze waren meteen beste maten. Ze was het niet vaak eens met haar moeder, en ze hadden hun moeilijke periodes, maar dit was een heel lief gebaar, en Bella wist bijna zeker dat driekwart van haar tranen daardoor kwamen, en niet perse door het allerliefste hondje waarvan zij opeens het baasje was.

Zo, ben je klaar voor een diepte interview? James leunde met zijn ellebogen op de bar, liet zijn hoofd op zijn handen rusten en keek Bella grijnzend aan. Hm? Bella zat onderuitgezakt op haar kruk, haar hoofd voelde zwaar, ze had de neiging haar hoofd op de bar te laten rusten, maar ze besefte zich nog net dat dat raar zou staan. In plaats daarvan hing haar hoofd een beetje op half zeven op haar schouder. Ze observeerde haar lege glas en zweeg. Ok, mag ik dan na drie behoorlijke whiskey’s vragen waarom je zo’n behoefte hebt aan alcohol en niet om te praten? probeerde James. Als ik drie whiskey op heb praat ik meestal honderduit, zei James terloops. Bella ging rechtop zitten en keek James fel aan. Luister, als jij zo zou worden lastig gevallen zoals ik zou jij nu ook diep in een van die glaasjes van je kijken. Ze probeerde naar de rijen glazen achter James te wijzen maar haar vinger wees zo ongeveer naar het plafond, James wist niet of hij moest lachen of zich zorgen moest maken. Door wie word je lastig gevallen dan? Ik heb geen zin om daar over te praten James, antwoordde Bella en liet haar hoofd weer op haar schouder vallen. Mag ik er nog een? Ze hief haar lege glas naar James op. Alleen als je vertelt wat er aan de hand is. Wat deed je vanmiddag op de stoep? Net voordat je me ondersteboven reed bedoel je merkte Bella opeens scherp op. Ja, toen ja bijdehandje. Ik heb een vriend James, begon Bella opeens. Oh... De teleurstelling op James gezicht was bijna tastbaar. Bella keek James aan en voelde zich meteen schuldig, nee, zo bedoel ik het niet. Ik had een vriend, maar toen je me oppikte langs de kant van de weg was de maat vol zei Bella met een dikke tong. Ik trof Tom, mijn ex dus, aan met een andere vrouw, en ik weet dat het niet de eerste keer is dat hij zoiets doet in ons eigen huis nota bene. James leunde op de bar en keek Bella sip aan. Dat is een van de naarste dingen die ik ooit heb gehoord zei James meelevend. Bella knikte, ja, ik was woest. Tom was snachts niet thuis gekomen, althans dat dacht ik. Toen ik beneden kwam lag hij met een of ander halfnaakt wicht op de bank. Hij keek niet eens op toen ik er vandoor ging. James schudde zijn hoofd, was is dat voor een man? Wie laat zo’n meisje nou lopen? Sterker nog wie durft zo’n mooie en lieve meid zo te behandelen. James keek opeens boos. Bella keek hem met een schuin lachje aan, James werd schattig als hij boos was. Heel anders dan Tom die er uit zag alsof hij rechtstreeks uit de hel kwam als hij woest was. Nou, zo lief ben ik niet altijd hoor zei Bella en ze dacht aan de laatste keer dat ze uit was gegaan. De avond dat James haar had afgezet bij Provocateur. James lachte, ben je wel altijd mooi, daar lijkt het namelijk wel op. James en Bella’s blik kruisten elkaar en lieten niet los totdat een stem hard door het cafe riep James de andere klanten willen ook wat drinken! Een dikke kalende man in een mooi donkerblauw pak met een rood pochetje boog zich over de bar en gaf James een veelbetekenend en in Bella’s ogen ontzettend overdreven knikje. Sorry, zal niet weer gebeuren. James ging meteen in de houding staan. Bella keek de dikke man aan. Hij is anders erg klantvriendelijk hoor zei ze met een arrogant lachje. De man draaide zich boos naar het meisje toe die hem zo ontzettend onbehoorlijk had uitgedaagd, maar toen hij zag uit wiens mond de opmerking kwam verzachtte zijn blik meteen. Maar natuurlijk mevrouw van Hartog. Hij keek James verward aan, niet begrijpend waarom James niet had gezegd dat Bella in zijn bar zat, zorg maar heel goed voor deze dame James. En de andere klanten dan? vroeg James en hij keek verbijsterd, wat was hier aan de hand. Nee, James, ik sta er op, doe er alles aan om haar naar de zin te maken hij wuifde James terug. Alle drankjes zijn van het huis, hij gaf een klein klapje op de eikenhouten gelakte bar om zijn opmerking kracht bij te zetten. Alsof hij alle belangrijke beslissingen in dit hotel maakte en niet alleen een beetje belangrijk liep te doen in de bar als manager. Het mannetje gaf James een knikje bij wijze van verstandhouding en liep weg. James keek Bella verbaasd aan, zo heb ik hem nog nooit mee gemaakt zei hij zacht. Ken jij hem, hij wees met zijn duim naar de gang waar de man heen was gelopen. Bella lachte haar prachtige witte gebit bloot en genoot van James verwarring en de reactie van zijn manager, het was perfect. Nee, absoluut niet antwoordde ze, en haalde haar schouders op, nooit gezien. Maar we kunnen nu wel extra lol maken! concludeerde Bella blij. James? Er stond een prachtig roodharig meisje in een wit overhemd en een zwart stropdasje achter James. Lizzie? Ik moet je shift overnemen van Rick Heh? James gaapte haar aan. Lizzie stak haar hand uit naar Bella. Bella van Hartog het is me een eer. Wilt u nog wat drinken? Bella schudde Lizzie de hand. Hoi Lizzie, prettig kennis te maken. Ik lust wel een klein hapje, kan dat geregeld worden? Maar natuurlijk, Rick…eh, onze manager dacht al dat u misschien een hapje wilde eten en laat nu een van onze beste tafels in de VIP sectie voor u klaar maken. Mooi! Bella sprong op van haar kruk. James? Kom je mee, heb je honger? James stond met open mond te luisteren naar de absurde conversatie tussen de vrouwen. Hij had geen enkel idee waar hij Bella van zou moeten kennen en had het gevoel in een van zijn boeken terecht te zijn gekomen. Ehm, ok? Antwoordde James vertwijfeld. Lizzie gaf hem een duwtje, ga nou man, en daar achteraan fluisterde ze deze kans krijg je nooit meer. Bella had zich al omgedraaid om zich naar de tafel te begeven en moest glimlachen om de opmerking van Lizzie die ze nog net had gehoord. De paparazzi was de minder leuke kant van haar status, maar de mensen die daadwerkelijk tegen haar opkeken en haar adoreerden maakten dat ze op een hele nare manier blij was dat ze Tom ooit had ontmoet. Na een heerlijk diner waarbij James zich zichtbaar ongemakkelijk voelde toen zijn collega’s hem moesten bedienen stelde Bella voor nog een drankje te drinken in Provocateur. James had in eerste instantie geweigerd, voornamelijk omdat hij nooit in dat soort gelegenheden binnen kwam, hij had zijn sjofele uiterlijk en ongemakkelijkheid niet mee en hij had geen goeie ervaringen met feestjes. Voor zijn werk had hij een mooi overhemd aan met een bijpassend strikje, maar het was maar goed dat hij barman was want daaronder had hij standaard zijn vale Levi’s aan en zijn afgetrapte zwarte All stars. Eigenlijk mocht hij er niet zo bij lopen in het chique hotel, maar iedereen was zo dol op James en hij zorgde voor zoveel gasten die terugkwamen dat zijn aparte uniform werd gedoogd. Ah joh, je komt wel binnen, je bent met mij en Provocateur is van een goede vriend. James trok een wenkbrauw op, je blijft me verbazen. Is het heel erg dat ik je niet ken? Ik heb het gevoel dat ik de enige persoon in deze stad ben die je niet kent namelijk. Bella kreeg glinstertjes in haar ogen ze genoot van de aandacht, het had net zon verslavende werking als het eerste glas whiskey van de dag. James,  je kent me nu toch? James lachte, dat is waar., maar ik weet nog steeds niet waar ik je van zou moeten kennen, en waarom iedereen om ons heen me het gevoel geeft dat ik met de koningin uit eten ben. Bella ging achterover zitten en draaide een pluk haar om haar wijsvinger. James, je stelt teveel vragen. James leunde op tafel en keek Bella aan. Ik geloof in het lot, en ik geloof dat het geen toeval is dat ik je vanmiddag van je sokken reed net nadat ik je een lift gaf en dat je vervolgens dit hotel binnen kwam wandelen. Bella leunde op haar beurt ook op tafel en kwam met haar gezicht dicht bij dat van James, geloof je dat echt? James knikte serieus. Bella slikte even, dit was niet zomaar een jongen die ze voor de gek kon houden besefte ze. Ze voelde dat ze spijt zou krijgen als ze James aan het lijntje hield. Het kon nooit iets worden tussen hun. Ze had een te grote hang naar vluchten in het uitgaansleven en iemand als James zou niks begrijpen van haar verslavingen en rare uitbarstingen. Hij was daar veel te gevoelig en lief voor. Aan de andere kant, hij was wel naar Amsterdam verhuisd op zoek naar avontuur. Ze werd een beetje angstig van haar eigen met alcohol doordrenkte gedachtes en stond snel op en stak haar hand naar James uit. Kom op, we gaan!

Lizzie? Het mooie meisje wat achter de bar glazen stond te polijsten keek op. ze had betoverend mooie blauwe ogen die licht leken te geven, haar lange rode krullen had ze in een hoge staart gebonden. James? echode ze lachend terug. Bella en James stonden allebei aangeschoten voor de bar, het was een grappig gezicht. Lizzie kende James pas kort maar ze vond hem de liefste jongen die ze ooit had ontmoet. Misschien kwam dat omdat hij uit een dorp kwam en niet uit die achterlijk drukke stad. Vind je het erg als ik ga, James had zijn schort in zijn hand en hield hem even omhoog om aan te geven dat hij klaar was om te gaan. Nee, tuurlijk niet! Gaan jullie nog iets leuks doen, vroeg Lizzie. Bella zag hoe ze naar James keek en een naar gevoel bekroop haar, ze was jaloers. Bella schrok van zichzelf. James en ik gaan uit zei Bella harder dan ze had gewild en ze pakte James hand. Lizzie keek even verbaasd. Oh, ok, leuk! James leek niet door te hebben dat de meisjes aan het aftasten waren tot in hoeverre de ander geïnteresseerd was in hem, en hij trok zijn jas aan. We moeten eerst naar mijn huis hoor Bel, zei James terwijl hij Bella in haar trenchcoat hielp. Bel? Lizzie begreep absoluut niet waar James Bella van kende, en was geïntrigeerd  Ze had een heel ander beeld van hem, ze had gedacht dat James niks om bekende mensen gaf, maar het tegendeel speelde zich af onder haar neus. Dat is goed hoor, zei Bella, mag ik dan achterop vroeg ze speels en gaf Lizzie een knipoog. Lizzie voelde weer een steek van jaloezie. Nou jongens veel plezier zei ze en draaide zich om en deed alsof ze weer verder ging met polijsten. Tot morgen! riep James vrolijk terwijl hij de deur uit liep met Bella wankelend op haar hoge hakken achter hem aan.

Nou, spring dan achterop! Bella proestte het uit. James! Ik spring niet bij je achterop zolang je die stomme helm op hebt! Bella liep naar James toe en gaf even een klopje op de rare helm op zijn hoofd. Nergens voor nodig joh! James keek even bedenkelijk, maar… ik denk dat het toch wel verstandig is hoor. Hij praatte al een beetje met een dubbele tong en Bella vond hem het schattigste verschijnsel wat ze ooit had gezien. Ze kwam iets dichterbij staan en James slikte even en voelde zijn benen week worden. Bella klikte het gespje van de helm open die onder zijn kin zat en pakte de helm met beide handen vast. De aanraking van Bella's vingers op zijn huid werd James iets teveel, hij had het opeens bloedheet. Bella zag hoe zenuwachtig hij was en haalde voorzichtig de helm van zijn hoofd af. Zijn donkere krullen zaten in de war, en Bella vond hem prachtig. Ze legde de helm in James kratje voorop zijn fiets. Veel beter zo fluisterde ze, en James rook haar zoete adem. Hij wist niet wat hij moest zeggen, maar gelukkig legde Bella haar zachte koele handen op zijn wangen. Bella’s lippen raakte die van James licht aan. Hij had nooit in zijn hele leven durven dromen dat er ooit zon moment in zijnerven zou komen zo mooi als dit. Van schrik deinsde James terug en keek Bella even verbaasd aan. Hij zag de blik in haar ogen, ze keek hem lief aan, en hij had nog nooit zoiets gevoeld voor iemand. James sloot zijn ogen en drukte zijn lippen stevig op die van Bella. Haar lippen waren zo zacht. James liet zijn fiets los om Bella vast te houden, en met een hard kabaal viel zijn fiets op de grond. De betovering was verbroken. James voelde zich een sukkel, maar Bella moest keihard lachen. Samen trokken ze James fiets omhoog. Ok, we gaan! Waar gaan we heen! James moest lachen en stapte op zijn fiets, spring maar achterop riep hij. Samen fietsten ze de avond in, de helm had James op straat laten liggen, hij was klaar voor een nieuw leven waar hij zijn helm niet meer voor nodig had.

Bella zat op de grote grijze bank op de kleine woonboot van James. Ze had een whiskey gekregen terwijl James zich omkleedde en ze was een beetje dronken aan het worden. Ze keek nieuwsgierig om zich heen. Mac lag naast haar op de bank en leek zich bij haar op zijn gemak te voelen. Ze aaide zachtjes zijn hoofd en Mac maakte een knorrend goedkeurend geluidje. Ze realiseerde zich dat ze zich sinds de rit in de kever naar Amsterdam niet zo veilig en fijn had gevoeld als nu. Godver! Ze hoorde iets vallen en James schelden en kon het niet helpen een beetje te giechelen. James was blijkbaar zo nerveus om uit te gaan met iemand die bekend was dat hij er op had gestaan en nettere outfit aan te doen. Ze stelde zich voor dat ze hier op de boot zou wonen, hoe het zou zijn om elke dag wakker te worden naast James. Zijn warrige donkere krullen, zijn blauwe ogen. Hoe ze op zaterdagen lekker laat op zouden staan en samen een ontbijtje zouden maken. Mac zat in de kussens van de bank te grabbelen. Wat is er toch jongen. Bella probeerde Mac te helpen en stak haar hand diep tussen de kussens en voelde een soort kartonnetje. Ze haalde het tussen de kussens uit en zowel Mac als zij keken verbaasd naar het kleine witte envelopje wat tevoorschijn kwam. Hij is dus helemaal niet zo braaf dacht Bella verrast, en ze stond op. Ze liep naar de ronde eettafel in het midden van de kamer en struikelde bijna over haar eigen voeten. Ze hield de rand van de tafel stevig vast en bedacht zich dat het maar goed was dat ze het envelopje had gevonden, ze had meer gedronken dan ze dacht. Ze opende het envelopje en keek er in. Hm, niet zo veel als ze had gehoopt. James fietssleutels lagen op tafel en ze stak een van de platte sleutels in het zakje en haalde er een klein hoopje wit poeder uit wat ze behendig naar haar neus bracht. Ze was zo geconcentreerd bezig dat ze James niet de huiskamer binnen hoorde komen. Wat ben jij aan het doen? Ze keek op en er viel een klein beetje poeder op haar sjaal. God, ik schrok me dood, zei ze geschrokken en keek naar beneden, kijk nou wat je doet! En snel stak ze de sleutel onder haar linker neusgat en snoof diep terwijl ze haar rechterneusgat zorgvuldig dichtdrukte. James keek haar aan alsof hij water zag branden hij voelde een steek in zijn hart. Het liefste, mooiste meisje wat zijn hart op hol had laten slaan stond nu in zijn woonkamer ordinair te snuiven. Opeens viel alles op zijn plek. Waarom de jongen die zijn auto had gefikst zo had gehamerd op het envelopje. Dat James die nog wel eens nodig zou hebben. Een angstig gevoel bekroop hem. Was Amsterdam echt het drugshol waar iedereen in zijn dorp het over had gehad. Als zelfs Bella op deze manier een sleutel vol drugs zomaar in haar neus stak. Bella gooide zijn fietssleutels weer op de tafel en veegde met haar sjaal even onder haar neus niet beseffend dat James zich stond te verbijten. James ik had niet verwacht dat je al zo was geïntegreerd in het Amsterdamse nachtleven, ze giechelde even en James was er bijna zeker van dat hij zijn hart kon horen breken.  Ik voel me veel beter! Wat jij? Bella hupte van haar ene been op haar andere been en leek haast te hebben. Ik voel me opeens niet zo lekker zei James zacht. Bella keek hem geschrokken aan. Wat dan? Ze liep naar hem toe en legde haar zachte handen weer op zijn wangen. Hij sloot zijn ogen en wenste dat wat hij net had gezien niet echt was geweest. Hij pakte Bella bij haar middel zoals hij had willen doen toen hij zijn fiets had laten vallen en kuste Bella zoals hij nog nooit iemand had gekust. Bella’s handen vonden hun weg door zijn krullen. De vlinders in James buik gingen zo erg heen en weer dat hij er duizelig van werd. Hij opende zijn ogen en keek Bella aan. Haar lieve blik was weg en had plaats gemaakt voor grote donkere pupillen die niet leken te registreren wat er net was gebeurd. Bel, ik ga een taxi voor je bestellen, en James pakte zijn telefoon uit zijn kontzak.

Liefje, dit is toch die ex van je? Het dunne blonde meisje hield verveeld de krant van die ochtend omhoog en wees naar een foto van Bella en James. Ex? Tom keek vanaf zijn luchtbed die in het zwembad lag te dobberen naar de kant waar het meisje aan de lange glazen tafel zat onder een immens grote parasol. Waar heb je het over zei Tom nors. Het meisje liet de krant zakken en streek haar lange stijle blonde haar uit haar gezicht, even kijken hoor schat, Ja hier staat het ze las het bijschrift voor: Bella van Hartog gespot met onbekende maar charmante barman. 'Is Tom Jackson hiervoor aan de kant geschoven?' Tom ging rechtop zitten, het luchtbed klapte bijna om. Godver. Tom liet zich vloekend het water in vallen, hij was nu toch al nat en zwom in borstcrawl naar de kant waar hij zich behendig omhoog hees en hij liep boos naar de tafel. Geef hier, hij trok de krant uit de handen van het meisje. Op de krant verschenen donkere vlekken van het water waar hij hem vast hield. Zijn ogen schoten van links naar rechts. Hij bekeek de foto met samengeknepen ogen. James en Bella waren vanaf buiten gefotografeerd terwijl ze hand in hand in de bar van het hotel stonden. Wat een slet, riep Tom. Hij gooide de krant agressief het zwembad in. He, die was ik aan het lezen! Ach, alsof jij ook maar iets begrijpt wat daar in staat. Het meisje keek hem boos aan. Jezus hee, wat heb ik je misdaan? M’n huis uit mompelde Tom. Pardon? Nu! schreeuwde Tom en de inhoud van zijn mond spatte over de tafel. Het meisje stond beledigd op en liep op haar hoge hakken in haar bikini richting het huis. Tom liep achter haar aan. Hij greep haar bij haar lange  haren en trok haar naar achteren. He! schreeuwde ze uit van pijn en verontwaardiging, Nu mijn grond af zeg ik je siste Tom in haar oor. Maar, ik moet toch mijn spullen pakken? zei het meisje met trillende stem. Wat begrijp je niet? Dom wijf. ik wil je hier niet meer zien begrijp je! Na een harde ruk liet Tom los en het meisje rende voor zover dat ging op haar hoge hakken huilend naar de oprit. Ze draaide zich om en schreeuwde je bent helemaal gek! Tom pakte een glas van de tafel en gooide dat zo hard als hij kon richting het meisje wat geen dag ouder kon zijn dan 21. Huilend rende ze de oprit af. Jezus wat een ochtend. Tom schoof de grote zware lounge stoel naar achteren waarop het meisje had gezeten en ging zitten. Hij staarde naar de krant die als een natte dweil in het zwembad lag en masseerde zijn slapen, hij voelde zijn migraine weer opkomen.

"Big, we gaan het maken!" James keek zijn Golden retriever onzeker aan en hield zijn leren versleten en inmiddels opgedroogde aktetas stevig vast om zijn woorden kracht bij te zetten, een buitenstaander had aan alles kunnen zien dat James er zelf niet in geloofde. James had voor de gelegenheid zijn werk overhemd met strikje aangedaan, met daaroverheen zijn bruine vest. Hij had zijn Levi's aan met deze keer rode Converse eronder en zijn bril stond op het puntje van zijn neus. Vanmorgen was James door zijn wekker heen geslapen en had Big Mac hem gelukkig wakker gelikt zodat James zich net op tijd aan kon kleden. Contactlenzen waren niet prioriteit nummer 1 op een chaotische ochtend, en dus zag James er uit als een overspannen leraar. James had de vorige avond niet geslapen. Hij had een taxi gebeld voor Bella. Ze had vanaf dat moment geen woord gezegd, maar kon door de coke niet stilstaan. Ze ijsbeerde maar rondjes en beet nerveus op haar nagels totdat James werd gebeld dat de taxi voor de deur stond. De vlinders hadden plaatsgemaakt voor een zware steen en James moest een brok in zijn keel wegslikken bij de herinnering aan hoe de perfecte avond was geeindigd.  Big Mac keek spottend naar zijn baasje die voor zijn gele kever jongleerde met zijn sleutels en tas. James bril was iets te groot en gleed steeds bijna van zijn neus waardoor hij hem steeds weer terug moest duwen met zijn wijsvinger. Hij kreeg Mac in het oog en besefte hoe onprofessioneel hij over kwam. Ja ja  we gaan al, hup! James zette zijn tas op de grond. Stak de sleutels in het slot en liet Big Mac op de achterbank voordat hij zelf ging zitten. James had Bella zijn nummer gegeven, en gevraagd of ze hem liet weten of ze veilig thuis was gekomen. Hij drukte op de home toets van zijn iPhone maar het enige wat hij zag was Mac’s koppie op zijn achtergrond. James deed even een schietgebedje voordat hij de sleutel omdraaide. Hij hoopte maar dat de uitgever brood zag in zijn manuscript. Hij zuchtte en draaide het knopje van de oude radio open en herkende het refrein van 'Highway to Hell' van ACDC en James kreeg het nog benauwder.

Bella zat aan de grote houten keukentafel en liet Allejandro haar make up van haar gezicht halen. Zorgvuldig depte hij haar gezichtje met watten gedrenkt in een of ander heerlijk ruikend goedje. De hele tafel lag bezaaid met watten zo zwart als roet en Bella zag er bijna weer normaal uit. Nadat ze gekalmeerd was hadden Allejandro en Robin Bella de roddel pagina's weer laten zien aan de keukentafel onder het genot van een grote koffie, het begon een traditie worden bedacht Robin zich. De foto's waren verschrikkelijk. Op een foto had Bella een grote vlek op haar jurk zitten alsof er een fles alcohol overheen was gegooid, wat waarschijnlijk ook het geval was geweest terwijl ze op een van de VIP tafeltjes aan het dansen was met een grote fles van het een of ander in haar hand. Het is dat de club van Allejandro en Robin was anders was Bella er zeker uitgezet. De mensen die op de foto op de achtergrond te zien waren zagen er flink geïrriteerd uit. Maar goed, bedacht Bella zich treurig, dat zou zij ook zijn wanneer ze een VIP tafel in een club had aangevraagd en een of andere dronken wijf kwam op haar tafeltje dansen.

Robin en Allejandro leken zich wel te vermaken bij het zien van de foto's. "Kijk Gordon nou in die hoek!, de komt toch ook bijna nooit meer… “ Alejandro en Robin hadden niet eens door dat Bella dramatisch met haar hoofd in haar handen zat, zo erg gingen ze op in de roddelfoto’s. Bella stond op en wandelde verdrietig in haar joggingbroek en wit XL shirt van Robin naar de trap die uitkwam op het dakterras. Waarom moest ze toch altijd zo ver gaan? Ze werd misselijk bij de herinnering aan de blik van James toen hij zag hoe ze in zijn huiskamer van zijn fietssleutels had lopen snuiven, dat had ze Robin en Alejandro voor het gemak niet verteld. Bella wist dat ze diep van binnen niet zo was, dat ze een meisje was die met kaarsjes aan in haar roze pyama wilde wachten tot haar man thuis was, maar ze bleef een onherroepelijke drang hebben naar meer. De stad leek te bruisen van avontuur, er was altijd iets te doen en te beleven, en ergens niet bij zijn kwam niet in Bella’s boekje voor. Ze was ook bang om haar status te verliezen nu ze niet meer met Tom was, ze kon niet zonder hem, maar ze wist ook dat ze er onderdoor zou gaan als ze bij hem bleef. Toen ze een rondslingerende tennis bal weg gooide voor Nala hoorde ze een piepje. Verbaasd keek ze naar de plek waar het vandaan leek te komen. Ze kroop onder een van de ligstoelen en vond haar iPhone. Helemaal vergeten! Ze had een aantal gemiste oproepen van onbekende nummers; niks nieuws. Er waren vaak mensen die aan haar nummer waren gekomen en haar aan de lijn probeerden te krijgen. Een paar Facebook berichten van mensen die wilden weten naar welke clubs ze verder zou gaan en een voicemail bericht van Tom die in de telefoon schreeuwde waar ze verdomme dacht dat ze mee bezig was. Bella zat hier absoluut niet op te wachten, ze had echt een veel te erge kater voor dit soort berichten en drukte de Voicemail weg. Ze had James niet laten weten dat ze uiteindelijk veilig thuis was gekomen en twijfelde of ze hem nog iets moest sturen. Ze durfde niet, ze had zich zo slecht gedragen. In haar benevelde toestand had ze gedaan wat ze altijd deed. Ze had oprecht gedacht dat James het niet erg had gevonden, aangezien de coke gewoon tussen de kussens van zijn eigen bank had gelegen, maar ze had beter moeten weten. Ze opende haar WhatsApp en haalde James contact tevoorschijn en typte sorry. Ze zuchtte, verwijderde het bericht weer en drukte haar telefoon uit. Het had toch geen zin ze had het verpest. Ze ging op het gras liggen en keek naar de lucht. Langzaam kwamen er een paar wolkjes voorbij. Bella dacht aan haar vader. Nadat Bella’s ouders waren gescheiden had ze besloten dat ze niet meer bij haar moeder kon leven en bij haar vader ging wonen, maar het leven had andere plannen voor haar in petto. Haar vader werd ziek. Ze dacht aan de tijd dat ze niet wist hoe ernstig zijn ziekte was en ze hem opzocht in het Onze Lieve Vrouw Gasthuis in Oost. Bella was in hetzelfde ziekenhuis geboren, en ze slikte een brok in haar keel weg bij de gedachte dat er altijd een leven moet worden ingeleverd voor een leven. Een vriendin van haar vader bracht haar. Bella lette niet op welke afdeling ze haar vader bezocht, ze was zo blij dat ze hem weer mocht zien. Hij zag wel een beetje gelig, en was wat dunner dan anders. Bella was een beetje bang voor de katheter die in haar vaders hand was gestoken. Maar, bedacht ze zich dat zolang dat nodig was om haar vader weer thuis te krijgen zodat ze zo snel mogelijk bij hem kon gaan wonen dat allemaal prima was. Toen hij naar huis mocht was ze zo ontzettend blij. Ze was die ochtend naar de bloemenkiosk bij haar vader om de hoek gegaan en had zijn hele huis vol gezet met prachtige bloemen in vrolijke kleuren. sMiddags werd haar vader thuis gebracht maar hij scheen de bloemen niet te zien. Bella was een beetje teleurgesteld, maar begreep dat hij weer even moest wennen aan thuis zijn. Ze voelde dat hij even tijd voor zichzelf nodig had dus ging Bella wat aan haar huiswerk doen. Ze vond het heerlijk om haar huiswerk te doen bij haar vader aan de grote gezellige houten keukentafel. Niet zoals bij haar moeder waar alles vies en donker was. Er was een grote last van haar schouders gevallen, ze hoefde zich geen zorgen meer te maken of haar moeder ergens dronken in een cafe lag, haar vader zou voor haar zorgen en ze zou haar school afmaken en een succesvol leven leiden, ooit. Glimlachend bij de gedachte maakte ze haar natuurkunde opdracht tot ze haar vader haar naam hoorde roepen. Ze kwam zijn slaapkamer binnen, hij lag op het ziekenhuisbed wat de verpleegsters hadden geïnstalleerd.  Het bed wat hij zelf aan het maken was voordat hij ziek werd was weer uit elkaar gehaald en stond in losse planken tegen de muur. Bella vond het vreemd dat het ziekenhuisbed er stond, maar ze had er niks over gezegd. Haar vader klopte op het vrije stukje bed naast hem en ze ging zitten. Hij pakte haar hand en vertelde dat hij kanker had. Bella was in shock. Toen ze hem met vragende ogen aankeek knikte hij. Het was ongeneselijk. Bella voelde zich alsof ze net een harde klap in haar gezicht had gehad. Ze knikte en probeerde zich groot te houden, het leek haar beter als haar vader niet zag hoe verdrietig ze was. Om Bella te pijlen vroeg hij of ze boos op hem was, omdat hij had gerookt en van een drankje hield maar bovenal omdat hij haar zeer binnenkort zou verlaten en het zijn eigen schuld was geweest. Bella schudde haar hoofd om aan te geven dat hij zich niet schuldig moest voelen, ze kon niet praten, bang dat het verdriet uit haar mond zou ontsnappen. Ze vluchtte naar de badkamer, haar vader alleen achterlatend in zijn eenpersoons ziekenhuisbed. Ze kon nog net de deur op slot draaien voordat ze door haar benen zakte. Het gevoel wat ze had gehad op de WC toen haar ouders ruzie maakten toen ze een klein meisje was kwam weer terug, sterker dan ooit. Ze had nog nooit zoveel verdriet gevoeld en was bang dat ze zou overgeven. Het voelde alsof het verdriet te groot was voor haar lichaam en wist niet waar ze het laten moest. Hoe lang ze zich had opgesloten in de badkamer kon Bella zich niet meer herinneren. Toen ze bijkwam waste ze haar gezicht en wachtte totdat het ergste rood uit haar gezicht was verdwenen, ze rechtte haar rug en pakte haar leven weer op alsof er niks was gebeurd. 

Nalah dwong Bella weer terug in het nu met haar natte snuitje tegen haar hand en Bella kwam omhoog, ging staan en keek uit over een schemerig Amsterdam. Robin en Allejandro hadden het goed voor elkaar. Ze hoopte dit ook ooit te hebben met iemand waarvan ze zoveel hield zoals Robin en Alejandro van elkaar hielden. Het grachtenpand was groot maar toch heel gezellig. Een deel van de muur waar de deur naar het huis in zat was bezaaid met grote rozen en kleine lichtjes die zich een weg baanden naar de schoorsteen. De lichtroze pioen rozen die Alejandro zo zorgvuldig verzorgde op het dakterras stonden in elk vertrek van het huis, zelfs in de badkamers was wel een bosje verse rozen te vinden. Bella hield met heel haar hart van dit huis, waar volgens haar, haar beste herinneringen schuil gingen, ze voelde opeens een deken van warmte over zich heen komen. Alsof even alles goed was. Bella dacht aan James en wist dat hij haar soort persoon was. Zoals Robin en Allejandro haar personen waren. Als ze bij James was had ze het gevoel dat ze zichzelf kon zijn. Ze dacht weer aan haar eerste ontmoeting met James en hun rit in zijn gele kever. Ze haalde haar telefoon uit haar zak en opende het appje naar James weer. De cursus knipperde intimiderend en leek te zeggen toe maar Bella stuur maar iets. Ze keek even naar de roze kleurende lucht. Hoe moest ze het nou goedmaken. Ze scrollde door haar emoticons en kwam langs de hamburger, en herinnerde zich James verhaal over hoe hij aan Big Mac was gekomen. Ze typte het burgertje in en de emoticon van een hondje met daarachter kan ik het goedmaken met een big mac, ze beet op haar duimnagel en staarde naar haar scherm en twijfelde of dit de juist aanpak was. Op dat moment hoorde ze de deur achter zich kraken en keek op. De deur ging open, inmiddels was het alweer donker aan het worden buiten en Bella kon in de schemer nog net een gestalte onderscheiden in de deuropening. Ze dacht dat het Robin of Allejandro was. Ze wees op haar telefoon, ik ben even een appje aan het sturen hoor ik kom zo. De gestalte kwam langzaam naar haar toe lopen en Bella voelde een koude rilling over haar rug lopen. Robin? Alejandro? Nee, Bel ik ben het hoorde ze een bekende stem zeggen en van schrik liet ze haar telefoon vallen op de harde tegels van het dakterras.

Bella Bella!! Bella voelde iets nats over haar gezicht gaan. Langzaam probeerde ze haar ogen te openen, mar alles deed pijn. Ze raakte in paniek toen ze voelde dat ze haar linkeroog niet open kreeg. Bella, wat is er gebeurd. Ze kreunde en probeerde van de grond te krabbelen. Allejandro stond in de deuropening te huilen als een bang kind, Bella raakte nog meer in paniek en voelde twee sterke armen om haar heen en ze werd omhoog getild. Nala stond bij haar benen piepend te dralen. Bella kon zich niet meer herinneren wat er was gebeurd, hoe meer ze zich voor de geest probeerde te halen waarom ze zich nu zo voelde hoe meer pijn ze had, ze viel weg en droomde.

Bella had de stem herkend. Tom ik heb hier geen zin in, hoe ben je überhaupt binnen gekomen. Tom keek haar aan en zag sinds lange tijd de echte Bella. Zonder de poespas en opsmuk die hij haar zelf al die jaren had opgelegd en hield nog meer van haar. Hij kon haar niet laten gaan. Niet zo. Ze was alles voor hem. Tom wist heel diep in zijn hart ook dat hij alles wilde hebben wat niet vanzelfsprekend was. Zo ook Bella. Hoe meer ze hem tegenhield hoe meer hij naar haar hunkerde. Naar haar glanzende lange bruine lokken en grote blauwe ogen. Naar de kuiltjes in haar wangen als ze naar hem lachte. Toen ze nog verliefd op hem was. Toen ze nog dacht dat hij haar hele wereld was, toen het allemaal nog klopte. Hij keek langs Bella heen en, er welden tranen op en hij wist wat er zou komen. Het werd zwart voor zijn ogen en hij haalde naar haar uit. Bella bukte om haar telefoon op te rapen. Op het moment dat haar vingers de versplinterde telefoon vonden voelde ze een harde stomp tegen de zijkant van haar gezicht.

Robin legde een hand op Bellas voorhoofd. Het voelde fijn vertrouwd aan. Gloeiend heet hoorde ze de bekende mannenstem zeggen. Ze werd wakker en tot haar opluchting ging haar linkeroog open, weliswaar met pijn en moeite, maar ze kon tenminste iets meer zien dan de laatste keer dat ze haar ogen had proberen te openen. Ik droomde dat ik achtervolgd werd door die vreselijke paparazzi. Robin lachte een klein glimlachje. Allejandro zat in de grote met bloemen overtrokken drie zits bank en Bella herinnerde zich dat Allejandro stond te huilen in de deuropening. Al wat is er aan de hand? Bella keek hem aan, en toen Allejandro naar Robin keek met paniek in zijn ogen wist ze dat er iets afschuwelijks was gebeurd. Bella wat weet je nog van gisteravond? Niks. Naja dat ik op het dakterras stond. Ze herinnerde zich dat ze een appje naar James wilde sturen, maar ze had hem niet gestuurd. Opeen zag ze de zwarte schim weer voor zich. Tom fluisterde ze. Haar hand ging naar haar linkeroog. Nee toch niet weer kreunde ze en voelde voorzichtig aan haar wonden. Niet weer? Echode Allejandro. Hij werd rood en stond op. Bella! Je gaat me niet vertellen dat Tom dit vaker heeft gedaan?! Hij schreeuwde en Bella sloot haar oog en balde haar vuisten. Tranen prikten tegen de binnenkant van haar ogen. Ze wist dat ze nooit naar Robin toe had moeten komen. Ze had zich een kort moment zo vrij gevoeld, maar nu was alles anders. Ze mocht geen fouten meer maken, ze verdiende het verdriet van Robin en Allejandro niet. Nalah lag op bed en liet haar kop op Bella’s been rusten met een pootje bemoedigend tegen haar aan. Robin pakte een zakdoekje uit de met panterprint bedrukte tissue despenser naast Bella’s bed en bette zijn ogen. Bella had Robin nooit huilend gezien, het was de stoerste man die ze kende. Robin was altijd nuchter, Allejandro daarentegen had ze nog nooit zo boos gezien. Ze werd er een beetje bang van. Bella, wij willen alles voor je doen, maar je moet eerlijk tegen ons zijn, het doet me zoveel pijn dat je niks hebt gezegd. Bella kon niet anders dan haar tranen openlijk laten stromen bij het horen  van Robin en Allejandro’s lieve woorden. Allejandro ik heb jullie altijd geprobeerd te beschermen begon Bella zacht. Tom is zichzelf niet als hij zoiets doet. Ik lok het vaak ook uit. Denk ik. Dat zegt Tom altijd, en ik geloof hem. Ik ben mezelf niet als ik iets heb gebruikt. Maar van wie krijg jij altijd je coke Bel? vroeg Robin direct. Ze zuchtte. Het was allemaal zo warrig. Ik wist niet wat ik moest doen ik kon nergens heen en ik was zo ontzettend moe van het doen alsof het goed ging. Bel dat snappen we maar wie gaf je altijd coke. Robin herhaalde stoïcijns zijn vraag en Bella kende Robin lang genoeg om te weten dat hij niet zomaar los zou laten. Van Tom mompelde ze. Robin keek Alejandro veelbetekenend aan. Hij heeft ervoor gezorgd dat je weer in een diep dat terecht kwam Bel, terwijl ik je er godverdomme net uit had getrokken. Robin smeet een lamp van het nachtkastje. Alejandro stond op van het bed en sloeg een arm om Robin. Lief, dit heeft geen zin. Bella barstte in huilen uit. Het was teveel. Robin schrok van Bella’s noodkreet en keek verbaasd naar de lamp die op de vloer lag alsof hij niet had mee gekregen hoe die daar terecht was gekomen. Robin ging op het bed zitten en kneep bemoedigend in Bella’s been. Ze zat met haar handen voor haar ogen te huilen, ze was niet eens in staat om te praten, af en toe kwam er een kreet die uit haar tenen leek te komen en allejandro en robin lieten haar zo even zitten. Toen ze een beetje was bedaard haalde ze haar handen weg en keek Robin en Alejandro verdrietig aan. Ik weet niet wat ik moet doen snikte ze. Alejandro ging aan de andere kant van Bella zitten en gaf haar een knuffel. Au au au riep Bella uit en Alejandro schrok sorry lieverd! en trok zijn handen snel van haar af. Wij zijn er altijd voor je Bel begon Robin. Ja, en hoe Tom binnen is gekomen weten we niet maar dat zal nooit meer gebeuren, je hoeft hem nooit meer te zien zei Allejandro. Bella knikte opgelucht en veegde haar snotneus af aan haar dekbed. behalve als je zo ranzig doet hoor dan zetten we je eruit zei Robin en ze moesten alledrie lachen.

James stond voor het grote kantoor van de uitgever die hem zo zou gaan vertellen hoe zijn toekomst eruit zou gaan zien. Voor de zoveelste keer die dag keek hij naar zijn telefoon. Bella had hem niet ge-appt, moest hij haar bellen? Hij maakte zich zorgen, maar toen zag hij het beeld weer voor zich hoe Bella daar had gestaan met een sleutel wit poeder in haar neus en hij werd weer misselijk. Hij stak zijn telefoon in zijn zak en omklemde zijn aktetas stevig. Ok daar gaan we, en hij liep richting de ingang.

Bella lag op de stretcher met haar hippe zonnebril op en een hele grote zonnehoed, haar boek lag op haar buik, haar wijsvinger hield de plek vast waar ze was gebleven. Het was een prachtige verschijning dacht Robin terwijl hij naar haar keek vanaf de deuropening. Op dat moment snurkte ze hard en Robin kon het niet laten te grinniken. Het bleef een ordinaire del. Robin was blij dat ze naar Provocateur was gevlucht en niet bij Tom was gebleven. Ze had de juiste keus gemaakt. Bel was zijn allerbeste vriendin. Ze hadden elkaar uit de put getrokken op momenten dat ze allebei het leven niet meer zagen zitten. Ze hadden het saampjes ver weten te schoppen hier in Amsterdam, en over zijn lijk dat Tom dat voor Bella ging verpesten. Hij had al genoeg schade aangericht. Robin zat aan de rand van de tuin en dacht na over zijn eigen problemen. Hij en Allejandro hadden het de laatste tijd ook niet altijd even makkelijk  maar ze hadden elkaar. Er was niemand behalve Bella en Alejandro waar hij meer van hield en hij wist dat ze er samen uit gingen komen. Hij gniffelde even toen hij zag dat Allejandro zachtjes naar Bella sloop met de tuinslang in zijn handen.

Bel! Wakker worden riep Allejandro, hij richtte de tuinslang op Bella en ze werd overspoeld met ijskoud water. Jezus christus! Gilde ze uit. Allejandro schaterde van het lachen. Op een of andere manier kon je Allejandro niet blijer krijgen dan wanneer Nederlanders vloekten. Bella stond op, legde haar doorweekte boek zorgvuldig op de stoel achter haar, deed haar zonnebril af en haar hoed en keek uitdagend naar Robin die aan de rand van de tuin stond te lachen. Ik was het Niet he Bel zei hij met zijn handen omhoog alsof hij zich overgaf. Niet zo boos kijken schat daar krijg je rimpels van riep Bella en ze liep naar Alejandro en ritste de tuinslang uit zijn handen, voordat Robin weg kon rennen had Bella hem van top tot teen kleddernat gespoten. Allejandro kwam bijna om in zijn lach toen hij Robin beduusd zag staan kijken met zijn natte haar en donker van het water geworden outfit die hij vanochtend zorgvuldig bij elkaar had uitgekozen. Nala lag in de schaduw te kijken naar het schouwspel en liet die rare volwassenen maar even spelen. Bella was na Tom’s uitbarsting helemaal op. Ze sliep alleen maar, en toen haar gezicht er weer enigszins normaal uit zag waagde ze zich eindelijk in de buitenlucht, maar beperkte zich alleen tot het dakterras. Ze had geen zin zich buiten de deur te begeven. Zodra ze de deur opentrok lag de wereld aan haar voeten. Het was zomer en super druk in de stad. Hele groepen toeristen liepen langs de voordeur. Ze vond het niet erg, het riante terras was van alle gemakken voorzien. Dit was de eerste keer in een maand dat ze weer plezier had en om die reden was Robin niet al te lang boos dat ze hem met zn nieuwe peperdure blouse onder de sproeier had gezet. Allejandro lag alweer in het zonnetje op te drogen. Zijn perfect gebronsde lichaam lag in een strakke zwembroek op de ligstoel en loom streek hij zijn zwarte sluike haar voor zijn ogen weg. Lieverd, wil je alsjeblieft een kittig pakje voor me aan doen vanavond? zei Alejandro loom. We gaan uit! Bella keek Allejandro geschrokken aan, uit? Maar ik ben al een maand het huis niet uit geweest! Ik had het ook tegen Robin schat zei Alejandro met een knipoog. Robin trok zijn natte blouse uit en gooide die naar Allejandros hoofd. Ik ben al weg. En met zijn herkenbare loopje die hij vroeger alleen bewaarde voor het podium liep hij richting de deur naar het huis met Nalah op zijn hielen.

Bella liep naar Alejandro en liet zich naast hem neer ploffen op de stretcher, en zette haar zonnebril weer op. Al. Gaan jullie echt uit? Naar Provocateur? Moet dat? Kunnen jullie niet hier blijven en lekker een filmpje kijken op de bank met een lekker theetje, volgens mij is nothing hill op tv! Er zat een paniek in Bella’s ogen die Allejandro nog niet eerder had gezien. Lieve schat, hij pakte Bella’s hand. Jij gaat mee! Bella keek verontwaardigd. Nee, nee zeker niet. Ik ben zeker twee kilo aangekomen sinds ik hier zit en ik ben niet naar de kapper geweest, heb niet geshopt. Ik kan absoluut niet, ik heb daar trouwens ook helemaal geen zin in. Wat als iedereen foto’s gaat maken en gaat vragen waar ik ben geweest? Bella ratelde maar door. Allejandro was al opgestaan om zijn slippers en blouse aan te doen en wees op het zomerjurkje van Bella die naast het bed lag. Aan doen zei hij fel. Maar…probeerde Bella. NU! Zuchtend trok Bella haar eenvoudige wikkeljurkje aan waar ze de afgelopen paar dagen in had geleefd. Allejandro stak zijn hand uit. We gaan jou eens even lekker verwennen jongedame! Bella werd een beetje rood, ze werd er altijd ongemakkelijk van als iemand haar in het zonnetje probeerde te zetten. Dat hoeft niet hoor Aal begon ze, Alejandro wapperde met zijn hand voor zijn neus en trok een vies gezicht, Bel, eerlijk gezegd doe ik het meer voor mezelf. Naja! Hufter! En lachend gaf Bella Alejandro een klap op zijn kont.

Prinses dit staat je prachtig! Bel, ik vind echt dat je deze moet nemen. Je krijgt m van mij! Robin stond achter Bella met zijn ene hand in zijn zij en de andere over zijn mond alsof hij niet kon geloven hoe mooi Bella eruitzag in deze jurk. Nou, ik geloof niet helemaal dat dit mijn ding is… Bella keek onzeker in de spiegel. Sinds je van Tom af bent is er niks meer met jou te beleven  Je draagt nooit meer tijger! Bella staarde naar Robin in de spiegel en hief haar wenkbrauw op. Het was een van haar lievelingswinkels geweest toen ze nog met Tom had en in de schijnwerpers had gestaan. Ze had een strak tijgerjurkje aan met dunne spaghetti bandjes en kant aan de onderkant van de rok die tot ver boven haar knieeen stopte. Haar borsten vielen bijna uit het korset en ze vroeg zich af waarom ze hier inderdaad niet meer wild van werd. Ze had honderden jurkjes zoals deze in haar kledingkast bij Tom hangen, en ze waren allemaal even prachtig, ook al was ze ervan op de hoogte dat exact dezelfde jurkjes voor minder op de Albert Cuyp hingen. Ik weet niet jongens. Een beetje ordi misschien opperde ze voorzichtig? Wat vinden jullie van deze? Ze hield een zwart jurkje met ronde hals en prachtig waaierende rok omhoog. Allejandro rolde met zijn ogen en Robin had zijn hoofd op zijn handen gelegd en keek alsof hem net was verteld dat hij voor altijd kaki moest dragen. Bella trok weer een wenkbrauw omhoog. Niet dus? Ze draaide nog een rondje voor de spiegel. De verkoper kwam aan lopen met drie glazen en een fles Moet champagne. Voor mijn beste kla…begon hij maar hij stopte toen hij Bella zag draaien. Ehm, Bel ik mag het niet zeggen want ik moet dit verkopen, maar ik vind dit niks voor jou, je ziet eruit als een verkoopster op de Cuyp. Bella pakt een glas van het dienblad en nam een flinke slok. Zien jullie wel! Bella hief haar glas op.  De verkoper gaf de andere twee glazen afwezig aan Robin die ze dankbaar in ontvangst nam en begaf zich naar een van de rekken in de strakke witte ruimte.

Als een speurhond liep Spence langzaam langs de rekken. Ze keken hem alledrie met ingehouden adem na, het was doodstil in de winkel. Alle vaste klanten waren de winkel uitgebonjourd toen Spence Bella, Robin en Allejandro aan zag komen wandelen. Hij had het open bordje naar closed gedraaid en de champagne koud gezet. Na een paar minuten zijn prachtig gemanicuurde vingers langs de jurken te hebben gehaald lachte hij blij en klapte in zijn handen als een klein kind wat na uren zeuren een snoepje mag. Ik heb m! Hij haalde voorzichtig een rood, strak jurkje uit het rek en pakte op zijn weg terug nonchalant een paar prachtige zwarte pumps van de showtafel. Spence. ik weet niet hoor begon Bella weer, Robin en Alejandro vielen haar bij maar om een hele andere reden; Spence! Het is Hawaï thema vanavond, ze kan toch niet n het zwart komen! Spence keek meteen zo bedroefd dat Bella de jurk van hem aanpakte en onder het gekibbel van de mannen verdween ze het pashokje in. 20 minuten later kwam Bella vertwijfeld het hokje uit. Drie paar vermoeide ogen staarde haar aan met verwonderde blikken. Bella was het er helemaal niet mee eens, dit was niet hoe ze zich nu voelde. Bella Blissima riep Allejandro uit. Hij stond op en draaide Bella naar de spiegel die uit het plafond leek te komen en in de vloer eindigde en ook al was ze het niet meteen eens met de keuze ze moest zeggen dat Spence goede smaak had, ze zag er prachtig uit. Niet zo ordinair zoals Robin en Alejandro voor ogen hadden, en niet zo suf als Bella zich voelde. Ze zag er chique en volwassen uit in haar prachtige nauwsluitende zwarte satijnen potlood jurk en hoge zwarte hakken. Ze was klaar voor de wereld en de wereld voor haar leek het wel. Spence en Robin keken Bella aan alsof ze bekeerd waren en ze alleen nog maar vrouwelijk schoon konden aanbidden en alle mannen totaal vergeten waren. Bella moest lachen en wist van binnen dat ze het had geflikt. Ook al was ze niet meer van Tom, ze was nog steeds goed in haar charmes in de strijd werpen ook al voelde ze zich rot. Dit uitstapje was precies geweest wat ze nodig had. Ze voelde zich weer even de Bella die het zover had geschopt. Ok we gaan uit! riep Bella zo enthousiast uit dat Robin en Alejandro hun opmerkingen over het Hawaï thema maar inslikten. Bella schonk de inmiddels lege glazen nog een keer vol. De drie mannen en Bella proostten op een mooie avond.

Terwijl Robin en Alejandro zich omkleden en Spence een poedertje bij ze opbracht zat Bella aan haar champagne te zippen in de comfortabele stoel. Ze had geweigerd toen Spence had gevraagd of hij een van de meisjes moest vragen om haar op te maken. Ze had erop gestaan haar eigen make up te dragen en Robin en Alejandro hadden haar verbaasd aangekeken. Ze was na Tom’s aanval klaar met de schone schijn waar ze zo lang in had geleefd. Bella had blijkbaar die laatste klap nodig gehad om te beseffen dat ze een normaal meisje was en een normaal leven wilde leiden. Met iemand zoals James. Hij schoot weer door haar hoofd. Robin en Alejandro zaten te kletsen met Spence. Bella haalde haar telefoon uit haar kleine zwarte tasje die Spence ook voor haar had uitgezocht en pakte haar nieuwe telefoon. Ze had haar iPhone zo hard laten vallen dat er geen redden meer aan was. Ze opende haar contacten en schoolde naar de J, er stond geen James bij. Ze drukte op zoeken en begon met de J, de A, de M, maar er verscheen geen James. Bella had al honderden keren gekeken of James niet op magische wijze weer in haar contactenlijst was beland maar kennelijk was James met haar oude telefoon verloren gegaan. Ze zuchtte verdrietig en nam de laatste slok champagne.

Bella! Lach eens naar ons! Bella liep over de rode loper die Robin en Allejandro hadden laten klaarleggen voor Provocateur omdat Bella wel een verzetje kon gebruiken na bijna drie weken niet het huis uit geweest te zijn. Bella draaide zich om en keek recht in het gezicht van Tom. Hij stond tussen twee paparazzi in en Bella kreeg knikkende knieeen. Automatisch legde ze haar handen voor haar gezicht wat net was geheeld. Jezus riep Bella hard en greep Robin die naast haar stond bij zijn arm. Hij en Allejandro keken geschrokken. Wat is er Bel? Bella keek weer naar de plek waar Tom had gestaan en vroeg zich af hoe vaak ze nog op de foto zou worden gezet met verschrikte ogen en Robin en Allejandro die met afschuw de camera in keken omdat ze die fijn kneep van angst. Het was niet echt geweest. Tom stond er niet en Bella liep met ongelofelijke tegenzin Provocateur in met de twee belangrijkste mannen uit haar leven zoals altijd trouw aan haar zijde.

Mag ik alsjeblieft naar binnen? Nee. Je mag weer lekker achter in de rij aansluiten gap. James slaakte een zucht en liet zijn schouders zakken. Ik vraag het nog een keer beleefd opperde James, terwijl hij stond te trillen op zijn benen. Hij had het al een beetje eng gevonden om alleen in de rij te gaan staan bij een van de bekendste clubs van Amsterdam, maar hij had niet verwacht dat de security hem zo bot zou afwijzen. Mag ik naar binnen? De bloedmooie donkere man met hoge afro en prachtig gesneden pak lachte zijn breedste lach en James had zijn zonnebril net zo goed tevoorschijn kunnen halen want de tanden van de bouncer waren zo subliem wit dat James bijna achterover sloeg. De man bouwde even wat spanning op door James zwijgend in zich op te nemen, om vervolgens weer doodleuk ’nee’ te antwoorden. James was geshockeerd. Nee? Waarom niet in godsnaam? Ik weet dat ik geen bn-er ben, maar ik zie er toch normaal uit, ik heb verdomme mijn mooiste pak aan! Een tweede bouncer keek James van top tot teen aan en de mensen om James heen gniffelden en begonnen te fluisteren. James voelde zich rood worden. Hij voelde dat zijn zwarte allstars, gerafelde pak en vale stropdas bekeken werden en dan niet in positieve zin. Op de hoek stond zijn gele kever geparkeerd en hij vroeg zich stiekem af of hoe snel hij ongezien weer bij zijn auto kon komen. Lieve schat, je bent een prachtige jongen, maar kijk even goed naar wat je aan hebt, dit is een van de bekendste clubs in Amsterdam! De tweede bouncer die zo lang en breed was dat James oprecht bang van hem werd was kaal en had voor zover James kon zien geen nek en maakte een sis geluidje en wees met zijn wijsvinger lang genoeg naar hem om James een heel onbehagen gevoel te geven. James zuchte diep en maakte zich klaar voor zijn walk of shame, door de menigte terug naar zijn autootje. Die ochtend was hij het kantoor van de uitgever binnen gelopen, hij had zich keurig gemeld bij de balie en een knappe vrouw had hem mee naar boven genomen en voorgesteld aan de man die James manuscript zou beoordelen. James had zijn manuscript uit zijn tas gehaald en overhandigd, waarna de kalende, ietwat dikke man had gelachen. James kon zijn akelige lach nog steeds ergens in zijn hersenen horen echo-en. Het manuscript was bijna onleesbaar door de val in het water. James wist het, maar ergens had hij hoop dat de uitgever door de vlekken heen wilde kijken. Nu hij eraan terugdacht schaamde hij zich dood, maar hij had niet in willen zien dat zijn manuscript, zijn babytje, er niet meer was. James was snel het pand uitgelopen zonder zijn waardeloze bestseller en was snel bij Mac in de auto gaan zitten waar hij in tranen was uitgebarsten. Hij hoort bij mij hoorde James opeens een zware stem achter hem zeggen. Een man met donkerbruine krullen en een zonnebril op kneep James in zijn schouder. Het voelde bemoedigend maar James begreep niet waarom de man die heel belangrijk leek te zijn hem hielp. Het maakte hem ook niet uit. James wilde Bella zo graag vinden dat hij er alles voor zou doen om Provocateur binnen te komen. De bouncer keek beduusd en had duidelijk spijt dat hij hier niet eerder van op de hoogte van was gebracht. Als Tom Jackson iemand mee nam naar de club was het meestal een belangrijk persoon, hij had hiermee misschien wel zijn carrière op het spel gezet door deze klaploper niet binnen te laten. Ja, natuurlijk zei hij schor. Heren kom verder, en hij deed de deur open naar de hal van Provocateur. De menigte die buiten stond te wachten gilde en James liep samen met Tom de harde muziek tegemoet.

James kwam binnen in een donkere gang. Aan beide kanten stonden palmbomen en het vloerkleed was donkerrood. Hij keek naar zijn schoenen. Zwarte Alls stars. Hij was geen rock ster, hij was een gewone knul, heel anders dan de indrukwekkende verschijning die hem de hippe club binnen had gekregen. De moed zonk in zijn schoenen. Kon hij Big Mac maar meenemen naar dit soort dingen. Veel plezier gap, de man die hem een paar minuten geleden een bemoedigend knikje had gegeven verdween door een grote zware donkere deur die James nog niet eerder had opgemerkt. Hij zag iets in zijn ooghoek bewegen. Achter de palmbomen die her en der verspreid door de donkerrode hal stonden kwamen prachtige lange dunne meisjes vandaan, ze hadden niets verhullende hula rokjes en bikini topjes van kokosnoten aan, erg cliché maar James had er geen moeite mee. Een paar meisjes hadden prachtige Hawaïaanse bloemen in hun haar. Ze kwamen langzaam, deinend op de muziek heupwiegend naar hem toe lopen op blote voeten. James werd er heel ongemakkelijk van en begon te zweten in zijn pak. Hij dacht aan de laatste keer dat hij het pak aan had gehad, tijdens zijn studie. Zijn moeder had er op gestaan een pak voor hem te kopen voor een of ander gala van zijn school. Hij had ongeveer een uur op zijn date gewacht in de school hal, totdat hij besefte dat ze niet zou komen. Hij had toen nog wat overgebleven vet en zijn pak dreef een beetje om hem heen, James schudde zijn hoofd om de herinnering van zich af te werpen. De meisjes hadden dienbladen met drankjes op hun hoofd en langzaam zakten er drie voor hem op hun knieën  James nam verlegen een lichtgevend drankje van een van de dienbladen af en rook er aan. Kokos. Hoe kon het ook anders. De randjes van de glazen waren met suiker afgezet en er zaten drie fluoricerende rietjes in. Hij moest even in zichzelf lachen, wachtend in de schoolhal op zijn date in zijn veel te grote pak had hij zich nooit kunnen inbeelden dat er ooit een moment in zijn leven zou zijn dat hij in hetzelfde pak hier in een club zou staan op zoek naar de vrouw uit zijn dromen. James gebaarde ongemakkelijk dat hij door moest en de meisjes kwamen vriendelijk langzaam omhoog en gingen naar de volgende die binnen kwamen. Toen James de meisjes nakeek zag hij dat de zoveelste bekende Nederlander binnen kwam en hij liep snel door.

Bella keek om zich heen. Het was toch anders dan ze zich had voorgesteld. Ze zag alleen maar mensen die dachten dat ze wat voorstelden en de mensen die naar haar toe kwamen om iets te zeggen waren vaak verwaande kwasten die dachten dat Bella in katzwijm raakten om wat zij zeiden of hoe ze eruit zagen en als ze dat niet deed keken ze haar over het algemeen heel vuil aan. Robin zag dat Bella zenuwachtig in haar drankje stond te roeren en kneep plagerig in haar welgevormde billen. Bel schatje het komt wel goed. Tom is er niet, het was een waanbeeld, je was in paniek. Allejandro kwam aanlopen met een roze cocktail en een hula rokje over zijn broek. Waarom Alejandro en Robin van die vreselijke thema’s in de club hadden wist Bella niet, ze deed er in ieder geval liever niet aan mee. Liefje je ziet er zo mooit uit. Ga lekker dansen. Je hebt het verdiend om er weer eens uit te zijn! Bella rolde met haar ogen, en op dat moment zag Bella een van de security mannen langs een knappe man lopen achter in de zaal. Excuse me boys zei Bella met een mysterieus lachje. Ze liep heupwiegend weg met de cocktail in haar handen en Robin en Allejandro keken haar verbaasd maar goedkeurend aan. Zo kon ik Bel weer, lachte Robin blij naar Alejandro. Hij sloeg zijn arm om hem heen en drukte hem tegen zich aan. Bella liep in plaats van naar de knappe man naar de security. Hey Leen hoe gaat het met je? Bel! wat leuk om je weer is te zien! De grote man gaf haar een knuffel en ze was blij dat ze even was verlost van Robin en Alejandro  Ze wist dat ze het beste met haar voor hadden, maar ze kon het niet helpen nog steeds af en toe aan James te denken. Robin en Alejandro keken uit over de groep mensen die stonden te dansen. We komen er wel schat. Zolang Bella af en toe haar gezicht laat zien redden we het wel fluisterde Robin Alejandro toe. Alejandro knikte kort, Robin ik weet niet of we dit wel kunnen maken. Bella gebruiken om de club draaiende te houden. Je weet dat ze zo weer terug kan vallen. Robin kneep in Alejandro’s arm, ik weet het, en hij zuchtte diep.

James liep de ruime zaal binnen en keek zijn ogen uit. Het was mooier dan dat hij zich kon herinneren. Vorige keer was hij ietwat beneveld door de whiskey’s tijdens het diner met Bella en toegegeven, de vlinders in zijn buik hadden hem toen ook flink afgeleid. Hij liep naar de bar en bestelde een biertje, Bier? vroeg de barman. We hebben ook hawaiaanse cocktails he, en hij wees naar de gekleurde flessen achter hem. James schudde zijn hoofd afwezig en keek naar links. Zijn blik werd getrokken door een knappe man met net gesneden pak en donker haar en een hula rokje over zijn broek. Hij heupwiegde op de muziek en leek het echt naar zijn zin te hebben. Een of andere Stevie Wonder remix kwam uit de speakers en James kreeg weer wat zelfvertrouwen terug. Hij had niet geweten dat Motown weer in was! Een biertje? riep de man over de muziek naar James. Wat vernieuwend! Niemand neemt meer een biertje tijdens een thema feest! James lachte, ja ik ben heel ouderwets. Ik sta het liefst in een donkere pub met donker bier en gedimd licht kaasstengels te eten. Allejandro lachte op zijn beurt. Ja dat doen al die dunne grieten hier niet he, kaasstengels eten! James voelde zich meteen op zijn gemak en vroeg wat de knappe man hier deed. Ik ben mede eigenaar van de club. James proestte zijn bier bijna uit. Dan ken je Bella? Allejandro verslikte zich bijna in zijn drankje, was dit een stalker? Bella had in het verleden vaker last gehad met mannen die alleen maar naar de club kwamen voor haar. Ehm. Misschien? antwoordde Allejandro aftastend. Waarom wil je dat weten vroeg hij. De jongen keek een beetje stuntelig, maar hij was knap en sympathiek. Alejandro kon niet voorstellen dat hij kwaad in de zin had. Ja dus zei James hakkelend. Ik snap het als je geheimhouding hebt, aangezien Bella blijkbaar heel bekend is, god weet waarmee voegde hij er mompelend aan toe, maar ik moet haar spreken. Allejandro was op zijn hoede en antwoordde opeens heel denigrerend; sorry hoor maar wie ben jij dan wel helemaal. James voelde zijn hoop in zijn schoenen zinken. Hij had eindelijk iemand ontmoet die aardig was, en hij noemde een keer Bella’s naam en meteen was de liefde over. Wat was er toch met Bella. Een ordinaire schrijver zonder enig idee wat hij in deze godvergeten stad doet antwoordde James boos. Hij was er klaar mee dat mensen op hem neerkeken. Waarom eigenlijk. Alsof je meer waard was als je een stukje Amsterdam had gevonden wat je je eigen had gemaakt. Alejandro keurde zijn antwoord blijkbaar goed, hij porde Robin in zijn zij die naast hem stond te kwebbelen met een prachtige vent die niet eens de moeite had genomen een broek onder zijn hula rokje aan te trekken. Robin klapte bijna dubbel en draaide zich boos naar Allejandro toe. Wat moet je nou, je bent toch niet weer jaloers he? Alejandro rolde met zijn ogen, ja hoor, op dat zeker en liet arrogant zijn ogen over de jongen met het hula rokje gaan. De jongen gaf Alejandro een arrogant knikje terug en liep weg. Robin wees boos naar de plek waar de jongen had gestaan en Alejandro rolde weer met zijn ogen en wees naar James. Robin deze meneer…en Allejandro bukte zich overdreven naar Robin toe. Is op zoek…naar… Bella! Waarom in godsnaam en wat heb ik er mee te maken?! Robin raakte geïrriteerd  De jongen met wie Robin had staan praten begaf zich nu alweer halverwege de ruimte en hij had waarschijnlijk deze avond niet meer de kans met hem te praten terwijl ze het zo goed konden vinden met elkaar! Robin! Robin zuchtte, ze staat daar ergens met Leen te praten, helaas niet met die knapperd waarvan we dachten dat ze erop afging zei Robin. Allejandro keek Robin boos aan zoals alleen Allejanro dat op zijn charmante manier kon doen en hij wendde zich tot James. Nou schat dat was echt ontzettend vermoeiend, maar ik heb het voor je geprobeerd, ze staat in de zaal, je kan haar waarschijnlijk zien vanaf het balkon Alejandro wees naar het ronde balkon waarvandaan je de hele zaal kon overzien. Succes! Alejandro gaf James een knipoog en een duwtje richting balkon. James bedankte Alejandro en liet het ruziende echtpaar voor wat ze waren, kibbelend aan de bar. Hoofdschuddend maar lachend begaf hij zich naar de plek waar Alejandro naar had gewezen, hij waande zich door de menigte naar de reling maar zag Bella niet, ze was misschien alweer ergens anders heen gelopen. James speurde de zaal af en opeens zag hij haar onder hem. Knapper dan hij zich haar herinnerde. Ze had een stralende lach die niet te missen was. Ze leek helemaal op te gaan in het gesprek wat ze had met de dikke kale man terwijl de rest van de zaal zich op haar leek te fixeren.  Ze was zo knap en ze lachte haar prachtige lach en schudde haar goudbruine haar naar achteren waar het in een volle krul op haar blote rug terechtkwam. Ze had een prachtige zwarte jurk aan tot aan haar knieeen. Netjes maar toch ontzettend sexy. Ze stond op metershoge zwarte stilettos maar wist zich zo te manoeuvreren alsof ze op haar gympen stond. James dacht terug aan toen hij haar net ontmoette, toen was ze ook al de knapste vrouw die hij ooit had gezien maar nu. Hij keek weer naar zijn vale stropdas en schudde zijn hoofd. Allejandro had van een afstandje naar James gekeken en kwam naast hem staan. Knap is ze he, en hij leek James gedachten te kunnen lezen. Ja onwijs zuchtte James zonder Alejandro aan te kijken. Allejandro keek van opzij naar James en zag de adorerende blik die hij al ontelbare keren eerder had gezien in de ogen van bewonderaars. Lieverd ga gewoon naar haar toe zei Alejandro. James keek treurig. Dat kan ik niet zomaar doen. En terwijl ze stilzwijgend naar de prachtige Bella keken die niks vermoedend onder hun stond zag Alejandro een nieuw personage ten tonele komen en siste opeens fel tegen James het is nu of nooit jongen. James schrok op, gealarmeerd door Alejandro’s opeens dreigende toon. Hoe bedoel je? En hij volgde Alejandros blik. De lange knappe man met donker haar die James had geholpen de club in te komen kwam de zaal binnen lopen. Hij liep doelbewust op Bella af. De menigte leek automatisch voor hem aan de kant te gaan, waarschijnlijk dachten ze dat het weer aan was tussen Tom en Bella. De man keek niet op of om en leek het gewend te zijn, naarmate hij zich verder door de menigte waande hoe meer James een gevoel van onbehagen kreeg. Robin had gezien dat Alejandro gealarmeerd bij het balkon stond en kwam naast hun staan. Allejandro wie heeft hem binnen gelaten riep Robin toen hij Tom zag en James keek de twee mannen verbaasd en geschrokken aan. Wat is er aan de hand? Is Bella in gevaar? Onnozel keek James naar Robin. Robin keek James op zijn beurt vuil aan en antwoordde als jij weer een van die gore stalkers bent van Bella weet je dan nu maar alvast te verstoppen want ik sta niet voor mezelf in. In het oortje wat Robin al de hele avond in zijn oor had hangen hing blijkbaar een microfoontje wat vast zat aan zijn shirt, waar hij nerveus met opgeheven stem Sos Bella Sos Bella in siste. James keek omlaag en twee bouncers kwamen meteen op Bella af gelopen, helaas ging de enige iets minder snel voor de beveiliging aan de kant dan voor Tom. Bella had eindelijk door dat er paniek om haar heen was en keek verward, haar blik ging meteen naar het balkon waar Robin en Alejandro vaak stonden om zo de zaal te kunnen overzien en foto’s te kunnen maken voor op Instagram. Ze ving Allejandros blik en hij maakte een gebaar naar Bella dat het goed was en ze zuchtte opgelucht, ze zag niet dat Robin nog steeds de security mannen via zijn oortje uit liep te schelden in de hoop dat ze dan misschien sneller bij Bella zouden zijn. Opeens doemde de grote donkere gestalte op die de laatste paar weken Bella in haar nachtmerries op kwam zoeken, klaar om haar weer te laten voelen wat ze voor hem betekende. James begreep opeens dat dit de man was waar Bella voor was gevlucht die avond dat hij haar een lift had gegeven en voelde een overweldigende behoefte om haar te beschermen. In zijn paniek zocht hij naar Allejandro’s blik een blijk van goedkeuring afwachtend. Alejandro beantwoorde James blik met een gezicht zo grauw als as waaruit James opmerkte dat er nu iemand iets moest doen anders zou deze avond op een hele nare manier eindigen. James slaakte een diepe zucht, rukte zijn jasje dramatisch uit en gooide die op de grond. Alejandro keek ondanks de benarde situatie even goedkeurend naar James strakke witte t-shirt die onder zijn jasje vandaan kwam. James keek Robin nog even aan die zich met zijn handen in het haar maar had overgeleverd aan de situatie voordat hij behendiger dan James zelf had verwacht over het balkon sprong. Zowel Robin als Allejandro slaakten een kreet en bogen zich zo ver mogelijk over de balustrade zodat ze er nog net niet zelf afvielen.

Tom! Riep Bella in paniek en er welden tranen op in haar ogen, getraumatiseerd door de keer dat Tom haar bewusteloos had geslagen op het dakterras. Op dat moment hoorde ze boven haar een kreet die alleen maar uit Alejandro’s mond had kunnen komen en ze zag een jongen over het balkon springen die ze niet meteen herkende als een van de beveiligheidsmannen. Jezus wat gebeurt hier dacht Bella en op dat moment pakte Tom haar arm vast en trok haar hardhandig mee. Nee, Tom ik wil dit nu niet uitpraten, probeerde Bella. We hebben het er later wel over snauwde Tom agressief. De menigte keek naar hun en Bella voelde paniek opkomen. Tom! Laat me! Ze werd wild in de angst dat er fotos van haar werden genomen en probeerde zich los te rukken uit Toms greep. Je komt nu mee. Ik heb al zoveel voor je gedaan je bent van mij, je hoort bij mij siste Tom in haar oor. Het werd Bella te veel en probeerde nog een keer los te komen waardoor Tom zijn greep verloor, hij probeerde haar weer vast te pakken, maar greep Bella's jurk en rukte zo hard dat de naden van het delicate jurkje loslieten. Ze stond in een keer half in haar ondergoed. Tom en Bella keken elkaar een seconde verdwaasd aan, genoeg om zich te realiseren dat wat er net tussen hen gebeurd was nooit meer kon worden hersteld. Bella voelde twee sterke, warme armen om haar heen die haar jurkje snel om haar heen wikkelden en met grote handen op haar heupen naar de uitgang manoeuvreerden  Ze voelde zich slap van alle spanning en liet haar graag meesjouwen door een van de beveiligers. Tom verdween uit haar gezichtsveld, hij werd tegengehouden aan zijn armen door de beveiliging die eindelijk waren gearriveerd. Bella hoorde dat Tom haar nog wat verwensingen na schreeuwde maar het ging allemaal in een grote waas aan haar voorbij.  Ze voelde een warme adem in haar hals en werd een beetje misselijk bij het idee dat Leen haar vasthad en dat Tom hem per ongeluk de avond van zijn leven had bezorgd, ze had altijd het idee dat Leen stiekem een oogje op haar had. Ik kan het wel zelf riep Bella eenmaal in de hal aangekomen en de handen lieten haar los. Ze wikkelde het jurkje opnieuw stevig om haar lichaam en knoopte het vast. Haar haar stak ze in een nonchalante wrong op haar hoofd, ze kwam weer omhoog en merkte dat ze trilde van de angst die nu loskwam, ze voelde de tranen prikken in haar ogen. Ahum hoorde ze naast haar, James kon bijna niet wachten tot ze hem eindelijk had opgemerkt. Ja, ja ik ben veilig het komt wel goed ga maar weer aan het werk zei ze bot en wuifde even met haar hand waarmee ze wilde zeggen wieberen laat me alleen, ze wilde niet dat nog meer mensen haar zouden zien huilen. Ahum klonk het weer. Geeirriteerd keek ze op. Wat is er no… Bella keek recht in de geamuseerde ogen van James en voelde zich weer slap worden. Ze keek in zijn grote blauwe ogen met lange zwarte wimpers. James keek haar afwachtend aan met zijn sexy stoppelbaardje en verwarde haren. Hij stond nog steeds na te hijgen op zijn zwarte all stars en zijn witte shirt was doorweekt. James? Ze wist niet wat ze moest zeggen nooit had ze verwacht dat James degene was die haar had gered van de sla grage handen van Tom. Uberhaupt had ze nooit verwacht dat ze James weer zou zien en ze kon haar tranen niet meer tegenhouden en stroomden over haar wangen. James kreeg een brok in zijn keel en wilde zijn armen om haar heen slaan en in haar oor fluisteren dat ze nooit meer bang hoefde te zijn zolang ze bij hem was, maar nog voordat Bella en James elkaar konden aanraken werd de deur van de club open gegooid en lichtte de hal op van de naar het leek miljoenen lichtflitsen. Bella verborg angstig haar gezicht voor de fotografen en zocht James, die was inmiddels getackeld door Leen waarvan Bella dacht dat die haar een paar seconden geleden had gered uit de armen van Tom. Nee! Hij heeft niks gedaan, Bella rende naar James. De deur werd dicht gesmeten en de portier die voor de deur had gestaan werd uitgefoeterd. Wat denk je nou man wat sta je hier nou te doen tierde Robin die inmiddels de hal in was gestormd. Je staat hier om de deur dicht te houden als hij dicht moet, en open als hij open moet. Hoe kan de deur nou in godsnaam open worden getrapt als jij hier voor staat. Je bent verdomme breder en langer dan de focking Westertoren! De portier keek Robin met kleine kraaloogjes aan en leek elk moment in tranen uit te kunnen barsten. Robin beende met een rood hoofd weg, langs Bella heen naar Leen. Jij! riep hij, wijzend op James die op de grond lag. Neem hem mee naar het bureau. Zo’n terroristische aanslag duld ik niet in mijn zaak! Ja, baas! Leen trok James van de grond en gooide hem over zijn schouder alsof hij niks meer woog dan een pak suiker. Bella keek verward en gilde nee laat hem nou los, hij heeft me juist gered! Bella begreep totaal niet waar de verwarring vandaan kwam en waarom Robin niet naar haar luisterde. Op dat moment vloog de deur voor een tweede keer open, de portier keek verbaasd en beschaamd omdat hij weer eens de deur open had laten gooien. Er stroomden vijf politiemannen binnen, waarvan de laatste nog aan het poseren was voor de camera’s. Leen overhandigde James aan een van de politiemannen die hem handboeiden en James met zijn hoofd naar beneden de club uit dwongen. Nadat James was afgevoerd sloot de portier tevreden zijn deur, voorzichtig glimlachend dat hij toch nog iets goed had gedaan. Robin! Dit is wel het domste wat je me ooit hebt geflikt!! Bella stormde hysterisch op Robin af en sloeg met haar vuist op zijn borstkas. Ja schat ik weet het, Tom had hier nooit binnen mogen komen! Nee sukkel, jezus! Bella trok haar hakken uit en hield ze in haar hand. Dat was James!! Robin keek haar vragend aan. Ik zei het toch! Alejandro die in een hoek van de hal het spektakel gade had geslagen in zijn hula rokje gaf Robin een stomp tegen zijn schouder. Jezus wat moeten jullie van me. Robin weerde zich af met zijn armen. Wie is James? vroeg Robin. Die aardige jongen die ons vroeg waar Bella was antwoordde Alejandro kalm terwijl hij een arm om Bella heen had geslagen. Bella schudde haar hoofd en antwoordde James is de jongen die me een lift naar jullie heeft gegeven de avond dat ik Tom verliet, en Robin je weet donders goed dat helemaal niemand in de gaten had dat Tom in de club was. Ze snikte. Ehm… Allejandro keek naar Robin. Robin zag er oververhit uit. Met warrig haar en een rood hoofd en zijn stropdas in zijn hand en zijn overhemd losgenoopt. Hij was aan het hijgen en keek verward van Bella naar Allejandro en terug.  Ja, mafkees. Hij heeft mij gered! riep Bella boos. Maar hij was een stalker zei Robin zacht. Ik dacht dat het een enge stalker was en toen sprong hij ook nog eens over het balkon. Nee, niet dus. Bella legde haar hoofd tegen Alejandro’s borst, moe van de spanning, nu wist ze zeker dat James nooit meer iets met haar te maken wilde hebben. Waar is Tom eigenlijk in dit verhaal? Vroeg Allejandro opeens. Bella en Robin keken elkaar bang aan. Robin sprinte weer weg en kwam even later weer terug. Hij is weg. Sjongejongejonge. Bella schudde haar hoofd. Robin keek gepikeerd. Allejandro keek hem boos aan. Sorry mompelde Robin. Geeft niet zei Bella en ze keek vermoeid naar hem op. Kom we brengen je naar huis zei Allejandro en wenkte naar de portier die nog steeds bang was zijn ontslag deze avond in ontvangst te moeten nemen. Hij gaf een knikje terug, blij dat hij er weer een beetje bij hoorde. Allejandro trok zijn jasje uit en hing het om Bella’s schouders. Kom liefje. De portier opende de deur en keek even of Robin zag dat hij het nu wel goed deed, Robin keek hem boos aan, de portier haalde zijn schouders op en liep voor Bella en Allejandro uit over de rode loper, de flitsen professioneel negerend en hield de deur van een Uber open voor ze. Robin stond in de deuropening, hij moest blijven om erop toe te zien dat het feest op een normale manier verder ging en om eventuele vragen te beantwoorden van de pers, hij keek bedenkelijk toen de auto wegreed. Hij had heel veel mensen pijn gedaan vanavond. Voordat hij weer terugkeerde naar het feest keek hij nog even naar de rij die tot zijn verbazing met de minuut langer werd en hij voelde een sprankje hoop.

Het was nog niet eens zo laat toen Allejandro en Bella thuis arriveerden. Nala was nog op en stond hun kwispelend op te wachten toen ze de deur openden, er brandde nog een lichtje en Bella was blij dat ze eindelijk thuis was. Weg van de flitsen, de gillende mensen en de opsmuk. Nala sprong tegen Bella’s benen op. Ze hurkte, liefje toch! Kom Bel ik ga het bad voor je vol laten lopen. Alejandro klonk uitgeput en liep afwezig langs Bella en Nala naar boven. De eerste avond dat ze weer uit was, en meteen zo’n drama. Bella ging op de koude vloer zitten en aaide Nala. Tom was gek geworden, iemand moest hem duidelijk maken dat het echt over was tussen hen. Dat ze bij Robin en Alljenadro woonde en dat Provocateur nu uitsluitend haar territorium was. Ze keek naar haar jurkje die gescheurd was, zo zonde. Ze dacht aan James die haar al die tijd had vastgehouden, terwijl ze dacht dat het Leen was, ze grinnikte even en was meteen verbaasd dat ze überhaupt nog kon lachen na deze avond. Jezus James in de gevangenis zei ze tegen Nala die haar koppie even ophief. Bel, kom je riep Alejandro en Bella stond op. We zien het morgen wel allemaal, zei Bella geruststellend tegen Nala, maar vooral tegen zichzelf en liep sjokkend Alejandro’s stem achterna.

Robin? Robin stond in de hal van Provocateur en sloot de deur voordat hij zich omdraaide. Tom stond nonchalant tegen de muur aan geleund met zijn zonnebril op zijn hoofd en zijn perfect gesneden lichte jasje aan alsof er niks gebeurd was. Alsof hij niet net Robin’s beste vriendin in elkaar had willen meppen midden in zijn eigen club. Robin kreeg jeuk om hem zelf een mep te verkopen. Kan ik jou even onder vier ogen spreken zei hij rustig. Robin gaf hem geen blik waardig, sloot de deur en maakte aanstalten om weg te lopen. Tom haalde zijn hand uit zijn zak en greep Robin bij zijn arm in het voorbij gaan. Robin keek fel naar de ferme greep om zijn arm. Tom, siste Robin, dit zou ik niet doen als ik jou was. Dat je dit bij Bella doet is al belachelijk en het liefst had ik had ik je eigenhandig de tent uitgeslagen  Waarom doe je dat dan niet vroeg Tom bijdehand. Omdat mensen zoals jij helaas goed verkopen zei Robin boos en met pijn in zijn hart, het floepte eruit voor hij er erg in had. Dus je hebt helemaal niemand gevraagd mij buiten de club te houden, vandaar dat ik zo makkelijk binnen kwam. Tom gaf een kort gemeen lachje, dat dacht ik al. Flikker. op. Tom. Tom zijn greep verslapte, gekke woordkeuze voor een vieze flikker als jij vind je niet Robin? Tom liet los en keek Robin dreigend aan. Zo te horen gaat het niet zo lekker met je bedrijf, hij keek quasi nonchalant om zich heen. Weet Alejandro het? Wat? vroeg Robin op zijn hoede. Dat je bijna failliet bent natuurlijk lul. Tom sloeg zijn armen over elkaar heen en Robin voelde zich ondanks zijn lengte opeens heel nietig. Nee antwoordde hij terwijl Robin naar de grond staarde. Misschien kunnen we hier dan toch een dealtje uit slaan denk je niet zei Tom en liep richting Robin’s kantoor. Robin had geen keus en liep met lood in zijn schoenen achter hem aan. 

Godver de godver. James werd op het bureau wat om de hoek van Provocateur zat in een cel geduwd. Zijn polsen deden pijn van de handboeien en hij was nog licht in zijn hoofd van wat er het afgelopen uur had afgespeeld. De hele week had hij al pech. Zijn manuscript was letterlijk in het water gevallen en tot overmaat van ramp was James, toen hij Bella eindelijk had gevonden opgepakt! Voor haar ogen nota bene. Nu wilde ze al helemaal niks meer met hem te maken hebben natuurlijk. En toch…hij dacht glimlachend terug aan hoe ze naar hem had gekeken toen Bella erachter kwam dat hij haar vast had. Hij werd week van binnen en hij voelde een kleine uitbarsting van vlinders in zijn buik. Het was niet voor niets geweest. James dacht aan Tom en aan hoe hij Bella pijn had willen doen en hij vroeg zich af hoe vaak Bella hier al mee te maken had gehad. Opeens verdwenen de gelukskriebels en hij balde zijn vuisten, hij was zo boos dat hij nu in de cel zat in plaats van die klootzak van een Tom. Laat me eruit! Ik heb niks gedaan! riep hij. Geef het op jongen. Een knappe jongen die al in de cel had gezeten toen James werd binnen gebracht kwam op James af lopen. De jongen was ongeveer even oud als James en was verbazend netjes gekleed voor iemand die in een cel stond. Hij had donker haar, en een baard en zijn armen zaten vol losse schippers tatoeages die de jongens die James het envelopje hadden gegeven ook hadden gehad. Een echte casanova dacht James. De schrijver in hem begon al een verhaal samen te stellen in zijn hoofd, hoe kwam de jongen hier terecht, waar kwam hij vandaan, waarom zag hij er netjes uit in zijn overhemd en rode bretels maar had hij wel tatoeages en een baard. Wie ben jij vroeg James. Interessante vraag, op dit exacte moment ben ik daar ook over in twijfel maar over het algemeen sta ik te boek als Paul. De jongen lachte, en er verscheen een rij blinkende witte tanden. Ik zit hier wel vaker na een feestje. Toch Rufus? Hij knikte naar de agent die op een stoeltje voor de cel tv zat te kijken. De agent stak zijn duim omhoog zonder op te kijken van de tv, Paulie! Ben je er weer? James was verbaasd over de gang van zaken op het bureau. Hij kende alleen maar de nare verhalen van Locked up abroad van Discovery channel. Nu was dit natuurlijk niet ‘abroad’ en had hij geen drugs gesmokkeld in een oude vaas. Maar goed, het zou er toch wat anders aan toe moeten gaan op een echt Amsterdams politiebureau. Ik ben James, hij stak zijn hand uit en Paul schudde hem stevig. Nou James, laten we vrienden worden, we zitten hier nu toch. James lachte als een boer met kiespijn, ik ga hier echt niet de hele nacht zitten, en James slikte bij het vooruitzicht aan de donkere cel, en dat de hele nacht. Big Mac vroeg zich vast af waar James bleef. Ja dat zeg ik ook altijd, maar in mijn geval ben ik er toch meestal wel de hele nacht, en soms plak ik er nog een dagje aan vast! Lekker rustig, kan ik mn kater uitslapen zei Paul en gaf James een dikke knipoog. James keek hem met grote ogen aan. Grapje zeker? Zeker niet antwoordde Paul, maar dat is een verhaal voor een andere keer en Paul wuifde zijn woorden weg met zijn hand. Vertel, wat heb je gedaan James, je ziet er puik uit, net als ik. Paul nam James op van top tot teen en floot even. Je ziet er uit zoals ik toen ik jouw leeftijd had. James pakte zijn bril uit zijn borstzakje en zette die onhandig op. Hij merkte nu pas dat er een poot scheef was gaan staan en er een barst in zijn linkerglas zat, hij kende deze man helemaal niet en hij keek nu al tegen hem op. Hm, nu niet meer. Paul keek afkeurend naar de bril. Ik kan me niet voorstellen dat wij gelijknissen hebben Paul. Paul wist niet of hij beledigd moest zijn en keek James vragend aan. Ik ben echt een kluns. James ging met hangende schouders op de houten plank zitten die aan de muur vastgeschroefd zat. Paul en agent Rufus, die mee had zitten luisteren naar het gesprek van het komisch duo keken elkaar door de tralies aan en haalden hun schouders op. Wat is er knul, vertel t eens aan ome Rufus? Rufus schonk koffie in twee papieren bekertjes en overhandigde die aan Paul. Paul liep naar James toe en gaf het hete bekertje. Kijk eens jongen. Vertel. James haalde een hand door zijn warrige donkere krullen en keek bedroefd. Willen jullie het echt horen? Paul ging naast hem zitten. Lieve jongen, zoals ik al zei zit ik hier nog wel even zei Paul en keek even naar Rufus die bevestigend naar hem knikte. James vertelde over hoe hij op weg was naar de stad en Bella zag staan, dat hij zijn geluk niet op kon en haar een lift aan bood. Dat hij eindelijk een afspraak had met een uitgeverij en dat hij zijn manuscript in het water had laten vallen. Hij vertelde dat hij die avond naar Provocateur was gegaan in de hoop dat hij Bella zou zien, hij had bedacht zijn manuscript te herschrijven. Het ultieme liefdesverhaal wat hij eenzaam en alleen op zijn kamertje in Nieuw Vennep had geschreven was letterlijk in het water gevallen, en hij wist in zijn hart dat hij zijn manuscript over Bella moest schrijven. Hij eindigde zijn verhaal met de dramatische avond in Provocateur. Toen hij klaar was met vertellen keek James opgelucht op. Hij had eindelijk even al zijn sores kwijt gekund, hij was al een tijdje in Amsterdam en hij had nog geen vrienden gemaakt, eerder vijanden. Hij had behoefte aan iemand die naar hem luisterde en hem advies kon geven. Al helemaal omdat hij zijn ouders niet wilde laten weten dat hij het best eng vond in Amsterdam in zijn eentje. Paul en Rufus keken James met open mond aan. Jezus man, jij bent een hedendaagse held. Paul gaf een klap op James rug. Je bent over het balkon van Provocateur gesprongen om je liefje uit de armen van een of andere engerd te houden. Man, we moeten een poster van jou ophangen zei Rufus en was al aan het rondkijken aan welke muur die kon hangen. James had het vreemde vermoeden dat hij op precies de juiste plek terecht was gekomen op het juiste moment ook al moest dat blijkbaar in een cel in Amsterdam zijn.

Nou, wat wil je van me begon Robin. Robin stond voor zijn bureau met gebalde vuisten. Hij was witheet. Tom was zijn kantoor binnen gelopen en was zonder enig respect achter Robins bureau gaan zitten. Denk je niet dat je het nu wel heel bont maakt Tom? En Robin knikte naar Toms voeten die hij op het bureau had gelegd. Je hebt niet zoveel keus jongen en Tom leunde achterover en sloeg zijn handen achter zijn hoofd en slaakte een diepe zucht. Hij leek intens van deze situatie te genieten. Pardon? Luister, die knul die Bella uit mijn armen trok. Ik heb hem eerder gezien in de bladen begon Tom. Robin pakte de simpele houten stoel voor het bureau en ging ook maar zitten, dit zou vast lang duren. Ja, dat kan, ze is blijkbaar helemaal weg van hem. Robin keek Tom aan, en terecht voegde hij aan zijn zin toe. Luister, ik wil Bella terug zei Tom snel, bang dat Robin nog meer details uit de doeken zou doen over Bella’s obsessie met die stakker van een ober. Robin keek Tom aan alsof hij water zag branden. Je bent niet goed bij je kop man fluisterde Robin zacht. Ik heb je nooit gemogen maar wij namen het altijd voor jou op omdat Bella een drugsprobleem had maar inmiddels zijn we erachter dat jij daarachter zat zoals je weet. Tom, je bent fucking ons huis binnengedrongen en hebt Bella een stoot verkocht. Robin keek naar Tom maar hij leek niet door te kunnen dringen. Dat was wat mij betreft de allerlaatste. Tom haalde zijn schouders op. Tom! Een meisje! Een jonge vrouw! Dat doe je niet! Robin liep rood aan en balde zijn handen tot vuisten, hij was aan het koken. Tom keek verveeld naar zijn nagels. Robin, je kan zeggen wat je wilt, maar ik heb Bella gemaakt tot de ster die ze is, dat weten we allemaal, misschien hebben die paar klappen er zelfs voor gezorgd dat ze is wat meer haar best ging doen. Robin schudde zijn hoofd uit ongeloof. Ik wil dat ze weer bij mij terug komt. Met haar aan mijn zijde heb ik veel meer aanzien en respect, en het is gewoon een lekker wijf. Ik heb niet al mijn tijd en geld in haar geïnvesteerd zodat jullie haar van me vandaan kunnen houden. Ik wil dat die jongen uit haar leven verdwijnt en jullie twee gays eigenlijk ook, maar goed ik ben bang dat ik nooit van jullie af kom als ik Bella voor me wil winnen. Klopt zei Robin beslist, wat je ook doet Alejandro en ik zullen er altijd voor Bella zijn, en alsof ze jou terug wilt man, hoe wil je dat voor elkaar krijgen. Robin glimlachte opeens en keek Tom aan. Ik denk dat ze verliefd is op James Tom zei Robin triomfantelijk. Hij had voor deze avond niet eens van hem gehoord, maar toen hem duidelijk was geworden dat James geen stalker was en over het balkon was gesprongen terwijl Alejandro en hij er maar bevroren bij stonden terwijl Bella hun hulp het meeste nodig had zorgde ervoor dat James al Robins respect had verdiend in een enkele avond. James echode Tom? Ja, die jongen die jij onder een tram wilt zien verdwijnen, die ene die Bella van jouw grijpgrage handen heeft gered vanavond  Die met gevaar voor eigen leven van het balkon sprong, die James. Tom keek nu toch een beetje aangedaan en ging verzitten. Hij zette zijn vingers tegen elkaar en zweeg nadenkend. Tom, Bella wilt je niet meer zei Robin nog een keer zacht. Ik hoop dat je dat in die botte hersenen van je kan laten inwerken.Tom keek op en zijn blik was zo fel dat Robin een siddering over zijn rug voelde lopen van angst. Deze man ging over lijken. Ik zal haar terugkrijgen Robin en jij gaat me daar bij helpen zei Tom met een ijzige stem. Robin gaf een kort angstig lachje. En waarom in godsnaam zou ik dat doen? Dat zal ik je eens haarfijn vertellen en Tom ging rechtop zitten. Omdat, en Tom schoof langzaam een kristallenen beeldje van een labrador net als Nala van het bureau wat in honderden stukjes op de grond uiteen spatte,  je, Tom greep nu de gouden envelop opener die Robin van Alejandro had gekregen voor hun een jaar samen zijn en stak die zorgvuldig in het prachtige donkerblauwe leer van het bureau, Stop Tom! riep Robin en stond op. bijna, ging Tom door en, hij gooide als laatste het lijstje met de foto van Alejandro, Robin en Nala daarin stuk, failliet bent. Het was stil. Robin keek verschrikt naar alle schade die Tom in zo’n korte tijd teweeg had gebracht. Hoe weet jij dat? vroeg Robin. Ik had al zo mijn vermoedens, en na het zien wie er vanavond rondliepen voordat Bella en ik er waren en wat je net zei over belangrijke gezichten nodig hebben weet ik het zeker. Jij hebt me nodig en het liefst in combinatie met Bella. Nooit zei Robin. Vergis je niet Robin. Je kan alles kwijtraken, als ik Provocateur zwart maak op social media. Je club, je huis, je hond… Alejandro.. alles raak je kwijt. Robin slikte en keek omlaag. Wat stel je voor. zei Robin en hij slikte de brok in zijn keel weg. Tom lachte hard, ik wist dat je niet zon flikker was! Robin had tranen in zijn ogen. Ik zal je precies vertellen wat jij voor me gaat doen en Robin nam weer plaats op het gammele stoeltje en had het gevoel dat hij nog beter af was geweest als gevangene op death row. 

Bezoek! Een van de agenten kwam naar de cel gelopen waar Paul en James zaten te kletsen met Robin in zijn kielzog. Robin zag er zenuwachtig uit en keek schichtig om zich heen. Hij zag een lijkbleek en zijn haar zat door de war. James herkende hem van de keer dat Bella en Robin vanuit zijn achteruitkijkspiegel de club in had zien gaan toen hij haar bij Provocateur had afgezet, en natuurlijk van een paar uur gelden, toen Robin had geschreeuwd dat James moest worden meegenomen naar het bureau. Deze man wilt jou spreken zei de agent streng tegen James. Ruf, aan het werk. De agent gaf Rufus een zetje die tegen de tralies aan stond koffie te leuten met Paul en James. Rufus zette zijn pet weer op en liep met een knipoog naar Paul terug naar zijn kantoortje. Paul knipoogde terug en bleef gebiologeerd kijken naar James en Robin die elkaar ongemakkelijk aankeken, hij was geïntrigeerd door James en zijn verhaal. James stond op en liep naar Robin. Wat kan ik voor u doen vroeg hij met opzet formeel. Robin stak zijn hand uit. Ik ben Robin. Eigenaar van de club, we hebben elkaar nog niet officieel ontmoet geloof ik. Nee, niet officieel nee, maar ik weet wel precies wat je van me vind. James negeerde Robins hand en keek gepikeerd weg, hij had geen zin om aardig te doen tegen Robin gezien hij ervoor had gezorgd dat James voor de eerste en hopelijk laatste keer in zijn leven in een cel was beland. Tsja. Bella is alles voor mij. Robin sloeg zijn ogen neer en zuchtte, ik wil haar kostte wat het kost beschermen, hij moest even slikken na het uitspreken van deze leugen waarvan hij nooit had verwacht dat het een leugen zou zijn als het uit zijn mond zou komen. Mensen zoals jij, begon Robin en James trok zijn wenkbrouw op. Pardon? vroeg hij. Luister James. Ik wil je vragen of je Bella met rust wilt laten. Paul stond op en ging nu naast James staan. Hij had het gevoel dat hij de jongen moest beschermen, hoe hij daar stond in zijn te grote jasje, het was aandoenlijk. Je kon zon knul niet in Amsterdam rond laten lopen zonder een gebruiksaanwijzing mee te geven. Mensen zoals jij. Waarom zeg je dat de hele tijd, hoe bedoel je mensen zoals ik zei James. Bella zou nooit met zo iemand als jij uitgaan laat staan daten. Nou  we hebben anders een hele leuke avond gehad laatst zei James. Ze wilt je niet meer zien, James. Wat? James keek Robin verschrikt aan en Paul legde zijn hand op James schouder om hem wat kracht bij te staan. Robin zuchtte, het leek alsof hij dit allemaal tegen zijn wil in zei. Je bent een klaploper, en Bella heeft al genoeg profiteurs om haar heen die iets van haar willen. James knokkels werden wit, hij had moeite zich in te houden. Wie noem je hier een profiteur Robin siste hij kwaad. Ik hoorde dat je een boek hebt geschreven en dat aan de man probeert te brengen zei Robin en ging stoïcijns verder. James keek hem geschokkeerd aan. Hou je maar niet van de domme, ik snap heus wel dat je gebruik hebt gemaakt van het feit dat Bella van Hartog aan de kant van de weg zat. Je zag natuurlijk je kans schoon en hebt haar je manuscript gegeven in de hoop dat ze iets voor je kon doen. Paul kwam tussenbeide, wacht even hoor. Hebben jullie het over Bella van Hartog?! James keek Paul verbaasd aan, jij ook al? Robin gaf Paul een arrogante blik die zei dat hij beter z’n smoel kon houden en wende zich weer tot James. Mijn manuscript is in het focking water gevallen. James greep de tralies stevig vast en verhief zijn stem. Ik wist niet eens dat ze bekend was. Ja hoor, je wist niet wie Bella was zei Paul ongelovig. Er waren wel tekenen maar ik had geen idee, James had moeite zijn stem in bedwang te houden. Ik kan Bella niet loslaten Robin, ik denk dat ik…begon James stamelend. Verliefd bent? maakte Robin zijn zin af en gaf een klein neerbuigend lachje. Dat denken alle mannen die bij haar in de buurt komen schat, Paul knikte meelevend alsof hij precies wist waar Robin het over had. Bella hoort bij Tom, dat vind ze zelf ook. Dat kan ik moeilijk geloven aangezien hij haar in elkaar wilde slaan antwoordde James. Waarom denk je anders dat ik over het balkon ben gesprongen! Jouw partner met wie ik stond te praten, de mede eigenaar, gaf me zelfs een knikje dat ik het moest doen, ik zag het toch! Zelfs jij wilde dat ik het deed! Je hebt het helemaal verkeerd gezien, Robin schudde zijn hoofd. Bella en Tom houden van elkaar en Bella heeft nu even een dipje. Dat heeft ze wel vaker, en dan wil ze Tom even niet zien. Niks zo veranderlijk als een vrouw he. Paul knikte weer begrijpend. Robin slikte even en hij wist niet of hij ooit nog met zichzelf kon leven als hij zou zeggen wat hij op het punt stond te zeggen. Hij had het toch al allemaal verpest. Je weet dat ze verslaafd is James? James keek Robin boos aan, wat bedoel je. Dat meisje wat jij zo hoog hebt zitten, is een ordinaire drugsverslaafde. Ze kan geen dag zonder een lijn. James stond bijna te hyperventileren. Waarom deed deze jongen alsof hij Bella’s beste vriend was? Robin pakte zijn telefoon en tikte iets in. Had ze dit aan op de avond dat jij met haar was, hij liet een foto van Bella zien. Ze stond op een tafel in Provocateur. Er zaten grote vocht vlekken op haar jurk en ze keek als een wilde in de camera. James schrok van de foto en voelde zich misselijk worden. Dat was de avond dat hij een taxi voor haar had gebeld, en hij niks meer had gehoord, nu wist hij waarom. Ze wilt je niet zien en ik wil vragen of je bij haar uit de buurt blijft, Robin stak zijn telefoon weer in zijn zak. Ik vraag het nu nog netjes. Robin keek James strak aan. Ik kan dat niet beloven fluisterde James, ik wil mijn boek over haar schrijven, over ons zei hij zacht. Robin schudde zijn hoofd en moest zijn tranen bedwingen, het brak zijn hart dat hij degene was die James moest vertellen dat hij de liefde van zijn leven niet meer mocht zien. Dat dacht ik al zei Robin en hij overhandigde James een stukje opgevouwen papier. He wat moet dat? Rufus zag dat er wat werd doorgegeven door de spijlen van de cel en was meer nieuwsgierig dan bezorgd dat er iets illegaals gebeurde. Hij kwam bij het drietal staan en pakte het papiertje af en vouwde het open. Jezus. Waar is dit voor? Heb je geld teveel? Robin keek beschaamd de andere kant op. Wat is het? James keek verward. Luister ik moet gaan, je blijft bij Bella uit de buurt hoor je me? Gebruik het geld om je carrière een boost geven, Robin draaide zich om, als je tenminste niet je manuscript weer in het water gooit en verdween uit het zicht. Godver de godver, James riep nog een paar verwensingen in de richting waar Robin was verdwenen, maar het was te laat. Paul raapte de cheque op die door alle commotie op de grond was gevallen. James sjokte met lood in zijn schoenen naar de houten plank aan de muur en ging zitten met zijn handen in zijn haar. Wat moet ik nou doen? En mn manuscript en Bella. Allemaal kwijt! Omdat ik zo nodig naar Amsterdam moest. Godverdomme! James sloeg hard met zijn vuist tegen de muur. AU! Godverdegodver. Luister, Paul ging naast james op de plank aan de muur zitten. Je hebt hier een heleboel centjes gekregen om uit de buurt te blijven van een meiske waarvan je niet eens zeker weet of ze jou ziet staan. We gaan eens even lekker geld uitgeven, hij hield de cheque voor James neus. We maken jou beroemd met dat geld! James keek Paul aan met tranen in zn ogen. Hoe dan? 10.000 euro man, daar kunnen we wel wat mee, heb je nu nog spijt van je heldendaad? Jezus zei James. Paul dat kan ik niet aannemen dat is bloedgeld zei James en hij kreeg het spaans benauwd, het leek wel alsof hij in een film was beland of een nare nachtmerrie waar hij niet uit leek te kunnen komen. En Bella dan… James begon te huilen en de tranen biggelden over zijn wangen. Nee James. Niks Bella. Het wordt nu Lisa, of Mieke of Chantal! Paul grinnikte even; of alle drie natuurlijk! Hij sloeg zijn arm bemoedigend om James heen. Je gaat opnieuw een boek schrijven en je wordt beroemd maat, daar ga ik voor zorgen! James keek zijn nieuw vriend even opgelucht aan, maar durfde hem nog niet te vertrouwen. Het zal nog wel even duren voordat ik mensen weer kan vertrouwen bedacht James zich en sloot zijn ogen. 

Robin liep met lood in zijn schoenen het politiebureau uit de inmiddels koude donkere straat op. De grachten waren zo mooi in het donker, met alle lichtjes om de bogen van de gracht en de lantaarns aan weerszijden. Hij liep naar een bankje en ging zitten, het was een koude nacht maar hij voelde niks. Hij leunde met zijn hoofd in zijn handen en begon keihard te huilen. Het leek uit het diepst van zijn lichaam te komen, uit plekken waar hij niet wist dat ze er überhaupt waren. Hij had zoveel met Bella meegemaakt. Robin had haar gered uit de armen van haar alcoholistische moeder, had haar hand vastgehouden op de begrafenis van haar vader, en kort daarop die van haar moeder, hij was getuige geweest bij haar huwelijk met Tom en stond aan haar zijde toen ze weer eens moest afkicken van de coke. Nadat Bella bekomen was van de aanval van Tom had Robin haar nog nooit zo gelukkig gezien. Ze zag er gezond en stralend uit. Ze at normaal, dronk bijna niet en vertoonde geen diva gedrag. Ze was de Bella die hij had leren kennen voordat de narigheid begon, ze was eindelijk weer tevoorschijn gekomen nu ze lekker in haar vel zat. Robin begreep opeens helemaal waar het gezegde ‘je ziel verkopen aan de duivel’ vandaan kwam. Tom was zijn duivel. Tom had zijn ziel. De 10.000 euro die Tom hem had gegeven moest er op een of andere manier voor zorgen dat Bella weer in zijn armen terecht kwam. In de armen van waarschijnlijk degene die haar ook aan de coke had geholpen, met handen die haar niet liefkoosden zoals ze verdiende en zoals James zou doen, maar die haar pijn deden, bedacht hij zich. Godverdomme!!!! Hij schreeuwde over het donkere water. Een meisje wat zoveel verdriet had meegemaakt verdiende niet nog een leven vol teleurstelling. Zijn telefoon ging. Het was Alejandro en Robin drukte hem weg. Hij durfde niet op te nemen, bang dat Alejandro door zijn stem heen hoorde wat er was gebeurd. Hij bleef nog even zitten voordat hij besloot naar huis te lopen om maar tijd te rekken.  

Alejandro! Ik wil er uit! riep Bella vanuit het grote bad. Liefje, blijf nou nog even in bad en geniet van het warme water en de bubbels en… Oooh! Bella liet haar handen op het water neerkomen en zorgde voor een badkamer vol spetters zoals ze vroeger toen ze klein was deed bij haar moeder. Ze moest lachen om Alejandro. Ze moest altijd overal van genieten van hem, omdat hij zelf heel arm was vroeger waardeerde hij alle poespas extra veel. Zoals dure badolie met lavendel geur. Bella lachte en snapte niet waarom ze opeens zo vrolijk was. Het was per slot van rekening een verschrikkelijke avond geweest, met die klootzak van een Tom. Ze liet zich achterover vallen en liet het warme water over zich heen klotsen. Ze deed haar ogen dicht. De olie geurde inderdaad heerlijk. Tevreden bleef ze een tijdje mijmeren, tot ze zich het lachende gezicht van James voor zich zag. Bella zat meteen rechtop. Alejandro! Ik wil er uit! Meisje meisje je ligt net tien minuten, als ik in jouw schoenen stond dan had ik toch wel zeker een uur in bad kunnen dobberen hoor, met gemak. Alsjeblieft? Jajaja ik kom al! Alejandro, die in de kamer van Bella bezig was haar bed en kussens op te kloppen kwam aangesneld met een grote zachte witte handdoek. Bella stond zonder gene op en pakte de handdoek aan en wikkelde die om haar perfecte lichaam. Kindje toch, als iedereen er zo uit zou zien als jij, jeetje nou. Alejandro keek liefdevol naar Bella, met wie hij altijd zo’n plezier had en die altijd voor leven in de brouwerij zorgde. Robin en hij hadden geen kinderen gewild omdat het niet in hun leven paste, daarom was het fijn om Bella te verzorgen als ze er was. Alejandro is Robin al terug? Ik hoorde hem net binnen komen als het goed is zei Alejandro  Is er iets aan de hand? Niks niks, ik wil weten of alles goed is met James. Alejandro keek even geschrokken. Maar Bella was de trap al af gehuppeld. De enige reden dat ze zo blij kon zijn op zo’n helse avond was het weerzien met James. Alejandro liep bezorgd naar beneden. Robin stond in de zitkamer voor het haardvuur, hij keek met een nietszeggende blik naar de vlammen die om het hout heen krulden. Waarom drukte je me weg vroeg Alejandro die achter Bella aan de kamer binnen kwam. Robin streek met zijn hand door zijn haar. Ik drukte je niet weg. Jawel! hij ging maar twee keer over. in de club zeiden ze dat je al weg was daarom belde ik je op je mobiel. Robin draaide zich om en zag as grauw. Bella stond stil en keek Robin aan. Wat is er? Is er iets met James? Robin keek geirriteerd, wat is er toch zo bijzonder aan die jongen? vroeg Robin geirriteerd. James had een plekje in Bella's hart veroverd en het deed Robin pijn haar zo te zien. Hij had gehoopt dat ze niet zo verkikkerd was op de jongen die hij net op het politiebureau had omgekocht. Zuchtend stapte Robin langs Bella heen en liep weg. Allejandro en Bella keken elkaar verbijsterd aan. Wat heeft hij? Ik weet niet Bel, hij is de laatste tijd niet zichzelf. Kom even zitten. Allejandro ging op de grote met gebloemde stof overtrokken poef voor de haard zitten en klopte naast zich als teken dat Bella naast hem moest komen zitten. Bella knoopte haar handdoek wat steviger om zich heen en ging voor Allejandro op de grond zitten zodat ze hem goed aan kon kijken. Aal wat is er? Het gaat de laatste tijd niet zo heel goed met de club, en Robin trekt het zich heel erg aan. Het zal wel goed komen allemaal, we hebben altijd periodes met pieken en dalen, alleen is Robin altijd degene die mij moet opbeuren, niet andersom. Robin doet de boekhouding en ik heb het idee dat hij mij niet meer eerlijk verteld hoe slecht het precies gaat. Bella streek door haar lange haar en durfde Allejandro niet aan te kijken, bang dat hij tranen in zijn ogen had, en ze kon niet nog meer ellende aan deze avond, Allejandro was naast Robin de liefste persoon die ze kende. Jeetje Aal wat verschrikkelijk. Ik wou dat ik iets voor jullie kon doen, maar nu ik van Tom af ben heb ik geen stuiver. Ik ben allang blij dat ik bij jullie terecht kan. Zonder jullie wist ik echt niet wat ik zou moeten. Nalah kwam de kamer binnen gelopen en liep meteen kwispelend naar Bella en ging dicht tegen haar aanliggen. Haar mooie zachte bruine kop legde ze trouw op Bella’s bovenbeen. Bella glimlachte een treurige lach. Ze aaide Nalah en bedacht zich dat ze echt heel erg blij was met Robin en Allejandro als vrienden, het cliche wat Bella nooit wilde geloven was toch waar. Liefde is het belangrijkste wat er is. Net toen Bella die gedachte wilde wegdrukken omdat ze er nog steeds niet helemaal van overtuigd was dat liefde beter was dan een heleboel geld, want dan kon ze haar vrienden helpen en Provocateur redden, dook het gezicht van James weer op op haar netvlies. Ze keek op naar Allejandro. Bella wat is er? Je kijkt verdrietig en gelukkig tegelijk. Bella glimlachte  Ik ben gewoon echt heel blij met jullie. Wij ook met jou bel. hoe slecht het ook gaat je kan altijd bij ons terecht dat weet je he. Bella keek hem vol liefde aan. Weetje aal. Nou lief? Ik denk dat ik verliefd ben op james. James vroeg allejandro verbaasd? van vanavond? vroeg hij. Ja, James die me vanavond heeft gered, en James die mij naar de club heeft gebracht toen ik van Tom kwam. De eerste avond. De avond dat je meteen weer met je bakkes in de Prive stond bedoel je knipoogde Alejandro  Ahum ja die avond ja, bella draaide even met haar ogen. ik denk echt dat ik verliefd ben, en ze staarde naar het haardvuur. Alejandro klapte in zijn handen van blijdschap, Bella wat heerlijk! Waarom denk je dat je verliefd bent schat? Het voelt gewoon goed. Elke keer als ik aan hem denk dan voel ik vlinders in mijn buik. Ik kan me niet herinneren die ooit te hebben gevoeld verzuchtte ze. Ik zal je uit de droom helpen Bel. Alejandro en Bella schrokken op van de plotselinge stem achter hun. Robin stond in de deuropening, hij had staan luisteren naar het liefdevolle gesprek tussen Alejandro en Bella en hij wilde niet dat Bella nog langer gevoelens voor James ontwikkelde. Bella en allejandro keken robin vragend aan. de reden dat ik niet kon opnemen net is omdat ik bij james langs ben geweest zei Robin zacht. wat? en dat vertel je nu pas? waar was hij gaat het goed met hem? bella stond op en liep snel naar Robin toe zodat ze precies kon horen wat hij te zeggen had en keek haar beste vriend hoopvol aan. hij moet een nachtje in de cel. oh nee dat meen je niet wat erg! Terwijl hij me heeft gered riep Bella uit. Bel, begon Robin en hij zuchtte diep. ik ken die blik zei allejandro met een verdrietige uitdrukking op zijn gezicht. Bella keek van de een naar de ander wat was er aan de hand? James vertelde me dat hij je expres een lift heeft gegeven die avond. dat hij je had zien zitten langs de kant van de weg en had herkend. Hij heeft je gebruikt. James wilt gewoon beroemd worden door met jou aan te pappen Bel. Hij wilt bekend worden in Amsterdam met dat rotboek van 'm. Maar, maar dat kan helemaal niet stamelde Bella. Bel, Robin zuchtte, je kent hem niet eens Robin verhief zijn stem en Allejandro keek hem vol ongeloof aan, Hij had Robin nog nooit eerder zo gezien, hij herkende zijn levenspartner die hij door en door kende niet meer terug, zo meedogenloos Bella’s hart breken. Dat vertelde James? vroeg Alejandro argwanend. Ja, hij wilt zijn boek zo snel mogelijk uitgeven, Bella is natuurlijk de ultieme persoon om in de schijnwerpers te komen en gratis publiciteit te krijgen, Robin zei het zonder Alejandro aan te kijken. Bang dat hij recht zijn ziel in zou kijken. Maar waarom heeft hij me dan gered van Tom zei Bella en ze veegde snel de tranen weg die uit haar mooie helderblauwe ogen rolden. Omdat hij je voor zich wilt winnen Bell! als jij met Tom bent kan dat niet meer. Hij heeft je hart hiermee gewonnen toch? Bella knikte verdrietig. Zie je, daarom deed hij het, het kwam hem gewoon goed uit dat Tom langs kwam om met je te praten. bella sloeg haar hand voor haar mond en keek Robin zo verdrietig aan dat robin weg moest kijken. hij kon het niet aan zien. sorry mop, zei hij zacht. Hoe bedoel je dat Tom alleen wilde praten vroeg Alejandro die nog steeds niet begreep wat er nou precies aan de hand was, hij kon Robin totaal niet pijlen. Ik heb Tom gesproken, hij wilde vanavond alleen met je praten, maar omdat je zo van slag bent geweest van die ene klap gingen we allemaal meteen uit van het ergste. Hij wilt je terug Bel. Meen je dit robin, bella keek hem doordringend aan. Robin voelde haar blik op zich en zonder te kijken zei hij ja. bella keek allejandro aan en beet op haar lip om te voorkomen dat ze echt in huilen uit zou barstten. Nog een vraag zei Alejandro. Waarom ben je naar het politiebureau gegaan? Robin slikte even. Normaal had het hem inderdaad niks uitgemaakt wat er met iemand gebeurde die de club uit was gezet. Ik wilde weten of Leen hem niet te hard had aangepakt. Voor je het weet hebben we een rechtszaak aan onze broek hangen zei Robin en liep snel de kamer uit. Alejandro keek hem na. Ergens klopte er iets niet, maar hij kon niet plaatsen wat het was. Hij hoorde een snik en keek Bella aan. Bella verborg haar gezicht achter haar handen en zat als een verfrommeld hoopje ellende met Nala in het licht van de open haard. Ach liefje toch Alejandro liep naar haar toe en sloeg zijn grote armen om haar heen. waarom Alejandro  waarom heb ik dit altijd. Mijn vader verliet me, m'n moeder verliet me en nu ik eindelijk alles op de rit heb kan ik niemand aan me binden omdat ik bekend ben. Allejandro legde zijn hand op haar wang en gaf een liefdevol kneepje. Schat ik vind het zo erg voor je. Bella schudde zich los, stond op en liep zonder iets te zeggen weg. Nalah bromde even chagrijnig. Alejandro ging naast de franse buldog zitten in kleermakerszit en ze legde haar kopje op zijn been. Wat is er toch allemaal aan de hand fluisterde Allejandro en hij aaide Nala liefkozend.

Jezus is dit je huis? Paul keek James met een grote glimlach aan toen ze ‘ochtends voor zijn woonboot stonden. Eh ja… James krabde op zijn hoofd, hij had bijna niet geslapen in de koude cel en was nog in shock van wat er de vorige avond was gebeurd. Wat sta je daar nou te staan open de deur! Ik wil het zien! ik dacht dat die valse nicht je een klaploper noemde maar hallo. Paul wees onder de indruk naar de boot. wacht maar tot je het van binnen ziet zei James, en wees voorzichtig op de plank. Ah de beruchte plank! Hier heb je je manuscript laten vallen zeker? Paul grinnikte maar James was nog niet zover dat hij er om kon lachen. Ze waren vanochtend door Rufus uitgezwaaid bij het bureau. Paul zei tegen James dat hij een plan voor hem had en dat hij geen plek had om heen te gaan, dus James had Paul meegenomen naar zijn Kever die de hele nacht op James had staan wachten en was naar huis gereden. James liep voorzichtig naar de voordeur. Hij opende de deur en liep naar binnen. Paul en James liepen het kleine halletje door en kwamen in de woonkamer. Paul stapte de kamer binnen en stak zijn armen uit. Dit is een walhalla James, zei Paul overdreven en hij draaide een rondje. Toen hij stilstond voelde Paul van achteren iets zwaars op zijn rug springen en draaide zich om nadat hij James met een blik van doodsangst aankeek. Mac!! James hurkte en stak zijn armen uit. Mac? vroeg Paul niet begrijpend. De grote kwispelende golden retriever keek Paul bijna lachend aan terwijl hij stond te genieten van James knuffels. He schatje! Paul zakte door zijn knieën en begon hem te aaien. James keek blij. Het was een goed teken als Mac iemand meteen mocht. We gaan een hit maken van jouw baasje he, zei Paul met een hoog stemmetje tegen Mac. James moest lachen en ging op de bank zitten en zuchtte diep. Paul plofte naast James op de grote grijze bank en nam de woonboot in zich op. James moest lachen om zijn nieuwe vriend die hij net uit de gevangenis had opgedoken. niemand die dat thuis zou geloven. Hij schudde automatisch zijn hoofd toen hij zich realiseerde in wat voor bizarre situatie hij zichzelf had gemanoeuvreerd, en kon het niet helpen ook iets van trots te voelen. Hij was in de bak beland na het redden van een meisje in een nachtclub, en nu zat hij met zijn nieuwe vriend op zijn bank op zijn woonboot in Amsterdam. Het was niet te bevatten. Whiskey? vroeg James. Lijkt me een puik plan gap antwoordde Paul, en ze keken elkaar grijnzend aan.

De ochtend na de aanvaring met Robin was ongemakkelijk. Bella kwam naar beneden, het grote witte shirt van Robin waar ze in sliep was besmeerd met mascara strepen na een nacht vol tranen. Ze trof Allejandro en Robin beduusd aan aan de keukentafel, stilzwijgend. Nalah die aan hun voeten lag keek Bella vertwijfeld aan, bang om de snijdende stilte te verbreken. Ik ga Nalah even uitlaten zei Alejandro tenslotte overdreven opgewekt, hij werd gek van de ongemakkelijke stilte. Kom Nali! Hij trok Nala aan haar halsband mee naar de gang. Nalah leek nog lang niet weg te willen, ze was wel benieuwd naar het schouwspel wat stond te gebeuren en stond snurkend te kijken naar de mensen om haar heen. Kohom… zei Alejandro ongemakkelijk en trok weer aan de halsband. Uiteindelijk pakte hij maar een koekje uit de grote koekjespot op het aanrecht in de vorm van een bot als laatste redmiddel, en gooie dat de gang op. Nalah trok Alejandro nu bijna omver en rende naar de deur. Bella liet zich op de stoel naast Robin ploffen en trok haar benen op. Haar haar zat in een slorige knot op haar hoofd en ze had grote grijze wollen sokken van Alejandro aan en een gestreepte pyama broek van Robin. Zelfs een pandabeer ziet er opgedirkter uit Bel zei Robin. Bella gniffelde en gaf Robin een vriendschappelijke stomp op zijn arm. Liefje hoe gaat het vroeg Robin nu serieus. Eet wat en hij schoof zijn onaangeraakte boterham naar Bella toe. Nee ik heb geen honger dankje, Bella keek even naar de boterham en zuchtte diep. Rob wat is er aan de hand? Ik kan jou niet helpen als je verdrietig bent als ik zelf in de put zit, en ze barstte in tranen uit. Ik weet dat het niet goed gaat met de club robin vertel me wat ik kan doen, ik wil helpen. bella keek robin weer aan met haar grote bambi ogen vol met tranen. Ze was nog steeds boos over wat Robin had gezegd over James, en ze vroeg zich elke seconde dat ze niet sliep af of het waar was dat James haar had gebruikt. Hoe weet je dat Bel. Robin keek haar geschrokken aan. Alejandro zei dat hij aan je kon merken dat het niet goed ging. Robin zuchtte en speelde nerveus met zijn boterham Je kan me niet helpen Bel, Robin pakte haar hand en aaide er zacht over. Als je van Tom scheidt heb je geen cent te makken. Net zoals wij straks zei Robin er somber achteraan. Ook bij Robin brandde er nu tranen in zijn ogen. Hij durfde zijn partner niet eens meer te lang in de ogen te kijken, bang dat Alejandro zag wat voor verschrikkelijks Robin had gedaan. Robin, we redden het ook zonder veel geld. We kunnen de club sluiten en jullie kunnen naar een kleiner appartement verhuizen. Alejandro is overal gelukkig met jou dat weet je. Robin ontschoot een klein lachje. Bel, kan hij ook zonder sauna, de massages en de auto? Bella knikte vastbesloten. En al zijn designer kleren? Die moeten we verkopen, en we moeten dan boodschappen doen bij de lidl waar iedereen dat doet. Ik heb gehoord dat het eten daar gewoon in dozen staat, Robin trok een vies gezicht. Bella moest lachen om zijn verwende opmerking. Ze herinnerde zich nog een tijd dat ze samen wijn dronken uit de goedkoopste doos van de Albert Heijn en uitsluitend leefden op crackers met pindakaas. We redden het wel Rob, we gaan dit samen doen zei Bella met een kracht die Robin herkende van vroeger. wat nou als we in een flatje in buitenveldert moeten wonen? wat dan? Robin sloeg zijn vuist op tafel, hij kon niet geloven dat hij in deze situatie zat. Dat Bella zo lief was om hem te willen helpen terwijl hij glashard tegen haar had gelogen. Daar ben ik weer! Alejandro kwam binnen met een schraal bosje bloemen die hij tijdens het uitlaten had geplukt. Kijk eens wat een mooie bloemen! Ja, prachtig! Riep Robin sarcastisch.  Zie je? We kunnen ook gratis hele mooie bloemen krijgen? We komen er wel! Robin zei het met zoveel sarcasme dat Alejandro keek beteuterd naar het boeketje in zijn hand. Jullie hebben het dus nog steeds niet uitgepraat? Zei hij voorzichtig toen Robin langs hem de keuken uit was gestormd. Nalah ging tegen het fornuis aan liggen. Nee. Robin is helemaal de weg kwijt. Als we samen iets verzinnen komt het wel goed, Bella gaf Alejandro een knuffel en pakte de bloemetjes aan en snoof de geur op van de verse bloemen. Heerlijk Aal! Bel, ik ben bang dat het menens is. We kunnen de tent misschien wel sluiten, als Robin zo van de leg is, dat betekent niet veel goeds. Maar… Bella plukte aan haar trui. Wat als ik. En ze slaakte een diepe zucht. Wat als ik me weer in de pers laat zien? Nee! Allejandro schudde hard zijn hoofd. Het gaat nu zo goed met je, ik zie je opbloeien! Klopt. Ik voel me veel beter, ik heb al in geen tijden gesnoven. Alejandro keek even de andere kant op toen Bella dat zei. Hij was als een moeder voor Bella en kon het niet aan dat Bella zich zo kapot had laten maken door een man als Tom hij had diep in zijn hart altijd geweten dat het tom was die Bella onderuit haalde als ze op het rechte pad zat. Behalve die prachtige bloemen. Ze zag hoe Alejandro keek en probeerde haar opmerking te redden met een grapje. Alejandro, ik ben niet meer dezelfde. Ik zal een paar keer in de week naar de club komen en iets doen waar de pers van smult. Dan ga ik weer naar huis. Ik kan best acteren hoor! Dat weet ik schat ik wil gewoon niet dat je jezelf in gevaar brengt. Heb jij een beter idee vroeg Bella fel. Allejandro keek omlaag naar zijn schoenen, nee. Mooi! Laten we dan eens even gaan shoppen! Ik heb al zo lang niet echt gewinkeld. En Tom heeft mijn creditcards nog niet geblokkeerd, omdat hij denkt dat ik bij hem terug kom! Bella lachte haar prachtige witte tanden bloot en liep richting de deur. Ze zou een goeie actrice zijn dacht Allejandro bij zichzelf. 

Jeetje Paul, wat is dit voor tent? James keek Paul verdwaasd aan en deed zijn handen over zijn oren als teken dat hij het veel te luidruchtig vond in de kroeg. James was helemaal niet van het uitgaan. Ja soms een biertje in een rustige kroeg met vrienden, maar de laatste tijd had hij zich steeds vaker op de bank terug gevonden met Mac en Paul. Paul lachte naar hem. Gozer wanneer maak je dit nog mee? Je hebt geld als water, een avondje los gaan kan er toch wel vanaf? Paul gaf James een glas pure vodka en sloeg de zijne in een keer achterover. Toe maar, word je groot en sterk van. Hij knipoogde. James keek naar het drankje. Kom op gozer je bent zo knap, de meiden staan voor je in de rij! James dacht aan Bella. Aan haar lieve lach en mooie ogen. Hij had haar tegen zich aangedrukt alsof zijn leven er vanaf hing toen hij haar had weggetrokken van Tom een paar weken geleden. Hij besefte dat hij het zwaar te pakken had en dat Bella niet snel uit zijn gedachten verdwenen zou zijn. Snel sloeg hij de vodka achterover en sloeg met het glas op de bar en schreeuwde nog twee en hield twee vingers op! Goed zo jongen! Paul lachte blij verrast, hij moest zijn nieuwe beste vriend even op andere gedachten brengen. Hij begreep heel goed dat James bijna geobsedeerd was met Bella van Hartog. Wie eenmaal een glimp van haar had opgevangen was betoverd, maar zoals Robin op zon subtiele manier had aangegeven, Bella zou nooit voor James gaan. Hoe lief ze leek, het was een junk die thuis hoorde bij die eikel van een Tom Jackson. Die twee verdienden elkaar! Paul keek naar James die zo dapper doorging met zijn leven terwijl zijn hart was gebroken. Hij was blij dat hij James had ontmoet. 

Tom keek op van zijn boek. Hij zat op het terras achter zijn huis en keek uit over de prachtige tuin die hij in de loop van de jaren had gecreëerd  Zoals alles in zijn leven perfect moest zijn was ook zijn tuin perfect. Zijn gedachten ging uit naar Bella en hij voelde dat zijn handen zijn boek stevig omsluiten, zijn knokkels werden witter en witter bij de gedachte aan Bella. Het enige wat op dit moment niet goed ging in zijn leven was zijn relatie met haar. Hij was zo blij geweest toen ze trouwden, niemand die dat nu nog geloofde, maar het was echt waar. Ze was prachtig, de enige vrouw van wie hij ooit echt had gehouden en nog steeds hield. Haar lange donkere haren had ze los gelaten, ook al had Tom’s moeder dat raar gevonden. 'Je hoort toch op zn minst een Grace Kelly rolletje in je haar te draaien toch Tom', maar Bella had het vertikt. Ze had haar prachtige lange haar in grove slagen op lang haar rug laten hangen, de wind speelde met een paar plukjes in haar gezicht en ze keek hem zo verliefd aan toen ze haar ja woord gaf. Tom slikte even. Hij werd melancholisch door de zon en de wijn. Hij was Tom Jackson per slot van rekening. Hij kon krijgen wie en wat hij wilde, dat was wel gebleken. Tom glimlachte even toen hij dacht aan vanochtend, toen hij wakker werd had hij drie vrouwen uit zijn huis moeten zetten, het was een wilde avond geweest. Tom was opgestaan met een kater, maar na een paar halen coke ging het eigenlijk boven verwachting goed met hem. Tom hoorde een auto aan komen rijden en hij bedacht zich dat het Bella zou zijn. Ze wilde hem vast terug, dat kon niet anders. Tom had expres haar creditcards niet geblokkeerd, omdat hij wilde dat ze bij hem terug kwam om hem, niet om zijn geld. Meneer. Tom zette zijn zonnebril op zijn hoofd, legde zijn boek op de glazen tafel en stond op met een grote glimlach, maar die gleed acuut van zijn gezicht toen hij Robin zag. Robin, kom verder. Wil je iets drinken? Nee, Tom zei Robin afstandelijk. Ga zitten zei Tom en wees naar de stoel tegenover hem. Robin zag er uit alsof hij al een paar nachten niet had geslapen. Kan ik Bella al bijna terug verwachten, vroeg Tom. Nog niet, antwoordde Robin. Ik heb die onzettende klaploper van een James wel afgepoeierd met jouw cheque. Heb je het hele bedrag aan die knul aangeboden vroeg Tom. Ja, dat is naast jouw vuisten het enige wat Bella bij jou vandaan houdt merkte Robin scherp op. Jezus, Tom moest lachen, James heeft dus gekozen voor de makkelijke weg, ik had wel wat meer van hem verwacht toen hij over het balkon sprong. Maar goed, dit is perfect, hij gaf dus echt niks om haar. Robin voelde een steek in zijn hart. hij had het vermoeden dat james heel veel om bella gaf ook al kende hij haar net, het was niet makkelijk geweest voor Robin om James ervan te overtuigen dat Bella hem niet wilde zien, en dat hij Bella had afgeschilderd als een ordinaire junk deed Robin nog steeds pijn, hij zou het zichzelf nooit vergeven bedacht Robin zich en voelde zich claustrofobisch bij de gedachte dat hij dit nooit meer ongedaan kon maken. Tom schonk zichzelf nog wat witte wijn bij. Wil je echt niet? Tom hield de fles omhoog, volgens mij kan je wel een glaasje gebruiken? Nee, bedankt. Het zweet parelde op Robins voorhoofd. Hij wist niet waar hij het zoeken moest. Bella zou hem levend villen als ze wist dat hij bij Tom op het terras zat. Luister Tom, ik weet niet of dit zon goed idee is. Bella is mijn allerbeste en liefste vriendin, ik ga hier aan onder door stamelde Robin. In zijn gedachte was hij alsmaar op het politiebureau en herleefde hij zijn leugens. Luister Robin, het enige wat je hoeft te doen is zorgen dat Bella weer bij mij terug komt, dat is alles! En James is al uit het zicht, die heeft het geld aangepakt, en dat zou jij ook moeten doen, als Bella weer terug is bij mij gaan we ervoor zorgen dat die toko van jou weer gaat draaien. Het is niet moeilijk en we worden er allemaal beter van. Tom maakte een gebaar alsof het allemaal heel makkelijk was en totaal niet traumatiserend zoals Robin deze hele situatie had ervaren. Ik weet niet of Bella er beter van wordt als ze weer bij jou komt, Robin zei het niet eens op een onaardige manier. Hij maakte zich oprecht zorgen wat er met Bella zou gebeuren als ze terugkwam bij Tom. We gaan niet onaardig lopen doen he? Tom keek Robin weer met die enge strakke blik aan en pakte een sigaret uit zijn wit gouden Marlboro light pakje. Robin, we weten allebei dat ik soms losse handjes heb, maar Bella had het goed bij mij. Ik heb haar alles gegeven. Een prachtig huis, kleren, schoenen, genotsmiddelen… Tom stak de sigaret op met de aansteker die op tafel lag en gebaarde om zich heen. De tuin, het huis, het zwembad, allemaal voor Bella. Robin kon hem wel wat aan doen. Dat ze ooit voor jou is gevallen is mij een raadsel zei Robin. Robin, zorg er nou maar voor dat jij je zaakjes op orde krijgt. Jij bezorgt mij Bella en ik bezorg jou genoeg publiciteit om die ordinaire club van jou weer op de rit te krijgen. Dan kunnen we weer allemaal doen alsof we elkaar aardig vinden. Capiche? Tom keek Robin agressief aan. Robin’s haren gingen recht overeind staan en stond op. Hij zette zijn zonnebril op en mompelde Capiche en liep weg zonder verder een woord te zeggen. De tranen liepen onder zijn zonnebril vandaan. Hij beende de oprit af waar Bella in dezelfde staat een paar weken geleden af liep. Toen hij achter het stuur van zijn auto zat begon hij te huilen. Robin wilde niet dat Bella weer bij Tom kwam, voor zover hij het kon beoordelen kon het nog eens haar dood worden, wie weet waar Tom toe in staat was. Hij had zoveel schulden, als de club failliet ging was zou dat het eind zijn van Allejandro en hemzelf, dan zou hij ook niet meer voor Bella kunnen zorgen. Hij had zich zo in de nesten gewerkt, als hij eerlijk was geweest tegen Alejandro toen de problemen begonnen dan hadden ze nog een kans gehad, maar hij had het zelf willen oplossen. Robin slaakte een diepe zucht. Goed, lets do this! Hij veegde zijn tranen weg en startte de auto.

Oh Leila, ja, dat is fijn, ja… Paul werd wakker na een dutje. Hij voelde iets nats in zijn nek, waarvan hij in zijn droom dacht dat het het mooie meisje was wat hij gisteren had ontmoet, hij keek omhoog en zag de grote kop van Big Mac boven hem hangen. De lange kwijl draad die uit zijn bek hing raakte nog net niet zijn voorhoofd. Jezus! Paul duwde Big Mac weg en ging overeind zitten. Paul, waarom vind je het in godsnaam zo leuk om uit te gaan? James lag als een verschrompeld hoopje ellende op zijn bank met een deken over hem heen en zijn handen over zijn ogen.  Big Mac stond naast hem en kwispelde blij, van links naar rechts kijkend tussen Paul die op de grote stoel zat met zijn benen ongemakkelijk bungelend over de leuning en James die zijn hoofd onder het dekbed probeerde te verstoppen op de grote grijze bank. Het haar van Paul zat in de war en hij was net als James asgrauw, zijn rode bretels hingen treurig over de stoel. Eh, Paul zuchtte even. Ja, jongen, in mijn jonge jaren gingen die heftige avondjes er soepel aan toe, maar nu... Ik ben ook jong! Riep James uit. Paul moest even lachen. Ja, maar jij bent het niet gewend he. Paul kwam moeizaam overeind. Hij had zijn overhemd losgeknoopt en liep op zijn witte sokken naar de kraan. Wil jij ook wat water? Sloten, rivieren, kom maar door, en hij stak zijn hand uit, James had barstende hoofdpijn het enige wat kon helpen was een uitsmijter of liters koud water. Nadat Paul en James hadden geklonken op hun nieuwe vriendschap was het eerste wat ze hadden gedaan; zuipen, heel veel zuipen. James voelde zich nog steeds niet lekker over het geld wat hij had aangenomen, of eigenlijk wat Paul voor hem had aangenomen. Maar Robin was de beste vriend van Bella en kende haar als geen ander. Het was achteraf gezien ook moeilijk te geloven dat Bella geïnteresseerd zou zijn in een plattelandsjongen zoals hij. Paul had James meegenomen naar de negen straatjes in het hart van Amsterdam waar ze een hele garderobe voor James hadden gekocht in een van de vele boetiekjes.  Paul had James een Hugo Boss pak aangesmeerd waarvan James nooit had verwacht dat hij er ooit een zou bezitten laat staan in zou passen. James had niet durven kijken toen Paul voor hem afrekende. Ook had Paul James meegenomen naar zijn favoriete kapper. Een klein zaakje waar Paul al een aantal jaar kwam en James keek zijn ogen uit. Het zaakje was klein maar heel gezellig. Er hingen posters aan de muur van ouderwetse kapsels, maar dan op een moderne manier vorm gegeven. Eigenlijk zag elke jongen in Amsterdam er uit als de mannen die op de posters waren afgebeeld. James werd met open armen ontvangen in de kapperstoel van een kapper die zichzelf Joey Scissorhands noemde. Een ietwat intimiderende naam voor iemand die James gezicht onder handen zou nemen, maar James mocht hem meteen. Joey zat onder de tatoeages net zoals Paul maar had de liefste lach die James tot nu toe had gezien onder het hippe over he algemeen in zwart geklede volk wat Paul bestempelde als ‘hipsters’. Joey was net als Paul in overhemd, bretels en pantalon, en als hij praatte streelde hij zijn baard liefkozend. Lieve jongen, weet wel wat je doet he. Zei Joey lachend. Als Paul iemand eenmaal onder zijn hoede heeft komen ze er meestal niet meer vanaf. Joey! Wat lul je nou weer allemaal, en hij gooide een pot gel zijn kant op. James kon niet naar Pauls gezicht kijken, Joey was bezig zijn stoppels op zijn kin glad te scheren met een echt ouderwets scheermes en James durfde niet eens te ademen, bang dat zijn halsslagader werd geraakt door de praatgrage Joey. Gelukkig had hij een biertje gekregen voordat hij in de kapperstoet was geklommen. Ook weerzoiets wat hij nog nooit had meegemaakt. Bier terwijl je werd geschoren en geknipt. Soms leek Amsterdam wel een pretpark zonder enige vorm van controle. Joey lachte hard. Nee dat is waar! Paul is een van de meest betrouwbare mannen op aarde, alhoewel de vrouwtjes daar anders over denken, en hij knippoogde naar Paul. Daar moet ik je gelijk in geven beste man. Maar dat komt mede door jou. James al vanaf de eerste keer dat ik onder handen ben genomen door Joey lopen de vrouwtjes met me weg. Ik zal het je vanavond alle trucjes van het vak laten zien en Paul stak zijn duimen opschepperig achter zijn rode bretels. Joey draaide met zijn ogen, hij heeft gewoon nog niet de ware gevonden deze casanova. Moet je kijken wat een watje het wordt als hij nou eens een echt leuk meissie tegenkomt wat hem aan kan. Paul knikte, dat is waar. Waar gaan jullie eigenlijk heen vroeg Joey. Naar 911 zei Paul laks. 911? Dat is toch voor hippe jonge mensen die het hebben gemaakt in Amsterdam, zei Joey spottend. Wat wil je daarmee zeggen? Paul keek Joey met een opgetrokken wenkbrauw aan. Eh…naja dat je een ouwe lul bent Paul. Dat neem je terug! Paul pakte scheerschuim en een kwast en kwam op Joey af, Joey pakte op zijn beurt de dichtstbijzijnde fles haarlak en stond op. Jongens! Zo is het genoeg! Paul en Joey keken James aan en toen elkaar. Onder luid gelach kwasten en spoten de mannen James onder. 

Paul had James na het kappersbezoek meegenomen voor een drankje waar James de laatste tijd steeds meer van begon te genieten. Een kater hebben klonk verschrikkelijk, maar James vond het vele malen beter dan de pijn die hij voelde als hij geen kater had, als er ruimte in zijn hoofd was om aan Bella te denken. Na het drankje begaven ze zich, James ietwat zenuwachtig, naar 911. Eenmaal aangekomen stond er een flinke rij waar Paul met een arrogant loopje langs liep. Hij liep regelrecht naar de voordeur. Paul wat ga je doen siste James en rende achter hem aan . Niet rennen mafkees! Paul fluisterde toen James hem eindelijk had ingehaald; je moet heel relaxed doen, doen alsof je beroemd bent, dan kom je wel binnen. James keek om zich heen. Er stonden twee grote brede mannen voor de deur waar James absoluut geen ruzie mee wilde maken. De vorige keer dat ik in een club was belandde ik in de cel Paul zei James terecht. Ja en daar kwam je mij tegen, eind goed al goed toch? Paul haalde zijn schouders op. Zo kan je het ook bekijken dacht James. En je bent toch je manuscript aan het herschrijven? Nou, nu doe je tenminste wat levenservaring op om over te schrijven man! James schrok even toen Paul zijn manuscript noemde, hij moest weer aan de bak en wilde nog steeds over zijn liefde voor Bella schrijven, alleen deed dat nu nog teveel pijn. Paul zette zijn zonnebril op terwijl het bijna middernacht was en stapte zelfverzekerd naar de grote portier die voor de deur stond. En jij bent? Zei een van de bouncers onbeleefd. Paul keek van James naar de grote man. Knul ik ben degene die jij nog niet in je ergste nachtmerries tegen zou willen komen. James schrok van Pauls agressieve aanpak en verslikte zich en begon ongemakkelijk te hoesten. De mannen werden geforceerd James te helpen. Paul sloeg op zijn rug, Jongen het komt wel goed, en hij sloeg steeds harder in de hoop dat James zou stoppen. Au paul!! Kom maar ik heb net mn bhv gehaald zei de grote portier. Hij draaide james met een ruk om, klopte behendig op de zijkant van zijn rug en James was in een klap klaar met hoesten en keek Paul die voor hem stond met grote ogen verbaasd aan. De portier moest lachen. Wat een stel zijn jullie! Hij keek van Paul naar James. Paul was wat ouder, maar zag er heel hip uit in zijn overhemd, met strikje en bretels. Hij was goed verzorgd, en het was duidelijk dat hij het soort ruwe bolster blanke pit was. De jongere jongen die naast hem stond viel op met zijn helblauwe ogen die rondkeken alsof hij de wereld voor het eerst aan het ontdekken was. Hij had donkere krullen en de portier merkte een paar vrouwen op die in de rij stonden. Ze probeerden onopvallend naar James te kijken en waren duidelijk over hem aan het fluisteren. Goed jongens, ik kan niet zomaar mensen naar binnen laten anders wordt mn baas boos. Paul en James keken elkaar even aan, en voordat Paul zijn bijdehante mond weer open kon doen stak James zijn hand uit naar de portier. Ik ben James Vermeulen en dit is mijn compagnon. We zijn op zoek naar een locatie voor een film die we aan het maken zijn, maar het lijkt erop dat jullie niet helemaal voldoen aan de eisen. Paul zette zijn zonnebril af en keek met een mengeling van trots en verbazing naar James. Paul gaf hem een bemoedigend klopje op zijn schouder, iets zachter dit keer. De bouncer keek bedenkelijk. James Vermeulen? Die naam komt me niet bekend voor. En hij pakte zijn telefoon om te gaan googelen  Op dat moment riep het meisje die over James had staan smoezen en het gesprek had gehoord, daar heb je James Vermeulen! James keek verbaasd om. Ze gilde nu naar haar vriendinnen, dat is James Vermeulen! Hij is bezig met zijn nieuwe film! James haalde zijn schouders op, zou ze echt doen alsof ze hem herkende omdat ze dan een streepje voorhad op haar vriendinnen. James schudde even zijn hoofd, wat belachelijk dit. Ze kende hem helemaal niet. De bouncer kwam heel dicht bij James, en James deed zijn ogen dicht en wachtte op de stroom van scheldwoorden die onvermijdelijk zou komen. Maar in plaats daarvan hoorde hij zacht: als je ons niet gebruikt voor die domme film van jullie komen jullie hier nooit meer binnen begrepen. James slikte, deed zijn ogen open en knikte verward. Bij nader inzien is dit een hele geschikte locatie riep James snel. Kom Paul. Paul zijn mond stond nu wagenwijd open en hij keek van de gillende meisjes die selfies aan het maken waren met James en Paul op de achtergrond naar de bouncer en weer terug. Paul? James moest Paul mee trekken langs de bouncer de opzichtige hal in, omdat Paul versteend was door James plotselinge acteertalent. Hoe deed je dat? Paul stond vol bewondering naar zijn eigen gefabriceerde schepsel te kijken. Ik heb een ster van jou gemaakt! en Paul klapte in zijn handen, zo blij als een kind. Ja hoor Paul, doe even normaal ik ben schrijver weet je nog? Ik ben goed in dingen verzinnen, zei James opeens weer verlegen. Nou, gast, laat je fantasie vanavond dan maar de vrije loop, zei Paul die weer was hersteld. Kom! Paul voelde zijn zelfverzekerdheid weer terugkomen nu ze binnen waren bij 911 en liep voor James uit naar de bar. Vanaf het moment dat James nog twee vodka’s bestelde raasde de avond in flarden voorbij.

James deed zijn ogen dicht onder het dekbed. Oh god! Paul? bromde James. Ja lieverd, zei Paul met een overdreven stem, maar James voelde zich te beroerd om te lachen. Hebben wij tegen meer mensen gezegd dat we een film aan het maken zijn? Ja. En heb jij daarvoor mijn eigen naam gebruikt vroeg James. Dat heb je zelf gedaan gap. Paul zag de ernst er niet van in en plofte naast James op de bank met een groot glas water, kom maar gabber! Big Mac sprong op de bank en installeerde zich tussen James en Paul. Prachtig dier! James schoof op en voelde zijn hoofd nog heftiger kloppen. Sjongejonge, wat kan je je toch gebroken voelen mompelde James en stond op om koffie te gaan zetten. Opeens klonk Frank Sinatra door de ruimte, ‘If I can make it theeere i’ll make it everywheeere’. Sst Sst!! Paul pakte snel zijn iphone uit zijn zak en nam op. Met Paul Jacobs? Fluisterde Paul. Hallo? Spreek ik met Paul Jacobs? De zaakwaarnemer van James Vermeulen? Paul keek even naar zijn telefoon om er zeker van te zijn dat hij geen stemmen hoorde die niet bestonden, hij keek Big Mac verbaasd aan en de hond leek te knipogen. Hallo? klonk er een afwachtende stem. Oh, ja sorry! Paul drukte de telefoon weer tegen zijn oor aan en probeerde James blik te vangen die het inimini keukentje in liep. Wat kan ik voor u doen schone dame? De jonge vrouw aan de andere kant van de telefoon liet met een klein kuchje blijken dat ze niet geïnteresseerd was in de vleierij van Paul. James Vermeulen is opgedoken op verschillende social media feeds en wij denken dat hij heel ver kan komen als een van de nieuwste en belangrijkste influencers van Amsterdam. Het was iets teveel informatie voor Paul’s hersenen op dit moment en het meisje voegde er fluisterend aan toe luister, elk meisje wilt met hem naar bed en wij willen graag ons restaurant promoten. Paul moest even bijkomen van de directheid van het meisje. Kan meneer Vermeulen vanavond bij ons komen eten? Ik weet dat het kort dag is maar.. maar natuurlijk madame! riep Paul uit. Ik kan met zekerheid zeggen dat James ontzettend veel trek heeft wanneer hij eindelijk wakker is, Paul gaf James een dikke knipoog toen hij met twee mokken koffie en in zijn zwarte boxer nietsvermoedend de keuken uit kwam lopen, hij vind het ook vast niet erg om zijn nieuwe Hugo Boss pak aan te doen zei Paul en James maakte een kots geluid, hij kreeg bijna een paniekaanval bij het idee zijn pak weer aan te moeten. Eh ok… antwoordde de vrouw. Ze was duidelijk ander soort communicatie gewend. Heb ik echt de manager van James Vermeulen aan de telefoon vroeg ze geïrriteerd   Ja ja absoluut, sorry, ahum  Paul schraapte even zijn keel en moest wennen aan de nieuwe situatie, hij had geen idee wat hij moest zeggen… dus we kunnen de heer Vermeulen verwachten om laten we zeggen negen uur vanavond? Paul kon de vrouw bijna rook uit haar neus horen blazen, ze was verschrikkelijk onaardig. Jazeker! Om welk restaurant gaat het eigenlijk? Om de Black box meneer. De Black box? Paul slaakte een hoog gilletje en sloeg meteen zijn hand voor zijn mond. Maar hoe kan dat nou, daar heb ik wekenlang voor op een lijst moeten staan om te mogen eten! Sterker nog, ik ben nog steeds aan het wachten zei Paul verontwaardigd. Meneer Jacobs, mijn welgemeende excuses hiervoor, ik kan u verzekeren dat u vanavond onze eregast bent samen met de heer Vermeulen. Jeutje, nou Paul krabbelde even door zijn baard. dan zullen we er om negen uur zijn! Tot dan meneer Jacobs. Daag! riep Paul overdreven enthousiast en hing op en stopte zijn telefoon weer in zijn zak. Wat hier gebeurd Biggie, dat overkomt niemand! Big Mac blafte en sprong tegen Paul op. Samen maakten ze een zittend dansje op de bank. Wat zijn jullie in godsnaam aan het doen? James keek lachend naar de twee mafkezen die gekke bekken naar hem aan het trekken waren. Ik ben net wakker jongens! Big Mac waggelde naar James en James gaf hem een aai over zijn bol. Hij was blij dat Mac Paul mocht. Als dat niet zo zou zijn had hun band geen schijn van kans. Paul stond op en nam de mokken van James over en zette ze op het bijzettafeltje. Hij pakte James handen en probeerde ook met hem een vreugdedansje te maken, maar James was er niet voor in de stemming. Wat heb jij man, wie was dat? Ik ga mn pak niet aan doen hoor! begon James al tegen te sputteren. Het is een prachtige dag gap! riep Paul enthousiast. Na het telefoontje was hij zijn kater vergeten in een keer vergeten, hij wilde al zo lang naar de Black Box. Ik. Ben. Net. Wakker. gromde James en installeerde zich weer onder de deken op de bank. Ok hou je vast begon Paul wij gaan zo eten bij…. De Black Box!! riep hij. Black Box? Dat is toch die te dure tent waar iedereen jaren moet wachten voordat ie naar binnen komt, daar heb ik volgens mij over gelezen of nee, dat is toch die tent waar jij wilde eten maar nooit naar binnen kwam, James grinnikte. Ja, klopt! Paul was te blij om beledigd te zijn. Dat is precies het restaurant waar ik het over heb! James schudde zijn hoofd. Ik begrijp het niet. We kwamen in het begin die ene tent niet eens binnen. 911? vroeg Paul, ja die ja antwoordde James geïrriteerd  Er valt niks te begrijpen lieve jongen! Je bent een regelrechte hit! Wij zijn een hit! riep Paul en hij stak zijn armen in de lucht alsof hij net over de finish van een marathon kwam. Blijkbaar hebben die meisjes op hun Instagram accounts gezet dat jij daar was om de perfecte locatie voor je film te vinden, ze kennen je helemaal niet, maar ze willen ook niet achterlopen en toegeven dat ze de blijkbaar beroemde James Vermeulen niet kennen. Hoe meer Paul uitlegde over hoe Instagram werkte hoe minder James begreep wat er aan de hand was. Wat is Instagram eigenlijk? vroeg James schaapachtig en Pauls gezicht betrok, oh jongen je moet nog zoveel leren, er gaat een wereld voor je open en Paul keek James grijnzend aan.

Bella kwam de trap af gelopen en Alejandro kreeg een koude rilling over zijn rug. Ze had een grote donkere zonnebril op, haar lange haar viel in grove krullen over haar schouders. Ze had torenhoge zwarte pumps aan, en een satijnen rode jumpsuit. Haar peperdure Chanel 2.55 die ze van Tom had gekregen bungelde in haar hand. Raar dit zeg. Zei Bella zenuwachtig en Allejandro gaf een klein glimlachje, ze bleef ook gewoon dezelfde lieve Bella die hij kende ondanks al die opsmuk. Ja schat, ik zou je bijna niet meer herkennen. Bella wist niet of ze blij of verdrietig moest zijn. Ze zag er weer precies uit als het meisje wat ze was toen ze nog samen met Tom was, alleen van binnen voelde ze zich helemaal niet meer de arrogante Bella van Hartog die ze een tijdje was geweest. Het hengsel van de veel te dure tas brandde in haar schouder, ze wilde niks meer met Tom te maken hebben en toch werd ze weer in haar oude leven geforceerd. Ze deed het met liefde voor Robin en Alejandro. Alejandro stond onderaan de trap op Bella te wachten. Ze pakte zijn hand stevig vast. Kom, we gaan eens wat centjes verdienen voor jullie. Alejandro kneep met pijn in zijn hart terug en mompelde wees voorzichtig Bel.

Nee, sorry dat vind ik echt een afgrijselijke jurk! Bella zat met champagne in haar hand in een boetiekje in de PC Hooft straat en probeerde het meisje wat haar een aantal jurken liet zien aan haar verstand te brengen dat ze niet was gediend van hoog gesloten jurken. Allejandro verbaasde zich erover hoe Bella zich zo weer kon omtoveren van nuchtere lieve meid tot vedette van de bovenste plank en schudde zijn hoofd, hij wist dat ze zich zo moest gedragen om weer in haar oude rol als diva te komen, maar hij kon het niet helpen een beetje teleurgesteld te zijn in hoe makkelijk het haar af ging. Allejandro’s telefoon ging. Schat? Robin? Ja waar zat je nou? We zitten bij Lexie’s, Bella is er, kom je ook? Alejandro hing met een grote glimlach op. Liefje, Robin komt eraan. Oh wat fijn, jubelde Bella en ze zette haar glas neer en klapte overdreven in haar handen. Mevrouw? Het meisje kon niet veel jonger zijn dan Bella en was bloedmooi. Haar lange rode haar had ze in een nette staart op haar rug hangen. Ze stond met een prachtige zilveren galajurk naast Bella en met haar grote onschuldige blauwe ogen keek ze Bella afwachtend aan. Nee zei ik toch?! Bella snauwde naar het meisje die Bella een verdrietig lachje gaf. Bella stond op en viel bijna naar voren. Het meisje liet de jurk vallen om Bella te ondersteunen. Dankje, zei Bella lief, ze kwam Bella bekend voor maar ze kon niet plaatsen waarvan, ze had dan ook al wat champagne op.Het meisje glimlachte verbaasd, ze had niet verwacht dat Bella haar uberhaupt aan zou kijken, laat staan iets liefs zou zeggen. Godsamme Lizzie! Er kwam een oudere vrouw aanlopen in een mantelpakje, behangen met en prachtige parelketting, waar na elke 10 parels een diamanten Chanel icoontje was bevestigd. Sorry schat, dit is Lizzie. Een nieuwe, voegde ze er denigrerend toe alsof ze haar die week nog zou ontslaan. Lizzie keek beschaamd naar de grond alsof ze iets fouts had gedaan. Bella voelde zich schuldig. Dat arme meisje kon er niks aan doen. Bella kreeg langzaam maar zeker door hoe naar ze bepaalde mensen had behandeld toen ze nog met Tom was en ze schaamde zich dood. Ze liep naar de blonde kleine vrouw. Lexie schat. Bella gaf de vrouw drie luchtzoenen ik herkende dat meisje al niet, maar ik ben natuurlijk ook even weg geweest. Ja, dat klopt en de vrouw draaide haar rug naar Lizzie die de japon snel van de grond raapte en met een rood hoofd verdween ze naar achteren. Waar heb je eigenlijk uitgehangen liefje? Ik heb al een tijdje mijn winkel niet meer hoeven sluiten voor je. Ja, ik heb in een prachtig kuuroord in Thailand gezeten antwoordde Bella. Allejandro trok een wenkbrauw op bij het horen van Bella’s alibi. Wat kwamen die leugens er toch makkelijk uit. Bella knipoogde naar Alejandro toen Lexie even niet keek. Je bent ook weer zo prachtig bruin geworden. Ik krijg dat effect alleen als ik me laat onder spuiten in zon ellendige cabine. Ze stak een sigaret op, iets wat helemaal niet mocht in de winkel maar Lexie was eigen baas en had lak aan iedereen die haar ook maar iets op wilde leggen. Het was een wat ouder Amsterdams vrouwtje wat vroeger op de Albert Cuyp een kraampje had gehad met haar ouders en was opgemerkt door een rijke vent die haar als vrouw wilde. Hij was een aantal jaar geleden gestorven en met haar erfenis had ze haar eigen boetiek in exclusieve kleding geopend. Bella had haar altijd geweldig gevonden, maar nu ze haar weer zag besefte ze hoe nep de mensen in dit schijnwereldje eigenlijk waren. Ze zou Lexie nooit midden in de nacht kunnen bellen als er nood aan de man was. Wil je ook? Lexie stak haar pakje peuken naar haar uit. Bella slikte even, eh, nee dank je. Ja dat zal wel gek zijn om te roken als je in zon kuuroord hebt gezeten he. Bella glimlachte opgelucht, blij met de reden die Lexie haar had gegeven om geen sigaret te hoeven roken, klopt ja. Ik voel me als herboren en wil helemaal klaar zijn voor het nieuwe seizoen. Vanavond gaan we naar Provocateur en ik wil goed voor de dag komen! Pro-… Lexie nam Bella bij haar elleboog en ze dirigeerde haar een endje van Allejandro vandaan. Allejandro mocht Lexie niet, en nu al helemaal niet. Ze dacht dat hij haar niet kon horen, maar ze stonden nota bene in een verlaten winkel! Die club, wil je daar wel gezien worden? fluisterde Lexie tegen Bella. Het schijnt helemaal niet goed te gaan he. Bella fronste haar voorhoofd, daar ben ik helemaal niet van op de hoogte Lexie. Alejandro hoestte even om aan te geven dat hij alles kon horen. Ik zou het ook fijn vinden als je mij niet de les wilt voorschrijven over waar ik wel en niet heen zou kunnen volgens jou siste Bella naar Lexie. Ze had een hekel gekregen aan de vrouw waarvan ze nu wist dat ze alleen maar aardig deed omdat Bella bekend was. O nee liefje, dat bedoelde ik ook niet! Kom neem nog wat champagne. Hoe gaat het eigenlijk met jou en Tom? Lexie probeerde snel over haar fout heen te praten. Ik zag dat je met een andere knul op de foto stond maar ik kan me niet voorstellen dat je serieus met zo iemand om zou gaan. Bella keek haar fel aan. Wat wil je daar nou weer mee zeggen Lexie? Lexie kreeg het steeds warmer en liep rood aan. Het leek alsof ze niks goed kon zeggen tegen Bella waar ze normaal altijd zo mee kon lachen. Nou, naja, hij is knap. Heel knap voegde ze er zenuwachtig aan toe, maar hij straalt niet echt uit waar jij voor staat he zei Lexie en nam snel een slok van het dichtstbijzijnde glas champagne. Waar sta ik volgens jou dan precies voor? Bella stond inmiddels met haar handen in haar zij, klaar voor de aanval maar op dat moment werd er op de deur geklopt en Allejandro deed opgelucht open. Jezus wat een tiefus end is het toch ook vanaf ons hier naar toe, Robin kwam zuchtend en steunend binnen. Lexie! Schat! Jou heb ik ook lang niet gezien. Bella en Allejandro keken elkaar geamuseerd aan. Als er twee mensen toneel konden spelen waren het Lexie en Robin wel, ze mochten elkaar totaal niet. De luchtzoenen vlogen ze om de oren. Neem wat champagne schat zei Lexie, blij dat ze haar aandacht op iets anders kon richten. Bella wilt sinds ze terug is helemaal geen lange japonnen meer dragen, en we hebben zulke prachtige exemplaren! Nee, Bella grijnsde naar Robin, ik wil iets wat iedereen versteld zal doen staan. Robin keek haar verliefd aan, wat was het toch ook een moordwijf, tegelijkertijd had hij het gevoel alsof er een enorm zwaard in zijn hart werd rondgedraaid, dieper en dieper. 

Lizzie stond in het magazijn haar best te doen haar tranen te bedwingen. Ze was nog nooit zo behandeld door iemand. En dan te bedenken dat ze Bella aardig had gevonden, dat ene moment waarop ze Bella had ondersteund net in de winkel leek Bella normaal en toen James die avond met Bella in het hotel had gegeten leek ze ook aardig. Zou Bella aardiger tegen haar zijn als ze zich Lizzie weer zou herinneren. Ze haalde een paar keer diep adem en hing de japon terug die Bella afgrijselijk had gevonden. Als zij ooit zo’n jurk aan kon was ze het gelukkigste meisje van de wereld. Ze streek even voorzichtig over de mooie stof. waarom kon zij niet zo zijn, iemand waar iedereen naar opkeek en spontaan in de houding gingen staan als ze ook maar langsliep. Bella had haar gelukkig niet herkend, anders had ze ook nog eens tegen Lexie moeten opbiechten dat ze de rest van haar tijd in een bar werkte. Waarschijnlijk zou Lexie haar dan ontslaan. Ze wilde vast niet geassocieerd worden met iemand die in een bar werkte om de financiële eindjes aan elkaar te knopen, ook al was het een redelijk chique bar. Ze trok haar jasje recht en keek in de spiegel of haar make up nog goed zat. Ze zag een grijs muisje vergeleken bij de vrouw die in de winkel zat, de vrouw waar James zo van ondersteboven was geweest. Ze vind haar eigen blik op in de spiegel en herkende de pijn in haar ogen. Ze was in de boetiek gaan werken om ontdekt te worden. Hier kwamen de belangrijkste mensen van Nederland en ze had gehoopt dat iemand op een dag aan Lexie zou vragen wie ze was en waarom zon prachtig meisje in zo'n ordinaire boetiek voor zo’n verschrikkelijke vrouw werkte. Ze zou worden meegenomen en worden omgetoverd tot de socialite die ze graag wilde zijn, net als Bella. Ze schudde even haar hoofd om die gedachte snel van zich af te werpen, het leek erop dat ze hier voor altijd zou moeten blijven werken en nooit ontdekt zou worden. Lizzie veegde de tranen van haar wangen, die ze niet had kunnen tegenhouden en trok de magazijndeur naar de winkel weer open.

Ahum. Paul keek nerveus naar de prachtige dame die achter een hoog barretje stond en probeerde haar aandacht te trekken. Haar bril stond op het puntje van haar zeer charmante wipneusje. Ze keek Paul van top tot teen aan en hij werd een tikje rood onder haar keurende blikken. Pardon mevrouw, mijn vriend en ik zijn uitgenodigd om hier te komen eten. Dat lijkt mij hoogst onwaarschijnlijk viel de blonde dame hem meteen in de reden. Bij de Black Box doen we niet aan uitnodigingen, we zijn geen instelling. Zo jij bent ook een lekker bijdehandje he, schoot Paul uit zijn slof. Hij keek even om naar James die bij de uitgang stond te dralen. Hij voelde zich ongemakkelijk en kon niet geloven dat men echt dacht dat hij een belangrijke regisseur was en Paul zijn manager. Het voelde als een groot toneelstuk, en hij was alleen maar goed in verhalen bedenken, niet om ze na te spelen. James was de afgelopen dagen bezig geweest om zijn manuscript te herschrijven. Hij had er alles aan gedaan om het onvermijdelijke te vermijden; zijn ultieme liefdesverhaal schrijven. Het deed teveel pijn om over Bella na te denken, maar hij wilde ook geen boek schrijven over iets anders dan wat hij had ervaren toen hij Bella voor het eerst ontmoette. James, we moeten toch ergens anders eten ben ik bang gap riep Paul met opzet hard naar James. James haalde opgelucht adem, maakt niet uit, laten we een hamburger gaan…begon James al opgelucht. James? Het meisje achter de balie leek opeens wakker te worden en zette haar bril af en liet die op haar prominent voorgevel vallen. De bril zat met touwtjes vast aan een ketting om haar hals viel Paul op. James Vermeulen? James keek achterom, hij was al weggelopen en had in zijn hoofd zijn hamburger al samengesteld. Eh, ja? De vrouw stapte van haar opstapje achter het barretje vandaan en wandelde heupwiegend naar James, langs Paul, hem opzettelijk geen blik waardig gunnend. Mijn welgemeende excuses meneer Vermeulen zei ze met een verleidelijke stem. Paul keek haar bewonderend na, wat een vrouw. Ze liet haar arm zonder pardon in die van James glijden, sorry, ik herkende u niet, ik zal u en uw gezelschap naar ons beste tafeltje leiden. James was zo verbaasd dat hij alleen maar versuft met de vrouw mee kon lopen. Paul liep haastig achter hen aan. James had zijn zonnebril opgehouden, last van zijn kater en nooit verwachtend dat ze daadwerkelijk binnen zouden worden gelaten in het populairste restaurant van Amsterdam. Hij had wel zijn nieuwe outfit aangedaan ondanks dat hij zich zo slecht voelde maar had zijn strikje losgeknoopt en het bovenste knoopje van zijn door Paul net gestreken overhemd los gemaakt omdat hij last had van zweetaanvallen, waarschijnlijk nog een staartje van de kater. Hij streek een hand door zijn haar uit verwarring. Paul keek om zich heen en zag een groot deel van de vrouwen naar James loeren. Paul moest lachen hij had echt per ongeluk een ster van James gemaakt. De jongen was een regelrechte hit zonder dat hij het zelf doorhad. Zo hier zijn we dan. Ze waren aangekomen bij een rond tafeltje waar een fles Moet met twee glazen ernaast in een koeler op hen stond te wachten. Het tafeltje stond zo dat ze in het hele restaurant te zien zouden zijn. Allemaal reclame voor het restaurant besefte Paul zich, opeens erg bewust van zichzelf en hoe hij eruit zag. Gaat u lekker zitten. Uw persoonlijke tafeldame komt zo naar u toe. Ze richtte zich alleen tot James, wat Paul steeds meer begon te irriteren. Dat is goed hoor, doe maar rustig aan zei James lief terwijl hij zijn zonnebril afdeed. Paul keek naar hem op en probeerde met zijn ogen uit te drukken wat hij dacht; man, doe niet zo bescheiden straks vallen we door de mand!

Paul, dit is te bizar. James keek hoofdschuddend naar zijn nieuwe vriend en bedacht zich weer hoeveel zijn leven was veranderd in een paar weken tijd. Ik ben geen film aan het maken Paul, ik ben een ordinaire schrijver met liefdesverdriet uit een klein dorpje. Precies! Paul klopte James op zijn arm. James keek hem niet begrijpend aan. Een sexier combinatie is er niet gozer! Paul kreeg pretoogjes bij het zien van de aandacht die ze kregen. Het hele restaurant zat vol mooie vrouwen die de volgende dag zeker een afspraak bij de fysio moesten maken zo erg verdraaiden ze hun nek om maar een glimp van James op te vangen. De mannen zaten er inmiddels flink geïrriteerd bij. James zat met zijn ellebogen op tafel en zijn hoofd in zijn handen en keek sip naar de fles champagne, hij voelde zich ongemakkelijk om het middelpunt van de belangstelling te zijn. Zullen we gewoon een biertje bestellen? Hij keek Paul lusteloos aan. Nee lieverd, we gaan dit eens even flink uitbuiten. Paul zag er zoals altijd onberispelijk uit in zijn overhemd, rode bretels en pantalon. Zijn brede glimlach met een rij witte tanden die hij liet zien terwijl hij naar de fles champagne greep kwam goed tot zijn recht bij zijn gebruinde huid, het was een echte levensgenieter dat zag je meteen. Nee, nee dat doe ik wel voor u! Een stuntelig meisje kwam aanzetten en pakte de fles van Paul af. Behendig ontkurkte ze hem en schonk James en Paul in. Ze had een grote bos rood haar wat ze duidelijk snel in een rommelige knot had gestoken. James keek op naar het meisje om haar te bedanken, Lizzie? James! Paul keek geamuseerd naar het schouwspel. Hm.. Dit was de eerste keer dat hij James een meisje echt had zien aankijken alsof hij haar leuk vond sinds Bella fysiek uit zijn leven was verdwenen. Wat doe jij hier nou riep James enthousiast, hij stond op om Lizzie een knuffel te geven waardoor zijn stoel met een harde klap op de grond viel. Oh shit, de hele zaak keek naar hun en met een rood hoofd zette James de stoel rechtop. Lizzie dit is Paul. Madame, Paul pakte Lizzie’s hand en gaf er een kus op. James ging zitten en keek Lizzie bewonderend aan, hoeveel baantjes heb jij wel niet? Lizzie grinnikte, het valt wel mee. Ik heb vandaag in de boetiek gewerkt en de bar was gewoon niet meer hetzelfde zonder jou James. James werd weer rood en Paul zag dat James het leuk vond dat Lizzie het blijkbaar jammer vond dat ze niet meer met James werkte. Tsja, sorry Liz zei James en hij leunde stoer achterover waardoor hij bijna achterover klapte, snel hield hij de tafel vast bang voor nog meer blunders en Paul en Lizzie moesten allebei lachen. Ik zal jullie even inschenken zei Lizzie en ze greep naar de fles champagne  Nee joh, dat doe ik wel zei James snel. Hij vond het een heel raar idee dat Lizzie hem serveerde, net zoals toen hij met Bella had gegeten in het hotel. Bij de gedachte aan Bella verdween zijn goede bui als sneeuw voor de zon. Nou, jongens, ik ben jullie tafeldame voor de avond, mochten jullie iets willen, laat het me weten. Lizzie liep met een grote glimlach weg. Paul schonk de glazen in met de gekoelde champagne. Paul floot even terwijl hij Lizzie nakeek, dat is me nog s een… Paul, ik weet niet wat ik moet zonder Bella onderbrak James Paul uit het niets en Paul begreep totaal niet waar dit vandaan kwam.  Ik ben bezig met mijn nieuwe manuscript, ik schrijf het over haar.. James zuchtte theatraal. Er komt zo veel naar boven Paul. Hij liet zijn hoofd verdrietig op zijn handen rusten.…  Jezus James laat haar toch, Paul rolde met zijn ogen, hij had dit al duizenden keren gehoord. Bella is bloedjemooi maar ik kan wel wat leukers verzinnen dan alleen maar met haar bezig zijn. Hij wees even naar de richting waar Lizzie naartoe was gelopen. Je kan je ook eens bezig houden met vrouwen die je wel zien zitten. James hoorde Paul niet eens en staarde voor zich uit. Paul zuchtte. James, Bella heeft nou eenmaal gekozen voor die glibber van een vent, degene die haar waarschijnlijk het meeste drugs kon bezorgen. Bella is jou niet waard. En bovendien is ze ook nog is een enorm kutwijf. He! James keek Paul fel aan. Ja sorry Paul hield allebei zijn handen omhoog. Het klonk niet echt heel aardig wat die nichterige vriend van haar vertelde toch? Een junkie, een golddigger, Paul telde Bella’s onvolkomenheden op op zijn vingers en elke vinger die hij opstak kwam aan als een dolk in James hart. James pakte gefrustreerd toch maar zijn glas champagne en begon boos grote slokken te nemen. Lizzie kwam naar hun tafel gelopen met een plateau oesters die ze niet hadden besteld. Ze had gehoord wat Paul had gezegd en brutaal vroeg ze Bella? Bella van Hartog? James leefde op, hij ging rechtop zitten. Ja, weet je nog toen we in het hotel hebben gegeten. Toen jij werd ontslagen bedoel je? zei Lizzie scherp. Paul floot even, ze is wel scherp he zei hij met zijn hand zijn mond bedekkend alsof Lizzie hem dan niet kon horen. Lizzie moest lachen om Paul en zette de oesters neer. De boetiek waar ik werk laat af en toe de deuren sluiten alleen zodat Bella een paar jurken kan passen begon Lizzie. Is ze onlangs nog geweest? Lizzie keek naar het gezicht van James wat in een paar seconden van zeer gedeprimeerd naar extreem gelukkig en hoopvol ging. Ze dacht aan hoe Bella haar had behandeld. James was natuurlijk bezeten van dat stuk verdriet en snel antwoordde ze nee. Ze is al een hele tijd niet langs geweest. Volgens mij zit ze nog steeds in die afkickkliniek. Nou, daar heb je het al en Paul stak zijn hand uit naar Lizzie alsof hij wilde zeggen ‘bewijsstuk A, Bella is geen knip voor de neus waard’James sloeg het laatste restje champagne achterover en hief zijn glas naar Paul. Paul zat al klaar met de fles. Hier jongen, een flinke bel alcohol helpt meestal wel je hart te openen voor het volgende liefdesverdriet en Paul gaf een knipoog, duidelijk bedoeld voor James om aan te geven dat hij met Lizzie aan moest pappen. James keek het Lizzie verontschuldigend aan. Nee hoor, ze legde haar hand op haar borst en schudde haar hoofd en zei met volle overtuiging hij heeft helemaal gelijk. Ze leunde op Pauls stoel. Ze is helemaal niet aardig. Ze wende zich tot James, maar die avond in het hotel is dus niet goed afgelopen vroeg ze. James leegde zijn net gevulde glas in een teug in zijn mond en greep nu zelf naar de fles champagne die al bijna op was. Paul keek Lizzie bedenkelijk aan en stond op. Kan ik jou even spreken? Hij legde zijn hand op Lizzies onderrug en duwde haar zachtjes weg van de tafel. James had alleen nog maar oog voor zijn glas en staarde voor zich uit alsof hij in shock was. Ik ben Paul, Lizzie schudde nogmaals zijn hand en stelde zich voor; Lizzie. Wat vind jij van James. Paul wees naar James en keek naar Lizzie. Ze keek met een schuin hoofd naar James. Ik heb eerlijk gezegd nog nooit met zo’n leuke jongen samengewerkt. Dus je zou ‘m wel doen vroeg Paul onbeleefd. Lizzie trok een wenkbrauw op en schudde haar hoofd hij lijkt ook helemaal verliefd op die walgelijke Bella van Hartog. Tja, ze waren dan ook lovers he zei Paul. Lizzie keek hem verbaasd aan, alleen die avond dat James werd ontslagen toch? Was James die jongen die met Bella was gefotografeerd? Bella had het er al over in de boetiek. Paul keek haar verbaasd aan, maar je zei dat ze niet meer zo vaak kwam? Lizzie schudde haar hoofd ja, nee, hakkelde ze, ik weet niet waarom ik dat zei. Ze was er vandaag nog. Bella kan soms gewoon een ongelofelijke bitch zijn. Paul bekeek Lizzie even van een afstandje, ik denk dat jij wel zijn type bent. Lizzie’s gezicht was een groot vraagteken. Ik moet James van Bella vandaan houden, die man is een groot wrak, legde Paul uit. Jij wilt Bella een hak zetten niet? Lizzie knikte niet begrijpend ja op zich wel, ze dacht weer aan hoe Bella tegen haar had gedaan bij Lexie. Draai is een rondje. Lizzie draaide een rondje op haar hoge hakken en viel bijna om. Mits je goed gestyled wordt natuurlijk. Wat moet je nou gast snauwde Lizzie geïrriteerd. Hoe kan jij nou in zo’n chique tent werken met die grote mond van jou? kaatste Paul terug. Dat heet netwerken, daar snap jij waarschijnlijk niks van. Hm. Paul stak zijn armen over elkaar heen. James moet Bella vergeten, ik ken hem pas net maar ik geef om die jongen. Ik schijn het alleen niet voor elkaar te krijgen. Zelfs de mooiste vrouwen ziet hij niet staan. En waarom denk je dat het mij wel lukt? vroeg Lizzie onzeker. Ik zag voor het eerst weer een sprankeltje hoop in James ogen toen hij jou zag, ik denk wel dat James op zo iemand als jij kan vallen. Althans, op je uiterlijk. Je innerlijk laat nog wat te wensen over, maar James valt nou eenmaal op een beetje onbehouwen. Lizzie stak haar hand uit en hield die voor Pauls gezicht, dit heb ik niet nodig. Paul moest lachen, wat een vrouw, jammer dat hij iemand zocht voor James anders had hij Lizzie zeker mee gevraagd voor een borreltje. Goed zei ze, ik wil best een keer met hem uit. Bella heeft me behandeld alsof ik lucht of een hoop stront ben. Paul keek haar tevreden aan. En vergeet niet hoe ze James heeft behandeld natuurlijk. Wat is er allemaal gebeurd vroeg Lizzie. Paul? Hoe moet dit! Paul keek achterom naar James, en zag hem stuntelen met de oesters ik kom er aan man! Paul stak zn duim omhoog naar James, maar James keek al niet meer zijn kant op. Hier is mijn kaartje. Paul overhandigde Lizzie een zwart glanzend vierkant kaartje. Paul, manager James Vermeulen. Dat heb je snel gedaan, James is toch nog maar net bekend? Paul werd rood, hij was er zo trots op dat hij een manager van iemand was, onofficieel weliswaar maar toch, dat hij die middag nog snel naar de printerette was gefietst. Paul?! Ja, ik kohom riep Paul door het restaurant! Zorg nou maar gewoon dat je er bent, Paul gaf Lizzie een snelle kus op haar hand en liep naar James. Lizzie staarde naar het kleine kaartje in haar ietwat klamme hand en voelde vlinders in haar buik. Er stond haar iets heel groots te wachten. Misschien dat dit haar vrijbrief naar een andere wereld zou zijn, met James. Het was alles waar ze ooit op had kunnen hopen. Ze glimlachte en dacht aan die middag en hoe ze zichzelf in de spiegel had aangekeken en zichzelf een grote mislukkeling vond. Hoe je leven in zon korte tijd zo kan veranderen bedacht ze zich en slaakte een diepe zucht. Geluk zat inderdaad in een klein hoekje. Lizzie keuken! Ja, kom eraan! riep ze en voelde zich beter dan ze zich in tijden had gevoeld. 

Bella Bellisima! Allejandro kwam huppelend Bella’s kamer binnen. Knappe vrouw! Word lekker wakker. Het is weer een nieuwe dag met nieuwe kansen! Nalah liep hobbelend en knorrend met een grote glimlach achter Allejandro aan. Bella deed alsof ze nog sliep en keek tussen haar wimpers door naar het schouwspel. Nalah liep naar het bed al kwispelend en had Bella meteen door. Bij de derde poging sprong ze enthousiast op het bed en gaf Bella een grote lik over haar gezicht. Nalah!! Pfff! Ooh ze is dus toch wakker! Allejandro knielde op bed en kietelde Bella in haar zij. Bella kwam gillend overeind. Hou op hou op hou op!! Wie is de allerknapste man in het land? Jijjijjij!! Wie? Aaaah hou op!!! Wie Bella van Hartog?! Allejandro ieieieh hou op Martinez!! Allejandro hield in een keer op en wierp zijn handen in de lucht en riep met een glimlach, zo moeilijk is dat toch niet?! Alljejandro lachte hard om hun gekkigheid en liet zich naast Nalah aan het voeteneind zakken. Hoe gaat het schone dame? Zin om vanavond weer eens te doen alsof je nog steeds die harteloze vrouw bent die je ooit was? Nou! Bella keek quasi beledigd naar Allejandro. Gisteren kon je het ook zo goed bij Lexie dat arme nieuwe meisje wat er werkt kreeg bijna een hartverzakking toen je zo bot tegen haar deed! Bella sloeg haar lange wimpers schuldig op naar Allejandro en terwijl ze de franse bulldog over haar oortjes aaide fluisterde ze, ik heb weer over James gedroomd Aal. Alejandro kreeg meteen rode wangen en kwam iets dichterbij. Bella… Allejandro keek bedenkelijk en wierp een blik van verstandhouding op Nalah die op haar beurt geen oog voor hem had. Bella, je weet dat Robin heeft gezegd dat het geen goede knul is je hoorde toch wat hij zei hij wilde je gebruiken om zijn manuscript aan de man te brengen! Robin is zichzelf niet de laatste tijd Aal. Ok, je hebt gelijk. Alejandro hield zijn handen even in de lucht bij wijze van overgave maar hij heeft het beste met je voor en heeft bovendien altijd gelijk. Weet ik! Bella rolde met haar ogen en pakte haar lange bruine lokken vast en maakte zenuwachtig een rommelige vlecht. Ik mag toch wel zeggen wat ik heb gedroomd zei ze en keek gebiologeerd naar de puntjes van haar haar. Ik kan gewoon nog steeds niet geloven dat James zoiets zou doen. Tuurlijk schat. Allejandro keek Nalah afkeurend aan waarop de hond haar hoofd wegdraaide, Alejandro irriterend. Hij stond hier blijkbaar helemaal alleen voor. Vertel nou maar wat voor stouts je hebt gedroomd schat en trek je niks aan van deze knappe man in je bed en hij liet zijn hand over zijn lichaam gaan, Bella moest lachen om het dwaze gedrag van Alejandro. Hij legde zijn hoofd op Bella’s schoot en pakte haar hand en legde die op zijn prachtige donkere krullen. Jajaja ik zit al aan je haar, Bella moest lachen. Allejandro gaf een goedkeurend kreuntje en sloot zijn ogen. Vertel maar wat je hebt gedroomd Bel, zei hij nu serieus en genoot van haar handen door zijn haar. Ok, nou. Bella straalde en ging iets rechter op zitten om haar verhaal extra goed te kunnen vertellen. Het komt vast omdat James heeft verteld dat hij het ultieme liefdesverhaal heeft geschreven toen hij me een lift gaf. Het is zon romantisch verhaal! Bel! Alejandro kon niet tegen de spanning, vertel nou riep hij met zijn ogen dicht. Stil Alejandro! Bella gaf hem een tik op zijn voorhoofd. Ik droomde dat ik bij Tom in de tuin zat. Hmhm, Nalah keek Bella dromerig aan alsof ze echt kon horen wat er werd gezegd. En het was net als in een film ging Bella verder. Tom zat weer eens een van zijn verschrikkelijk saaie verhalen over zichzelf te vertellen toen ik geblaf hoorde. Big Mac, James hond zei ze snel ter verduidelijking, kwam de tuin in rennen, door alle in bloei staande bloemperken heen. Ze grinnikte. Tom was ontzettend kwaad. Ik zocht James en toen kwam ook hij de tuin in rijden in zijn gele kever en toeterde hard. Ik had een prachtige creme kanten jurk aan tot aan mijn enkels en ik rende op mijn blote voeten naar de auto toe. James stapte uit. Hij was in pak, niks voor hem trouwens, zei Bella alsof ze James maar al te goed kende, en ik viel in zijn armen. Toen ze haar ogen weer opendeed zaten Nalah en Allejandro haar met open mond aan te kijken. Bel… je bent zo verliefd zei Alejandro en Nalah knikte. Ik heb je nog nooit zo meegemaakt. Tja, Ik ben er ook bang voor. Maar het zal nooit wat worden. Dat weet je niet lieve schat Alejandro had zich inmiddels op zijn buik geïnstalleerd en zijn hoofd rustte in zijn handen. Hij was zelf romantisch ingesteld en stiekem genoot hij van Bella’s verliefdheid. Hij vervolgde; maar hij is niet goed voor je Bel ook al zou je nu iets met hem beginnen, hij zal je alleen maar gebruiken. Bella keek boos. Omdat Robin dat zegt?! Bella verhief haar stem. Hij weet er helemaal niks van! Ze pakte haar dekbed stevig vast zo boos was ze op de situatie. Nalah stak haar hoofd omhoog en slaakte een diepe zucht terwijl ze haar kop op Bella’s been liet vallen. Zelfs Nalah leeft met me mee! zie je! en ze wees naar het schattige koppie van Nalah. Schat, het enige echt goeie aan deze droom is die kanten jurk die je aan had zei Allejandro met een knipoog. Hij wist dat als hij in Bella’s boze bui mee ging hij het alleen maar erger zou maken. Bella negeerde zijn lief bedoelde gebaar en wende haar hoofd af. Hij heeft je gebruikt Bel. Zoals iedereen dat probeert te doen zei Alejandro en kneep even in haar perfect gemanicuurde voet. Bella had tranen in haar ogen en Alejandro kreeg een brok in zijn keel. Het had zo echt geleken aal zei Bella zacht. Toen hij haar een lift had gegeven hadden ze zoveel lol gehad, James leek zon lieve en oprechte jongen, heel anders dan de mannen die ze kende. Als hij opzettelijk gebruik van haar had gemaakt heeft hij het wel heel goed geacteerd voor een schrijver bedacht ze zich.

Lizzie stond voor de Pris in de 9 straatjes en tikte ongeduldig met haar vingers op haar arm. Waar bleef die ontzettend uit de hoogte gevallen knul nou! Ze had haar haar weer in een warrige knot op haar hoofd, een grote bril op en een verwassen jumpsuit aan van de H&M. Ah daar ben je hoorde ze achter zich en ze voelde twee handen op haar heupen, sorry dat ik iets later ben hoorde Lizzie zacht in haar oor en ze kreeg een rilling. ik had een zwerfster aangesproken, maar toen bleek ze jou toch niet te zijn. Ze draaide zich boos om en keek in het lachende gezicht van Paul, het viel haar op dat hij schattige lachrimpeltjes langs zijn ogen had, alsof hij altijd plezier had. Paul pakte Lizzie bij haar elleboog terwijl hij langs haar naar binnen liep en trok haar mee. He, dat kan je niet zomaar zeggen man! riep ze boos. Meekomen jij en hij sleurde haar de winkel in. He gozer we hebben nog niks besproken en je beledigd me aan de lopende band, riep Lizzie. Nee, maar of we nou wel of geen deal hebben ik kan het niet over mn hart verkrijgen jou zo door het leven te laten gaan. Lizzie keek tijdens de sprint naar binnen in een van de hoge spiegels aan de muur en zag het net iets te mollige meisje met de nerderige bril en het rode piekerige haar wat haar haar hele leven al terug keek in de spiegel. Ze haalde vragend haar schouders op, meer kon ze er ook niet van maken. Waar heb je James gelaten vroeg Lizzie nieuwsgierig. James zit thuis aan zijn manuscript te werken, of film script whatever. Iets over Bella waarschijnlijk zei Paul terwijl hij Lizzie nog steeds aan haar hand de winkel door trok. Lizzie voelde een steekje in haar hart bij het horen van Bella’s naam, ze kende James helemaal niet goed, maar ze was jaloers op de manier waarom James het over Bella had gehad en naar haar had gekeken die ene avond in het hotel. Niemand had ooit zo aan haar gedacht dat wist ze zeker. Het is zo’n romanticus. Hij kan aan niks anders meer denken, zei Paul geïrriteerd  Ik wou dat iemand dat ook eens bij mij had zuchte Lizzie en keek Paul met dromerige ogen aan. Paul was nu wat langzamer gaan lopen en stopte toen ze dat zei zodat Lizzie tegen hem aan botste en haar bril van haar neus op de marmeren vloer viel. Hij keek haar even aan, en legde zijn handen op haar gezicht. Liefje, je bent een knappe meid anders had ik je niet voor James uitgezocht, maar jouw probleem is dat je jezelf moet weten te verkopen. Zo heb ik James ook op de kaart gezet vervolgde Paul nonchalant. Op de kaart? Hoe bedoel je vroeg Lizzie niet begrijpend. Ik probeerde James een club in te lullen zodat we voornamelijk zijn liefdesverdriet konden gaan verzuipen. We kwamen niet binnen en op een of andere rare manier was James degene die ons naar binnen heeft gepraat door te zeggen dat hij een regisseur was en de club in zijn nieuwe film wilde gebruiken. Lizzie luisterde geboeid naar wat Paul vertelde, ze kon bijna niet geloven dat de verlegen lieve James die ze kende zichzelf een hippe club binnen had gepraat, maar aan de andere kant in Amsterdam was alles mogelijk. Nou je weet hoe het gaat zei Paul, via Instagram of facebook, of wat gebruiken die jonge hipstertjes? Snapchat? Naja, de juiste mensen hebben dit knap staaltje acteerwerk opgepikt en zijn er rijkelijk ingetuind en nu wilt iedereen dat James komt eten, of gewoon even zijn hoofd laat zien in de hoop op publiciteit. Werkelijk waar belachelijk als je je bedenkt hoe hij er in eerste instantie uit zag zei Paul bedenkelijk. Hij keek even naar Lizzie. Een beetje zoals jij zeg maar. He gaan we nou nog aardig doen of hoe zit dat, ze gaf Paul een duwtje tegen zijn arm en bukte om haar bril op te rapen. Laten liggen! Paul stapte op de bril en er volgde en luid gekraak. Lizzie staarde verbouwereerd naar de grond. Maar… Ze had geen tijd om te rouwen om haar bril die ze al vanaf haar tienerjaren op had en nu onder Paul’s hagelwitte nieuwe sneaker was gesneuveld. Paul trok haar alweer mee een pashokje in. Kan ik James wel voor mij winnen vroeg Lizzie terwijl ze naar zichzelf keek in de spiegel. Ik bedoel… als hij zo verknocht is aan Bella… en als ze echt zo verliefd waren zoals jij zegt. Paul stond achter haar en keek haar aan via de spiegel. We gaan er samen voor zorgen dat hij alleen nog maar aan jou kan denken. Lizzie kreeg een lachje op haar gezicht en Paul voelde zich schuldig. Waar had hij dit arme meisje nou weer in betrokken. Misschien schrijft hij wel een filmscript over jou! en Paul masseerde even bemoedigend Lizzies schouders. En nu, omkleden! En hij liep weg om kleding uit te zoeken. Lizzie slikte even, het gevoel wat ze bij Lexie in de zaak had gehad, toen ze moest huilen kwam weer naar boven, ze had het gevoel gehad dat haar leven vanaf nu een andere wending zou nemen, maar ze was er nog niet uit of het de juiste was.

Tadaaa! Lizzie stapte ongemakkelijk het pashokje uit. Ze had zichzelf niet meer gezien sinds ze ‘s ochtends nog even in de grote spiegels van Velour had gekeken en nu was het moment eindelijk daar dat ze mocht aanschouwen wat al die uren manicure, pedicure, en gezichtsbehandelingen voor haar hadden gedaan. Ze moest het Paul nageven dat hij de hele ochtend bij haar was gebleven en niets dan hoffelijk was geweest, een paar botte opmerkingen daar gelaten, maar daardoor bleef ze zich gek genoeg op haar gemak voelen. Paul’s gezicht klaarde op toen hij haar zag. Ze keek in de spiegel. Ze zag een ouderwetse diva naar haar glimlachen in de spiegel. De glimlach werd steeds breder. Vind je het wat? vroeg Paul. Lizzie keek naar haar nu prachtige zandloper figuurtje in de nieuwe strakke zwarte jurk.  Haar lichaam was licht gebronsd zonder dat het er ordinair uit zag en ze had een gloed over zich wat ze alleen bij filmsterren op tv zag en wat ze nooit zelf voor elkaar had gekregen. Haar ogen waren donker opgemaakt. Met haar prachtige smokey eyes staarde ze naar zichzelf in de spiegel. Ik. Sta. Versteld. Lizzie kon bijna niet praten zo geshockeerd was ze over haar transformatie van lelijk eendje naar prachtige zwaan. Paul? Huil je? Paul pinkte als grapje een traantje weg. Ik ben hier zo voor gemaakt zei hij overdreven. Huismusjes zoals jij mooi maken, hier leef ik voor! Stel je niet zo aan man! Lizzie gaf Paul een beuk tegen zn arm. Au! Dat moeten we je dus afleren en hij wees quasi afkeurend naar Lizzie. Jongens, goed werk geleverd, jullie kunnen weer met de volgende wannabe aan de gang riep Paul door de winkel! Lizzie keek Paul boos aan. hij klapte in zijn handen en maakte een rondje in de lucht met zijn wijsvinger om aan te geven dat het team wat aan Lizzie had gewerkt zich weer met een ander project bezig konden houden. Ok ok sorry. Ik hou op. Lizzie zwaaide naar de meisjes die haar onder handen hadden genomen, en ze zwaaiden blij terug. Paul negeerden ze volkomen. Paul trok een wenkbrauw hoog op, hoe ben jij nou weer meteen vrienden met die mensen geworden. Lizzie keek hem triomfantelijk aan, zo kan het dus ook zei ze. Voor het eerst sinds een lange tijd had ze weer eens het gevoel dat ze de touwtjes van haar leven in handen had. Ze keek nog een keer naar zichzelf in de spiegel en droomde weg. Ze zag zichzelf al hand in hand met James lopen door de straten van Amsterdam. Zij als socialite en vrouw van de beroemde en beruchte James Vermeulen en James als succesvol regisseur, haar sombere wolk was meteen verdwenen bij het zien van haar spiegelbeeld. Paul knipte in zijn vingers voor Lizzies gezicht, en ze schrok op. Kom op we moeten alleen nog naar Joey. Joey vroeg Lizzie niet begrijpend. Samen liepen ze naar een straat parallel aan die waar Pris zat. Ze kwamen binnen in een oud kapperszaakje met prachtige oude kapperstoeten. Lizzie keek haar ogen uit. Joey stond met zijn rug naar hun toe. Geen dames zei hij bot bij het horen van Lizzies hoge hakken, hij draaide zich om. Paul! Wie heb je nou weer bij je? Joey liep naar Lizzie toe en schudde haar hand. Hij deed een paar stappen achteruit en keek haar bewonderend aan en floot even wat een prachtmeid heb je aan de haak geslagen Paul. Paul werd rood en kuchte even. Lizzie keek naar Paul en zag dat hij het moeilijk had met Joeys opmerking. Nee gap dit is James vriendin. James? Die was toch helemaal hotel de botel van die Bella. Lizzie keek beschaamd naar de grond. Ja, daarom juist, we gaan zorgen dat hij zn zinnen is op iemand anders zet. Oh. Joey keek van Paul naar Lizzie en terug en mompelde ik zou toch zweren dat jullie... Paul keek hem even waarschuwend aan en Joey hield zijn mond. Kom kom willen jullie iets drinken. Nou zei Paul ik wilde vragen of je Lizzie wilt knippen. Hij doet alleen mannen Paul siste Lizzie en Joey lachte, voor Pauls vriendin, Paul keek Joey boos aan ehm sorry vrienden maak ik graag een uitzondering, kom lekker zitten en Joey klopte uitnodigend op de kapperstoel.

Kom op dame we gaan een hapje eten op het dakterras van de Flow en Paul stak zijn hand uit waarna Lizzie die overdreven chique vastpakte en charmant van de kapperstoel af hupste. Ze keek nog een keer in de spiegel. Haar lange rode haren golfden zacht en glanzend over haar schouders. Ze had het haar wat de vrouwen uit de Dove reclames op tv hadden en waar ze als klein meisje altijd al naar had verlangd. Ze gaf Joey een kus op zijn wang en hij werd een beetje verlegen, dankjewel Joey zei ze. Ik had deze droom allang opgegeven. Geen probleem mop zei Joey met een grote glimlach. Lizzie liep heupwiegend naar de deur en Paul en Joey keken elkaar even aan, wat een meid fluisterde Joey. Echt iets voor jou, laat nou maar zei Paul en hij floot Lizzie bewonderend na en gaf Joey een knipoog voordat hij de deur achter zich dichttrok.

Jezus Robin wat is dit?! Robin keek met een schuin hoofd naar Tom. Hij was onverbiddelijk. Ze waren in het kantoor van Provocateur. Tom was Robins kantoor binnen gestormd terwijl Robin achter zijn bureau zat te werken, aan zijn boekhouding nota bene. Tom duwde zijn telefoon onder Robins neus. Wat is dit schreeuwde hij nogmaals. Robin haalde zijn hand over zijn gezicht, jezus Tom je kan ook zonder consumptie praten wist je dat? Tom pakte robin bij zijn kraag. Niet zo brutaal vieze gay, jij zou zorgen dat Bella weer bij mij terug zou komen, niet dat die pauper van een James in de spotlights zou komen te staan. Tom liet zijn telefoon zien. Er stond een foto van James open die in 911 stond met een hele schare meisjes om zich heen. Er stond een hippe jongen naast hem, Robin herkende de baard en de rode bretels, het was de jongen die bij James in de cel had gezeten. Robin zuchtte. Ik wou dat dit niet nodig was Tom, en hij keek weg van de telefoon. Ik ook niet Robin, ik ook niet. Tom liet Robin weer op zijn stoel zakken. Hij bedaarde een beetje en ging tegenover Robin zitten. Wie is die Paul eigenlijk? Die jongen die naast James staat bedoel je? James heeft Paul ontmoet toen hij in de cel zat nadat hij Bella uit jouw sla grage handjes had gered als een echte prins op het witte paard. Pardon? zei Tom verontwaardigd. Prins op het witte paard? Meer zwerver in zijn lelijke gele afgetrapte bak. Bella mag blij zijn met iemand zoals ik. Tom schonk triomfantelijk glimlachend een whisky in voor zichzelf. Hij deed alsof hij thuis was en legde zijn schoenen op het bureau en leunde achterover. Robin vervloekte zijn pact met Tom, alles in hem zei dat hier niks goeds van zou komen. Ja Tom, ze mag echt heel erg blij met je zijn, zei robin sarcastisch. Robin, begon Tom Robins opmerking negerend Ik ga er vanuit dat Bella aan het eind van de week bij me terug is. Robin keek Tom met grote ogen aan. Maar… en het helpt niet dat hij nu als een of andere hofshot door Amsterdam loopt, straks krijgt Bella nog ideeën  Maar Tom begon Robin weer. Zo niet help ik die club van je eigenhandig de ondergang in dat weet je, zei Tom en Robin zag zoveel agressie in Toms ogen dat hij er niet tegenin durfde te gaan. Ik heb jullie gemaakt en ik kan jullie net zo hard weer breken. Robin knikte. Ik heb dat geld gegeven als oprot premie, niet zodat James het kan gebruiken om zich voor te doen als een of andere film producer. Wat denkt hij wel. Tom gooide het laatste restje Whiskey naar binnen en stond op. Ik vertrouw op je Robin. Robin slikte en bleef stil. Anders.. zei Tom en hij tikte een porseleinen beeldje van een franse bulldog van de schouw. Het beestje viel kapot op de grond, maar Tom was al weg. Robin bonkte met zijn hoofd op het bureau en kneep zijn ogen zo hard dicht dat de tranen die hij de afgelopen minuten in had kunnen houden langzaam lang zijn wangen begonnen te biggelen. Wat ben ik ook een eikel. Robin besefte dat hij met het plan door moest gaan en er voor moest zorgen dat Bella weer bij Tom kwam zodat Tom zijn grote toneelstuk met Bella voort kon zetten en zijn reputatie ongeschonden bleef. De vriendschap die hij met Bella had was het allerbelangrijkste bezit in Robins leven en hij wist dat als Bella erachter zou komen wat Robin van plan was dat ze het hem nooit zou vergeven. Hij dacht aan Allejandro, aan zijn huis en aan Nalah. Hij had het geld nodig, hij kon niet anders. Provocateur was bijna failliet en Tom had alle middelen om Provocateur weer tot een succes te maken. Robin zuchtte diep en liep zijn kantoor uit met een zware steen in zijn maag.

Lizzie, focus! Paul en Lizzie zaten op het dakterras van de Flow, een uniek stukje Amsterdam waar alleen een handvol mensen vanaf wisten, ze zaten in het zonnetje aan een koud glaasje Sauvignon. Paul volgde Lizzies blik en keek achterom. Een knappe man zat aan het tafeltje achter hun te sjansen met Lizzie en ze vond het maar wat mooi dat ze opeens zoveel bekijks had. Bij binnenkomst op het dakterras had iedereen haar aangestaard en Paul begreep hoe mensen ineens beroemd konden worden, net zoals wat er bij James was gebeurd. Lizzie zag eruit alsof ze een nieuw topmodel was en je zag de mensen nadenken of ze haar niet ergens op social media hadden gezien. Lizzie wist hoe snel het bij James was gegaan en ze zag zichzelf al zitten in de Black Box, omringd door bekende mensen die alles van haar wilden weten. Lizzie! Lizzie schrok wakker uit haar dagdroom en keek Paul met grote ogen aan. Ja, sorry, wat is er? Wat is er met jou vroeg Paul. Niks ik zat gewoon even te denken. Die Joey he, hij knipt alleen maar mannen, maar hoe kan het dat hij mijn haar zo mooi heeft geknipt? Lizzie pakte een punt van haar lange rode haar en liet het door haar handen gaan, het is zo zacht! Paul boog zich naar haar toe, omdat hij vroeger een vrouw was fluisterde hij. Nee! Lizzie keek hem met grote ogen aan en Paul gaf haar een knipoog. Goed, laten we het grote plan bespreken om James te strikken. Ja, leuk, vertel. Lizzie leunde achterover en keek Paul verwachtingsvol aan. Ga eens rechtop zitten, je lijkt net een vent! Jezus man, ga je de hele tijd zo doen. Lizzie ging rechtop zitten en sloeg haar lange benen over elkaar. Overdreven legde ze haar handen in elkaar op haar knieen en tuitte haar lippen. Zo goed? Veel beter ja. Paul schudde zijn hoofd, hij genoot van de spanning tussen hen. Lizzie haalde een pakje sigaretten uit haar tas en stak een sigaret op. Wat doe jij nou vroeg Paul verbijsterd. Eh, roken? James haat rokers! riep Paul uit en zag het hele plan al in duigen vallen. Naja ik wilde toch al stoppen en Lizzie keek verdrietig naar het pakje sigaretten wat haar in tijden van wanhoop altijd had geholpen. Paul pakte een sigaret uit het pakje. He! zei Lizzie. Paul stak de sigaret op en nam een diepe hijs. We kunnen samen nog wel even genieten zei hij. Lizzie keek hem met pretoogjes aan. Het voelde alsof ze iets heel stiekems aan het doen waren. Goed, ging Paul verder met zijn strategie. Het belangrijkste voor James, naast Bella natuurlijk, is Mac en zijn auto. Lizzie knikte, Ik vind Mac zo’n schatje zei ze. Paul knikte even kort. Elk meisje wat Mac leuk vind heeft een streepje voor bij James. Paul kon alleen niet voor zichzelf bepalen waarom hij er moeite mee had dat Lizzie Mac zo lief vond, hij zou juist blij moeten zijn, dit zou het voor James alleen maar makkelijker moeten maken Lizzie leuk te gaan vinden. Goed, vervolgde Paul zijn verhaal. Als James Mac uit gaat laten zorg ik dat jij weet waar hij is zodat je aan kan komen lopen op die lange stelten van je. James is een man die niet alleen op uiterlijk valt dus je zal hem voornamelijk met woorden binnen moeten hengelen. Weet ik zei Lizzie en ze nam een slok van haar gekoelde witte wijn. Je moet lief zijn, je charmantste glimlach opzetten en naar James luisteren. Lizzie knikte, dat lukt me wel. In het hotel had ze vaak met James gepraat en ze konden het goed met elkaar vinden. Echt het enige wat mannen willen is dat je ze laat geloven dat ze het beste zijn wat jou ooit had kunnen overkomen zei Paul en Lizzie rolde met haar ogen. wat zijn jullie toch ook makkelijk. Juist ja, dus dit is voor jou een eitje, en Paul sloeg op Lizzies blote been. Hee! Ze wreef over de plek die steeds roder werd. Sorry schat en Paul pakte haar been met zijn warme gebruinde handen en bracht zijn mond naar haar been en gaf er een kus op. Pauls baard kriebelde en Lizzie kreeg even een siddering door haar lichaam. Al die mannelijke aandacht was ze niet gewend. James is heel gevoelig en geobsedeerd door Bella, het is de slechtste combinatie om doorheen te breken, maar ik denk dat het je makkelijk gaat lukken zei Paul. Lizzie keek verbaasd op. Je hebt volgens mij vanaf dat ik je ken niet zoiets liefs gezegd. Paul slikte even. Ik meen het Liz. Lizzie voelde zich opeens zenuwachtig, en ze wist niet waarom. Paul keek haar aan met doordringende ogen en snel dronk ze het laatste restje van haar wijn op. Paul, ik ga er voor zorgen dat James gek op mij wordt, zei Lizzie en ze sloeg haar dikke zwarte wimpers naar hem op. Paul slikte even, haar felblauwe ogen leken licht te geven in de zon, zo mag ik het horen zei hij snel. 

Toen Robin de straat in liep stond Allejandro al bij de deur te wachten met Nalah. Robin slikte zenuwachtig voordat hij zijn beste schijn glimlach opzette. Lieverd! We hebben je gemist! Nalah rende naar buiten en sprong tegen Robin op. Robins nep glimlach maakte plaats voor een oprechte blije lach. Ik jullie ook, waar is Bella? Die is even een schoonheidsslaapje houden. Je kent haar toch. Altijd maar bezig met hoe ze eruit ziet. Alejandro dacht even ongerust aan Bella die in tranen in bed lag en alleen maar wilde dat ze James weer kon zien, maar hij vermande zich snel.  Hoe was het op kantoor? Je moest eens weten! Robin schudde zijn hoofd en liep naar binnen. Allejandro liep achter Robin aan, hij maakte zich meer en meer zorgen over hem. Hij sprak nooit meer over hoe het er op kantoor of in de club aan toe ging, als hij niet beter zou weten had hij gedacht dat Robin een affaire had. Allejandro wist dat het financieel niet helemaal lekker ging, maar Robin was altijd de zakenman geweest van hun beiden en hij was er van overtuigd dat Robin Alejandro op de hoogte zou stellen als het echt niet meer ging. Wat zou er toch in dat knappe hoofd van hem omgaan dacht Alejandro en weemoedig en met gebogen hoofd liep hij achter Robin aan naar binnen.

If I can make it there, I’ll ma… Pauls beltoon klonk keihard op de kleine zolderkamer van Lizzie. Shit het is James. Paul keek naar het oplichtende scherm van zijn telefoon en zag een foto van een euforische James in beeld met een biertje in zijn hand die ze hadden genomen net nadat ze zich de 911binnen hadden geluld. Lizzie zat op haar bank en keek boos naar de grote golden retriever naast haar. Big Mac keek op zijn beurt bijna verliefd naar Lizzie terwijl er langzaam een druppel kwijl uit zn bek liep, Lizzie had zich deze ultieme versierpoging toch anders voorgesteld. Paul had zijn plan een andere wending gegeven. James was niet thuis geweest toen Paul langs ging. James had Paul de sleutel een tijdje geleden gegeven omdat hij het een fijn idee had gevonden dat Paul altijd bij hem terecht kon, en vanaf dat moment woont Paul praktisch bij James die het alleen maar gezellig had gevonden. Paul had zijn kans schoon gezien en Mac meegenomen en meteen Lizzie opgetrommeld. Lizzie was chagrijnig hals over kop naar het park gefietst, balend van haar hoge hakken. Ok stil zijn, ik neem op, Paul hield zijn wijsvinger tegen zijn lippen. Lizzie trok een wenkbrauw omhoog en rolde met haar ogen, ze zag niet in waarom dit allemaal in scene moest worden gezet, zij vond James leuk en ze wist zeker dat ze hem zo ver zou krijgen haar ook leuk te vinden. Het moest gewoon, James was haar kaartje naar bekendheid. James, knul! Hoe staat het er mee? Paul irriteerde zichzelf, zo zou hij normaal nooit tegen James praten, Lizzie dacht er blijkbaar hetzelfde over want ze keek hem aan alsof Paul niet goed was geworden. Paul gebaarde dat ze zich er niet mee moest bemoeien en herpakte zich, wat is er gap? Big Mac is weg! schreeuwde James in paniek. Weg? Hoe bedoel je weg? Paul voelde zich heel rot om zijn beste vriend zo in de maling te nemen maar hij was eigenlijk ook best ondersteboven van zijn eigen acteertalent. Waar heb je hem voor het laatst gezien vroeg Paul. Hoe bedoel je zei James in paniek ik heb m gewoon thuis achter gelaten en nu is hij weg! Shit, en je bent nu thuis? Paul schaamde zich dood, maar het moest gebeuren. Ja, ik ben thuis. Paul, Ik weet niet wat ik zonder Big Mac moet. Paul hoorde een snik in James stem, die arme jongen! Ik kom naar je toe man dan kunnen we samen zoeken maak je niet druk we vinden hem wel! 

Paul! James wist niet hoe snel hij bij de deur moest komen toen hij Pauls sleutel in het slot hoorde. Hij is vast ergens de bosjes ingedoken om achter een konijn aan te gaan ofzo zei Paul geruststellend en hij gaf James een stevige knuffel. James haalde zijn hand door zijn donkere krullen, ja je hebt gelijk. Paul gaf hem een duwtje, kom we gaan naar buiten. Ik snap er niks van Paul er stond geen raam open, ik heb de deur niet open gelaten voor zover ik weet, zijn halsband is ook weg.. Shit, Paul had niet alles zo goed doordacht als hij dacht. James je weet hoe warrig je soms kan zijn, waarschijnlijk zat je met je hoofd bij je manuscript en.. Net op dat moment kwam de grote hijgende Golden Retriever op James afrennen. Mac!!! Big Mac sprong tegen James op waardoor hij tegen de grond werd geduwd. Waar was je nou jongen vroeg James de hond met tranen in zijn ogen. Big Mac antwoordde met veel gekwijl en natte likken, maar James kon het niets schelen, hij had zijn maatje weer terug. Paul keek glimlachend naar het tafereel en vroeg zich af waar Lizzie was. Pardon, er klonk een kuchje. James en Paul keken op. Daar stond ze, precies zoals Paul haar had aangekleed en had uitgelegd hoe ze moest kijken en doen. Ik geloof dat ik je hond heb ontvoerd. Paul trok een wenkbrauw omhoog, Lizzie wist wel hoe ze met vuur moest spelen. Dat zou haar nog eens duur komen te staan, ze zag er geweldig uit en Paul kon het niet helpen stiekem een beetje te glimlachen. James duwde Big Mac van zich af, stond onhandig op en klopte het vuil van zijn kleren. Lizzie! Heb jij Mac gevonden? Waar? Hoe kan het!! James keek Lizzie aan alsof hij water zag branden, het meisje wat hem uit zijn lijden had verlost zag er prachtig uit op haar hoge hakken en in haar zomer jurkje. Haar rode haar hing nonchalant over haar schouders. Ze zag er anders uit dan anders. Lizzie deed haar zonnebril af zodat haar stralende blauwe ogen tevoorschijn kwamen en glimlachte haar net nieuwe hagelwitte tanden bloot. Ja, ik vond hem ongeveer een half uur geleden hier niet ver vandaan, Lizzie gebaarde vaag naar het stuk park achter haar. James glimlachte. Jeetje Lizzie ik weet niet hoe ik je kan bedanken, en hij gaf haar een onhandige knuffel. Je zou me kunnen trakteren op een drankje zei Lizzie en ze knipoogde onopvallend naar Paul. Paul voelde zijn benen in rubber veranderen, misschien had hij zijn project iets te ambitieus aangepakt. Ehm, ja misschien zei James verlegen, maar verder ging hij niet. Lizzie vatte James stilte op als een belediging, ze was nog steeds onzeker over haar capaciteit James voor haar te winnen en stond op het punt om weg te lopen, maar toen werd ze weer teruggevoerd naar het moment dat Bella haar het gevoel had gegeven dat ze niks waard was. Ze moest dit doorzetten. James? Lizzie sloeg haar felblauwe ogen naar hem op, weer was James ondersteboven van haar schoonheid, na Bella had hij geen meisje meer gezien wat hij ook maar in de categorie Bella kon plaatsen. Zou je een keer iets met mij willen drinken?  Lizzie, ik moet jou mee uit vragen je hebt helemaal gelijk. Ik bedoel, om je te bedanken dat je Big Mac hebt teruggebracht! Nou, vooruit. Een drankje kan geen kwaad lijkt me giechelde Lizzie. James voelde verbaasd ergens onder in zijn buik een vlindertje spartelen. Mooi! Ik heb je nummer nog, ik zal je zo appen zei James blij. Lizzie boog naar voren en gaf James een kus op zijn wang. James werd rood, zo kende hij Lizzie helemaal niet. Paul keek alsof iemand hem net een schop in zijn maag had gegeven. Lizzie glimlachte even en vervolgde triomfantelijk haar weg terug naar haar fiets die om de hoek stond. Goed gedaan jongen! En Mac terug en een date! Paul sloeg zijn arm om James heen en samen met Mac liepen ze richting de woonboot. Paul keek nog een keer om naar Lizzie die de zonsondergang tegemoet liep. Hij had een onbestemd gevoel en draaide zich snel weer om.

Allejandro en Robin stonden in het kantoor van Provocateur. Vanuit het raam wat van de vloer tot aan het plafond liep keken ze uit op de ingang. De rode loper hadden ze uit laten rollen. Het was stil ook al was het al half twee snachts. Ze hadden allebei een prachtig zwart pak aan, klaar voor een bruisend feest zoals ze van Provocateur gewend waren. Robin keek bedroefd naar buiten. Allejandro legde zijn hand op Robin’s schouder. Lieverd het komt goed. Ze is zoveel sterker dan dat ze was. Robin zuchtte. Ik weet het, maar ik kan het niet verdragen als Bella’s leven weer uit haar handen glipt als ze zich inlaat met dit wereldje. Nu ik ouder ben begrijp ik pas wat een rijkdom je hebt als je familie om je heen hebt, als je gezond bent, hij draaide zich om naar Allejandro, en als je de liefde van je leven hebt gevonden. Ach schatje. Alejandro keek met een schuin hoofd en tranen in zijn ogen naar Robin. Aal, ik was zo jong toen ik de club kocht en het werd misschien te snel een groot succes. Jij, Bella en Nalah zijn mijn alles. Alejandro schraapte zijn keel. Robin, je weet dat we de club kunnen verkopen en van elkaar kunnen gaan genieten zonder alle poespas. Robin lachte door zijn tranen heen. Je weet zelf ook dat dat niet kan. We hebben het huis en.. Alejandro verhief zijn stem. Het maakt me niet uit Robin, ik wil alleen jou en Nala, verder heb ik niks nodig. Robin schudde zijn hoofd. Dat is lief, maar ik zorg voor jullie, dat heb ik altijd gedaan en dat zal ik altijd blijven doen. Alejandro keek Robin vol ongeloof aan, waarom kon hij niet gewoon toegeven hoe slecht het ging. Heren? Een van de obers kwam naar binnen met een dienblad. Bella van Hartog is gearriveerd, zei hij plechtig. Hij overhandigde twee glazen champagne en liep snel het kantoor weer uit zodat hij nog een glimp van Bella op kon vangen voordat de pers haar in de gaten had.

Robin en Allejandro keken elkaar aan. Voor Robin was dit was erop of eronder. Dit was de kans op een leven zonder geldzorgen. Robin was zenuwachtig. Wanneer de club weer winst zou maken puur door Bella’s komst zou hij niet meer afhankelijk zijn van Tom en kon Bella weer contact opnemen met James. Robin zuchtte, als Tom achter dit plannetje zou komen hing hij. Alejandro pakte Robins klamme hand, ze liepen naar het raam en keken naar buiten. Er stond een prachtige zwart glimmende auto voor, toeschouwers keken nieuwsgiering en er kwamen al een paar smartphones tevoorschijn om de mysterieuze persoon te filmen die naar buiten zou komen.

Bella keek vanuit de auto omhoog naar het raam waar Robin en Allejandro stonden. Ze konden haar niet zien door de geblindeerde ramen. Ze keken zo gespannen dat ze er zelf nog zenuwachtiger van werd. Mevrouw? De chauffeur die was ingehuurd door Robin werd ongeduldig. Ja, ik ga al antwoordde ze bot. Bella zuchtte en sloeg een kruisje ook al was ze verre van gelovig. De chauffeur stapte uit en liep om om Bella’s portier te openen. Ze stapte elegant uit de prachtige auto en keek even om zich heen. Provocateur had zijn beste dagen inderdaad gekend, het was vrij stil, maar op dat moment begon er een handvol meisjes die Bella hadden herkent te gillen. Bella! Bella! Dat is Bella van Hartog. Ergens voelde Bella zich gevleid door het plotselinge gegil en gewijs. Ze had dit stiekem best gemist en ze voelde weer de  Bella naar boven komen die ze nog niet zo lang geleden was geweest. De trofee vrouw. De vrouw van de beroemde Tom Jackson en de socialite die overal een graag geziene gast was. Leen, die voor de deur stond in zijn zwartje jasje met vinkje op zijn borst had al gerekend op commotie en zei iets door zijn microfoontje die naast zijn mond hing. Er werden dranghekken links en rechts van de rode loper geplaatst nog voordat Bella er een stap op had gezet. Er werd geflitst en Bella knipperde even met haar ogen, ze voelde de paniek weer opkomen die ze had gevoeld toen ze dacht dat Tom tussen de paparazzi had gestaan. Ze keek achterom en knikte naar de chauffeur die haar een klein knipoogje gaf en in de auto verdween. Ze keek onopvallend naar boven. Robin en Alejandro glimlachten triest. Bella liep vastberaden in haar prachtige zeegroene jurk die soepel om haar lange benen fladderde naar de deur, draaide zich even om en gaf de pers haar meest betoverende glimlach en verdween naar binnen.

Leen! Hoe gaat het? Bella gaf Leen een knuffel. Ik mag niet klagen met zo’n mooie meid in de tent he, en Leen gaf een knipoog. Bella giechelde. Hoe is de sfeer boven vroeg ze. Nou, ze zijn in ieder geval blij dat je er bent. Leen nam Bella mee naar boven waar Robin en Alejandro haar opwachten. Hier is ze dan hoor, terug van weggeweest! Leen maakte een toetergeluid met zijn handen en lachte uitbundig. Leen probeerde overduidelijk de stemming er een beetje in te krijgen en Bella keek hem dankbaar aan. Robin ging op de bank zitten en was zienbaar gestresst over hoe de avond zich zou ontvouwen. Alejandro bood Bella zijn arm aan en met een veelbetekenend knikje stak Bella haar arm door de zijne. Mevrouw had u wat champagne gewild vroeg Alejandro op overdreven deftige toon en escorteerde Bella naar de bank waar de champagne klaar stond. Lijkt me heerlijk kraaide Bella en ging zitten. De vele zilveren armbanden aan haar beide armen klonken terwijl ze de glazen inschonk voor iedereen. Leen! Kom, zitten, neem ook een glaasje. Leen stond ongemakkelijk in de deuropening. Nou, ik weet niet zeker of… Robin gebaarde naar hem dat hij er bij moest komen zitten, kom Leen, we proosten op een mooie avond. Leen kwam opgetogen bij het gezelschap zitten en hief het glas; op een prachtige, maar bovenal drukke avond!

Bella van Hartog is vanavond weer voor het eerst sinds een lange tijd gespot in Provocateur. De socialite die onlangs heeft gebroken met haar beroemde regisseurs vriendje Tom Jackson heeft zich vanavond voor haar doen de laatste weken extreem opvallend gedragen, ze verscheen in een zeegroene Chanel jurk rond half 1 vannacht en is nog niet vertrokken. Je komt niet zomaar in Provocateur, maar voor de liefhebbers die een glimp van Bella op willen vangen, ga er heen! Tom hoorde het nieuwsbericht op tv, niet omdat hij zelf de behoefte had aan de achterklap, maar omdat er weer zo’n jong kansloos wicht bij hem was. Hij had haar net alle hoeken van de kamer laten zien toen ze de televisie aan zette, niet moe te krijgen dat jonge grut bedacht hij zich hoofdschuddend. Het jonge meisje stak een sigaret op terwijl ze naar de verslaggeefster luisterde en gebiologeerd naar de vage beelden van Bella keek. Is dat niet jouw ex zei ze zonder zich van het flikkerende beeld af te draaien. Tom stond voor het raam van zijn grote slaapkamer over zijn terras uit te kijken, hij draaide zich met een ruk om. Wat? Kijk. Bella van Hartog op tv. Bella Jackson bedoel je, snauwde Tom en griste de sigaret uit de handen van het jonge meisje en nam een lange hijs. He! wat doe je, riep het meisje. Sst! Tom zette de televisie harder. Het meisje ging achter hem zitten op het bed en legde haar handen op zijn behaarde borst. Tom, schatje, je geeft toch niet echt nog om haar, jullie waren niet eens getrouwd en ze zette een pruillipje op. Tom stond op waardoor ze naar achter viel. Uit mijn huis, nu. Maar… NU! Het meisje sprong geschrokken van het bed, sprokkelde haar kleren bij elkaar en wankelde op haar hoge hakken de kamer uit. Even later hoorde Tom getrippel van hakken en vervolgens de grote eiken deur dicht vallen. Mooi zo. Eindelijk rust. Het nieuwsbericht over Bella was afgelopen. Hij stond op en ging weer bij het raam staan. Tom gniffelde. De vorige keer dat Bella zich in het uitgaansleven stortte was ze zo kwetsbaar dat hij haar makkelijk had kunnen schaken. Het was bijna te makkelijk.  Hij wist zeker dat hij Bella met een beetje goed genotsmiddel Bella zo weer thuis had zitten. Ze was die ontzettende graf James waarschijnlijk alweer vergeten als ze nu alweer in haar eentje uit ging. Tom had zijn zaakjes bijna weer op orde leek het, behalve dat Robin hem niet had ingelicht dat Bella naar Provocateur zou gaan. Hij draaide zich om en zag de ravage van zijn slaapkamer. Er lag nog wat wit poeder op het spiegeltje op het antieke tafeltje wat voor de chaise longue stond waar Bella altijd zijn kleren voor de volgende ochtend op klaar legde. Hij nam plaats op de prachtige donkerrode fluwelen bank en pakte het bankbiljet wat nog opgerold op tafel lag. Hij bukte zich voorover en liet zich verdoven door het witte spul wat hem zo vertrouwd aanvoelde. Bella begaf zich dus weer in het circuit, Tom glimlachte zijn gebleekte tanden bloot en leunde tevreden achterover. Het leven was mooi.

Lizzie, ik weet niet of dit een goed idee is zei James zacht. Lizzie keek nog even naar zichzelf in de spiegel. Haar gitzwarte oog make up was dik opgebracht rond haar ogen. Haar lange wimpers waarvan ze er honderden per ooglid leek te hebben sloegen verleidelijk op. Haar vlammende rode haar hing langs haar gezicht. Door de regen zat er slag in en leek ze op een jonge roodharige Brigitte Bardot. Ze dacht aan haar eerste ontmoeting met Paul. De eerste keer dat ze James ontmoette in het hotel. Alles was zo veranderd. Ze dacht aan hoe Bella haar had behandeld in de boetiek. Hoe lomp ze zich had gevoeld. Ze keek nog een keer in de spiegel. Dat gevoel zou haar nooit meer overkomen. Lizzie draaide zich om en terwijl ze heupwiegend op James af liep keek ze hem strak aan. James leunde tegen het keukenblad, hij kon niet ontkennen dat hij gevoelens voor Lizzie had. Ze hadden de dag nadat Lizzie Mac had gevonden afgesproken voor een drankje, en nu stonden ze in zijn keuken en keek Lizzie hem innemend aan. Hij kon het nog steeds niet geloven. Lizzie was zo mooi. Op een of andere manier was ze veranderd nadat hij was ontslagen bij het hotel. Toen ze samen hadden gewerkt hadden ze de grootste lol gehad, maar nu had Lizzie iets hards over zich. Toen Lizzie vlakbij hem was en hij haar lichaamsgeur rook keken ze elkaar enkele seconden aan zonder enig lichaamsdeel te verroeren en al James gedachten leken zijn hoofd uit te drijven. De keuken was donker. Regen stroomde langs de ramen van de woonboot. In de schemer lijkt alles zo melancholisch. Mooi. Alsof het leven zich in een avond had gehuldigd. Alsof er niks anders bestond dan dit ene moment. Deze nacht. Het leven heeft opeens zoveel en toch zo weinig zin, en het is allemaal goed. Lizzie draaide haar rug naar James toe. Zonder na te denken pakte hij de sluiting van haar rits en gleed in een simpele maar ferme beweging naar beneden, James herkende zichzelf de laatste tijd niet. De rits eindigde waar Lizzies billen begonnen te welven. De satijnen stof van haar zwarte jurkje viel soepel van Lizzie’s schouders op de vloer. Lizzie draaide zich langzaam weer om en keek James aan. Ze deed een stap achteruit zodat hij naar haar kon kijken. Hij keek verliefd naar haar en ze voelde dat het niet eerlijk was wat ze deed. Ze wist dat hij nog om Bella gaf, maar het was te laat. James was nu van haar. Ze had hem in haar web weten te strikken en had de draadjes strak gespannen. Ze voelde James ogen langs haar lichaam gaan. Hij nam haar in zich op. Ze voelde zich zelf nu het onschuldige slachtoffer en ze wilde niets anders dan zijn prooi zijn. James trok zijn jasje uit zonder zijn ogen van haar prachtige ronde heupen af te houden. De knoopjes van zijn overhemd werden keurig een voor een losgeknoopt door zijn grote sterke gebruinde handen. Lizzie voelde een siddering door haar lichaam gaan. Ze wilde die handen op haar lichaam voelen. Ze wilde zijn warmte over haar borsten voelen glijden. Ze stond op haar hoge hakken te wachten tot James haar zou meenemen in zijn fantasie. James stapte onverwacht op Lizzie af, toen was er een lichtflits bijna meteen gevolgd door een hels kabaal. Onweer, perfecter kon het niet dacht Lizzie en kon haar glimlach bijna niet onderdrukken toen James haar begon the kussen in haar hals. Ze sloot haar ogen en bedacht zich hoe goed ze het had voordat ze zich mee liet voeren door James zijn warme lippen die zich langzaam over haar lichaam bewogen. Hij liet haar los en bekeek haar weer. Je bent zo mooi fluisterde hij. Lizzie keek voor het eerst sinds ze elkaar hadden ontmoet verlegen weg. Ze voelde zich weer even de oude Lizzie die ze nog niet zo lang geleden uit haar leven had verbannen. Ze wilde die Lizzie niet meer zijn. Ze wilde geen mislukking zijn. 

Na de heftige sekssessie waren James en Lizzie vermoeid naar de slaapkamer vertrokken waar Lizzie nog even op haar telefoon zat. Ze moest altijd even haar roddel app paparazzo doorspitten voordat ze ging slapen om bij te blijven. James lag al bijna te slapen, ze zette het geluid per ongeluk harder in plaats van zachter “Bella van Hartog” klonk het hard door de kleine slaapkamer… shit! Ze zette het geluid meteen helemaal op stil en keek naar James. Hij maakte een ronkend geluidje. Hij sliep, gelukkig. Ze keek naar de stomme beelden die duidelijk met een niet al te recent uitgebrachte smartphone waren gemaakt. Bella stond voor Provocateur en had de zeegroene jurk aan die Lizzie nog voor haar had ingepakt in de boetiek. Ze werd misselijk. Snel liep ze naar de huiskamer waar Big Mac op de bank lag. Ze ging naast hem zitten en zocht met trillende handen haar sigaretten het leek een eeuwigheid te duren voordat ze ze had gevonden stak ze er een op. Ze stuurde een berichtje naar Paul. James wilt me, dat heeft ie me net uitgebreid laten voelen, maar Bella staat op paparazo, ik hoop niet dat James het ziet. X Liz Paul stuurde meteen een berichtje terug; teveel informatie, gadver. Ik heb het ook gezien maak je niet druk, en doe wat ik je heb geleerd. Lizzie nam een flinke hijs van haar sigaret. Haar telefoon trilde weer en ze keek op het oplichtende schermpje. En maak die godvergeten peuk uit, James haat rokers! Ze glimlachte en liep naar de gootsteen. Zonder Paul was ze nergens. Ze legde haar telefoon op het aanrecht en wachtte even totdat Paul nog iets zou sturen, maar het schermpje bleef donker. Teleurgesteld liet ze het water over de sigaret lopen en gooide het natte slappe stokje in de vuilnisbak, ze leunde tegen het aanrecht en dacht na over wat ze net had gedaan, had ze James Bella doen vergeten? Ze beet bedachtzaam op het velletje van haar duim. Kon zij Bella maar zijn, en James Paul. Ze schrok van haar eigen gedachte en beet hard op haar duim, au! Mac bromde even en Lizzie voelde haart hart in haar keel bonsen. Ze voelde zich gelukkig toen ze de liefde had bedreven met James, hij was haar opstapje naar een beter leven. Naar een leven zoals dat van Bella. Ze dacht aan hoe Paul haar been had gepakt op het dakterras van de Flow en zijn perfect gevormde lippen op haar warme huid had gedrukt. Lizzie schudde haar hoofd en probeerde haar gedachtengang te stoppen. James was degene die ze moest verleiden. Er ging een koude rilling door haar heen en ze besefte dat ze al ruim een kwartier naakt tegen het aanrecht stond te mijmeren, snel liep ze richting de slaapkamer en aaide Mac even in het voorbij gaan.

Goed, schat. Zullen we? Robin pakte Bella’s hand vast, ze merkte dat hij klamme handen had, en ze voelde zich opeens heel verantwoordelijk voor Robin en Alejandro toekomst. Bella nam voorzichtig een slok van haar champagne en had het gevoel dat de bubbels meteen naar haar hoofd stegen. Vooruit met de geit. Ze keek Robin aan en kneep met een gespannen lachje even in zijn hand, draaide zich om en liep het kantoor uit. Daar gaan we dan! Robin en Alljenadro volgden haar. Onderaan de trap ontmoetten ze Leen die hun een sleutel aan een goud kettingkje overhandigde. Bella stak haar slanke hand met haar voor de gelegenheid perfect gemanicuurde rode nagels uit en sloot haar vingers om de sleutel. Dankje Leen zei Bella schor. Leen bloosde en liep weg. Bella liep het nieuwe VIP gedeelte binnen, bestelde nog een glas champagne aan de prive bar en ging op het balkon staan waar James een paar weken geleden nog overheen was gesprongen. Robin verwachtte blijkbaar veel bekende mensen, het balkon was afgezet met rood lint. Ze keek uit over de zaal die inmiddels bomvol mensen stond. De muziek was hard en eentonig, maar de menigte ging uit zijn dak. Ze staarde en bedacht zich dat ze moest doorzetten. Nog een paar van deze helse avonden en Robin en Allejandro waren uit de schulden. Bella? Leen stond achter haar en legde een hand beschermend op haar rug. Er is een meneer die je graag beter wilt leren kennen. We hebben hem van top tot teen gecheckt en er is niks mis met 'm. Als er iets is hoef je alleen maar te seinen. Bella knikte kort. Weer zo’n blaaskaak die het geld van zijn rijke pappie over de balk aan het smijten was en gezien wilde worden met een bekende vrouw dacht Bella en rolde haar ogen. Ze draaide zich om en er kwam een kleine man binnen lopen in een zwart pak. Ze nam een grote slok champagne. De man had een strikje om waar Bella wel om kon lachen. Bella, het is me een genoegen. Hij pakte haar hand en drukte er een kus op. Eh… en jij bent? Timothy Hoogendoorn, zoon van Charles Hoogendoorn. Je weet wel van de kleding. Bella schonk hem een charmant lachje. Natuurlijk! Ik heb zoveel over je familie gehoord. Alleen maar goeie dingen uiteraard. Ze lachte en schudde haar lange haar naar achteren. Hij keek betoverd. Wauw je bent in het echt nog veel mooier dan op Instagram. Bella had het met hem te doen. Hij kon er ook niks aan doen dat hij er vrij onfortuinlijk uit zag, en rijk was. Best een lastige combinatie bedacht Bella zich. Zeg, wil je nog iets drinken? Bella schudde haar hoofd. Ach meid, je bent nog jong en je bent met mij! We maken er een mooie avond van. Deze man had er blijkbaar zin in. Goed, een glaasje champagne. Timothy knipte met zijn vingers en er werd een gigantische fles Moet op het tafeltje naast hen gezet. Bella moest even slikken, ze had altijd een haat liefde verhouding met drank gehad. Haar moeder was alcoholiste en de keren dat Bella haar naakte bewusteloze moeder uit de douche had moeten vissen waren op haar netvlies gebrand. Toen ze klein was had ze haar moeder zo goed mogelijk proberen te helpen, toen ze wat ouder was en ze Robin had leren kennen had ze Robin gebeld als er iets was. Zo ook toen haar moeder in de gracht dreef, na een avond gevoed met alcohol. 

Bella? De man kneep zacht in haar arm. Hm? Gaat het wel goed met je? Bella schrok wakker. Ja, sorry. Mag ik nog een glaasje? Bella had geen zin om na te denken over vroeger. Ze voelde weer de bekende druk op haar borst, het betekende dat ze ergens mee zat en de enige manier om dat eruit te laten komen was rust en huilen, heel veel huilen. Er was ook een oplossing op korte termijn. De manier die haar moeder voor haar problemen had gebruikt en Bella over had genomen op het moment dat haar moeder uit de gracht werd gedrecht. Bella nam gulzig een paar slokken en Timothy lachte, je hebt er zin in he schatje en hij legde zijn hand net iets te hoog op haar dij, maar Bella merkte het niet eens meer op, verdwaasd keek ze in de joelende menigte.

Leen kwam de VIP ruimte in. Eh, sorry dat ik moet storen… Timothy keek hem vuil aan. Hij had Bella bijna zover dat ze met hem mee naar huis wilde. Bella glimlachte met lege beschonken ogen naar Leen, wat is er lief? Leen sloeg zijn ogen neer. Het deed hem pijn Bella zo te zien. Er is iemand die je wilt zien. Timothy stond op en liep naar Leen, hij bleef voor hem stilstaan met zijn gezicht vlak voor het gezicht van Leen. Hij had wel lef die kleine opdonder. Leen was een grote en zwaar gebouwde man die geen blad voor de mond nam en de meest brutale jongens zonder pardon de club uit sodemieterde. Luister knul, lispelde Timothy met een dikke tong. Dit is mijn avond met mijn Bella en… Beste man, helaas is uw tijd over met mevrouw Jackson. Leen en Timothy keken verbaasd om bij het horen van de derde zware mannenstem. Het was Tom. Hij stond in een ordinair glimmend zwart pak met zijn zonnebril in zijn haar geschoven en hij grijnsde naar Timothy. Timothy was onder de indruk, maar wilde het niet laten blijken. Hij liep naar Tom toe, luister ik heb een aardige duit neergelegd voor dat hoertje van je dus… Leen pakte Timothy bij zijn kraag en gromde in zijn oor ‘orders van de baas’ en sleurde Timothy aan zijn kraag bij Tom vandaan. Tom keek het stel lachend na. Toen speurde hij de ruimte af op zoek naar Bella. Zijn blik stopte toen hij haar in het oog kreeg. Haar prachtige lange bruine haar gleed over haar schouders alsof het zijde was. Haar zeegroene jurk stond prachtig bij haar lichte huid. Ze keek de zaal in en speelde met haar armbanden. Ze had het hele voorval niet eens opgemerkt. Bel? Bella draaide haar hoofd. Toen ze Tom zag versperde haar ogen. Ze schrok, maar haar reactievermogen was zo goed als weg door alle champagne. Tom?! Wat doe jij hier? Waar is Leen? Waar is Timothy? Tom lachte, je gaat me niet vertellen dat je die kwal mist toch? Hij ging naast haar zitten en gebaarde de ober de fles champagne weg te halen. Dat niet…Bella keek hem fel aan, maar ik moet zeggen dat ik ook geen gat in de lucht spring om jou weer te zien. Au! Tom trok een gezicht alsof iets hem daadwerkelijk pijn deed en hij greep naar zijn hart. Zo ken ik je niet Bel. Nou, je hebt me dan ook net even iets teveel pijn gedaan Tom. Ik hoop dat je begrijpt dat ik niks meer met je te maken wil hebben. Tom keek haar aandachtig aan. Haar ogen die normaal schitterden stonden dof. Bel, hoeveel heb je gedronken? Wat heeft dat er mee te maken snauwde ze. Wat word je als je gedronken hebt? Baldadig antwoordde Bella als vanouds. Ze kreeg kippenvel op haar armen. Dit was precies wat Bella en Tom deden als ze uitgingen vroeger. Ze wist waar dit naartoe ging. Tom haalde een zakje uit zijn binnenzak en legde het op het tafeltje waar de champagne had gestaan. Bella voelde paniek opkomen. Had Robin geweten dat Tom zou komen, had hij daarom het balkon afgezet? Tom, nee, ik wil dit niet. Het hoeft ook niet schatje. Wil je nog wat champagne? vroeg Tom spottend. Alles draaide om Bella heen. Misschien moest ze toch maar… Alsof Tom haar gedachten kon lezen opende hij het zakje en tikte wat wit poeder op het tafeltje. Bella zat er bij en keek er naar. Ze was zo teleurgesteld in alles. James wilde haar niet, Robin en Allejandro hadden haar alleen nodig voor de publiciteit, voor ze het wist hielp ze Tom een aantal keurig strakke lijnen te maken van het bergje wit poeder. Ze voelde tot in haar botten dat dit foute boel was, maar Tom was het enige vertrouwde wat ze op dit moment had, en het voelde zo makkelijk om weer in haar oude gewoontes te vallen. Tom gaf Bella een opgerold briefje van tweehonderd euro. Echt iets voor hem om een biljet van tweehonderd euro te gebruiken om coke door te snuiven. Ze dacht aan James, hoe hij had gekeken toen hij haar in zijn huiskamer zag gebruiken. Ze glimlachte even, ze was niemand waard, het maakte niemand wat uit wat ze deed. Ze had het allemaal verkloot, net als haar moeder had gedaan. Ze boog over het tafeltje en hield het biljet boven het hoopje wit geluk, ze hield een neusgat dicht en snoof diep. Ze sloot haar ogen en voelde langzaam alles op zijn plek vallen. Zij was Bella Jackson. De Bella Jackson waar iedereen naar opkeek, die na de dood van haar vader en daarna haar moeder haar kansen had gegrepen en nu de vrouw was van Tom Jackson. Ze glimlachte even. Waar maakte ze zich eigenlijk druk over, iedereen moest zich druk maken om haar. Ze deed haar ogen open en stond op. Ze voelde de muziek door haar lichaam dreunen, het enige wat ze wilde was dansen. Een ober kwam voorbij en ze keek hem aan met haar prachtige ogen, twee champagne graag. Ze draaide zich om naar Tom die nog op de bank zat en keek hoe Bella zich bewoog. Kom je nog schat zei ze en ze stak haar hand naar hem uit. Tom likte aan zijn lippen en kwam overeind. Hij liep naar haar toe en kwam achter haar staan, legde zijn handen op haar heupen en fluisterde zacht, je blijft altijd van mij he Bel. Maar Bella was al vertrokken op de muziek. 

James…James? Wakker worden. Zachtjes fluisterde Lizzie in James oor. Hm…Bella? Lizzie schrok Kut, hij had over Bella gedroomd, had hij onbewust het filmpje van vannacht gehoord?  James deed zijn ogen wijd open, Lizzie sorry. Bella is, hij wilde uitleggen wat hij had gedroomd, maar werd afgesnauwd door Lizzie. Ja, ik weet wie Bella is siste ze, James trok zijn wenkbrauw omhoog om haar reactie, maar hij was blij dat ze hem meteen in de rede was gevallen. Hij had gedroomd dat Bella en hij samen op een film premiere waren. Ze zag er zo prachtig uit. Lizzie zag zijn blik en herstelde zich snel. Ze was gisteren even op tv, dat moet je nog gehoord hebben toen je in slaap viel, dat zal het zijn zei Lizzie die meer zichzelf gerust aan het stellen was dan James. Was…was Bella op tv? James keek Lizzie met grote ogen aan. Lizzie kon zich wel voor haar kop slaan. Nu werd het vlammetje wat James nog voor Bella voelde natuurlijk weer aangewakkerd. Eh, ja, nee, even. Ze is…eh…ze is weer terug bij die man van dr Tom Jackson ofzo? James schrok, echt? Wat kan jou dat schelen? Weer dat snauwende toontje. James keek er van op, Als hij niet zeker had geweten dat dit Lizzie was had hij het niet geloofd. Dit meisje was zo anders, zo gemeen. De vorige avond had ze ook anders gedaan, alsof ze met haar gedachten op een andere planeet zat. Niet de manier waarop James normaal met een meisje het bed zou willen delen, hij had nog niet besloten of hij er spijt van had. Lizzie keek James aan. Sorry James, ik vind je gewoon echt leuk en ben bang dat ik je kwijtraak als je over andere meisjes droomt, ze keek hem aan met grote verdrietige ogen. James schudde zijn hoofd, wat was hij ook stom, ze was gewoon jaloers. Bella wilde hem niet meer zien en was blijkbaar ook terug bij Tom. Hij trok Lizzie naar zich toe. Haar lange rode haar viel sluik voor haar gezicht. Ik vind jou, James drukte zijn wijsvinger op haar borst…heel leuk. Hij kuste haar langzaam en Lizzie smolt. Ze kon nog steeds niet geloven dat James zo makkelijk te bespelen was. Hij was veel te lief voor dit wereldje waarin niks was wat het leek, en waar ze beter haar weg kon vinden dan ze had verwacht.

Bella? Opstaan! Alejandro liep met een dienblad met lekkers en een vaasje met een zelf geplukte roos naar boven. Nalah liep voor hem uit de trap op en verdween in Bella’s kamer waarvan de deur op een kier stond. Bella? Alejandro zette het dienblad op de ronde poef en deed de gordijnen een stukje open waardoor er een klein straaltje zonlicht op het bed viel. Hij keek naar het bed waarvan hij had verwacht Bella daar slapend in aan te zien treffen, maar het bed was onbeslapen. Bella! Oh god, waar kan ze nou zijn? Robin! Alejandro rende zo snel als zijn benen hem konden dragen door de gang naar hun slaapkamer. Robin stond al in zijn dikke witte badjas in de deuropening en wreef slaperig in zijn ogen. Alejandro schat wat is er? Bella is er niet! riep Alejandro uit. Ik weet het. Robin keek naar de grond. Wat weet je? Waar is ze? reageerde Alejandro met een hoge paniekerige stem. Ze wilde gisteren perse met Tom mee, er was geen stok tussen te krijgen. Robin sloeg zijn ogen neer bij het horen van weer een leugen uit zijn mond, hij had niet eens zijn best gedaan Bella bij Tom uit de buurt te houden Ze wilde echt absoluut met hem mee, fluisterend probeerde hij zijn leugen kracht bij te zetten. Oh god. Het is weer zo ver he. Alejandro keek Robin in paniek aan. Lief er was echt niks aan te doen. Ze had zeker veel gedronken he, had ze nog iets anders op? Alejandro schudde zijn hoofd en keek naar Nalah die naast hun stond te kwispelen. Ja… Alejandro was zichtbaar verdrietig en geïrriteerd, hij draaide zich om, om zijn tranen maar niet te hoeven laten zien. Robin leunde tegen Allejandro aan. Ik ben bang dat we een hele stomme beslissing hebben genomen, Alejandro balde zijn vuisten. Ik weet het zei Robin, ik weet het. Allejandro slikte een brok in zijn keel weg. Ik kan niet geloven dat je dit Bella aan doet! Alejandro stond nog steeds omgedraaid met zijn schouders hoog opgetrokken en zijn vuisten gebald. Nalah gaf een kort huiltje en keek de twee mannen die elkaar uit verdriet omhelsden aan. 

Bella werd wakker met een golf van misselijkheid, langzaam opende ze haar ogen, bang voor het felle licht wat ongetwijfeld zou volgen ze kende dit soort ochtenden als geen ander. De witte muren om haar heen leken op haar af te komen en ze voelde haar maaginhoud langzaam haar keel in glijden. Snel ging ze rechtop zitten en veegde haar haar uit haar gezicht. Ze keek naast haar. Tom? Hm? Ze ging over de rand van het bed hangen en gaf over op het tapijt. Kut… Gadver Bel, je bent echt niks meer gewend he? Bella deed haar ogen open en had de kracht niet zich om te draaien en Tom een snauw te geven. Ik had wel meer van je verwacht na vannacht, ging Tom verder en knipoogde. Bella voelde weer een braakneiging opkomen bij de gedachte dat ze het weer met Tom had gedaan. Tom ging rechtop in de dikke witte kussens zitten en vouwde zijn handen ontspannen achter zijn hoofd, hij scheen nergens last van te hebben. Toen de kamer weer tot stilstand was gekomen draaide Bella zich langzaam naar hem toe. Jezus wat zie je er uit. Vroeger was je knapper zei Tom en Bella voelde een brok in haar keel. Ze kreeg het opeens ijskoud en besefte dat ze naakt was. Ze trok de deken over haar borst en hield die angstvallig vast, biddend dat ze snel wakker zou worden, dat ze nog sliep en dat dit een grote nachtmerrie was. Bel, kom op nou, ga je nu ineens preuts doen? Bella beet op haar lip en probeerde met alle macht haar tranen te bedwingen. Ze haatte het. Dat ze zich zo liet gebruiken, dat ze het toe liet. Vannacht luste je er wel pap van! Het werd Bella teveel. Tom… ja, schat? Tom had zijn iphone gepakt en zat ongegeneerd selfies te maken. Bella stond op, met haar hand strak om de deken geklemd. Zeg…laat je die liggen? Ik heb het koud zei Tom arrogant. Ze keek vol minachting naar hem, maar hij zat alweer op zijn scherm te kijken. Ze liet de deken vallen en stond naakt in de kamer. Het was een mooie kamer, met mooie dikke gordijnen en mooie donkerhouten meubels. Het moest een hotel zijn, ze was hier nog nooit geweest. Ze stond naast haar eigen kots en gaf bijna weer over. Ze liep zo snel haar tollende hoofd het toeliet naar de dichtstbijzijnde deur en trok die open alsof haar leven ervan afhing.

Robin en Allejandro zaten in de keuken en keken nerveus naar hun telefoon. Ik snap niet dat ze niet reageert. Op helemaal niks! We kunnen ook niet naar de politie, straks is er niks aan de hand en lekt het uit. Staat ze weer in alle roddelbladen. Ik laat haar dit nooit meer doen. Robin keek Alejandro aan en Alejandro schrok van de blik in zijn ogen. Robin legde zijn voorhoofd in zijn handen uit onmacht. Allejandro trok zijn jas van zijn stoel en liep richting de voordeur. Kom, laten we haar zoeken.

De badkamer was bijna net zo prachtig als de hotelkamer. Bella kon het licht gelukkig dimmen zodat haar hoofdpijn een vaag gebons op de achtergrond werd in plaats van de helse steken die ze achter haar ogen had gevoeld. Ze stond te tollen op haar benen en deed met veel moeite de kranen aan om het grote bad vol te laten lopen. Ze brande haar handen aan het hete water, gauw draaide ze aan een van de gouden kranen en het water werd behagelijk warm. Ze zakte naast het bad op de grond en staarde in het niets. De tranen gleden over haar wangen en ze snikte zacht, ze was bang dat Tom het zou horen en naar haar toe zou komen. Ze dacht aan James. Hoe lief hij voor haar was geweest en hoe ze zijn lachrimpeltjes rond zijn ogen miste en zijn verliefde blik waarmee hij haar had aangekeken in de bar van het hotel. Ze klauterde omhoog en stapte in het grote bad. Het water was heerlijk, en heel langzaam leek de wervelwind van gedachtes in haar hoofd weer tot rust te komen.

Tom keek triomfantelijk naar zijn telefoon en swipete met zijn duim door de foto’s die hij gisteren van Bella had gemaakt toen ze in bed lagen. Ze was weer van hem. In het begin zou ze nog een beetje tegen stribbelen, en hij zou er voor zorgen dat ze niet meer zou overgeven, zijn reputatie werd daar niet beter op, maar als hij haar weer precies had waar hij haar hebben wilde zou hij weer verder kunnen met zijn onbezorgde leventje. Raar dat Bella zo veel waarde hecht aan echte liefde. Toen hij haar net leerde kennen was ze ervan overtuigd dat hij haar ware liefde was. Ze zou wel bijdraaien. Bella kennende had hij alleen een flinke zak coke, champagne en een feestje nodig. Tom glimlachte. And it's always You and me - always - and forever…  Tom schrok zich dood. Bella’s telefoon ging af. The Wannadies, wat een walgelijke band. Tom ging op zoek naar de telefoon, hij kon deze beltoon niet aanhoren. Hij vond de telefoon in de la van het nachtkastje naast het bed. Hij scrollde door de gemiste oproepen, ze had er heel veel. Een foto van Robin en Allejandro die Bella aan beide kanten een kus gaven lichtte op, en Tom liet de telefoon bijna uit zijn handen vallen toen de beltoon weer door de hotelkamer schalde. Tom zuchtte, het zijn ook zulke nichten. Hij nam op. Met Tom. Tom!! Je spreekt met Robin. Er is toch niks ergs met Bella gebeurd he? We proberen haar al uren te bereiken! Is ze bij jou? Ben jij bij haar? Toch niet in het ziekenhuis he? Hoorde Tom Alejandro op de achtergrond zeggen. Tom keek naar zichzelf in de antieke spiegel die naast de zijkant van het bed stond, hij zag er goed uit in zijn strakke zwarte boxer. Hij glimlachte. Ah Robin, lang niet gesproken! Robin zuchtte, wat was het toch een walgelijke zak. Ik was natuurlijk gisteren bij jullie in de club, dat zal je niet ontgaan zijn. Bella was er zo slecht aan toe dat ik haar maar heb meegenomen naar een hotel zodat ze haar roes uit kon slapen. Jullie keken niet echt meer naar haar om geloof ik, dus ik ben zo vrij geweest het heft in eigen handen te nemen. We zijn per slot van rekening weer samen. Eh…Robin klonk verbouwereerd. Ja, maar ze ligt nog heerlijk te slapen en ik bestel zo roomservice voor haar, alles voor mijn prinsesje, dat weten jullie he zei Tom terwijl hij naar de lege plek in het bed keek waar Bella een half uur geleden uit was gevlucht. Nou, Tom, wat eh… attent van je. Robin keek Allejandro aan en had tranen in zijn ogen. Breng je haar wel weer heelhuids thuis? Vroeg Robin voorzichtig. Tom’s gezicht betrok, als ze nog terug wilt nadat wij zo’n mooie nacht hebben beleefd wel ja, maar ik zou er maar niet van uitgaan. Dag Robin. Tom hing op en gooide de telefoon op het bed en leunde lachend achterover. Hij had eindelijk zijn zin.

En? Alejandro keek Robin bezorgd aan en kneep zijn hand bijna fijn. Au! Robin trok lachend zijn hand weg. Hij was opgelucht dat Bella in ieder geval terecht was. Ze is bij Tom, en ze is nu haar roes aan het uitslapen zei hij tegen Alejandro  Dit is niet goed hoor Robin. Alejandro keek verward. Je weet dat Tom niet goed voor haar is. Ja, maar ze ligt in ieder geval niet in een greppel, en daar ben ik heel erg blij mee zei Robin kortaf. Hij wist dat dit allemaal zijn schuld was en hij voelde zich misselijk. Tom zei ook nog dat wij niet goed op haar hebben toe gezien en daar heeft hij gelijk in voegde hij toe om de schuld van hem af te kunnen schuiven. Tom is walgelijk, maar hij zorgt er wel voor dat Bella altijd veilig terecht komt, toch? Robin pakte Alejandro’s hand vast en probeerde een vertrouwd kneepje te geven. Ze liepen door het park om even wat frisse lucht te krijgen. Veilig? Hij heeft haar geslagen! Alejandro stopte en keek Robin vol ongeloof aan. Misschien wel meerdere malen! Robin slikte even. Ja, ik weet het, maar ik weet het ook even niet meer, en hij liep door. Alejandro bleef staan en schudde zijn hoofd terwijl hij machteloos naar Robin’s rug keek.

Bella keek naar zichzelf in de spiegel bij het bad. Voor haar gevoel had ze uren in het hete water gezeten en toen ze zich eindelijk niet meer misselijk en gebruikt voelde nam ze zich resoluut voor om nooit meer verliefd te worden, om nooit meer gebruikt te worden, zij zou degene zijn die over mensen heen zou stappen. James was de eerste en laatste die zich door haar dicht gemetselde hoge muur had weten door te breken, ze was zelfs even blij en gelukkig geweest, maar ze wist diep in haar hart dat ze dat niet lang kon blijven, zoals alles in haar leven waar ze van hield. Ze had een leeg gevoel, ze had liefdesverdriet om een liefde die niet eens had mogen bestaan. Hoe kan je rouwen om iets wat er niet is geweest. Er hing altijd een donkere wolk boven haar hoofd. Zodra ze de teugels liet vieren en geluk haar leven in liet stromen gebeurde er iets waardoor ze van haar gelukzalige wolk afviel met een noodvaart. Net als toen ze bij haar vader zou gaan wonen. Ze dacht terug aan die tijd, lang geleden. Bij haar moeder thuis kon ze niet langer blijven en haar vader had eindelijk een prachtig huis waar hij een kamertje voor haar had ingericht. Hoe loyaal ze ook naar haar moeder was, het ging niet meer. Haar moeder was altijd weg, ze at een bak Ben & Jerry’s ijs of niks en durfde het haar vader niet te vertellen. Ze wilde haar moeder niet zwart maken, waarom eigenlijk niet, het was een van de vele vragen waar ze geen antwoord op had. Bella had haar spullen gepakt en ging naar haar vader toe. Het was een prachtige week. Sinds lange tijd had ze zich gelukkig gevoeld. Ze hadden samen films gekeken, gekookt, gelezen en gelachen. Tot de diepste uurtjes discussierden ze en hadden het over het leven. Totdat hij ziek werd. Een paar maanden laten overleed hij. Ze slikte de prop in haar keel weg en kamde haar lange bruine haar zorgvuldig met haar vingers. Tom was een eikel, maar hij was vertrouwd. Ze had zich in zo’n benauwde situatie gemanoeuvreerd dat ze bijna geen adem meer kreeg als ze de realiteit van het moment binnen liet. Bella liet zich uit het inmiddels ijskoude water glijden en pakte een dikke zachte witte handdoek van het bijzettafeltje. Ze droogde zich nauwkeurig af, behalve haar rug, waar ze altijd moeite mee had om bij te komen. Ze pakte haar jurk van de vorige avond van de grond en deed hem rustig aan en voelde zich iets te over dressed. De juwelen die naast de wasbak lagen liet ze liggen. Wat had ze er aan. Bella?! hoorde ze roepen uit de hotelkamer. Leef je nog? Ze wiep nog een korte blik in de spiegel. Een paar ijskoude ogen staarden haar aan, ze schrok even, maar bedacht zich toen dat het goed was. De door James afgebrokkelde muur was na vannacht weer stevig dichtgemetseld.

Lizzie keek naar James, hij sliep weer. Af en toe snurkte hij, dan gaf ze hem een harde por in zijn zij. Ze rolde zich weer op haar rug. God, ze had James waar ze hem hebben wilde. Ze dacht aan Paul en stak een van haar perfect gemanicuurde handen omhoog. Hij had haar uit het slop gehaald, en nu lag ze met James in bed. Ze was niet blij, niet gelukkig, maar wel erg content. Dat was het juiste woord. Ze had iets waarvan ze altijd had gedacht dat het voor andere mensen voortbestemd was. Een mooi uiterlijk, een knappe vriend en geld. Althans, dat had ze bijna. Nu wilde ze nog beroemd worden, maar Paul had haar verzekerd dat als ze lang genoeg bij James zou blijven dat ze vanzelf in de bladen terecht zou komen. Als Bella van Hartog verliefd op je wordt zal je wel iets in je hebben wat het gaat maken. Ze liet haar hand vallen en keek weer naar de slapende James. Hij was zeker knap, maar het was geen Paul bedacht Lizzie zich en schrok. Was ze… was ze verliefd op Paul? Haar hart ging tekeer en ze liet zich voorzichtig uit het bed rollen. Ze trok het grijze shirt aan wat op de stoel bij het raam lag. Ze rook er aan, en rook teleurgesteld James geurtje. Ze liep naar de keuken en struikelde bijna over de homp blonde haren die voor de deur van de slaapkamer lag. Godver! schold ze en liet zich naast Mac op de grond zakken. Het leek alsof Big Mac aanvoelde hoe Lizzie zich voelde en legde een poot op haar been. Ach lieverd. Lizzie aaide het pootje dankbaar. Ik vind je baasje de allerliefste, maar mijn hart ligt denk ik bij Paul fluisterde ze. Ze keek Mac even hoopvol aan, maar Mac keek haar afwachtend aan alsof ze nog maar nieuwtjes zou gaan vertellen. Lizzie hoorde de sleutel in de deur, hoi luitjes! Hartelijke zaterdag gewenst! Paul kwam met veel bombarie de boot op, hij liep meteen door naar de keuken en ging elk keukenkastje langs op zoek naar een pak filterkoffie. Geamuseerd keken Mac en Lizzie hoe Paul aan het zoeken was, jonglerend met zijn sleutels en een boodschappentas die hij weigerde neer te zetten voordat hij de koffie had gevonden. Ah! Ik heb je! Paul pakte het rode pak uit een keukenkastje en liet toen alles op het aanrecht vallen. Hij draaide zich om om zijn jas uit te doen en zag Lizzie en Mac naar hem kijken. Paul kreeg pretoogjes en Lizzie voelde kriebels in haar buik. Wat zitten jullie nou te kijken! Paul liep naar ze toe en gaf een aai over Mac’s kop en toen haalde hij zijn handen door Lizzie’s haar, stelletje boeven! Lizzie genoot van zijn aanraking en schrok weer van haar eigen gedachten. Ze mocht niet verliefd worden. James was haar ticket naar succes, niet Paul. Paul stapte over ze heen de slaapkamer in waar James nog lag te maffen en schoof de gordijnen open zodat er fel zonlicht de kamer binnen scheen. James maakte een bromgeluid. Opstaan sunshine!! James gromde weer en trok het dekbed over zijn ogen. Ok, duidelijk. Paul stak zijn handen omhoog. Ik ga wel koffie zetten. Goed idee hoorde hij James mompelen van onder het dikke dekbed vandaan. Lizzie was inmiddels opgestaan en stond met haar pakje sigaretten tegen het aanrecht geleund. Ze had het grote grijze shirt van James aan en haar lichtroze sokken. Haar haar zat in een warrige knot op haar hoofd. Ze had zo’n zin in een sigaret maar Paul had geadviseerd niet te roken als ze James als vriendje wilde houden. Doe nou maar niet Liz en Paul pakte het pakje uit haar handen. Ze zuchtte, hij heeft over Bella gedroomd fluisterde ze. Paul staakte zijn poging tot koffie zetten en keek Lizzie aan met zijn grote bruine ogen. Hij is echt helemaal krankzinnig zei Paul. Wat bedoel je? vroeg Lizzie. Nou, hij heeft jou in je bed liggen zei Paul en zette water op. Lizzie had het gevoel alsof haar hart een meter de lucht in was geschoten en keek hem ongelovig aan. Ja.. was het enige wat ze uit kon brengen. Daar moet hij het maar mee doen voegde Paul eraan toe en Lizzie kon bijna haar hart op de grond ineen zien spatten. Paul wilde haar niet. Ze pakte het pakje Marlboro light wat nog steeds op het aanrecht lag en haalde er recalcitrant een sigaret uit en stak die tussen haar lippen. Liz.. Paul keek haar lachend aan. Wat ben je toch een rebel. Hij pakte een aansteker uit zijn zak en stak haar sigaret aan. Dankbaar nam ze een diepe hijs. Wat doe jij nou? Paul en Lizzie keken elkaar geschrokken aan en draaiden zich om. James stond met Mac in de deuropening van de slaapkamer en keek naar het stel die hem zo schuldig aankeken dat James ze net zo goed van moord had kunnen beschuldigd. Ach een kan toch wel gap, zei Paul. Lizzie knikte. Ja, moet je zelf weten maar ik vind het walgelijk. James maakte een kotsgeluid en ging op de bank zitten. Lizzie stond onhandig met haar sigaret en wist niet zo goed wat ze moest doen. Het liefst had ze alle sigaretten tegelijk op willen steken. Weet je wat? Paul pakte een sigaret uit het pakje en stak hem op. Wij roken allebei en je moet er maar mee leren leven. James keek ze vanaf de bank geamuseerd aan. Wat zijn jullie een goor stel zeg. Lizzie en Paul kregen het allebei heet bij het woord stel. Mac kwam naast James op de bank zitten en James gaf hem een knuffel. Wij niet he Mac. Wij zijn gezond. James keek precies op toen Paul en Lizzie allebei met hun ogen rolden. Misschien passen zij beter bij elkaar he fluisterde hij hard in Mac’s oor en Lizzie en Paul deden onbewust een stapje uit elkaar bij het horen van het grapje wat misschien meer op waarheid was berust dan ze alledrie dachten.

If you can make it there you’ll make it… Paul pakte gehaast zijn telefoon uit zijn broekzak, blij met de verstoring van het moment. Met Paul? zijn stem klonk hoog en zenuwachtig en Lizzie en James keken op. Paul keek ze aan en kuchte even en herhaalde met een lage stem, met Paul? James en Lizzie keken elkaar aan en moesten keihard lachen. Goedemiddag met de scretaresse van de heer Kuit, de heer Kuit zou graag een afspraak in plannen met de heer Vermeulen, ben ik daarvoor bij u aan het juiste adres klonk een chique stem. Paul stopte zijn vinger in zijn andere oor en probeerde door het gelach heen te luisteren naar de deftig klinkende vrouw aan de andere kant van de lijn. De heer Vermeulen? Paul keek verward. James Vermeulen, ik heb vernomen dat u zijn agent bent? zei de vrouw geïrriteerd  Paul’s gezicht lichte op. Ja, natuurlijk dat klopt, excuus zei Paul met zijn meest nette stem. Er zijn zo veel mensen die bellen voor de heer Vermeulen dat ik af en toe van voren niet meer weet dat ik van achteren leef weetuwel. James en Lizzie keken elkaar vragend aan. Nu begint het dacht Lizzie. James wordt beroemd. Het gaf haar een minder blij gevoel dan ze had verwacht en ze keek afwachtend naar Paul. De secretaresse lachte een kort lachje waaruit duidelijk bleek dat het haar geen hol interesseerde en ging toen weer verder. Wanneer schikt het? Paul keek even op zijn horloge, vanmiddag moet lukken hoor, mag ik vragen waar het over gaat. James zat op de bank zo heftig nee te schudden dat het bijna op headbangen leek, maar Paul  schonk er geen aandacht aan. De heer Kuit is geïnteresseerd in de geruchten die rondgaan over de film die u met de heer Vermeulen aan het maken bent. Uiteraard, uiteraard. Paul’s ogen werden groot en zijn hart leek wel uit zijn borstkas te bonken. We zullen beiden vanmiddag aanwezig zijn zei Paul snel, hartelijk dank. Dag. Paul hing op, stak beiden armen in de lucht en slaakte een oerkreet. Mac ging rechtop zitten bij het horen van zoveel enthousiasme. En James en Lizzie keken Paul vragend aan.

Wie the fuck was dat, Lizzie keek Paul vragend aan. De. Paul bouwde de spanning op en liep met een grote grijns naar het stel toe. Secretaresse. Lizzie rolde met haar ogen alsof ze geirriteerd was, maar gaf stiekem een klein lachje, Paul was een geboren showmaster.Van meneer Kuit! Lizzie keek hem met grote ogen aan, en draaide haar hoof langzaam naar James alsof hij net te horen had gekregen dat hij een ongeneeslijke ziekte had. Wie is dat? James zakte teleurgesteld weer in elkaar en friemelde aan de deken, hij had in ieder geval gehoopt op een voor hem bekende naam. Paul gaf een tikje op zijn voorhoofd en Lizzie knikte bevestigend. Dat is zo ongeveer de grootste regisseur van Nederland klootviool! James voelde per direct een steen in zijn maag ploffen, en zijn keel droog worden. Oh jezus, en nu? Ja, wat denk je? Ze hebben gehoord dat we een film aan het maken zijn en hij schijnt geinteresseerd te zijn naar de geruchten. Paul deed de secretaresse na met een hoog stemmetje. Ok, en wat zeggen we dan? We zijn helemaal geen film aan het maken weet je nog zei James pissig. Kan het niet alleen bij etentjes in luxe restaurants blijven? James keek Paul wanhopig aan. Jezus! reageerde Lizzie boos. Wat stellen jullie je nou aan. De mannen keken beiden verbaasd op. Ja, jullie gaan gewoon naar die afspraak en vertellen dat jullie een film willen maken, klaar. Maar dat willen we niet! James probeerde niet uit zijn slof te schieten tegen Lizzie. Ze rolde met haar ogen en James voelde zich alsof er lichtelijk op zijn hart werd gestampt. Dan doe je toch alsof. Geloof mij maar, die man belt je niet voor niets. Paul liep naar Lizzie toe en gaf haar een kus op haar op haar voorhoofd. Lizzie werd rood. James keek naar het schouwspel en kreeg een raar gevoel. Hebben we niet iets om dit heugelijke nieuws te vieren? Paul keek in de koelkast waar alleen een courgette in lag die in de hongerwinter nog niet eens gegeten wilde worden. Gadver… Maakt niet uit, we vieren het vanavond wel. Lizzie stak nog een sigaret op. James keek haar vies aan. Ze blies de rook de andere kant op. Je moet wel een goed verhaal hebben. James keek Paul veelbetekenend aan, dat heb ik wel. 

Klokslag vier uur kwamen ze aan op de Keizersgracht. James fietste, Paul zat achterop en Lizzie was bij gebrek aan tweewieler maar op het stuur geklommen. James zweette zich kapot en was zwaar geirriteerd. Hij kon niks zien en Lizzie bleek totaal geen talent te hebben in het aangeven van de weg. Ook was het niet handig dat elke keer dat Lizzie een kant aangaf om in te slaan dat Paul vanaf de bagagedrager daar vol tegenin ging zodat James extra zijn best moest doen om ze heelhuids bij het kantoor van meneer Kuit te krijgen. Er werden zelfs foto’s van het trio op de fiets gemaakt door hordes toeristen die als kip zonder kop over de grachten liepen.

Zo, we zijn er! Paul sprong van de bagagedrager en trok zijn veel te warme geruiten tweed jasje recht die hij voor de gelegenheid thuis had opgehaald. James had eerlijk gezegd niet eens verwacht dat Paul zijn huis nog had kunnen vinden. James remde en Lizzie viel van het stuur en lag languit op de gracht. Paul lachte en James zette geschrokken zijn fiets op de standaard en hielp haar omhoog. Godver, een ladder in mn panty! Ach, hij let toch niet op jou. Lizzie gaf Paul een dodelijke blik. Kom jongens we gaan ervoor zei Paul en sloeg zijn handen tegen elkaar aan. We doen wat we besproken hebben, Paul knikte naar James en Lizzie die er ietwat zenuwachtig bij stonden en omhoog keken naar het grote statige grachtenpand. Het luchtkasteel, stond in een grote goudkleurige plaat gegraveerd. Paul slaakte een diepe zucht, sloeg een denkbeeldig kruisje en stapte dapper naar binnen. Lizzie en James keken elkaar even nerveus aan en volgden hem. Meneer Vermeulen? James keek geschrokken naar de plek waar de stem vandaan leek te komen. Een prachtige lange donkere vrouw kwam achter een hoge marmeren balie vandaan. Ze had ellenlange benen die onder haar nette donkerblauwe jurkje kwamen en Lizzie keek even beschaamd naar haar eigen benen. Ja? Zei James schaapachtig. Pardon, ik herken u van de foto’s op Instagram. Paul, die al verder was gelopen liep terug. Ja, natuurlijk, madam, ik ben Paul, James zaakwaarnemer. Hij nam de hand van de vrouw en plaatste er met een buiging een kus op. Oeh, ze giechelde, wat charmant! Lizzie voelde haar knieën even knikken. Ja hoi, ik ben Lizzie, James vriendin. Lizzie stak haar hand uit. James keek even de andere kant op, Lizzie die zich voorstelde als zijn vriendin voelde gek. Ik ben Jessica, de secretaresse van de heer Kuit. Ik zal jullie naar zijn kantoor brengen, hij ziet er erg naar uit je te zien James! Ze liepen achter Jessica aan en Paul porde James in zijn zij, we worden beroehoemd!! Sst, James maande hem tot stilte door hem lachend een stomp terug te geven. Ze liepen op de brede marmeren trap omhoog. De ongemakkelijke stilte werd gebroken door de klikjes van Jessica en Lizzie’s hakken op de prachtige marmeren vloer. Jessica liep op de eerste etage recht op een grote houten deur af waar weer een goudkleurige plaat op was bevestigd. P. Kuit stond er op in sierlijke letters, heel klassiek, daar kon de gemiddelde startup nog een puntje aan zuigen. Ze opende de deur, en fluisterde ‘moment’ en sloot de deur. Lizzie, Paul en James ijsbeerden door de ruimte voor de grote houten deur. Kom binnen, Jessica stak haar hoofd om de deur en liet ze binnen. De kamer was ruim en had grote hoge ramen die uitkeken over de gracht. Het was prachtig weer en de zon scheen naar binnen. Kom erin kom erin! Een kleine dikke man kwam achter zijn bureau vandaan en liep op ze af. Kuit, Kuit, Kuit hij gaf ze alledrie een warme klamme hand, maar James merkte het niet, zijn handen waren nat van het zweet en door de niet erg soepele fietstocht liep er een straaltje zweet over zijn rug. Fijn dat jullie er zijn! Wat drinken jullie? Water graag antwoordde James met droge mond, voor mij ook knikte Lizzie, eh..ja doe maar water zei Paul die snakte naar iets met alcohol om zijn zenuwen te verdoven. Zijn jullie groot fan van het Amsterdamse kraanwater of kan ik jullie ook gewoon een whiskyetje aanbieden. Meneer Kuit wees joviaal naar het tafeltje in een hoek van de kamer waar mooie glazen flessen op stonden met een amberkleurige vloeistof. Graag! Paul stevende op het tafeltje af en schonk een whiskey in waar hij meteen een slok van nam. James en Lizzie keken hem met grote ogen aan die in stilte probeerden te zeggen dat hij als de sodemieter zijn glas moest neerzetten en even normaal moest doen. Een man naar mn hart zei de heer Kuit en gaf Paul een vriendschappelijke mep op zijn rug. Lizzie en James keken elkaar opgelucht aan en volgden. Creatievelingen zoals jullie drinken, dat weet ik maar al te goed. Ik zit al meer dan twintig jaar in deze business! Neem plaats! Ze gingen zitten in de comfortabele leren Chesterfield fouteills terwijl meneer Kuyt achter zijn te grote bureau plaats nam, hij piepte nog maar net boven het houten oppervlak compleet met leren schrijflak uit. Hij nam ze een voor een op zonder iets te zeggen en James voelde zich ongemakkelijk. James. James keek verschrikt op. Het gerucht gaat dat je een film wilt maken. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik meestal niet werk met mensen zonder de bijbehorende naam en faam zal ik maar zeggen. Uiteraard heb ik wat research naar je laten doen en er kwamen geen noemenswaardige dingen naar boven, ik was dan ook vrij sceptisch om je uit te nodigen moet ik zeggen. Hij hield zijn handen op bij wijze van verontschuldiging. James stak zijn hand op en wilde zeggen ik begrijp het, ik ben ook helemaal niet bekend. Jij kent Bella van Hartog. Het voelde alsof er met een vlakke hand keihard in zijn gezicht werd geslagen, en James nam een grote slok whiskey. Hij voelde alle ogen op hem gericht, maar hij richtte zich alleen op de kleine dikke man achter zijn grote dure bureau. Meneer Kuit kan ik u even onder vier ogen spreken. Paul schudde zijn hoofd. Het was geen goed idee James hier alleen te laten om het over Bella te hebben, voor ze het wisten zat hij hier over Kuits maatpak te janken. Kuit gaf een klein lachje, zeker. Kuit drukte op een knopje op zijn bureau en de houten deur van zijn kantoor ging automatisch open. Er waren niet veel woorden voor nodig. Paul en Lizzie stonden zwijgend op en verlieten met hangende schouders het kantoor. Kuit drukte weer op de knop en de deur sloeg met een harde klap achter ze dicht. Kuit sloeg zijn handen in elkaar. Dus, je vriendin Bella van Hartog. James was nu voorbereid op het effect wat de uitgesproken naam van Bella op hem had, en voor dat beetje extra moed dronk hij het laatste restje whiskey uit zijn glas. Luister begon James. Hij had niks te verliezen. Hij voelde de zon door het raam op zijn huid, de laatste druppel whiskey hadden hem euforisch gemaakt. Meneer Kuit. Bella is de liefde van mijn leven. Simpel. Kuit zat geamuseerd achterover geleund te luisteren, en James vervolgde zijn verhaal.  Ik wist niet dat ze beroemd was en juist daarom ben ik verliefd op haar geworden. Ze wilt me niet kennen, terwijl ik weet dat ze de ware is en ik nooit meer zoiets voor iemand anders zal voelen. Wanhopig keek hij Kuit aan. Ik herken het zei Kuit en knikte meelevend. Ik ben naar Amsterdam gekomen met een manuscript. Ik had het ultieme liefdesverhaal geschreven, maar op het moment dat ik Bella ontmoette wist ik dat het niks voorstelde. Ik heb het in het water laten vallen. Hij zuchtte, het is jammer maar het was toch niks waard. Het enige verhaal wat ik nog wil opschrijven is het verhaal van mijn liefde voor Bella, dat vuur wat nooit zal doven wil ik op papier zetten. Ik wil dat andere mensen weten dat het bestaat en dat ze nooit genoegen moeten nemen met minder. Kuit knikte even naar de dichte deur van het kantoor. En zij dan? Lizzie? James schudde zijn hoofd. Het was meer om mijn beste vriend gerust te stellen dan dat ik haar leuk vind. Hij wilt dat ik gelukkig ben, en hij heeft Lizzie daarvoor gebruikt. Kuit knikte begrijpend. Ze is geweldig hoor, maar het zou nooit iets kunnen worden. Kuit lachte even, dat hoeft ook niet jongen, plus je beste vriend is al hotel de botel van haar. James dacht aan die ochtend, toen Paul Lizzie een kus op haar voorhoofd had gegeven uit blijdschap, en alles viel op zijn plek. Lizzie was niet verliefd op hem, maar op Paul. James glimlachte. Zijn twee beste vrienden waren verliefd, geweldig! Je bent nog blij voor ze ook he? Kuit stond op vanachter zijn bureau en liep naar James toe. Hij gaf een kneepje in James schouder en ging in de stoel naast James zitten en sloeg zijn benen over elkaar. Luister James. Ik herken mezelf in jou. Ik ben ook ooit verliefd geworden op iemand die, eh, naja laten we zeggen hoog in achting was in Amsterdam. Ik wil graag dat je het manuscript over Bella afmaakt. James keek hem verbaasd aan. Ik wil wel dat u weet dat ik hier niet ben om een manuscript met roddels te schrijven. Nee, jongen dat snap ik. Maar een manuscript over Bella van Hartog zal hoe dan ook verkopen, en ik ben van mening dat als mensen zo gepassioneerd zijn zoals jij altijd iets bijzonders creëren. Die combinatie is onbetaalbaar. James begreep Kuit en knikte. Ik kan je alleen geen hoog voorschot geven. James dacht aan het bedrag wat Tom had neergelegd zodat James Bella met rust zou laten. Hij grinnikte even om de ironie. Is dat een ja? Kuit keek hem geamuseerd aan. James voelde sinds lange tijd een last van zijn schouders glijden en hij stak zijn hand naar Kuit uit. Dat is een ja.

Paul en Lizzie waren naar buiten gelopen om te gaan roken. Ze zaten dicht naast elkaar op de stenen trap voor het kantoor van Kuit. Paul had zijn hand op Lizzies knie gelegd en Lizzie rustte haar hoofd op Pauls schouder. Zo zaten ze even zwijgend in de lentezon, en genoten van elkaars aanraking, totdat ze iemand naar buiten hoorde komen. Paul en Lizzie schoten uit elkaar en stonden op. James stond triomfantelijk boven aan de trap en genoot van het schouwspel. Hij zou ze nog even in de waan laten dat hij niet wist wat er aan de hand was tussen de twee. Lizzie liep naar hem toe, liefde is het goed gegaan. James had moeite zijn lachen in te houden, vooral toen hij zag dat Paul een beetje beteuterd stond te kijken. Ja, ik mag een manuscript schrijven. Nee!! Paul liep op hen af en gaf een knuffel waardoor ze ongemakkelijk met zn drieën de stoep blokkeerden. Waarom wilde je eigenlijk dat we weggingen vroeg Lizzie toen ze met haar gezicht naar James toe op het voorrek van de fiets zat. James had het lumineuze idee gehad haar andersom op de fiets te zetten zodat ze niet meer de neiging voelde de weg te wijzen. Bij Kuit bedoel je vroeg James. Ja, zodra het over Bella ging moesten we weg. Dat is toeval zei James. Hij wist nog niet hoe hij moest brengen dat hij een levenswerk ging maken over Bella. Paul zou het zeker niet goedkeuren en hij moest zichzelf ook nog overtuigen dat dit niet ontzettend ongezond zou zijn op geestelijk vlak. Ik was gewoon zenuwachtig en dan ben ik beter een op een. Lizzie knikte begrijpend. Van achterop de fiets hoorden ze Paul roepen; biertje? Lizzie en James keken elkaar lachend aan en James stopte meteen met piepende banden. 

Schat, wil je dat serieus aan doen, doe niet zo gek. Bella en Tom waren bij Lexie. Bella had ermee ingestemd daar een jurk uit te zoeken en om ’s avonds naar Provocateur te gaan. Op dit punt maakte het allemaal niet meer uit, het kon haar niet meer schelen wat ze deed of met wie. Ze had altijd al begrepen waarom haar moeder zich in de gracht had verdronken. Op een oppervlakkig niveau snapte ze dat haar moeder een leegte had gevoeld die ze zelf niet meer kon opvullen, maar Bella had nooit verwacht dat ze dat punt zelf zou bereiken. Tot die ochtend. Het moment dat de twee ijskoude onbekende ogen haar hadden aangekeken in de spiegel in de badkamer van het hotel kon ze zich voorstellen dat ze zich het koude water van de gracht in liet glijden om nooit meer terug te keren naar de wereld waarin ze werd gebruikt of gemanipuleerd. Liefje nog een champagne? Lexie kwam met een dienblad champagne aanzetten, en Bella voelde een opluchting. Ze hoefde niet meer te vechten tegen dit soort mensen. Ze was weer een van hen. Bella voelde zich verdoofd en nam een glas champagne van het blad terwijl ze naar zichzelf keek. Ze had een lange witte kanten jurk aan, hooggesloten, bijna maagdelijk. Het was een eerbetoon aan de Bella die ze diep van binnen was, voor ze haar ziel aan de duivel had verkocht. Ja, fluisterde ze. Wat schat? en Lexie boog zich naar Bella toe. Ik wil deze jurk aan. Goed, als jij erbij wilt lopen alsof het onze bruiloft is prima, maar niet raar opkijken als niemand naar je kijkt vanavond. Tom nam een glas van Lexie aan. Waar is dat mokkeltje wat hier werkte Lex. Oh breek me de bek niet open, ze nam nog dezelfde week ontslag. Ik zag dat ze op date was met die ene knul, James ehm… Bella draaide zich naar Lexie toe, Vermeulen? Ja, die! Aanstormend talentje zeggen ze he, ik zal hem snel eens uitnodigen in de winkel. Bella stormde het pashok in en probeerde diep adem te halen, maar het lukte niet. Haar borst ging snel op en neer, ze had het idee dat ze stikte, ze graaide in haar tasje die aan een haakje aan de deur hing. Ze vond een verloren Oxazepam uit haar tijd dat Tom haar dagelijks een pak slaag verkocht, slikte het witte pilletje door en goot het glas champagne erachteraan. Gaat het wel met haar vroeg Lexie beduusd aan Tom die relaxed op de luie stoel zat. Ja hoor Lex, beetje plankenkoorts, je kent het wel en Tom gaf haar een knipoog. Lexie voelde een koude rilling over haar rug lopen, de winkel leek altijd een paar graden kouder te worden als Tom haar een bezoekje bracht.

De eerste klanken van I’d rather be with you van Sinead Harnett klonk door de speakers. Bella stond in Provocateur in haar maagdelijke witte kanten jurk. Wanneer de discolichten haar lichaam likten met hun felle stralen leek ze op een engel. Ze voelde een schok door haar lichaam gaan. Ze had dit liedje non stop geluisterd in haar kamertje bij Robin en Alejandro. Ze droomde over James, dat hij haar kwam ophalen, op zijn fiets, in zijn gele ronkende kever. het kon haar niet schelen als hij haar maar meenam naar een plek waar ze alleen waren zoals ze in de kever waren geweest. Bella kon bijna weer de bries door haar haren voelen en Mac’s zachte koppie die op haar schouder rustte terwijl ze over de weg gleden. Geen zorgen. Bella? Haar dagdroom spatte uit elkaar, ze keek Tom met glazige ogen aan. Jezus mens, heb je teveel genomen. Bella voelde tranen achter haar ogen branden, bij het horen van Toms harde woorden. Het contrast met de songtekst, met hoe James haar had behandeld en hoe Tom tegen haar deed was te groot. Ze veegde snel een opkomende traan weg. Nee ik ben ok. Drankje? vroeg Tom, die half met een lange blonde dame in gesprek was die hem wel zag zitten. Bella walgde van de meisjes die zich voor zijn voeten leken te werpen. Ja, graag. Ze draaide zich om, en nam de zaal in zich op. I'd rather be with you, Sinead Harnett leek nog steeds een mes in haar hart rond te draaien. Then I look into his eyes and I realize Daar stond James. Bella greep naar haar borst. I'd rather be with you Though I try to trick myself, there's nobody else Nee, nee niet omdraaien. Uit alle macht probeerde Bella James met haar gedachten weg te laten lopen. Hier. Tom stond naast haar met een glas champagne. Gretig pakte ze het aan, ze was al jaren niet zo blij geweest Tom te zien. Rustig aan he wijffie. Bella keek hem aan met wanhoop in haar ogen. Ze had het bloedheet en haar haren plakten tegen haar gezicht aan. Tom gaf haar een knipoog en wende zich weer tot de lange blondine. I'd rather be with you 

James stond in Provocateur. Er kwamen herinneringen aan Bella terug, Het voelde niet goed dat hij hier zijn deal aan het vieren was, maar Lizzie had zo graag naar Provocateur gewild en James was te bezopen geweest na alle biertjes om er iets tegenin te brengen zonder dat hij zou verraden wat zijn deal met Kuit precies inhield. Op deze dansvloer had hij Bella voor het laatst gezien. Tot overmaat van ramp schalde het liedje door de grote speakers wat hem tot waanzin dreef wanneer hij met Lizzie was en weer is aan Bella dacht. I'd rather be with you… Hij nam een grote slok van zijn vertrouwde groene flesje bier. Lizzie keek hem lachend aan en veegde zijn schuimsnor weg. Toen voelde James het. Het gestaar vanuit de andere kant van een ruimte. Het gevoel dat iemand om wie je veel geeft naar je kijkt, anders had je nooit die warme streling van een blik op je lichaam gevoeld. James keek op en staarde recht in de grote bruine ogen van Bella. I’d rather be with you… Hij duwde Lizzie’s arm weg. Lizzie volgde zijn blik en zag Bella, ze schudde gealarmeerd aan Pauls arm die nog steeds stond te dansen alsof z’n leven ervan afhing.

Haar hart stond stil terwijl het tegelijkertijd uit haar borst leek te kloppen. Fillings days with distractions, only a waste of time. Wat had ze hem gemist. No one can compare, only you made me come alive.

James, nee. Paul verscheen in zijn blikveld en de betovering was verbroken. De mensen om James heen die een moment geleden nog in slow motion leken te dansen gingen opeens als krankzinnigen uit hun dak. Het lied was allang afgelopen. James keek over Pauls schouder. Bella stond tegen een lange brede man aan met donkere krullen. Tom. James voelde een brok in zijn keel. Jezus man. Paul gaf James een knuffel. Ik moet weg fluisterde James, maar Paul hoorde het niet. Hij keek naar Lizzie die als aan de grond genageld op de dansvloer stond. De man die haar gelukkig maakte staarde haar aan, terwijl de man waar ze een relatie mee had stond te trillen op zijn benen omdat hij de liefde van zijn leven had gezien. De wereld stond op zijn kop. 

Schatje ik sta even te praten. Bella graaide wild in Toms broekzakken. Goeie, waar is het spul. Waar is de sos. Niet zo hard schat. Tom haalde een klein envelopje uit zijn borstzak en gaf het aan Bella. Beetje rustig aan he Bel. Ik moet straks ook nog wat aan je hebben. Tom gaf haar een knipoog en een tikje op haar kont. Bella voelde het zuur naar boven komen en in gedachte  trok ze Toms eeuwige zonnebril van zijn hoofd en ramde die achter in zijn keel. Ja, schat, antwoordde ze koel. Ze draaide zich om en opende het envelopje midden op de dansvloer, het kon haar niks meer schelen of iemand foto’s van haar zou maken. Ze had niks waarmee ze het fijne witte poeder uit het envelopje kon wippen. Ze hield het envelopje maar onder haar neus, ze keek naar de plek waar James had gestaan met dat meisje die bij hem in het hotel had gewerkt. Lizzie… hij zou vast nu met haar zijn, hij zou nu vast… Bella snoof het witte poeder op. Bella! Bella schrok van de he harde schreeuw. Wie de fuck zou nu haar naam schreeuwen, wie had in godsnaam het briljante idee nog meer aandacht op haar te vestigen. Ze keek boos op en zag Robin woedend op haar aflopen. Jezus waar ben jij mee bezig Bel. Hij greep haar arm en rukte haar mee naar de uitgang. Het envelopje viel op de grond. Hey! Bella keek om, en zag Tom het envelopje oprapen, het enige waar hij om gaf besefte ze zich vaag.

Leen, open! Schreeuwde Robin naar de nietsvermoedende portier die snel de deur opendeed. Bella moet je geen jas aan riep Leen hun nog na, maar ze liepen al naar buiten. Bella strompelde op haar hoge stiletto’s en had moeite overeind te blijven, maar Robin had haar zo stevig vast dat hij haar anders over de stenen van de korte Leidsedwarsstraat had getrokken zonder dat het hem iets kon schelen zo nijdig was hij. Ze kwamen eindelijk tot stilstand toen ze aan de gracht stonden. Robin ging op een bankje zitten en legde zijn hoofd in zijn handen. Bella kon niet stilzitten of stilstaan na de grote hoeveelheid coke die ze door haar neus had geboord en begon rondjes om hem heen te lopen. Robin ik begrijp waarom je boos bent huilde ze. Alle tranen die ze had proberen te verdoven kwamen vrij. Maar ik zag James Robin, Ik zag James! Ze schreeuwde het hard en huilend en leek hysterisch te worden. Robin keek op en was bang voor het meisje wat hij zo goed kende. Bella stop zei Robin zacht. Ze bleef door gaan. Robin Ik zag hem. Ik zag James. STOP! Robin schreeuwde met alle kracht die hij in zich had en Bella stond een seconde stil en knipperde met haar ogen alsof ze wakker werd uit een nare droom. Ik moet je wat vertellen zei Robin en hij zuchtte diep. Wat is er? Bella haatte het dat ze niet stil kon staan of even haar mond kon houden. Ze vouwde haar armen over elkaar en stopte haar handen onder haar oksels in de hoop dat ze wat serener over zou komen. Wat is er Robin. Ik heb tegen je gelogen. Bella was stil en staarde hem aan wippend van het ene been op het andere been. James wilde je niet gebruiken. Wa-wat bedoel je? Bella voelde zich al heel wazig maar begreep nu totaal niet meer wat er aan de hand was. Ik heb James opgezocht in de cel en hem namens Tom overgehaald je met rust te laten…voor een som geld voegde hij eraan toe. WAT?! Bella schreeuwde hard. Ze had haar handen vrij gelaten die nu oncontroleerbaar door de lucht maaiden in verwarring. Robin werd banger en banger voor Bella en barstte in huilen uit. Bella kreeg een nog drogere mond dan ze al had. Ze had water nodig. Het leek een nachtmerrie. Degene waarvan ze wist dat ze die altijd kon vertrouwen leek de grond onder haar vandaan te trekken. Ze werd duizelig. Ik snap het niet Robin, ze bukte, keek Robin doordringend aan en rammelde hem door elkaar. Leg het me uit!! Robin voelde spetters uit Bella’s mond op zijn gezicht terechtkomen, hij kon ze niet meer onderscheiden van zijn tranen, ze waren toch allebei van hetzelfde verdriet gemaakt dacht hij. Bella, Tom heeft me gechanteerd, hij wilde je terug, en ik heb hem jou op een presenteerblaadje aangeboden, James stond alleen in de weg en… Bella voelde weer de bries door haar haren toen ze in de Kever naast James zat. Bella? Robin stond op, Bella stond opeens stil en keek hem recht aan zonder met haar ogen te knipperen. Bella? Robin haalde zijn handen voor haar ogen, maar ze reageerde niet. Robin was nu echt bang. Liefje huilde hij en schudde op zijn beurt aan Bella’s schouders. Ik ga hulp halen, blijf hier! Robin draaide zich om, klaar om terug naar Provocateur te rennen en de eerste hulp te halen toen hij een oorverdovende plons hoorde. Hij rende terug naar het bankje waar Bella niet meer stond. Hij keek in de gracht en daar lag Bella in haar witte jurk. Haar lange bruine haar leek om haar heen te zweven, ze had nog steeds haar ogen open, Robin had nog nooit zoiets engs gezien, het leek alsof ze dood was. Help!! Huilde hij, Help!! Een paar voorbijgangers die hun hond aan het uitlaten waren kwamen naar hem toegerend met hun telefoon al in de aanslag. Maar Robin kon geen woord uitbrengen, hij kon alleen nog maar in de gracht wijzen en huilen.

James keek naar Bella. Alsof ze door had dat hij haar bekeek sloeg ze haar ogen naar hem op. Lana del Rey zong will you still love me when im no longer young and beautiful. Op dat moment leek het net alsof de tijd stil stond. Bella’s ogen doordrongen zn ziel. Haar ogen zeiden dat ze precies wist hoe en waarom. Ze bleven elkaar aankijken. Bella’s ogen waren zwart omlijnd en prachtig. Haar ogen werden glimmend, ze sloeg haar ogen neer. Het moment was voorbij. Was hij haar voor altijd kwijt. Ze was zijn grote liefde. Sinds die keer dat hij haar oppikte in zijn gele kever en ze naar hem lachte. Je twijfels moet je niet groter maken dan je vertrouwen fluisterde Paul in James oor. James keek verdwaasd naar Paul. En hier is hij, the man of the hour: James Vermeulen! Er werd geklapt. Paul stond op en klapte. James keek hem aan. Hij keek naar Bella, ze was weg. Tom zat en keek ziedend. Jij bent aan de beurt kleintje. Het is je tijd. James stond wankel op. Hij liep een paar stappen richting podium. Als in een waas zag hij mensen rechts en links. Ze keken naar hem ze lachten naar hem. Ze zwaaiden, ze klapten, duimen werden omhoog gestoken. Bella. Het enige wat James kon denken was Bella. Hij voelde het in zn buik, in zn ziel. Hij moest naar haar toe. James draaide zich om, duwde de lachende mensen aan de kant die elkaar beduusd aankeken. James! Hij hoorde Paul vaag op de achtergrond. James, blijf. Lizzie. Wat was er met hem gebeurd dat hij Lizzie boven Bella had verkozen. Het draaide James voor de ogen. Hij voelde de spieren in zijn benen, hij rende. Hij trapte tegen de grote witte deuren. Hij kwam de hal binnen. Stilte. Een alles overweldigende stilte. De deuren sloten achter hem. De grote kroonluchter in de hal was gedimd. Een betoverend licht viel over haar jurk. Ze stond bij het open raam en keek melancholiek. Hij bewonderde haar zo ontzettend, het benam hem de adem. Ze had een prachtige rode jurk aan met een sleep die over de grond achter haar gedrapeerd lag. De sterren achter haar in de lucht fonkelden. Hij liep voorzichtig naar haar toe. Zo voorzichtig alsof hij over porselein liep, alsof hij de betovering zou verbreken door  iets te zeggen. Hij stond achter haar. Haar lange golvende haar hing op haar rug. Met zn rechterhand duwde hij haar haar opzij zodat hij in haar oor kon fluisteren. Het was voor jou, het was allemaal voor jou. Tot dat moment had ze niet bewogen, niet eens adem gehaald. Toen ze James adem op haar huid voelde vulde haar longen zich weer met lucht. Haar borst kwam omhoog. Ze ademde in alsof ze uit de dood op moest staan. Er biggelde een traan over haar wang. Ze draaide zich langzaam om. Ze keek naar beneden. James zag haar ogen niet, hield zijn adem in. Alles wat er nu kwam, alles waar hij zo op had gehoopt, hij hield het bijna niet. Voor de tweede keer die avond keek ze naar James op. Onverwachts. Hij was weer ondersteboven van haar blik. Jij bent mijn alles fluisterde ze zo zacht dat James dichter tegen haar aan moest staan. Hij streek haar zachte glanzende haar naar achteren. Hoopvol keek Bella hem aan. James was sprakeloos. Het moment was zo breekbaar, hij wilde haar. Helemaal. Hij wist niet waar hij moest beginnen. Jij bent alles wat ik altijd heb gewild. Alles waar ik op heb gehoopt. Jij bent voor mij geboren. En ik voor jou. Bella zuchtte diep. Ze dacht dat ze flauw zou vallen. James! De deur vloog open. Lizzie kwam de witte hal binnen gestampt. Ze liep recht op Bella af. James ging voor Bella staan. Tom kwam achter Lizzie aan. Wat is hier aan de hand. Die slet staat James te versieren. Pardon, wat dacht je van die klootzak van jou, wat staat hij te doen dan? Tom had zijn zonnebril op. James als schrijver viel dit detail op. Opeens zag hij het. Lizzie en Tom waren voor elkaar gemaakt. Twee gewetenloze mensen. Kom. James pakte de hand van Bella en trok haar mee de trap af. Bella giechelde door haar tranen heen. Bella! James!! Lizzie en Tom stonden boven aan de trap toe te kijken hoe het stel de lang ronddraaiende trap af renden. 

Ze lacht! Robin keek om naar Alejandro die met grote kringen onder zijn ogen op witte plastic ziekenhuis stoel bij het raam naar buiten zat te kijken. Aal, ik meen het! Alejandro stond op en liep naar het ziekenhuisbed waar Bella in lag. Hij keek liever niet naar haar. Het leek net alsof Bella lag opgebaard, alleen had ze allemaal enge slangetjes in haar armen en neus. Je hebt gelijk! Robin en Alejandro pakten elkaars hand stevig vast. Eindelijk een lichtpuntje na de twee verschrikkelijke dagen dat ze naast het bed van Bella hadden gewaakt. Robin keek Alejandro aan, nu Bella in coma lag had hij helemaal een alles overheersend schuldgevoel wat hij niet van zich af kon schudden. Aal? fluisterde Robin, bang om Bella weer zoveel pijn te doen. Hm? Alejandro keek hem vermoeid maar blij aan. Wat is er schat? We moeten even praten. Alejandro keek Robin verschrikt aan en liet zijn hand los. Je hebt toch geen affaire met een of andere danser he? Robin schoot ondanks de zware steen op zijn maag in de lach. Nee, gek. Dat is wel het laatste wat ik zou doen! Alejandro haalde opgelucht adem. Zullen we even naar de gang? Robin gaf een knikje richting de deur en keek naar Bella. Kunnen we haar wel alleen laten denk je, vroeg Alejandro onzeker. Ze waren de afgelopen twee dagen om de beurt naar het toilet gegaan om Bella maar niet alleen te laten. De kamer rook ook niet heel fris aangezien ze allebei nog niet hadden gedoucht. Ik denk dat we het niet kunnen bespreken waar Bella bij is lief. Alejandro knikte en liep achter Robin aan de helverlichte ziekenhuisgang op en sloot de deur van Bella’s kamer achter zich. 

“Bella van Hartog ligt nog steeds in kritieke toestand in het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in Amsterdam”… Paul en Lizzie keken elkaar verschrikt aan. Ze stonden in de keuken. James zat voor de tv en keek naar het nieuws. Shit..Lizzie liet haar mes zakken waarmee ze een paprika mee aan het snijden was en keek Paul veelbetekenend aan. Ze hadden het nieuws allang gezien op social media, en hadden het expres voor James verzwegen, er was niks wat hij kon doen. Paul deed zijn schort af en liep de woonkamer binnen. James zat op het puntje van de bank met de afstandbediening in zijn hand. Zijn mond stond wagenwijd open alsof hij in shock was. Het item over Bella was inmiddels afgelopen, maar James had nog geen vin verroerd. James? Paul ging naast hem zitten op de bank. Mac zat aan de andere kant van James en merkte dat er iets aan de hand was want hij stak zijn koppie door James arm. Wi…wist jij dit? hakkelde James en draaide zich naar Paul zodat hij hem aan kon kijken. Eh, ja. James stond op en gooide de afstandbediening tegen de muur. Mac blafte. Jezus, gast rustig. Lizzie kwam gehaast de kamer binnen gelopen en keek naar de afstandbediening die in gruzelementen op de grond lag. Jezus gasten! riep James kwaad. James pakte zijn autosleutels en Mac’s riem van tafel en liep naar de deur. Paul ging voor hem staan en probeerde hem tegen te houden. James, ze is je niet waard. James kreeg tranen in zijn ogen en zuchtte diep. Paul, je bent mijn beste vriend, maar besef nou toch dat je godverdomme verliefd bent op Lizzie en dat Bella de liefde van mijn leven is. Paul keek hem geshockeerd aan. Mag ik er nu langs vroeg James ijzig kalm en Paul deed een stap opzij. Met een klap sloeg de deur dicht en Lizzie en Paul konden elkaar alleen beschaamd aankijken.

…dus ik heb Bella wijsgemaakt dat James haar alleen maar leuk vond omdat hij dacht dat hij daarmee zijn boek kon promoten, en ik heb James verteld dat Bella nooit met zo’n klaploper als hij zou gaan in ruil voor Tom z’n medewewerkig, zodat de club kon blijven bestaan …  Jezus … Alejandro en Robin keken verschrikt achterom naar degene die hun gesprek had zitten afluisteren. James stond achter hen en zag er verslagen uit, een hijgende zuster kwam de gang op rennen en zwaaide wanhopig naar Robin en Alejandro. Sorry jongens, ik kon hem met geen macht tegen houden hijgde ze! Geen probleem zei Robin warm. Op een of andere rare manier had hij zijn zelfvertrouwen hervonden toen hij alles had opgebiecht. De zware last was van zijn schouders gevallen en het kon hem niet meer schelen wat er zou gebeuren met de club. Als Bella maar beter werd en Alejandro bij hem bleef. Hij pakte Alejandro’s gezicht met beide handen vast. Tranen stroomden over zijn wangen. Het verbaasde hem, hij had niet verwacht dat zijn lichaam nog tranen in zich had. Lieverd het spijt me zo, het is verschrikkelijk wat ik heb gedaan maar ik wilde de club redden. Ik wilde geen mislukking zijn. Alejandro slikte en moest ook huilen. Hij schudde zijn hoofd. Robin ik zou je nooit in de steek laten, al zijn we straatarm, als ik jou maar heb. Ze hoorden gesnik en keken op. James stond nog steeds op dezelfde plek en hield zijn handen voor zijn ogen. De twee mannen waren helemaal opgegaan in het emotionele moment en waren James compleet vergeten. Kom erbij jongen. Alejandro liep naar James toe en gaf hem een knuffel. James schouders schokten van het huilen. Hij voelde zich het kleine dikke jongetje van vroeger wat werd gepest en bij zijn moeder uit kwam huilen na school. Robin stond er verloren bij. Hij durfde James niet te troosten, bang dat hij terecht zou worden afgewezen. Alejandro stak al knuffelend met James die hem als een reddingsboei vasthield zijn hand naar hem uit en schoorvoetend liep Robin naar het stel en sloeg zijn armen om hun heen.

Nadat ze zo een tijdje hadden gestaan, wat tot Robins verbazing niet zo ongemakkelijk was geweest als het er uitgezien moest hebben vroeg James snikkend; hoe is het met Bella? De mannen lieten los en keken naar de vloer en naar elkaar. Alles om James maar niet aan te hoeven kijken. Alejandro begon, maar Robin nam het over, hij had het gevoel alsof hij Robin al op genoeg emotionele achtbanen had meegenomen. Laat mij maar schat. Alejandro keek Robin dankbaar aan. Robin pakte James hand en liep met hem naar de deur van Bella’s kamer. Robin zuchtte diep. James, schrik alsjeblieft niet. We hebben de afgelopen twee dagen geprobeerd deze kamer tot een grote positieve bubbel te maken. Als Bella iets meekrijgt wil ik dat het iets is waar ze zich aan vast kan klampen zodat ze weet dat ze hier uit kan komen, dat wij er zijn aan het andere end van de gang, iets positiefs begrijp je. James keek Robin vragend aan. Hij wist alleen dat Bella in het ziekenhuis lag, niet wat er aan de hand was. Robin begreep de blik van James meteen en kneep even in James hand die steenkoud voelde. James, Bella ligt al twee dagen in coma. Wat?! James liet Robin’s hand los en hij deed een paar stappen achteruit. Hoe kan dit? Ik heb haar nog gezien in Provocateur! Robin keek Alejandro wanhopig aan, maar Alejandro was ook weer aan het huilen. Al Robin’s liegen en bedriegen van de afgelopen maanden drongen nu tot hem door. James wende zich tot Alejandro, wist jij dit? Alejandro haalde zijn schouders op, wat bedoel je? Dat jouw man Bella de dood in heeft gedreven met z’n sluwe bondjes? Het voelde alsof er een ijzeren staaf door Robin’s hart werd geboord en hij was te moe en verdrietig om zichzelf te verdedigen. Alejandro liep rigoureus naar de deur en legde zijn hand op de kruk. Luister James, zei hij met een betraand gezicht, of je gaat naar binnen en bent er voor Bella en voor ons of je gaat nu weg en je volgt Bella’s proces op tv. James had niet lang nodig om hierover na te denken en knikte. Ik heb geen zin om hier over te gaan zitten bakkeleien, Bella heeft mensen nodig die er voor haar kunnen zijn en als wij niet eens een stevig front kunnen vormen wordt het niks. Robin keek vol bewondering naar de man die altijd achter hem had gestaan en van wie hij voor de zoveelste keer besefte dat hij nooit meer zonder hem wilde. Begrepen? Alejandro keek Robin en James stuk voor stuk serieus aan. De twee knikten braaf en Alejandro opende de deur.

Paul stond nog steeds voor de deur en durfde Lizzie bijna niet aan te kijken zo beschaamd was hij. Was het zo duidelijk geweest dat hij helemaal hotel de botel was vanaf het moment dat hij Lizzie zag bij the Black Box? Paul? Lizzie vroeg zich af of hij haar ooit nog aan zou durven te kijken. Hm? Hij keek nog steeds naar de grond. Lizzie stond op en liep naar hem toe. Het boeide haar niet dat Paul niet rijk en beroemd was. In haar achterhoofd wist ze wel dat die wereld niks voor haar was, maar ze wilde zo graag aanbeden worden. Paul had haar opgemerkt. Lizzie stond voor hem en pakte zijn gezicht met beide handen vast en draaide het naar haar toe. Jij zag mij fluisterde ze, toen ik mezelf niet eens wilde zien. Er kroop een traan langzaam uit haar ooghoek en Paul ving m op met z’n duim. Lizzie, sorry, ik weet dat je James voor ogen had. Dat hij je ticket was naar roem, sst. Lizzie onderbrak Paul en drukte haar lippen op de zijne. Ze voelde aan zijn lichaam dat hij schrok, maar toen pakte hij haar vast en zoende haar zoals ze nog nooit door iemand was gezoend. Ze voelde vlinders in haar buik, ze was echt verliefd.

Ik begrijp nu wat James al die tijd voor Bella heeft gevoeld. Hij moest gewoon bij haar zijn, zei Paul. Ze lagen in elkaar verstrengeld op de bank. Mac lag ernaast op de vloer en keek het stel spottend aan alsof hij wilde zeggen, he he hebben jullie het nou eindelijk door. Ja, ik vind het verschrikkelijk voor hem zei Lizzie, ik kan me niet voorstellen hoe hij zich nu moet voelen. Het is zo raar dat we haar eergisteren nog hebben gezien in Provocateur. Ze slikte even bij het idee dat een mensenleven zo snel kon veranderen. Ja lief ik weet het, Paul voelde hetzelfde en sloot Lizzie nog strakker in zijn armen. De deur ging open, James kwam binnen. James! Paul en Lizzie schoten van de bank af en stormden op hem af om hem te omhelzen. Hey jongens zei James zacht en ging verslagen op de bank zitten. Mac kroop naast hem en legde zijn kop op zijn knie. Hey man… James voelde zich alsof er geen spieren meer in zijn lichaam zaten. Slap en futloos wilde hij als een hoopje ellende ergens gaan liggen en nooit meer opstaan. Paul ging voor James op de grond zitten, hoe is het met haar vroeg Paul voorzichtig. Hier, Lizzie gaf James en glaasje water, ze zag de kringen onder zijn ogen, het warrige haar, het overhemd wat verkeerd was dichtknoopt. Dit kon geen goed nieuws zijn.

Alejandro en Robin zaten teneergeslagen aan Bella’s bed. De stoel waar James net op had gezeten stond daar maar leeg te zijn en Robin voelde zich alsof het zijn schuld was. Hij zat met zijn handen in zijn haar, en opeens moest hij keihard huilen. Alejandro stond op en boog zich over hem heen. Liefje het komt goed, echt waar. Ik heb Bella verraden snikte Robin. De tranen biggelden over zijn wangen en zijn gezicht was lijkbleek. Wat als ze dood gaat Aal? Hoe moet ik daarmee leven? Met die schuld? Dat kan ik niet. Alejandro aaide Robin over zijn rug en maakte geruststellende geluidjes. De deur ging open en Alejandro en Robin keken op, beschaamd dat iemand ze zo moest zien. Tom stond in de deuropening, zijn zonnebril zoals altijd in zijn donkere krullen geschoven. Hij had een licht pak aan en zag eruit alsof hij net uit een kuuroord kwam gewandeld; uitgerust en stralend. Alejandro voelde Robins rug spannen onder zijn handen. Hou je rustig Rob fluisterde hij. Zo jongens, hoe is het met onze prinses zei Tom en liep verder de kamer in, de gespannen sfeer in de kamer negerend. Zo mag wel eens een raampje open he zei Tom en hij legde het grote boeket bloemen bij Bella’s voeten. Robin bedacht zich dat hij die waarschijnlijk alleen had meegenomen zodat de pers foto’s van een zogenaamd geweldige vriend hadden kunnen maken en hij voelde zijn bloed koken. Rustig fluisterde Alejandro nog een keer, maar het was te laat, Robin stond zo heftig op dat zijn stoel naar achter viel en hij vloog Tom aan. Jij, jij!!! en hij vouwde zijn beide handen om Toms keel. Alejandro stond erbij en keek ernaar, zonder enige intentie Tom te helpen. Tom liep steeds roder aan en Robin liet hijgend los. Tom greep naar zijn keel en toen hij weer op adem was gekomen riep hij jezus, gast! Robin’s tranen stroomden nog steeds over zijn wangen. Het is niet mijn schuld dat ze zichzelf de gracht in heeft gesnoven! Alejandro liep langzaam naar Tom toe. Luister Tom, als je nog een keer hier binnen komt, en mijn man of mijn vrienden lastig valt, dan zorg ik dat er wat nare dingen over jou bekend worden gemaakt. Tom keek Alejandro verbaasd aan, hij had niet verwacht ooit geintimideerd te worden door de kleine goed verzorgde man die voor hem stond. En de club dan zei Tom spottend. Jullie hebben geen poot om op te staan. Alejandro schudde zijn hoofd. Je hebt geen enkel idee waar je mee bezig bent Tom, verdwijn alsjeblieft en kom nooit meer terug. Wij zijn uit ander hout gesneden dan dat jij bent, we hebben geen geld nodig, we hebben elkaar. Robin kwam naast Alejandro staan en pakte zijn hand vast. Oprotten siste hij naar Tom en Tom zette zijn zonnebril weer op zijn hoofd en liep naar de deur, Bella geen blik gunnend. Prima jongens, wat jullie willen. Sterkte met het vuilnis ophalen sochtends vroeg als jullie geen andere baan kunnen vinden en hij knalde de deur met een harde klap dicht. Robin en Alejandro bleven even verbijsterd staan. 

Godver, ligt ze in coma? Paul keek James geschokt aan. James knikte, hij had moeite met praten, zelfs zijn hoofd op en neer bewegen was vermoeiend. Lizzie zat naas James en legde haar hand op zijn knie en kneep er even in. James, ondanks dat de situatie is veranderd. Wij zijn er voor je. We blijven de drie musketiers. Ze gaf Paul een droevig lachje. Paul knikte naar haar. James, ik ben je beste vriend, we komen hier samen uit. James stond op, Lizzie’s hand gleed terug op de bank. Hij liep naar zijn slaapkamer, Mac waggelde achter hem aan. Lizzie wilde opstaan. Laat hem maar even zei Paul en keek verdrietig richting James slaapkamer.

En? Hoe gaat het met haar? De dokter stond gebogen over Bella en probeerde de reactie van haar pupillen te meten. De twee mannen die Bella nog geen minuut hadden verlaten waren ontzettend lief, maar de dokter werd er helemaal gek van. Meneer ik zal u alles vertellen, maar ik moet eerst haar status controleren zei de dokter vriendelijk terwijl Robin over het bed hing wat het voor hem onmogelijk maakte Bella goed te onderzoeken. Juist, tuurlijk zei Robin. Maar… Alejandro begreep de dokter en legde zijn hand op Robins rug, we gaan even een luchtje scheppen zei hij tegen de dokter en gaf hem een knipoog terwijl hij Robin naar buiten dirigeerde. We kunnen Bella niet alleen laten Aal.. We gaan nu een wandeling maken Robin het is prachtig weer, de dokter is bij Bella, er kan niks fout gaan. Maar… sst. Alejandro ging voor Robin staan en legde zijn hand over Robin’s mond. Lieverd kijk me in de ogen. Alejandro keek Robin indringend aan. We. kunnen. nu. niks. doen. Begrijp je dat vroeg hij en Robin knikte met Allejandros hand over zijn mond. Robin moest lachen en schrok er meteen van. Jeetje dat voelde best goed. Robin gaf een verdrietige glimlach, ik kan me niet voorstellen dat ik ooit nog zou lachen als Bella hier niet uitkomt. Ze liepen naar de lift. Alejandro knikte, ik voel me ook zo, maar we moeten er niet vanuit gaan dat dit haar fataal wordt. Ik denk dat ze aan ons zal voelen als wij het hebben opgegeven en het restje kracht wat ze dan nog heeft zal dan ook verdwijnen en dan raken we haar kwijt. Alejandro drukte op het knopje wat ze naar de begane grond zou brengen. Robin knikte. We moeten er alles aan doen haar hier bovenop te krijgen. Al is het maar zodat we zelf weten dat we er alles aan hebben gedaan. Ze kwamen op de begane grond aan en stilzwijgend liepen ze hand in hand naar de ziekenhuis tuin en gingen op een bankje zitten. Alejandro schraapte zijn keel maar zei niks. Zeg het maar zei Robin. Nou weet je wat het is, ik voel me eigenlijk opgelucht. Robin keek Alejandro verbaasd aan. Wat bedoel je? Nou, dat we ons hoofd niet meer boven water hoeven te houden. Dat je me hebt verteld over de staat van Provocateur en dat we nu plannen kunnen gaan maken om het te verkopen. Alejandro voelde Robin naast zich weer gespannen worden. Rob, ik weet dat het je kindje is, maar het is dweilen met de kraan open. Robin knikte maar zei niks meer. Alejandro wist dat hij hem teveel had gepusht, de gedachte Bella en Provocateur kwijt te raken was teveel. Hij legde zijn hand op Robins hand bij wijze van excuus en zo zaten ze een tijdje voor zich uit te staren.

Lizzie was alleen bij James thuis. Paul had na drie weken James zien zwelgen in verdriet hem eindelijk mee naar buiten kunnen krijgen. Lizzie liep door James kamer en opende de gordijnen. Ze glimlachte, alles zag er beter uit met een beetje licht. Ze keek om zich heen en haalde haar neus op. Gadver! Overal lagen pizzadozen met nog halve pizza’s erin, vieze onderbroeken, beddengoed wat al te lang niet was gewassen, snotdoekjes naast het bed. Ze deed het raam open en haalde opgelucht adem. Ze stroopte haar mouwen op, vooruit! Lizzie gooide het beddengoed in de was en liep terug naar de kamer toen haar oog viel op de laptop van James. Zijn screensaver stond aan en ze kon het niet laten haar vingers ‘per ongeluk’ langs de muis te laten gaan. Er stond een Word document open, Ze las “Sterren vervagen” en scrollde naar beneden. Ze las en las, en ging uiteindelijk zitten op de stoel waar alle vieze kleding nog op lag. Ze was al een hele tijd aan het lezen toen ze de voordeur hoorde. Snel drukte ze de ctrl- en de A toets ingedrukt en plakte het hele bestand in een mailbericht naar haarzelf en sloot de mail weer zodat alleen de eerste pagina van het Word document zichtbaar was. Lizzie? Ja, ik ben hier, ze pakte snel een paar een paar vieze kledingstukken en ging in de deuropening staan. James zat op de bank en zag er iets frisser uit. Jeetje James, lekker kleurtje heb je! James keek haar glazig aan, dankjewel zei hij vlak. Ze keek naar Paul die zijn schouders ophaalde. Wil je even douchen James? Dat lijkt me beter voor iedereen. Paul stak zijn hand uit naar James en samen liepen ze naar de badkamer. Lizzie keek ze na totdat ze de badkamerdeur hoorde sluiten en liet de kleren vallen. Ze pakte haar sleutels en telefoon van de eettafel. Ze vond een pen en een oud bonnetje en schreef ‘zo terug’ en liet het briefje op tafel liggen. Met een klap viel de voordeur dicht. 

Lizzie slikte. Ze stond voor het intimiderende pand van Kuit. Ze had haar sjofele zondag outfit aangedaan om James kamer op te ruimen, maar nu voelde ze zich zwaar underdressed. Ze keek omhoog. OK, voor James, dat was ze hem wel verschuldigd. Ze liep rigoureus het pand in. De prachtig verzorgde vrouw zat weer achter haar balie. Hoi, ik ben Lizzie en ik ben op zoek naar de heer Kuit. Ah, heeft u een afspraak vroeg de vrouw vriendelijk. Eh.. nee. Lizzie haalde onzeker haar hand door haar verwarde haren. Ik ben bang dat u een afspraak zult moeten maken Lizzie. Wanhopig stond Lizzie bij de balie toen ze de liftdeur hoorde. Ze keek de vrouw achter de balie even berouwvol aan, ‘sorry’ en ze trok een sprint naar de lift aan het eind van de marmeren hal. Lizzie! Ze hoorde de vrouw roepen, maar ze hoorde geen hakken op de marmeren vloer. Kom op kom op ze drukte zo vaak mogelijk op de knop naar de bovenste verdieping. Na wat het leek uren sloot de deur en was ze op weg naar boven. Haar hart bonsde in haar keel. De lift gaf aan dat ze op de bovenste etage was aangekomen en de liftdeuren gingen open. Ze herkende de gang van de vorige keer en wist welke deur ze binnen moest. Ze klopte en hield haar adem in. Ja? klonk een zware stem. Ze ging naar binnen en sloot de deur voorzichtig achter zich. Kuit zat achter zijn grote bureau en keek haar verbaasd aan. Pardon? Ik geloof niet dat ik een afspraak heb? Heeft Jessica je naar boven gelaten? Lizzie sloot haar vingers strak om haar telefoon. Nee, ik wil u iets laten lezen en ze liep naar Kuit bureau. Hm, ik ben geïntrigeerd zei hij, en kneep toen zijn ogen tot spleetjes. Ben jij niet de vriendin van James Vermeulen. Ze kuchte even ongemakkelijk. Nou..grappig verhaal… Kuit onderbrak haar, ja nu zie ik het. Weet je dat ik niks meer van James heb vernomen? Ontzettend onprofessioneel. Kuit schudde zijn hoofd. Ik heb goed nieuws zei Lizzie en ze zocht op haar telefoon naar haar mail. Een ongelezen bericht, van zichzelf, ze glimlachte. Zijn manuscript is af! zei Lizzie geamuseerd en hield haar telefoon voor Kuits gezicht. Sterren vervagen.. hm. Hij pakte de telefoon aan en scrollde met zijn dikke worstenvingers naar beneden. Lizzie ging zitten en keek opgelucht naar buiten. De deur ging open en Jessica stormde naar binnen, sorry meneer ze ging zomaar… Kuit stak zijn vinger op, Nu even niet Jessica. Jessica keek Lizzie verbouwereerd aan en Lizzie gaf een triomfantelijke knipoog. 

Leen, het spijt ons. Je was onze trouwste werknemer, je bent er al vanaf het begin, en… Alejandro aaide even over Robins rug en maakte zijn zin af. We zijn ontzettend blij dat we met je hebben mogen werken Leen. Robin snikte ja, heel erg. Leen zat tegenover de twee mannen in het kantoor van Provocateur en keek verbouwereerd. Maar, waarom dan? Leen, je weet zelf ook dat er veel te weinig animo voor Provocateur is. Iedereen wilt naar festivals en niet naar een oude muffe club geleid door twee homo’s. Leen gaf een lachje. Tsja, ik zag natuurlijk wel dat het steeds rustiger was, maar we hadden zo’n opleving toen Bel… het viel stil en Leen zei sorry. Ik wilde haar niet noemen. Alejandro schudde zijn hoofd Leen ik snap wat je bedoeld, maar we kunnen de club niet redden. Nu met Bella in het ziekenhuis is dit gewoon einde oefening. Leen slikte. Ok, nou.. Robin stond op en viel in Leens armen. Sorry man, hij snikte en gaf hem een kus op zijn wang. Leen begon ook te huilen en Alejandro bedacht zich hoe mooi het was twee van zulke grote stoere mannen in elkaars armen te zien huilen. Ze lieten elkaar los. Als er iets is wat ik ooit voor jullie kan betekenen. Leen we zien elkaar nog wel, maak je daar geen zorgen over. Alejandro stond op en gaf Leen op zijn beurt een dikke knuffel. Goed, Leen zette zijn eeuwige muts op zijn kale knikker, dan ga ik maar. Dag mannen. Hij maakte dramatisch een saluut en liep de deur van het kantoor uit. Robin liet zich op de bank vallen. Ik denk dat ik het niet meer aan kan om nog een keer te huilen. Alejandro plofte naast hem op de bank en schoof Robins benen op zijn schoot. Ik ook niet. Het goeie nieuws is dat als we de inboedel verkopen we een beetje geld overhouden! Robin knikte. Ik ben ook wel klaar met die lelijke tijgervellen. He! Alejandro trok een beledigd gezicht en kietelde Robin. Neee Aalll hou op!!! Lachend keken ze elkaar aan en beseften wat een bijzonder moment het was. Het is al een tijdje geleden dat we zo hebben gelachen he? Ja.. hoe zou het met Bella gaan? Ik weet het niet, de dokter zei dat ze nog in dezelfde staat was. Robin zuchtte, wat moeten we doen om haar weer wakker te krijgen, misschien zeggen dat we die tijgervellen weg gaan doen? Alejandro gaf Robin een venijnige blik en begon hem weer te kietelen. 

James, wil je echt niet even op de bank zitten. Een filmpje kijken misschien? James kroop in bed. Hij was gedoucht en had een schone boxer aan. Mac en Paul stonden in de deuropening van de slaapkamer. Nee, kan je het gordijn dicht doen zei James. Paul hief zijn wenkbrauw op. Lekker baasje heb jij he zei Paul tegen Mac. het lijkt ook wel mijn baasje. James hoorde het grapje niet. Paul zette zijn armen in zijn zij. James Vermeulen kom godverdomme nu je bed uit. James veerde op. jezus man wat is je probleem. Trek je kleren aan. Nee ik ben al naar buiten geweest zei James met een kinderachtig stemmetje. Luister gap ik ben er nu zat van. Je kan niet voor de rest van je leven in bed blijven liggen. Lukt anders aardig hoor mompelde James en trok zijn denkbed over zijn hoofd. Nee! Paul trok het dekbed van het bed, liep ermee naar de woonkamer en legde ‘m op de bank. James, kom je? Godver de godver… James kwam behoorlijk pissig zijn bed uit, trok de dichtstbijzijnde spijkerbroek aan en zocht naar een shirt. Uiteindelijk verscheen hij in de woonkamer. Paul bekeek zijn outfit. james, je hebt geen sokken aan en je shirt zit binnenstebuiten. Goeie mompelde James en haalde een hand door zijn warrige ongewassen haar. Het was inmiddels schouderlang en hij had een stoppelbaard. De natte droom van elke vrouw zuchtte Paul, ook al heeft ie vanochtend voor de eerste keer sinds weken gedoucht hij schudde z’n hoofd. Mac jij blijft even hier. Paul gaf Mac een aai en pakte zijn sleutels. Waar gaan we heen. Dat zie je vanzelf wel.

Meneer Kuit, hartelijk dank voor uw tijd! Lizzie schudde Kuit de hand en borg haar telefoon op in haar zak. Ze keek op haar horloge, jezus wat was het al laat, ze had er zeker anderhalf uur gezeten! Lizzie het was me een waar genoegen. Kuit liep met haar mee naar de zware eikenhouten deur. We zien elkaar snel! Zeker! Lachend ging Lizzie naar beneden. Ze zwaaide naar de gepikeerde Jessica die weer achter haar balie zat. Bedankt he ! Jessica keek Lizzie geïrriteerd aan en kon alleen maar met open mond kijken hoe Lizzie het pand weer verliet. Lizzie zette haar zonnebril op, het was een prachtige dag om James het goede nieuws te vertellen. Haar telefoon piepte, Paul had haar geappt; ik neem James mee naar Bella. Hij moet haar zien voordat het is afgelopen zodat hij afscheid kan nemen. OLVG om 15:00 uur. Jezus. Lizzie voelde zich opeens zwak worden. Ze voelde zich nog steeds schuldig dat ze James van Bella had weggehouden terwijl ze niet eens zoveel voor James had gevoeld. Ze pakte haar fiets en begon als een bezetene naar Oost te fietsen.

Ik. ga. niet. naar. binnen. James kom op. Je hebt het weken uitgesteld. Stel dat… Paul slikte een brok in zijn keel weg. Stel dat Bella komt te overlijden en je hebt geen afscheid genomen, wat dan? James haalde zijn schouders op. Tranen branden achter zijn droge ogen. Ik durf het niet Paul. Hij begon te huilen en Paul liep naar hem toe en sloeg zijn armen om hem heen. Dat snap ik gap, maar je moet haar nog een laatste keer zien. Dat is niet helemaal hoe wij ertegenaan kijken jongens. Paul en James lieten elkaar los. Robin en Alejandro stonden achter hen. Robin liep naar James en gaf hem een knuffel, Alejandro volgde. Waarom hebben we je niet meer gezien? A-als ik niet zie hoe ze eraan toe is kan ik mezelf wijsmaken dat het goed gaat hakkelde James. Dat ze ergens rondloopt en gelukkig is. Ik snap het zei Robin en hij knikte begrijpend. Kom, we gaan naar boven. Paul keek vol verwachting naar James die stil bleef staan. Tring tring, jongens wacht op mij! Lizzie kwam aanfietsen en sprong gehaast van haar fiets. Ze zette ‘m snel op een slot en liep naar Robin en Alejandro, hoi, ik ben de vriendin van Paul. Ze schrok er zelf even van en keek even naar James maar die scheen het niet te merken. Hoi! Ik wil graag mee naar binnen om James te steunen, maar ik hoef niet perse mee de kamer in hoor, ik kan goed begrijp… ratelde Lizzie. Alejandro legde een hand op haar schouder geen probleem schat, hoe meer zielen hoe meer vreugd.. Lizzie keek hem dankbaar aan en ze liepen met z’n vijven het ziekenhuis in.

De kamer was warm en donker. De gordijnen waren dicht, maar de zon brandde door de gordijnen waardoor de kamer een warme gloed had. James drukte met zijn rug tegen de deur aan, bang om Bella van dichtbij te zien. De rest stond op de gang. Robin had gezien hoe James eraantoe was en had geopperd dat hij eerst alleen ging kijken. James wilde niet maar wist diep in zijn hart dat dat de enige manier was zijn pijn onder ogen te komen. Hij voelde de koele deurkruk tegen zijn rug. Vooruit. Hij schuifelde naar het bed waar Bella nog steeds hetzelfde lag als een paar weken geleden. Haar haar was iets langer en haar make-up was verwijderd. Ze had een lichtblauw jurkje aan. Even zag James hoe ze samen door het park renden. Bella in haar lichtblauwe jurkje, haar haren in de wind. Hij pakte haar hand. Ze voelde warm en zacht aan. Oh god, hij kneep hard in haar hand en zakte huilend op de stoel naast het bed zonder Bella los te laten. Ik mis je zo. Je hebt geen idee. Bella lag met een vage glimlach op haar gezicht en beantwoordde zijn noodkreet niet. James vroeg zich af wat erger was. Deze continue hoop of de dood. Op dit punt voelde hij zichzelf stukje bij beetje doodgaan. 

Dus ja.We verkopen de zaak. Alejandro, Robin, Lizzie en Paul zaten op de ziekenhuisgang met elkaar te kletsen. Jezus, dat moet wel heel moeilijk voor jullie zijn zei Paul. Tsja. Robin en Alejandro keken elkaar aan. Het is het eind van een tijdperk. Ze hielden elkaars hand stevig vast. Het is mooi geweest. Paul schudde zijn hoofd. Er moet toch een manier zijn om… lief van je jongen zei Robin maar ik ben er ook klaar mee. Ik ben zo ver gegaan om de club te redden, veel te ver… hij voelde weer tranen opkomen en slikte ze weg. Fijn dat jullie hier zijn voor James zei Alejandro, om de sfeer wat lichter te maken. Ja, we zijn z’n beste en enige vrienden hier denk ik. Lizzie en Paul keken elkaar verliefd aan. En jullie zijn nog maar net een stelletje vroeg Alejandro. Ehm… Dat zie je er zo aan af. Paul en Lizzie lachten verontschuldigend. Klopt, Lizzie knikte. De deur van Bella’s kamer ging open en vier paar ongeruste ogen staarden James aan. Eh.. koffie iemand? Paul moest lachen, heeft het je goed gedaan? James knikte. Ze is er nog, dat is fijn om te weten. Precies, zo zien we het ook. We moeten zoveel mogelijk positiviteit uitstralen, misschien pikt ze iets op zei Robin. Lizzie’s telefoon brandde in haar zak. Ze schraapte haar keel. Ok, ik wil graag ook wat positiviteit in de groep gooien.. Paul keek haar vragend aan. Ze knikte geruststellend naar hem. Ik ben vanmiddag naar Kuit geweest. Kuit? Robin en Alejandro keken haar niet begrijpend aan. We is Kuit? Paul keek Lizzie met grote ogen aan. O. Mijn. God. Wat heb je gedaan? Wat moet jij nou zei ze quasi beledigd. Vertel nou maar! Alejandro zat op het puntje van zijn stoel, blij met wat roddels, ook al had hij geen idee waar het over ging. Ik heb je manuscript laten zien James, hij heeft er een uur in gelezen en hij wilt er een film van maken! James keek Lizzie met grote ogen aan. Wat heb je gedaan? James kon zijn oren niet geloven. Je manuscript! Het wordt verfilmd! James keek haar vol walging aan en liep weg. He! James! Paul schudde zijn hoofd, dit is niet wat hij wilde Liz. Hij wilde toch dat zijn manuscript werd verfilmd? Dat ligt nu toch anders, zijn geliefde ligt in een focking coma. Alejandro en Robin zaten beiden te luisteren naar wat er om hun heen gebeurden en konden er geen chocola van maken. Godver Liz, Paul rende achter James aan. James! Lizzie ging teneergeslagen naast Robin en Alejandro zitten. Ik dacht dat hij dat wilde. Robin sloeg zijn arm om haar heen. Vertel. Lizzie keek Robin en Alejandro aan, hebben jullie even? 

James! Paul rende het ziekenhuis uit en keek om zich heen. Hij zag ‘m lopen en rende zo hard hij kon naar James toe. James! Laat me godverdomme een keer met rust schreeuwde James. Hij hield zijn handen over zijn oren en sloot zijn ogen. Voordeel voor Paul was dat hij nu niet meer kon lopen. James, ik weet niet waarom Lizzie dit heeft gedaan. Ik denk dat ze dacht je op te kunnen vrolijken. James opende zijn ogen fel. Ze heeft verdomme op mn computer zitten lezen. Alles wat ik voor Bella voel, wat wij hebben meegemaakt, wat ik hier in Amsterdam kwam doen, ze heeft alles gelezen. Paul knikte. Ja. En dat was fout. Maar ze wist alles al. En ze wilt dat jij weer gelukkig bent. Ik zal nooit gelukkig worden zonder Bella zei James. Dat weet je niet. Ze was… Paul verbeterde zich snel, is de liefde van je leven. Net zoals Lizzie dat voor mij is voegde hij er zelfverzekerd aan toe. James keek Paul verward aan. James zei Paul. Jij bent degene die ons bij elkaar heeft gebracht, op een wat rare manier, maar door jou zijn we samen. James knikte, Paul niet volgend. Wil jij… wil jij mijn getuige zijn? James ogen werden zo groot als schoteltjes. Paul keek hem afwachtend aan. Tuurlijk man! James gaf hem een knuffel, kom in m’n armen! Jezus wat ben ik blij voor jullie! Ik wist het al zo lang he! James liet Paul los en Paul keek blij naar James. Ik ben zo blij dat ik je blij heb kunnen maken. James stond nog vol adrenaline. Ik ook knikte hij. Ga je weer mee naar binnen? Gearmd liepen ze het ziekenhuis weer in.

Daar zijn ze siste Robin, Lizzie keek hoopvol op en Robin en Alejandro gingen verzitten alsof ze niet net ontzettend hadden zitten roddelen. En? ben je niet meer boos James? James liep met een grote glimlach naar Lizzie toe en knuffelde haar zo hard hij kon. Nee lieve schat! Lizzie Robin en Alejandro keken verbijsterd. Wat is er met jou aan de hand? Tien minuten geleden wilde je jezelf nog van een brug storten riep Robin uit. Ja, maar dat was voordat ik wist dat.. hij stopte en keek verschrikt naar Paul. Paul glimlachte en maakte een gebaar om te zeggen het is niet erg. Ik word wel heel erg nieuwsgierig van deze situatie hoor fluisterde Alejandro in Robins oor, hard genoeg zodat iedereen het kon horen wat het tot een nog absurdere situatie maakte. Paul liep naar Lizzie en ging op een knie zitten. James sloeg zijn handen achter hem in elkaar en hield zijn hoofd scheef. Oh god oh god oh god nee nee nee zei Alejandro, Paul keek geirriteerd op. Sorry, ik wil gewoon niet dat je haar ten huwelijk vraagt in een ziekenhuis waar het liefje van haar ex ligt. Lizzie keek Alejandro boos aan, ik zal je nog s wat vertellen snauwde ze. Robin kwam tussenbeide hey jongens, laten we iets gaan drinken om het heugelijke feit te vieren dat.. Lizzie keek hem afwachtend aan, ja? zie je er is niks om te vieren wat je vriendje heeft het verpest! Paul moest lachen, ik wilde alleen mn veters strikken ik weet niet waar jullie het over hebben! Ze moesten lachen. Robin keek om zich heen, hij miste iemand. De deur naar bella’s kamer stond op een kiertje. Hij stond op en liep naar de deur en keek door het kleine spleetje. James stond aan Bella’s bed. Hij kon niet goed horen wat hij zei, maar hij verstond flarden, manuscript, film, voor jou… Robin voelde een rilling door zijn lijf en hij kreeg kippenvel. Hij liep terug naar de anderen, jongens ik heb iets anders om te vieren, let’s go! Maar James, zei Paul. Die komt zo wel, we appen wel waar we zitten.

Robin Robin! Hoe gaat het met Bella van Hartog? Robin schrok zich dood en ging harder lopen, waar gaan we naartoe jongens, welke kant moet ik op? Paul sneerde naar de journalist; flikker op man, met je lelijke hasses en Alejandro huppelde trots achter het stel aan. Eerste de beste kroeg in denk, zei Paul. Robin? We hebben iets nodig, jullie kunnen Bella niet voor altijd verborgen houden! Kijk de film maar over een paar maanden eikel! riep Lizzie. Lizzie!! Paul stopte, je kan het ook niet laten he! Wil je echt zo graag beroemd worden? Nee, zei Lizzie, als ik maar met jou ben. Paul werd week en keek haar verliefd aan, maar waarom doe je dan zoiets? Naja als het dan toch een film gaat worden kan het maar beter de publiciteit krijgen die het verdient he riep Robin naar achteren terwijl hij nog steeds snel naar de hoek van de straat liep waar een groot Heineken bord aan de muur hing. Zie je! zei Lizzie triomfantelijk en Paul rolde vermoeid met zijn ogen. Ze gingen aan de bar zitten. Een rondje riep Robin en gaf een klap op de bar. Komt eraan gap zei de ober en ging aan de slag met de tap. Waar had jij het nou net over Robin vroeg Lizzie. Je had iets anders te vieren? Paul straalde opeens en Alejandro kon niet achterhalen wat er aan de hand was. Nou, aangezien er een film wordt gemaakt van James manuscript en het gaat over Bella, wil ik eigenlijk degene zijn die hier ook een steentje aan kan bijdragen. Alejandro hing aan zijn lippen en had nog steeds geen enkel idee welke kant hij op wilde. Ja… We hebben nog wat spaargeld en we hebben nog wat inboedel te verkopen van Provocateur. Hoe we het precies moeten doen weet ik nog niet, maar ik wil proberen om van Provocateur.. een bioscoop te maken!! riep Lizzie hard. Juist! Robin wees naar Lizzie die in haar handen klapte. Je wilt wat doen? Alejandro’s hoofd barstte bijna uit elkaar. Een kleine bioscoop met een bar waar mensen gezellig kunnen borrelen en nakletsen over de film. We moeten dit doen voor Bella zei Robin plechtig en hief zijn glas in de lucht. Je wilt ons nog dieper in de schulden laten zakken zei Alejandro. Op Bella! reageerde Robin en hij hief zijn bier op. Op Bella riep iedereen terug en hief zijn glas op. Ik vind het een geweldig idee zei Paul, ik ook viel Lizzie hem bij. Alejandro slikte even. Ik weet het niet hoor, we zitten toch ontzettend in de shit vroeg hij nog een keer. Robin knikte, zeker, maar we weten hoe we een bedrijf moeten runnen, en we zijn klaar voor een volgende stap. Plus we hebben de premiere der premières die we mogen hosten, hij knipoogde naar Lizzie die haar telefoon omhoog hield. Ik heb een direct lijntje met Kuit zei ze stoer en Paul kneep plagerig in haar billen mijn zakenvrouw. Robin keek bezorgd naar zijn telefoon. Wat is er schat zei Alejandro. Ik heb James ge-appt dat we hier zitten maar hij reageert niet. Joh hij komt wel zei Robin, hij wilt natuurlijk zo lang mogelijk bij Bella zijn. Gaan we het hem vertellen vroeg Lizzie. Drie paar ogen keken haar nadenkend aan. Daar heb ik nog niet eens over nagedacht zei Robin. Het is zijn manuscript, maar hoe cool zou het zijn als verrassing zei Lizzie en klapte weer vol enthousiasme in haar handen, schat je bent net een gay zei Alejandro met een knipoog en ze moesten alledrie lachen.

Waarom zijn jullie altijd weg? Ik vind het helemaal niet gezellig meer thuis! James zat met een pruillip op de bank en Lizzie en Paul keken elkaar lachend aan. Je hebt Mac toch? Ja, dat is waar. James knuffelde Mac die naast hem op de bank zat. He Mac moeten we het maar met z’n tweeën doen allemaal. Die tortelduifjes gaan weer s wat geheimzinnigs doen. Lizzie rolde met haar ogen. James we gaan niks boeiends doen. Geen probleem hoor, ik ga misschien even langs Bella en bij de opnames kijken. Mooi, Lizzie knikte goedkeurend. Ze was blij dat de naam Bella niet meer zo beladen was. Kom. Ze ging achter Paul staan en duwde hem aan zijn schouders naar buiten. daag James! James zwaaide ze lachend uit. Kom Mac, we gaan ook! James lijnde Mac aan en ze liepen samen de deur uit naar de gele kever die zoals altijd trouw voor de woonboot geparkeerd stond. Is even kijken of we ons verhaal tot in de puntjes kunnen verfijnen, James maakte van zijn wijsvinger en duim een rondje en Mac sprong kwispelend tegen hem aan.

Jezus Leen wat ben je toch ook een bouwvakker! Lizzie keek met een vies gezicht naar Leens achterste. Zijn onderbroek was afgezakt en hij zat op zijn hurken te werken aan het tapijt. Wat is er schat? Riep hij. Ik kijk recht in die grote naad van je riep Lizzie naar Leen. Paul kwam binnen met een grote plastic zak en moest lachen. Lekker stel zijn jullie! Leen stond op, ah lekker man, even lunchen! Hier een broodje warme beenham voor madame, Lizzie gaf een chique buiging en nam het witte zakje in ontvangst. Twee broodjes grillworst met kaas voor meneer, Paul overhandigde de broodjes aan Leen. Jeetje Leen op dieet? zei Robin. Ze zaten op de grond van wat ooit de hal van Provocateur was. Ze hadden de afgelopen maanden keihard gewerkt om te verbouwen, en Robin had er een hard hoofd in gehad dat het ooit zou lukken, maar tegen alle verwachting in had Alejandro alle zijlen bijgezet en ervoor gezorgd dat de oude Provocateur zelfs sneller af zou zijn dan gepland. Ik moet toch een beetje afvallen voor de bruiloft he, hij gaf een klopje op zijn dikke buik die nog even nadeinsde. Ja daarover gesproken, wanneer ga je haar nou eens vragen vroeg Robin. Leen keek verward, he maar jullie gaan in Juni trouwen toch? Dat heb je me verteld of had ik een bier teveel op? Paul gaf Leen een klopje op zijn schouder nee man, je hebt helemaal gelijk. Maar… je hebt haar nog niet gevraagd vroeg Leen. Nee, zeker niet, ik ga trouwen zonder ooit ten huwelijk te zijn gevraagd, zou het dan nog wel een echt huwelijk zijn zei Lizzie spottend terwijl ze probeerde haar broodje beenham bij elkaar te houden. En ik ga ze trouwen he Leen, wist je dat al? Alejandro keek trots. Over een maand heb ik mijn dominee brevet en mag ik aan de lopende band trouwen. Robin knikte en met zijn broodje halfom nog in zijn mond mompelde hij, dat gaan we hier in de bios doen. Leen moest lachen jullie maken er wel weer een feestje van he. Bella zou een mooie bruid zijn geweest zei Leen opeens dromerig. Ze keken allemaal verschrikt op. Sorry, het was gewoon zo’n droom van een meid. Is, Leen, is. Ja ja sorry. Leen legde zijn broodje aan de kant en ging weer op zijn knieën aan het tapijt zitten sjorren. Niemand had echt meer trek en zwijgend gingen ze weer aan het werk. 

James parkeerde zijn eend aan de gracht. Overal hingen linten om aan te geven dat er werd gefilmd. Hij zag een exacte replica van zijn eend staan, een acteur met donkere krullen kwam eruit met een golden retriever. James moest lachen en schudde zijn hoofd. Bizar. Hij voelde een klopje op zijn schouder, James jongen hoe gaat het? Kuit stond naast hem en samen keken ze naar de scene waarin James Bella voor het eerst ontmoet. James kreeg een brok in zijn keel bij het zien van de actrice die Bella speelde. Ze leek erop, maar alles wat Bella Bella maakte ontbrak. Vast moeilijk voor je om te zien he. James knikte, ja best wel. Wil je haar anders ontmoeten? Maakt dat het makkelijker? James wist niet wat hij moest zeggen. Hey Lisa! riep Kuit de scene onderbrekend. Kom eens Kuit wenkte naar het knappe meisje, ze glimlachte een stralende lach en kwam op ze af lopen. James voelde een steek in zijn hart, op dat moment trilde zijn telefoon in zijn zak. Hij haalde het trillende ding uit zijn jas en keek op het scherm. Robin… Het verbaasde James, hij had Robin al een tijdje niet een op een gesproken. Momentje zei hij met trillende stem tegen Kuit en draaide zich om. Robin ik sta op de set en… Ze is wakker. James liet zijn telefoon vallen, hij viel met een harde klap op de grond, James bukte om ‘m op te rapen, een andere hand greep hem eerst, hij keek op, het was Bella. Bella? Het duizelde hem. James? James? hij hoorde vage stemmen totdat het zwart werd.

Ze blijft maar naar een James vragen meneer. En iets met Mac, big Mac, zegt u dat iets? Robin schaterde van blijdschap ja, ik weet precies wat ze bedoeld. Kunnen we naar haar toe? Alejandro en Robin stonden beneden in de hal. Haar vriend is al bij haar, misschien is het iets teveel. Robin en alejandro knikten, we wachten even buiten. Helemaal goed, ik laat het jullie weten als ze weer klaar is voor bezoek zei de zuster lief. Ze liepen hand in hand naar buiten en gingen op een bankje zitten in het zonnetje. Jezus wat ben ik blij zei Robin. Wacht nog maar even af schat, je weet niet hoe ze eruit is gekomen. Anders had de zuster toch wel iets gezegd? Alejandro haalde zijn schouders op. Taatuu tata een ambulance kwam aanrijden, de achterdeuren werden voor Alejandro en Robins neus geopend. Volgens mij is hij van een film ofzo, we moesten hem ophalen op de set hoorde Alejandro en Robin het ambulancepersoneel mompelen. Oeh een BN-er Alejandro klapte in zijn handen en ging staan om te zien wie er op de brancard lag. Joh doe is normaal ga zitten, Robin trok aan zijn broek. Robin.. Ja? Het is James. Wat? Robin stond op. Wat de fok is dit nou weer riep Robin. Wie is er dan bij Bella zei Alejandro en hij keek bang naar Robin. Godverdomme! Ze renden naar binnen en passeerden de zuster die zo lief voor ze was geweest. Jullie mogen nog niet bij haar riep ze hen na maar ze stonden al in de lift. Omhoog omhoog omhoog Robin drukte op het knopje alsof zijn leven ervanaf hing. Een oudere mevrouw in een rolstoel keek hem boos aan, ja ja ja ik ben ook nog homo mevrouw en hij keek boos terug, de deur ging open en Robin rende de afdeling op. De jeugd van tegenwoordig he, Alejandro hield zijn handen op voordat hij Robin achterna rende. Robin trok de deur naar Bella’s kamer open en daar zat Tom naast Bella. Opzouten, nu! Tom gaf een lachje. Waarom? Bella is net wakker. Robin keek Bella aan, ze keek glazig en verward lieverd! Hij knuffelde haar voorzichtig en moest huilen. Alejandro stond er huilend naast en gaf Tom geen blik waardig. Op bokken Tom, nu! zei Robin weer. Bella had nog steeds Toms hand vast, waarom mag hij niet blijven vroeg ze met een zacht stemmetje. Omdat… Robin keek Alejandro aan. Zijn gezicht was een groot vraagteken. De zuster kwam binnen. Zo mannen jullie konden niet wachten zag ik zei ze bestraffend. Kan ik u even spreken vroeg Robin. Zeker! Op de gang vroeg Robin ongeduldig. Dat kan ook en ze liepen de gang op. Mevrouw dit is niet Bella’s vriend. Het is haar ex die haar heel naar heeft behandeld en.. Hij staat nog opgegeven als eerste contactpersoon in haar dossier meneer. Wat u zegt kan waar zijn, maar wie moet ik geloven. Ze hield haar handen omhoog bij wijze van vraagteken. Jezus godverdomme, Robin sloeg met zijn hand tegen de muur. Meneer, ik denk niet dat het slim is als ik u weer naar binnen laat als u zich zo agressief gedraagt. Maar… Meneer wilt u gaan zitten anders roep ik de security erbij zei de zuster streng.

James? James opende zijn ogen en zag de gezichten van Paul en Lizzie. Hey, ben je er weer? Wat is er gebeurd? Het schijnt dat hij op een filmset was en hij een alarmerend telefoontje kreeg. Zijn telefoon is stuk gevallen toen hij flauwviel, waar het over ging weten we niet. Er is niks zorgelijks met hem aan de hand, hij mag zo weer naar huis. Oh dat is fijn zei Lizzie en kneep in James arm. Wat voor telefoontje was het gap? Paul boog zich over James heen. Telefoontje? James moest heel hard nadenken om zich voor de geest te halen wat hij een half uur geleden aan het doen was. Telefoon..hij zag de telefoon weer vallen, een hand, het gezicht van Bella. Bella is wakker riep hij! Wat? Lizzie en Paul keken elkaar verbaasd aan. James veerde op en sprong van het bed, hij leek opeens alle energie van de wereld te hebben. Waar lag ik, waar zijn we? Het OLVG meneer en het blijft slim om even rust te nemen. Nee nee zeker niet riep hij blij en rende de kamer uit, Lizzie en Robin renden achter hem aan. James! Weet je het zeker? vroegen ze terwijl ze hijgend in de lift stonden. Met alles wat ik in me heb. Lizzie en Paul lachten opgetogen. De deur ging open en ze renden de gang op. Jongens, ook jullie, rustig doen! De zuster schudde haar hoofd, wat is het met jullie? Er is net iemand uit coma gekomen! Dus het is waar! James rende op Alejandro af en knuffelde hem. Toen zag hij Robin op het bankje tegenover de kamer zitten. Waarom zitten jullie hier? Omdat die tyfus mongol van een Tom binnen zit zei Alejandro. Pardon zei James. Ja, hij is de eerste contactpersoon dus hij is als eerste gebeld. Meneer nogmaals regels zijn regels zei de zuster. Robin draaide met zijn ogen. Als u eens wist wat hij haar aan heeft gedaan. Daar bemoei ik me niet mee, de zuster hief haar handen weer op, luister beloven jullie me dat jullie rustig doen? Niet meer dan twee personen naar binnen en zeker geen ruzie maken dat heeft die lieve meid niet verdiend. Beloofd zei Robin schoorvoetend. James stond bijna te trappelen voor de deur, deels om Bella te zien deels om Tom verrot te slaan. Robin knikte ga maar.

Tom, ik kan me niks meer herinneren. Wat is het laatste wat je kan herinneren schat? Tom hield Bella’s hand vast. Dat we op de gracht wonen, hmmm heel goed lief zei Tom. En dat we voor altijd samen zijn, herinner je je dat ook? Bella glimlachte, ik geloof het wel. Ik zie alleen steeds beelden van gele autos en Big Macs voor me. Ze schudde met haar hoofd om de beelden te laten verdwijnen. James kwam binnen en Toms gezicht vertrok. Bella fluisterde James, hij had geen oog voor Tom alleen voor het meisje wat rechtop in bed zat. Het beeld waar hij zo lang op had gehoopt, waar hij nachten lang voor had gebeden. Hallo zei Bella en keek nerveus naar Tom. Kennen wij hem zei ze. Een pijnscheut trok door James heen. Hij liep naar haar toe. Lieve Bella ik heb je zo gemist, hij pakte haar andere hand, maar Bella trok die weg. Ik ken jou niet. Wat doe jij hier? Het werd weer zwart voor James ogen, hij zag nog net Tom’s geamuseerde gezicht voordat hij de kamer uit kon strompelen.

Jezus James! James kwam lijkbleek de kamer uit, hij moest de muren vasthouden om niet te vallen. Lizzie en Paul vingen hem op. Z-ze herkent me niet zei James schor. Lizzie keek hem met grote ogen aan. Niet? De zuster vertelde net al dat ze mogelijk aan geheugenverlies lijdt door de klap die ze heeft gemaakt toen ze de gracht in viel. Door haar coma heeft ze die niet goed kunnen verwerken zei Robin. En nu? vroeg Paul. Robin haalde zijn schouders verdrietig op. Geen idee. Verder met je leven denk ik? Ik weet het ook niet meer. Tom kwam de kamer uit. Nou jongens het gaat goed met haar hoor, over een weekje mag ik haar ophalen als alles goed gaat. Alejandro duwde Tom tegen de muur en hield zijn arm tegen zijn keel. Je weet wat ik tegen je heb gezegd he Tom ik haal je zo naar beneden. Is goed kleintje, Tom lachte. Ben benieuwd wie iedereen eerder geloofd. Ik moet gaan ik heb nog een afspraak met een lekker mokkeltje, Tom duwde Alejandro met gemak aan de kant en schudde zijn pak recht. Ciao zei hij en zette zijn zonnebril op. Wat een walgelijke vent zei Lizzie, en ze knikten allemaal terwijl ze hem sprakeloos nakeken.

Alejandro ging naar binnen. Bella zat op bed en keek naar haar handen. Lieverd, hoe voel je je. Aal! Ik voel me zo wonderlijk, alsof ik echt jaren heb geslapen. Alejandro lachte, dat heb je eigenlijk ook, alleen iets korter gelukkig. Bella lachte. Tom zegt dat ik volgende week al naar huis kan als ik rustig aan doe. Alejandro keek haar bezorgd aan. Bella, heb je enig idee wat er de afgelopen tijd is gebeurd? Ze keek hem vragend aan, nee? Wat bedoel je? Komt er iets in je op als ik de naam James noem? Bella dacht na, maar schudde haar hoofd, nee. Wie is dat? Alejandro glimlachte even treurig. Niks lief, ga nog maar even slapen. Je bent vast moe van al het bezoek. Ze knikte. Ga maar lekker liggen. Bella ging met moeite plat liggen en Alejandro stopte haar toe. Dag lieve schat we komen snel weer en hij gaf een kus op haar voorhoofd. 

Iedereen keek vol hoop naar Alejandro toen hij uit de kamer kwam. Hij schudde zijn hoofd. Ze heeft geen idee. James zat inmiddels op de grond in tranen. Lizzie en Paul tilden hem op, we brengen je naar huis lieverd zei Lizzie. Ze liepen naar de lift. Robin en Alejandro keken elkaar boos aan. Dit is te verschrikkelijk voor woorden. Wat moeten we nu doen vroeg Robin. Niks. We kunnen niks doen. De zuster kwam langs, jongens er staat beneden nog een golden retriever die bij jullie gezelschap hoort nemen jullie die nog mee? Robin en Alejandro keken haar kwaad aan. Dat jullie het maar weten he zei ze en liep door.

Lizzie en Paul liepen met Mac en James de Uber uit die Lizzie had besteld. James stak de sleutel in het slot en ging naar binnen. Hij kon niet eens meer praten. Lizzie en Paul keken hem na en omarmden elkaar. het was inmiddels al donker. Zuchtend keken ze omhoog naar de sterren. Ik kan me niet voorstellen hoe James zich nu voelt zei Lizzie. Paul keek naar haar gezichtje die naar de hemel staarde. Ik denk een beetje zoals ik toen ik je moest zien met James fluisterde Paul. Lizzie keek hem aan. Lizzie, Paul streek haar haren uit haar gezicht. Ik hou zoveel van je. Hij bukte en leunde op een knie. Lizzie sloeg haar handen voor haar mond. Lieve Lizzie, Paul pakte haar hand en legde er een zilveren ring in. Wil je met me trouwen? Er biggelde een traan over haar wang. Het allerliefst wil ik met jou trouwen zei ze en schoof de ring om haar vinger. Ze bukte en kuste Paul. Samen gingen ze met hun handen in elkaar verstrengeld op het gras voor de woonboot zitten en waren met hun gedachten bij James.

James keek door het raam en zag hoe Paul Lizzie ten huwelijk vroeg. Hij was oprecht blij voor ze, alleen was het moment ontzettend slecht getimed. James wist niet hoe vaak hij zijn hart nog kon laten breken. Hij sloot de gordijnen en liep naar zijn slaapkamer en plofte op het bed. Hij was blij dat zijn telefoon stuk was. Hij werd gek van alle berichten over de film. Hij trok de deken over zich heen. Mac stond in de deuropening te dralen. Kom maar jongen. James klopte op het bed. mac sprong er in een keer op en draaide een rondje voordat hij aan James voeteneind ging liggen. Het blijft altijd wij tweeën jongen zei James en hij viel in slaap.

Nou schat kom maar. Voorzichtig. Bella zat op het bed en had haar rode jurk aan met zwarte pumps. Ze zag nog steeds een beetje pips maar al veel gezonder dan een week geleden. Robin en Alejandro hielpen haar van het bed. Tom kwam binnen. Thnx mannen ik neem het over. Robin had geen zin om ruzie te maken en keek naar Bella, wat wil jij schat, met Tom mee of met ons? Bella keek even bedenkelijk. Lekker met mij schatje, lekker in de tuin weet je nog? Lekker in het zwembad. Bella knikte. Ja, daar woon ik per slot van rekening dat is wel het handigst. Alejandro keek bezorgd, ja natuurlijk liefje, wat jij wilt. Hij zette haar voorzichtig in de rolstoel die voor haar was klaargezet door de zuster. Ze kon nog geen lange stukken alleen lopen. Toen ze uit de lift kwamen stonden de zusters Bella op te wachten met ballonnen en bloemen. Liefje, je was de mooiste en liefste coma patiënt die we ooit hebben gehad zei de hoofdzuster met een knipoog en maakte een ballon met ‘get well soon’ erop vast aan de rolstoel. Bella moest lachen. Ik vond het ook gezellig, voorzover ik dat weet, ze moesten lachen en Robin duwde Bella naar buiten. Tom kwam voorrijden met zijn grote witte range rover en Bella kreeg een bedenkelijk gezicht. Wat is er liefje vroeg Alejandro die het zag. Hij had toch een gele kever fluisterde ze en kneep in Allejandros hand die op haar schouder lag. Alejandro keek geshockeerd. Dat was James liefje. James? vroeg ze. Ja, je hebt met hem gereden in zijn gele kever met zijn hond Mac, een golden retriever..maar Bella’s gezicht had weer de wazige blik die ze eerder had. Zo zijn we er klaar voor schatje, Tom deed de deur open en tilde Bella op de passagiersstoel. Laden jullie even in? Tom grinnikte en liep naar de bestuurdersstoel. Godverdom.. ik zal die knul is een keer, begon Robin maar Alejandro onderbrak hem en fluisterde volgens mij komt ze terug. Wat bedoel je zei Robin geïrriteerd terwijl ze de achterbak vol laden met Bella’s spullen. Ze vroeg of Tom niet een gele kever had. Robin keek Alejandro verbaasd aan, dat meen je niet! Zei ze nog iets? Nee, ze was alweer weg toen ik door vroeg. Kut.. maar dit is goed toch zei Robin. Ik denk het, Alejandro pakte zijn hand vast en gaf een kneepje. Gaan we nog wat doen daarachter of hoe zit dat, Tom toeterde. Robin sloeg de achterbak net iets te hard dicht en gaf er een klap op, klaar om te gaan! Alejandro en Robin zwaaiden Bella uit. Ze komt terug fluisterde Alejandro, ik voel het, ik hoop het, dit overleeft ze anders niet fluisterde Robin terug en samen zagen ze de opzichtige witte Range Rover de hoek omrijden.

Man ik ben zo blij voor jullie. Ik wist het al het moment dat jullie hier binnen kwamen zei Joey. Paul lag in de stoel en Joey gaf hem een wit baardje van schuim. James zat op de bank met een biertje. Je bedoelt toen Lizzie nog mijn vriendin was bedoel je zei James en knipoogde via de spiegel naar Paul. Boven het schuim uit kon je Pauls rode konen zien. Technisch gezien was ze nog niet jouw vriendinnetje toen he. Ik stoomde haar alleen klaar om jouw vriendinnetje te kunnen zijn. James moest lachen. Ik kan het nog steeds niet geloven! Morgen trouwen jullie gewoon! Heb je nog geen spijt vroeg Joey speels. Paul schudde zijn hoofd, gozer let even op! Joey sprong achteruit met zijn kappersmes. Oh ja sorry even vergeten. Enne.. begon Joey, het vrijgezellenfeest? Paul moest lachen, dat komt er niet! Op het moment dat hij het zei ging het licht uit en kreeg Paul een blinddoek om. He wat de fuck jongens! James fluisterde in zijn oor, nu ga ik eens iets voor jou doen. Celebratation van Kool & the Gang klonk keihard en Pauls blinddoek ging af. Al zijn mannelijke vrienden stonden om hem heen. He!! Wat heb je nou weer gedaan man! James stond in een hoek en moest lachen om Pauls verbaasde gezicht. 

Lieverd dit is ‘m! Jouw jurk! Lizzie draaide rond en rond in de spiegel. Ze zaten bij Lexie. Lizzie’s ultieme droom was om haar eigen trouwjurk te kopen bij Lexie. En voornamelijk om Lexie zelf eens een keer rond te commanderen. Alejandro zette zijn spotify die hij had aangesloten op Lexie’s speakers harder en hij danste door de zaak met Lizzie in zijn armen. Robin klapte van plezier. Lizzie plofte op een stoel. Lexie! Meer champagne riep Lizzie een beetje aangeschoten, maar het kon haar niks schelen, morgen ging ze trouwen! Ze keek rechts van haar waar Bella verdwaasd op de bank zat. Bel, wil jij nog een glaasje. Bella keek haar aan, nee dankjewel, ik heb nog een beetje. Robin zag het, een compleet ander mens is het he zei Lexie tegen hem. Ja, ze is helemaal de weg kwijt als je het mij vraagt. Ze is er van overtuigd dat Lizzie een van haar beste vriendinnen is, naja prima, des te gezelliger, maar raar is het wel, ze stond er zelfs op haar jurk te betalen. Tsja hersenen he, misschien iets teveel van deze, Lexie maakte een gebaar alsof iemand iets aan het snuiven is en Robin keek haar gepikeerd aan. Ga nou nog maar wat champagne halen Lexie je hebt Lizzie gehoord. 

James gluurde vanuit zijn ooghoek naar Bella. Alsof het afgelopen jaar niet had plaats gevonden stond ze daar, tussen de andere bruidsmeisjes, in een lila jurk. Die afschuwelijke standaard bruidsmeisjesjurkenkleur stond haar ook nog. Bella ving zijn blik en keek schichtig weg. Ze is echt bang voor me besefte James. Neemt u Paul van der Beek, Lizzie kwaakman tot uw wettige echtgenote galmde Alejandro door het kleine kerkje in de Kalverstraat. Jazeker. Alejandro lachte, dan mag u nu de bruid een lekkere tongzoen geven! Niet zo ordinair riep Lizzie maar Paul had haar al beet en drukte zijn lippen stevig op de hare. Hij liet haar nooit meer los. James klapte en keek weer naar Bella die klapte en joelde. Ze was de Bella waar hij verliefd op was geworden, zonder poespas, alleen wist ze niet meer wie hij was. Hij liep voor het bruidspaar naar buiten met twee pakken Maggi rijst in zijn handen en strooide zoveel hij kon over het pasgetrouwde stel heen. De kever stond voor. James had er vanochtend vroeg terwijl de mannen nog op zijn boot lagen te slapen lege blikjes aan vast gebonden en een groot ‘Just Married’ bord op bevestigd. Hij moest zeggen dat het er perfect uitzag. Het perfecte stel. Het perfecte stel he klonk het naast hem. Hij keek opzij. Het was Bella. J-ja, stotterde James niet wetend hoe hij met deze nieuwe situatie om moest gaan. Gave auto ook. Ik heb altijd een roadtrip willen maken in zo’n auto. Rugzakje mee en gaan. James knikte met open mond, hij was verbijsterd dat Bella tegen hem praatte. Nou, ik zie je vast nog wel een keer zei Bella en liep verder. 

Ok een paar dingen. Kuit schoof zijn brilletje met halve maan glazen bovenop zijn neus en keek naar het contract wat voor hem lag. De film wordt alleen maar in het Bellicinema vertoond? James knikte. Ja, mijn vrienden kunnen de publiciteit goed gebruiken. Daar word je niet rijk van en ik ook niet he jongen zei Kuit streng. Heel nobel, maar niet erg zakelijk. Kuit zakte naar achteren op zijn zwarte leren conferentiestoel. James haalde zijn schouders op. Jij wilde een manuscript over Bella, die heb ik geleverd. Ik wil dat het alleen in de Bellicinema wordt vertoond. Kuit knikte goedkeurend. Je bent veranderd jongen. James leunde op zijn beurt achterover in de prachtige leren stoel. Hij zag er sinds tijden weer verzorgd uit. Zijn haar was niet meer zo lang maar nog steeds lang genoeg dat zijn nonchalante donkere krullen precies zo over zijn blauwe ogen vielen dat de meisjes in katzwijm vielen als hij naar ze keek. Hij had een simpel wit shirt aan met zijn versleten leren jasje, Levi’s en rode converse. Klopt antwoordde James. Jessica kwam binnen met een dienblad met koffie en koekjes. Dankje zei Kuit. Ja, dankjewel zei James en Jessica giechelde verlegen en liep weg. Kuit keek even over zijn bril naar James, zie je, dat bedoel ik. Je bent nonchalanter, het boeit je allemaal niet meer zo, dat vinden de meisjes leuk. James knikte. Als je de liefde van je leven twee keer bent verloren gebeurt maakt het je allemaal ook niet meer zoveel uit zei James. Kuit knikte begrijpend. Ja. Goed. Ik ben akkoord. Je Instagram account staat op 3 miljoen volgers, ik denk wel dat we een succes van deze film kunnen maken, wat jij? James stond op en gaf Kuit een hand. Het voelt raar om er zo over te denken aangezien het geen goed einde heeft. De film wel zei Kuit, de realiteit niet kaatste James meteen terug. Touche jongen, touche. Wat ga je na de premiere doen? James keek Kuit aan, ik pak mijn kever en mac en ga weg uit deze stad. Ik ga reizen. Kuit gaf James een knikje, gelijk heb je jongen. 

James stond voor de deur van het nieuwe Bellicinema. Hij had een mooi donkerblauw pak aan van Hugo Boss en tikte zenuwachtig met zijn hand tegen zijn been. Er lag een rode loper en er stonden borden met het logo van Sterren Vervagen langs de loper. Robin en Alejandro hadden elk bekend persoon die ze nog van Provocateur kenden uitgenodigd en iedereen werd op de foto gezet door de pers. Toen de Bellicinema eindelijk af was hadden ze James mee uit eten genomen in het restaurant tegenover de oude Provocateur. Er hing een grote doek over Provocateur en James herinnerde zich dat hij zei dat hij het nog steeds heel erg vond voor Robin dat ze de club moesten sluiten. Tijdens het toetje hadden Robin en Alejandro James gezegd hoeveel ze om hem waren gaan geven, Robin had een gek kastje in zijn hand en drukte op een knopje, en James zag vanuit het restaurant het grote doek van Provocateur vallen. Er verscheen een groot neon bord waar in rode letters “ Bellicinema’ stond. James had zijn ogen niet kunnen geloven. Hij schrok op uit zijn dagdroom door alle fotografen die voor de deur fotos aan het maken waren. James werd nog zenuwachtiger van al dat geflits en van de luchtkussen van mensen die hij nog nooit eerder had gezien. Er klonk luid getoeter en James moest lachen toen hij zijn gele kever de hoek om zag komen rijden met Lizzie en Paul die met hun zongebruinde gezichten uit het raam staken. Jaaaa, daar zijn we weer joelde Lizzie en zwaaide naar James die blij terugzwaaide en naar hen toe liep. Lizzie stapte uit, ze had een lange gele asymmetrische jurk aan met roze bloemen die prachtig afstak bij haar zongebruinde huid. Paul bukte om door het raampje te kijken, ik zet ‘m even weg gap, zo terug! Joe riep James, blij om zijn beste vriend weer te zien. Lizzie omhelsde James. Wat zie je er prachtig uit Liz zei James bewonderend, je glundert helemaal. Oh James, ik ben zo gelukkig. We hebben het heerlijk gehad in Portugal. We hebben lekker rondgereden en van de zon en elkaar genoten. Lizzie giechelde even en James draaide quasi gerriteerd met zijn ogen. Ben je zenuwachtig vroeg Lizzie serieus. James keek haar vol ontzetting aan, wat denk je zelf Liz. Ja god, weet ik veel, ze haalde haar schouders op en gaf hem een bemoedigende aai over zijn hoofd. James donkere krullen vielen nonchalant op zijn plek en Lizzie zuchtte, god als ik die krullen van je zie ga ik toch weer twijfelen hoor. Hey! Paul gaf Lizzie  een tik op haar billen. Ga je er nou alweer met James vandoor? Ze moesten lachen. Paul en James gaven elkaar een dikke knuffel, goed je weer te zien man zei Paul, insgelijks ouwe zei James. Paul keek hem even aan. Heb je nog wat van Bella gehoord? Op dat moment hoorde James gejoel. Bella en Tom kwamen de loper op lopen, James keek met een ruk naar Robin die naast hem stond en siste waarom heb je hun in godsnaam uitgenodigd. Robin hief zijn handen op, de film gaat per slot van rekening over haar. Ja, maar dat hoeft zij niet te weten siste James terug.  Robin liep snel de confrontatie vermijdend naar binnen. Godverdegodverde… Lizzie en Paul gaven James een bemoedigend knikje, we gaan naar binnen tot zo zeiden ze terwijl James ze smekend aankeek of ze konden blijven staan zodat hij niet alleen Tom en Bella onder ogen hoefde te komen, maar ze liepen al achter Robin aan naar binnen. James ouwe pik hoe gaat ie met jou dan. Tom gaf James een harde klap op zijn rug. Bella stond verlegen achter hem, ze zag er prachtig uit in haar lichtroze zomerjurkje en sandalen. Haar bruine lange haar hing in grove krullen op haar blote rug, en toch, James kon het niet helpen te zien dat ze er droevig uitzag. Hey Bella, James gaf haar drie kussen, haar gezichtje lichtte op, hey James, gefeliciteerd, geweldig van je dat je een film hebt gemaakt! James werd rood, ja hum, hij kuchte even. Mac zat naast hem en hij begon hem van ongemakkelijkheid maar te aaien. Bella bukte en lachte naar James terwijl ze Macs koppie langzaam begon te aaien. Hij komt me zo bekend voor, echt een schatje. Heb je ‘m al lang? Ja, al sinds ik een tiener ben, ik heb hem met kerst gekregen zei James. Hij was inmiddels gewend dat Bella niet wist wie hij was, maar dat ze dit ook was vergeten gaf hem toch een steekje in zijn hart. Bella keek hem nadenkend aan, het doet me denken aan een verhaal wat iemand me ooit heeft verteld. Diegene kreeg een hond omdat hij te dik was voor zijn leeftijd en heel eenzaam… James keek haar met grote ogen aan, wie was dat Bella? stamelde hij. Bella dacht na, heel stom, maar ik heb geen idee. Ze lachte en schudde haar hoofd, ik ben zo vergeetachtig na het ongeluk en ze stond weer op. Bella kom riep Tom. Hey succes zo he, en ze gaf James nog een kus op zijn wang. Even keken ze elkaar aan en James voelde een vonkje overvliegen, hij miste haar zo. Lieverd kom we gaan zo beginnen zei Robin om de deur. James haalde diep adem, ja ik kom!

Dames en heren, welkom in Belliscinema! Robin en Alejandro stonden voor het podium waarachter een groot scherm prijkte. Ze hadden prachtige donkerblauwe identieke pakken aan en ze deden Bella en beetje denken aan Viktor en Rolf. Ze giechelde, ze was zo gek op haar beste vrienden. Ze had ze al een tijdje niet gezien, omdat Tom erop had gehamerd dat ze thuis moest blijven om te herstellen. Het voelde zo goed om er weer even uit te zijn. Stelletje gays fluisterde Tom in haar oor en Bellas gezicht betrok. Tom had sinds ze thuis was alleen maar rare opmerkingen gemaakt, hij was helemaal niet zo lief als in haar herinnering toen ze net bij elkaar waren. Ze had hoofdpijn, ze voelde nog steeds een blokkade als ze probeerde te denken aan de tijd vlak voor het ongeluk, maar als ze dat probeerde kreeg ze meestal hoofdpijn en moest ze huilen uit frustratie. Ze had het Tom niet laten merken, hij zou haar waarschijnlijk voor gek verklaren. Ze pulkte aan haar gemanicuurde nagels. Tom had erop gestaan dat iemand naar het huis kwam om haar onder handen te nemen wat ze belachelijk had gevonden, maar hij leek boos te worden als ze tegen hem in ging dus liet ze de aardige mevrouw maar haar gang gaan met de opzichtige roze nagellak die ze helemaal niet mooi vond. We zijn hier vandaag om heel even te rouwen om Provocateur, de hele zaal liet geluiden van verdriet horen. Ja, daaag, als jullie het echt zo erg hadden gevonden waren jullie wel wat vaker gekomen riep Robin door de microfoon en de hele zaal moest lachen. Al met al hebben we een zware tijd achter de rug, maar we zijn er goed uitgekomen. Robin pakte Alejandro’s hand vast en ze keken elkaar even verliefd aan. Bella had tranen in haar ogen, ze miste dat verliefde gevoel. Bella, je had de link waarschijnlijk al gelegd maar we hebben de bioscoop naar jou vernoemd. De zaal klapte en Bella keek om zich heen. Iedereen stond op en keek naar haar. Ze stond ook op en klapte mee en strekte haar armen uit naar Alejandro en Robin uit dank en gaf ze handkusjes. Je hebt een moeilijke tijd achter de rug en wij zullen er altijd voor je zijn zei Alejandro teder als je dat maar weet riep Robin er doorheen en Alejandro gaf een corrigerende tik, de zaal moest weer lachen. Nou en nu, the man of the hour James Vermeulen riep Alejandro en klapte. James kwam aanlopen en nam zenuwachtig de microfoon over. Eh.. sommigen van jullie kennen me, sommigen ook niet begon James ongemakkelijk. Ik heb een heftig jaar gehad, en heb mijn ultieme liefdes verhaal wat ik altijd al wilde vertellen aan de hand van de gebeurtenissen van afgelopen jaar herschreven. Over de inhoud is nog niet veel in de pers beland...gelukkig voegde hij er lachend aan toe en de zaal lachte om zijn ontwapenende uitstraling. Nou, ik ben een man van weinig ongeschreven woorden, dus misschien moeten jullie maar gewoon kijken en hij wees naar het scherm. De zaal klapten en de lampen doofden langzaam. Tom boog zich naar Bella en fluisterde ik ben benieuwd waar die armoedzaaier mee komt en Bella negeerde hem en leunde op de armleuning aan de andere kant van haar stoel. 

Wat een geweldige hond, hoe kom je aan hem? De acteur op het doek die angstig veel gelijkenissen vertoonden met James was even stil en zei toen zacht, ik was vroeger heel dik… Bella keek verward, dit was precies het verhaal wat ze net aan James had verteld, wat ze zich had herinnerd. Ze was alles wat ik in een vrouw zocht, ik werd verliefd op het moment dat ik haar zag zitten aan de kant van de weg, toen ze met haar wapperende haren naast me in mijn gele kever zat en met haar blote tenen op het dashboard wiebelde zei de stem van de hoofdrolspeler… Bella voelde een brok in haar keel opkomen… Tom pakte Bella’s hand, we gaan zei hij resoluut en stond op en trok Bella mee. De rij mensen begonnen te klagen en sisten ga zitten aso! Ik zette haar af bij de club van haar beste vriend en zag haar naar binnen gaan en wist ergens diep in mijn hart dat ze ooit mijn leven weer binnen zou dansen op die mooie tenen van haar en haar haren in de wind… Bella stond stil en keek gebiologeerd naar het scherm. Kom. NU zei Tom hard. Robin, Alejandro en James keken naar achteren. Bella keek van het scherm naar James en terug. Ze keek naar Mac die op de grond voor de eerste rij lag en z’n koppie ophief om te kijken wat er aan de hand was. De tranen biggelden over haar wangen, James… fluisterde ze. Godverdomme nee, ik laat dit niet toe siste Tom hard naar Bella, hij drukte zijn handen zo diep in haar vel dat ze keihard au riep en opeens lag ze weer op het dakterras van Robin en Alejandro, net door Tom in haar gezicht geslagen. Ze keek hem vol walging aan, jij…jij… Tom zag de waas uit Bella’s ogen verdwijnen en besefte dat ze wist wie hij daadwerkelijk was. Hoe durf je hier te zijn!! Bella schreeuwde en huilde tegelijk. Leen! Robin stond voor het scherm en zwaaide naar Leen die boven in de projectorruimte de film afspeelde. De film bleef stilstaan. De hele zaal had zijn telefoon erbij gepakt om het hele spektakel vast te leggen. Honderden kleine lichtjes dansten om Bella heen en de hele zaal keek naar haar. Het was doodstil. James keek van onder in de zaal naar Bella die in het midden van de zaal stond. James fluisterde ze weer en ze sloeg haar handen voor haar ogen. Wat de fok hebben jullie gedaan schreeuwde Tom naar Robin en Alejandro, jullie wisten dit! Robin en Alejandro keken elkaar blij aan, nee absoluut niet, maar de premiere had niet beter kunnen lopen zei Robin. Alejandro liep naar de rij waar Tom en Bella zaten. Tom? Ga je mee? zei Alejandro rustig. Ben je gek geworden, ik ga weg hier tyfus zooi met jullie vieze gay bioscoop. Mensen in de zaal begonnen te mompelen. Ja horen jullie dat goed riep Tom, je weet niet wat ze hier doen als het licht uit is he. Tom oprotten nu riep Bella en ze duwde hem zo hard ze kon. Hij viel over de mensen die naast hen zaten. Er werd gegiecheld en fotos gemaakt. Bella liep de andere kant op, sorry pardon, mag ik er langs. Iedereen trok zijn benen op en gaf haar bemoedigende klopjes. James rende naar boven en Bella viel in zijn armen. James!! Sorry. James huilde nu ook, hij aaide haar haren en fluisterde geeft niet, ik had een leven lang op je gewacht. Ze keek naar hem op, je hebt een film over ons gemaakt. James keek om zich heen en schudde zijn hoofd. De hele zaal zat geboeid te luisteren en er klonk af en toe wat gefluit. Dit is een droom zei James en Bella veegde zijn tranen weg en zoende hem. De hele zaal ging helemaal wild, er klonk gejoel en de zorgvuldig door Leen gemaakte flyers werden de lucht in gegooid. Alejandro en Robin kwamen naast ze staan en knuffelden James en Bella in tranen. Jongens, Leen stond achter ze, de grote man had rode ogen en gaf Bella een knuffel, fijn dat je er weer bent meid zei hij en Bella lachte en gaf hem een dikke kus op zijn wang, dankjewel Leen. Tom heb ik op straat gezet zei hij en Robin en Alejandro gaven een knikje, ze wilden zo min mogelijk aandacht aan Tom besteden. Zullen we verder kijken vroeg Bella en James pakte haar hand en begeleide haar naar twee stoelen. Ik laat je nooit meer los fluisterde hij in haar oor, Bella voelde zich de gelukkigste vrouw op aarde en kneep in zijn hand.